ย้อนเวลาไปเป็นสตรีหาญบันดาลทัณฑ์

พุทธศักราช 2268 ในรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง สมัยราชวงศ์ชิง ณ อารามจิงเหอ มีสตรีรูปงามจากจวนขุนนาง นางหนึ่ง กำลังวิงวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงความบริสุทธิ์ของนางทั้งน้ำตา 
“ข้าแต่พระโพธิสัตว์ หยวนชิงมิได้ผิดต่อคนรัก มิได้ผิดต่อครอบครัว มิได้ผิดต่อราชวงศ์ ได้โปรดเมตตาข้าน้อยด้วย หากข้าน้อยมีโอกาส ขอท่านจงมอบพรแด่ข้าน้อย ให้ข้าน้อยมีโอกาสแก้ไขเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยตนเองด้วยเถิดเพคะ“
สิ้นคำกล่าวทั้งน้ำตา หยวนชิง สตรีรูปงามที่โดนกล่าวหาว่านางคิดกบฏต่อคนรัก ซึ่งเป็นองค์ชาย 13 และทำการทรราชได้กระดกมือเรียวกรอกยาพิษเข้าปาก พร้อมกำแก้วในมือแน่น ดวงตาที่แดงก่ำราวกับว่านางเคียดแค้นต่อสิ่งที่โดนกระทำมากเจียนตายก็ไม่ปาน
“ฟู่ว นี่มันอะไรกันเนี่ย น่ากลัวชะมัด” หลิงหลิง หญิงสาวรุ่นใหม่ไฟแรงที่หลับไปพร้อมกับงานที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อุทานขึ้นอย่างสงสัยหลังจากฝันแบบนี้ติดต่อกันมาร่วมเดือน หลังจากตั้งสติได้หลิงหลิงจึงดื่มน้ำแล้วทำท่าครุ่นคิดสักครู่
“ราชวงศ์ชิงงั้นเหรอ อืม สงสัยคงต้องหาหนังสือมาอ่านแล้วมั้งแฮะ เผื่อจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในสมัยก่อนโน้น”
เพล้ง! เสียงลมพัดโคมไฟหัวเตียงดวงโปรดของเธอตกแตก
“ตายจริง นี่มันอะไรกัน หน้าต่างเราก็ปิดหมดแถมไม่มีลมพัด หรือว่าเธอมีตัวตนจริงๆงั้นเหรอ”
ฟุ่บ~ เสียงแผ่นกระดาษกระทบกับลมราวกับว่ากำลังเชื้อเชิญเธอ
สายตาพลันไวเท่าความคิด หลิงหลิงเหลือบมองหนังสือประวัติศาสตร์ที่โจวเยี่ยน เพื่อนสนิทของเธอฝากไว้ มือเรียวเอื้อมไปหยิบหนังสือที่กำลังเป็นจุดสนใจของเธอขึ้นมาอ่านทันที
“ สตรีกบฏ ตระกูลเหลียน เหลียนหยวนชิง สมรู้ร่วมคิดกับแม่ทัพจางเยวี่ยน ล้มราชบัลลังก์ ทรยศต่อองค์ชาย 13 พระคู่หมั้น มีราชโองการให้นางบวชที่อารามจิงเหอชั่วชีวิต ”
หลิงหลิงมือสั่น เธอนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนพลิกดูปกหนังสือที่ถืออยู่ “บันทึกลับราชวงศ์ชิง” พร้อมทั้งเปิดอินเทอร์เน็ตหาข้อมูลที่เธอมีอยู่ จนพบบันทึกมากมายในปีที่เกิดเหตุ
“แสดงว่าเธอมีอยู่จริงสินะหยวนชิง” หลิงหลิงพูดออกมาเบาๆอย่างไม่เชื่อสายตา“