คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 난 니꺼야 4
____________________________________________________________________________________________
“แล้วเดี๋ยวจะให้มารับกี่โมง?”
แบคฮยอนถามร่างเล็กของมินอาในขณะที่สตาร์ทเครื่องมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง นอกจากเขาจะต้องทำหน้าที่เหมือนคู่รักกับมินอาเมื่ออยู่ในโรงเรียน หน้าที่อีกอย่างของเขาก็คือต้องคอยรับส่งมินอาจากโรงเรียนไปบริษัทแล้วก็จากบริษัทไปบ้านทุกวัน แถมเวลาไม่แน่นอนซักวันจนแบคฮยอนไม่เป็นอันทำอะไรอย่างอื่น บางทีเลิกซ้อมเสร็จถ้าคุณเธออยากจะทานอาหารเขาก็ต้องพาไป หรือเกิดอยากจะไปซื้อยาทาเล็บขึ้นมาตอนสองทุ่ม แบคฮยอนก็ต้องพาไป ล่าสุดเมื่อเช้าโทรมาตีสี่ ให้เขาออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะเป็นเพื่อน
อยากจะเอาหัวโขกฟุตบาทตายมันให้รู้แล้วรู้รอด... น่าหงุดหงิดเป็นบ้า
ไม่ต้องพูดถึงเวลาจะได้อยู่กับคยองซูเลย รายนั้นเดี๋ยวนี้เลิกเรียนก็เผ่นแผลวหายไปไหนก็ไม่รู้ โทรไปก็ไม่รับ ไปหาที่ห้องก็ปิดไฟหลับปุ๋ยแล้วทุกที น่าโมโหยิ่งกว่าต้องเดินตามมินอาต้อยๆเสียอีก
“เดี๋ยวซ้อมเสร็จแล้วโทรหา”
“เออ”
แบคฮยอนบิดเครื่องแล้วขับมอเตอร์ไซค์ลัดเลาะไปตามถนนเส้นเล็กๆ เขากะว่าจะลองแวะไปหาคยองซูที่ห้องสมุดดู ถ้าไม่เจอก็จะลองไปตามหาที่ร้านเค้กที่พวกเขาชอบไปนั่ง ถ้าไม่เจออีกคืนนี้จะไปหาที่บ้าน ถึงคยองซูจะหลับแล้วก็ไม่สน จะขึ้นเตียงไปนอนกอดทั้งอย่างนั้นแหล่ะ คิดถึงจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย!
...............................
รอยยิ้มรูปหัวใจที่คุ้นเคย ดวงตากลมโตเป็นประกายที่บยอนแบคฮยอนชอบจ้องมอง เขาไม่รู้ว่าคยองซูอยู่กับใคร เพราะผู้ชายตัวสูงคนนั้นนั่งหันหลังให้เขา แต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคยองซูก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้แบคฮยอนรู้สึกหงุดหงิด บยอนแบคฮยอนได้ยินเสียงเส้นความหวงของตัวเองขาดดัง ปึ้ด! ตอนที่คยองซูกินเค้กไปหัวเราะไปแล้วสำลัก จนอีกฝ่ายต้องยื่นมือมาช่วยลูบหลังพร้อมกับหยิกแก้มอย่างเอ็นดู
“อ้าว แบคฮยอน วันนี้มาด้วยเหรอ ไม่เห็นหน้าตั้งหลายวันแหน่ะ วันนี้จะรับซอล์ทคาราเมลมอคค่าเหมือนเดิมไหม?”
เจ้าของร้านสาวสวยที่คุ้นเคยกับเขาดีเดินมาโอบคอเขาพร้อมกับเอ่ยถามอย่างสนิทสนม
“ไว้วันหลังผมจะมากินครับ”
ถึงแบคฮยอนจะตอบพี่สาวเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่ดวงตาเรียวรีที่ทอดมองคยองซูก็แสดงความไม่พอใจเอาไว้อย่างไม่ปิดบัง แล้วเจ้าตัวก็เหมือนจะรู้ ถึงได้รีบวิ่งตามแบคฮยอนออกมา
“บยอน!”
คยองซูคว้ามือเย็นเฉียบบนแฮนด์มอเตอร์ไซค์ของแบคฮยอนไว้ได้ทันก่อนที่เจ้าตัวจะออกแรงบิดมันเพื่อให้รถพุ่งทะยานออกไป
“ที่ตอนเย็นรีบทุกวันเพราะนัดกับเขาไว้ใช่ไหม? โทรไปก็ไม่รับ มีแฟนแล้วก็ลืมเพื่อนแล้วสินะ ต่อแต่นี้ฉันไม่ต้องไปส่งนายทีบ้านแล้วสิ ไม่ต้องมานั่งที่ร้านกาแฟเป็นเพื่อนแล้วนี่ใช่ไหม พี่ชายคนนั้นเขาคงมีรถยนต์ไว้คอยรับคอยส่งสินะ”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะบยอน มือเย็นหมดแล้ว เข้าไปนั่งข้างในดื่มอะไรอ
“ตรงนั้นคงไม่มีที่สำหรับเพื่อนอย่างฉันแล้วหล่ะ”
แล้วแบคฮยอนก็พารถคันโตทะยานออกไป ทิ้งไว้แต่ฝุ่นเบาบางที่ม้วนตัวอยู่บนท้องถนน
“คยองซู”
“คนนี้เหรอที่เล่าให้ฟัง?”
“บยอนโกรธผม”
“โถ่เด็กน้อยเอ้ย เข้าข้างในเถอะนะ มือก็เย็น จมูกก็แดงหมดแล้ว”
เจ้าของร่างสูงถอดเสื้อโค้ทตัวนอกของตัวเองออกมาคลุมลงบนไหล่เล็กแคบของคยองซู ก่อนจะโอบรอบเอวเล็กแล้วพาเดินเข้าไปด้านใน โกโก้ร้อนในแก้วกระเบื้องเย็นหมดแล้ว เขาจึงหันไปสั่งแก้วใหม่กับพนักงาน ก่อนจะเปลี่ยนมานั่งไขว่ห้างด้วยท่าทีสบายๆ มือใหญ่เลื่อนไปลูบผมนิ่มสีดำของคยองซูที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความอาทร
“ชอบก็ไม่บอกไปหล่ะ”
“ผมกลัว...ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะพังลงในพริบตา”
ชายหนุ่มเบ้ปาก เขาดึงเด็กตัวเล็กกว่าให้เข้ามาซบอกก่อนจะลูบผมนิ่มต่อไป ถ้าสายตาเขาจับไม่ผิด ไอเด็กผู้ชายตัวกระเปี๊ยกคนนั้นก็คงไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับคยองซูเท่าไหร่หรอก
ก็ไม่รู้สินะ..
....................................................................................
“คยองซู หยุดเดินแล้วมานอนเถอะ”
ชายหนุ่มที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงนอนของคยองซูกวักมือเรียกเด็กตัวเล็กที่เดินวนไปเดินมากดโทรศัพท์หาเด็กผู้ชายหน้าเหมือนลูกหมาที่บ้านอยู่ห่างกันออกไปเพียงรั้วกันให้มานอนเสียที เพราะคยองซูเดินวนไปวนมาจนเขาชักจะเวียนหัวแล้ว
“แต่พี่คริส ...แบคฮยอนไม่รับโทรศัพท์”
“นิสัยเสียเหมือนใครเลยเนอะ เวลาโมโหแล้วไม่ยอมรับโทรศัพท์เนี่ย”
“พี่คริส!”
“จะเถียงเหรอ พี่คบเรามาหลายปี พี่จะไม่รู้นิสัยเราได้ไง มานี่เถอะไอตัวเล็ก มาให้กอดได้แล้ว”
แต่โดคยองซูยังคงยืนหน้าบึ้ง และยังไม่ลดละความพยายามที่จะกดปุ่มสีเขียวเพื่อโทรหาแบคฮยอนต่อไป จนคริสต้องยอมลากขาลงจากเตียงมาอุ้มคยองซูจนตัวลอย แล้วพาไปนอนกอดที่เตียงให้หายคิดถึง
“คนบ้า ใครกันแน่ที่มีแฟนแล้วลืมเพื่อน”
“ชอบเขามากเหรอ?”
คยองซูพยักหน้ากับแผ่นอกของคนตัวสูง หลับตารับสัมผัสอ่อนโยนที่ประทับลงกลางหน้าผาก
“พี่ช่วยเอาไหม?”
“ยังไง?”
“คอยดูก็แล้วกัน”
ความคิดเห็น