คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 난 니꺼야 3
_____________________________________________________________________________________________
“ดูดิ คู่นั้นน่ารักเนอะ”
“น่ารักทั้งพี่มินอาทั้งพี่แบคฮยอนเลย”
“ใครๆก็บอกว่าคู่เราน่ารักนะ ยิ้มหน่อยสิคะแบค”
เด็กสาวยิ้มหวาน ก่อนจะเลื่อนมือที่โอบรอบท่อนแขนของแบคฮยอนไปหยิกที่แก้มของเจ้าตัว เด็กหนุ่มแยกเขี้ยวใส่ เด็กสาวก็ถลึงตาตอบ ก่อนมินอาจะเขย่งปลายเท้ากระซิบที่ข้างแก้มแบคฮยอนเบาๆให้ได้ยินกันสองคน
“ถ้านายเป็นแฟนที่ไม่น่ารัก ความลับรั่วนะแบค”
แบคฮยอนก็เลยต้องจำใจยกมือขึ้นมาบิดจมูกเด็กสาวกลับ ภายนอกดูเหมือนคู่รักที่หยอกเอินกันด้วยความรักใคร่ ทั้งที่ใจจริงเขาอยากจะเตะยัยตัวแสบนี่ซักทีให้เต็มแรง ถ้าไม่ติดว่ายัยตัวแสบนี่จะวิ่งไปแหกปากบอกคยองของเขาว่าเขาแอบรักเจ้าตัวมานานปีหรอกนะ
อย่างนั้นก็พังกันพอดี ความสัมพันธ์คงทลายลงในพริบตาเดียว
“โอปป้าคะ ขอถ่ายรูปคู่หน่อยได้มั้ยคะ?”
บยอนแบคฮยอนมองเด็กสาวสองคนที่ควงแขนกันมาขอเขากับมินอาถ่ายรูป แหงสิ ก็ยัยตัวแสบนี่เป็นถึงเนทไอดอลชื่อดัง แถมกำลังเทรนอยู่กับค่ายผลิตนักร้องยักษ์ใหญ่แห่งวงการเพลงเกาหลี มีแฟนทีจะเป็นที่สนใจก็ไม่แปลก
แล้วเขาก็ไม่ได้ใช่ย่อยหรอก แบคฮยอนไม่อยากจะยอตัวเอง ถึงเขาจะตัวเล็กอย่างนี้แต่เขาก็เป็นนักกีฬากรีฑาและอยู่ทีมบาสของโรงเรียนนะ ถึงเขาจะไม่ได้นั่งเฉยๆแล้วดังเปรี้ยงปร้างเหมือนคยองซู แต่ก็ดังพอตัวหล่ะเว้ย เรียกว่ายัยตัวแสบนี่เลือกใช้คนเก่งไม่เบา
“โอปป้าว่าไงคะ”
ยังจะมีหน้ามาถามอีก? ทำอย่างกับว่าเขาสามารถสะบัดมือมินอาออกจากแขนแล้ววิ่งไปซบอกคยองซูได้อย่างนั้นแหล่ะ ทำไม่ได้หรอก ถึงจะอยากทำใจแทบขาดดด
..................
“มาทำไม? เฮ้ บยอน”
บยอนแบคฮยอนไม่สนใจคำถาม พอคยองซูเปิดประตูรับเขาก็เอนตัวพิงร่างเล็กกว่านั้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ใบหน้าเล็กเหมือนลูกหมาซุกลงกับซอกคอหอมของเพื่อนตัวเล็ก สองแขนที่ทิ้งอยู่ข้างตัวเลื่อนสอดเขาใต้ตัวเสื้อเพื่อโอบรอบผิวเนื้อนิ่มเกลี้ยงเกลาของคยองซู
“เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว วันนี้ขอนอนด้วยนะ” แบคฮยอนซุกจมูกลงกับลำคอหอมนั่นมากกว่าเก่า แอบยื่นปากจูบลงแถวต้นคอคยองซูหนึ่งทีตอนที่มือเล็กคู่นั้นเลื่อนมาลูบผมเขา
“แล้วแฟนนายจะไม่มาตีฉันใช่ไหม”
“มินอาไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า”
ก็ลองแตะคยองซูคนดีของเขาดูสิ บยอนแบคฮยอนคนนี้จะเล่นงานให้เจ็บแสบเลยคอยดู
.......................................
“นี่บยอน ไหนบอกว่าเหนื่อย แล้วทำไมไม่นอนหล่ะ?”
คยองซูที่นอนคว่ำอ่านนิยายอยู่ถอดแว่นกรอบสีดำออกวางข้างหนังสือที่คั่นเอาไว้ หันมองเพื่อนที่นอนตะแคงเอาแขนชันศีรษะต่างหมอน แบคฮยอนนอนจ้องเขาอยู่อย่างนี้นับสิบนาทีแล้ว
“ขอนอนตักได้ป่ะ”
“จะบ้าเหรอ”
แบคฮยอนทำหน้าบึ้ง ตั้งแต่เขาคบกับมินอาคยองซูก็คอยรักษาระยะห่างจากเขาอย่างเห็นได้ชัด ไม่ยอมให้จับมือ ไม่ยอมให้แตะตัว ไม่ยอมให้โอบไหล่ พอถามก็บอกว่าเขามีแฟนแล้วทำอย่างนี้มินอาจะไม่ชอบใจเอาได้ อย่างนั้นอย่างนี้
“นี่มินอาไม่อยู่ซักหน่อย ฉันนอนตักเพื่อนตัวเองแล้วมันผิดตรงไหน?”
แบคฮยอนเบะปาก หน้าตาออกอารมณ์ไม่ดีอย่างไม่ปิดบัง ดวงตาเรียวรีที่คุกรุ่น มองหามือถือกับกระเป๋าตังค์ของตัวเอง ขยับตัวจะเอื้อมไปคว้า คยองซูก็คว้ามือเขาเอาไว้เสียก่อน
“ปกตินายแค่งีบขาฉันก็เหน็บกินจะแย่ ถ้านอนตักทั้งคืน..ตื่นมา ...คือ ..เปลี่ยนเป็นนอนกอดแทนได้ไหม?”
คุณพระ ! แบคฮยอนอยากจะกรี๊ดออกมเป็นภาษาปากีสถาน ทุกคนเป็นพยานเลยนะ เขาไม่ได้ล่อลวงคยองซูอะไรทั้งสิ้นนะ
“อยากนอนตัก”
ได้คืบแล้วมันก็ต้องเอาศอกสิหน่า จริงๆแบคฮยอนแทบจะกดคยองซูให้นอนลงแล้วกอดร่างนิ่มนั่นไว้จะตายอยู่แล้ว แต่ก็อยากจะแกล้งแหย่คยองซูอีกสักหน่อย
แบคฮยอนนอนชันแขนมองดวงตากลมโตที่จับจ้องมาทางเขาอย่างตื่นๆ คยองซูเกาจมูกเขินๆเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“งั้นพรุ่งนี้ตอนกลางวันไปงีบที่ดาดฟ้าไหม?”
“หมายถึงมีตักนายให้หนุนด้วยใช่ป่ะ? งั้นก็โอเคอะ”
แบคฮยองมองดูคยองซูเลื่อนหนังสือนิยายเล่มหนากับแว่นตากรอบสีดำไปไว้ที่โต๊ะหัวเตียง เจ้าของรอยยิ้มรูปหัวใจดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงอก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตะแคงหันหน้ามาทางเขา
“จะกอดยังไง?”
คยองซูถามได้หน้าเอ็นดูจนแบคฮยอนอยากจะยื่นหน้าเข้าไปจูบเสียทีให้หายหมั่นเขี้ยว แต่ก็ต้องข่มใจไว้ เตือนตัวเองทุกวินาทีว่าถ้าเขาพลั้งทำอะไรไป ความสัมพันธ์ดีดีแบบนี้อาจจะพังยับภายในพริบตา
แบคฮยอนเอื้อมมือไปดึงเอวคยองซูให้เขามาใกล้ ก่อนจะเลื่อนศรีษะลงไปซบกับหน้าอกของอีกฝ่าย แบคฮยอนได้ยินเสียงก้อนเนื้อใต้แผ่นอกบางเต้นเป็นจังหวะชัดเจน เนื้อตัวอุ่นๆและลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าอยู่เหนือศีรษะให้ความรู้สึกดีจนแบคฮยอนต้องโอบคยองซูให้ชิดตัวขึ้นอีก
“แล้ววันที่ฉันกล้าพอ ฉันจะบอกนายเอง รอก่อนนะคยองซูของฉัน”
ความคิดเห็น