คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ♬19
ตอนหน้าจบเเล้วนะค้าาาา
ลงให้ภายในอาทิตย์นี้เเน่นอน :)
_______________________________________________________________________________
มันก็ไม่แปลกอะไรที่จวนจีฮยอนจะปรากฎตัวด้านหลังเวที เพราะนางเเบบดังอย่างเธอคงจะหาบัตรสตาฟหรือบัตรสื่อได้อย่างง่ายดาย
“เเต่ก็ไม่ใช่ในนี้ปะวะ!”
จุนซูโวยวายกับเมมเบอร์ที่เหลือ พลางชี้ไปทางจีฮยอนที่นั่งอยู่บนโซฟารับรองกับยุนโฮในห้องพักศิลปินของพวกเขา ร่างขาวอวบกระทืบเท้าขัดใจ ในขณะที่ชางมินทำหน้าเซ็งสนิท
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เเจจุงลูบผมยูชอนปลอบประโลม ไม่รู้ว่าเมื่อคืนสองคนนั้นไปคุยกันท่าไหนยังไง เเต่วันนี้เเววตาของยูชอนสดใสขึ้น ไม่มีความเศร้าโศกเสียใจอีกเเล้ว ที่เห็นก็เเค่ความกังวลจางๆตามประสาคนคิดมากเท่านั้น
“ไม่เป็นไรครับ”
ยูชอนเเตะเเขนจุนซูเบาๆ เพราะดูเหมือนจุนซูจะหงุดหงิดอารมณ์เสียกับเรื่องนี้มากที่สุด ส่วนชางมินก็ดูเป็นเดือดเป็นร้อนเเทน เเละเป็นห่วงเขามากไม่เเพ้กัน
“ฉันเชื่อใจยุนโฮนะ”
“หืม?”
เเจจุงร้องหืมในลำคอเเล้วเลิกคิ้ว ชักสงสัยเเล้วสิว่าสองคนนี้คุยกันยังไงเมื่อคืน
“เขาขอให้ฉันเชื่อใจเขา”
“นี่ ยูชอน บนเตียงอะนะ ผู้ชายมันก็พูดดีกันทั้งนั้นเเหล่ะ”
“รวมถึงเเจจุงฮยองด้วยรึเปล่าอะฮย โอ๊ยยยย”
จุนซูตบกกหูชางมินไปหนึ่งทีถ้วนไม่ออมแรงข้อหาเล่นไม่รู้เวล่ำเวลา คนเป็นน้องร้องโอดโอย ฟ้องเเจจุงพัลวัน
“ฉันจะพยายามเชื่อใจเขานะ ถึงลึกๆจะกลัว เเต่ก็จะเชื่อ นายหน่ะก็รู้จักเขามากกว่าฉันเสียอีก น่าจะรู้สิว่าเขาเป็นยังไง”
“ฉันไว้ใจยุนโฮฮยอง เเต่ไม่ไว้ใจยัยป้านั่น ฉันรู้จักยุนโฮฮยองตอนเรียนมหาลัยแล้วก็รู้จักยัยป้านั่นมาสามปี ชอบหาเรื่องมาให้ปวดกบาล เเถมเเต่ละเรื่องนะก็เหนือความคาดหมายตลอดเลยด้วย!”
จุนซูกอดอก หน้าตาดูพร้อมจะวีนเเตกได้ทุกเมื่อ
“เอาหน่า ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก”
เเจจุงดึงเอวจุนซูเข้ามาใกล้ ลูบไหล่จุนซูแผ่วๆเพื่อปลอบให้คนรักอารมณ์เย็นลง
“เเต่ตบมือกับคนที่ยังมีเยื่อใยมันก็ไม่เหมือนกันปะวะ”
“ทำไมฮยองอินจังวะ?”
“ฉันเชื่อนะจุนซู ว่ายุนโฮจะรับมือกับมันเเล้วก็ผ่านจุดนี้ไปได้”
“นี่ ดูยูชอนเอาไว้นะเราหน่ะ ขนาดเขายังไม่คบกัน ยังเชื่อใจกันขนาดนี้เลยเห็นมั้ย”
“เเล้วฉันไปไม่เชื่อใจนายตอนไหนหล่ะ!”
“ไออ้วนเอ๊ย มานี่ซิ”
เเล้วเเจจุงก็คว้าจุนซูเข้าไปกอดหมับ ยูชอนได้เเต่ยิ้มบาง เห็นคนรอบตัวมีความสุข เขาก็มีความสุขไปด้วย
หืม?
ยูชอนเลิกคิ้ว เมื่อปลายนิ้วอุ่นๆสอดประสานเข้ากับปลายนิ้วของเขา
“มานี่หน่อยสิ”
มือของเขาถูกจับจูงให้เดินตามร่างสูงกว่าไปหยุดยืนที่หน้าหญิงสาว
“ยุนโฮ นี่หมายความว่ายังไง?”
ดวงตาสวยที่เต็มไปด้วยความตระหนกและสงสัยมองมือคู่ที่จับประสานกันแน่นอย่างอึ้งๆ
“น นี่มันเด็กผู้ชายนะ!”
“มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ฉันเเค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะไม่ทำให้ฉันต้องเสียใจ หรือปล่อยมือจากฉันไป”
“เเต่เธอก็รู้ว่าความฝันของฉันคือการเป็นนางเเบบที่มีชื่อเสียงนี่! แล้วตอนนี้ฉันก็กลับมาหาเธอแล้วนี่ไง”
“ถ้าเธอรักฉันจริงๆ ความฝันของเธอคงมีฉันอยู่บ้าง อนาคตของเราต้องมีกันเเละกันสิ ไม่ใช่ทิ้งใครคนนึงไว้ด้านหลัง”
“ฉันไม่มีโอกาสเเล้วใช่ไหม?”
“สองปีที่ผ่านมาทุกอย่างมันโหดร้ายเเค่ไหนรู้หรือเปล่า? เเล้วตอนที่ทุกอย่างกำลังดีขึ้น เธอก็กลับมางั้นเหรอ? แล้วสองปีของฉันที่พังไปหล่ะ?”
“ยุนโฮ เธอไม่อยากอยู่กับฉันเเล้วเหรอ ไม่อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนเเล้วใช่ไหม?”
“ฉันมีคนที่ฉันอยากจะใช้เวลาอยู่ด้วยเเล้วอยู่กับฉันตรงนี้ จับมือฉันเอาไว้ตอนนี้”
ยุนโฮหันหน้าไปมองยูชอนที่ยืนกัดริมฝีปากแน่น มือของยูชอนเย็นเฉียบ เขาจึงกระชับมันเเน่นขึ้น
“เราจบกันเเล้วนะจีฮยอน จบไปตั้งนานแล้ว”
ยูชอนเห็นความไม่พอใจบนใบหน้าสวยนั้น ริมฝีปากบางเฉียบเคลือบด้วยลิปสีสดเหยียดเป็นเส้นตรง ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ยูชอนต้องหันไปกอดยุนโฮเอาไว้
“เเล้วเธอจะเสียใจ ที่เลือกเด็กนี่ ไม่ใช่ฉัน!”
ปัง!
เสียงประตูถูกปิดไล่หลัง พร้อมๆกับความรู้สึกเปียกชื้นบนไหล่เสื้อ ยูชอนยกมือขึ้นลูบไหล่ที่สั่นไหว ยุนโฮกำลังร้องไห้ แม้ว่าจะไม่มีเเม้เเต่เสียงสะอื้นให้ได้ยิน
“เดี๋ยวฮยองก็จะผ่านมันไปได้นะ”
ริมฝีปากชุ่มน้ำตาเเนบลงบนขมับของเขาหนักๆ
“ขอบคุณนะเด็กดี”
ความคิดเห็น