คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 난 니꺼야 14
ผักกาด ผักกาด เดี๋ยวจะเพิ่มตอนต่อไปเอาไว้สำหรับแนะนำตัวโดยเฉพาะเลยนะคะ
ขอความกรุณา ช่วยไปแนะนำตัวกันทุกคนด้วยนะพลีสสสสสสสสสส *กราบแทบตัก*
พี่แนน
ดีใจจังที่พี่แนนยังคอยอัพอยู่ อิอิ จริงๆน้องกลัวมากเลยนะเวลาไม่อัพนานๆหน่ะค่ะ
คนอ่านก็หายไปเหมือนกัน ปกติพี่แนนเข้ามาดูบ่อยไหมว่าอัพหรือยัง?
เวลาอัพอยากให้ส่งเมล์ไปเตือนหรือส่งข้อความลับไปอะไรงี้มั้ยคะ?
น้องแยม
โอ้โห้ เด็กโคตรรรรรรรรรรรรรรรร นี่ม.หนึ่งปะเนี่ย?
เอาซะพี่ไม่กล้าเขียนเอ็นซีเลยนะครัชชชชชช
น้องฟิ
ใกล้ละๆ อีกนิสนึงงงงงงงงง
หมาแบคหมีโด้
บยอนคนแมน : ชื่ออะไรเอ่ยคร้าบ? อายุเท่าไหร่แล้วน้อ?
Poporomoji BD stlye
มาเร็วทันใจไหมคะ 5555 ตัวเองชื่ออะไรอายุเท่าไหร่เอ่ย?
แนะนำตัวหน่อยน้า : )
Panderera
เดอะแกงค์ทำดีใช่มั้ยคะ ? เอาอีกป้ะคะ ? 555
ตัวเองเคยแนะนำตัวไปรึยังเอ่ย ทำไมเขาหาคอมเมนท์ที่ตัวเองแนะนำตัวไม่เจอเลอออออ
การ์ตูน
บยอนคนแมน: ไม่ถามละครับ มัดมือชก
ญา
เค้าไม่ลืมม แต่มันไม่มีอารมณ์เขียนฟิคงายยยยยยยยยยยยยย
Ploypilinonsri
โห่ ตัวเองงง ถ้าเค้าจะไม่มาต่อเค้าจะมาบอกนะก๊ะ
เคยแนะนำตัวไปรึยังเอ่ย อย่าลืมแนะนำตัวน้า.
SZ964
ตัวเองงง เคยแนะนำตัวไปยังงง?
เก๊าขอโทษ เค้าจำไม่ได้อะ แง้งงงงง
________________________________________________________________________________________________________________
“คนรัก”
เอาหล่ะ โดคยองซูรู้ดีว่าสิ่งที่แบคฮยอนพูดออกมานั้นไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถควบคุมก้อนเนื้อในอกให้เต้นเป็นจังหวะปกติได้อยู่ดี คยองซูพยายามบอกตัวเองให้คิดว่าแบคฮยอนหน่ะเมาแล้ว แล้วก็กำลังขาดสติ พยายามบอกตัวเองว่าอย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา
“บยอน เมาแล้วเหรอ ไปนอนมั้ย?”
คยองซูหันไปถามพร้อมกับแตะเบาๆที่แก้มแดงๆและร้อนจัดของแบคฮยอน คยองซูเดาว่าแบคฮยอนจะต้องเมามากแน่ๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว แบคฮยอนกำลังเขินมากต่างหาก
“เปล่า ไม่ได้เมา”
และดวงตาคมที่มองตอบคยองซูทำให้ร่างเล็กเกือบจะเชื่อเข้าแล้วว่าแบคฮยอนไม่เมา
“คนเมามักจะบอกว่าตัวเองไม่เมาถูกมั้ยครับ?”
“โอ้ยยยยยย หวานกันเหลือเกินเว้ย ไปเอากันต่อในห้องมั้ยพวกมึง?”
“เห็นด้วยครับ ทีตอนบอกให้ทำให้ดูว่าไปถึงไหนกันแล้วหล่ะไม่ยอมทำ”
“แล้วที่อย่างงี้มาทำจับแก้มมองตากันหวานซึ้ง”
“คนที่เมาก็มักจะพูดว่าตัวเองไม่เมาถูกม้ายคร้าบบ”
โอเซฮุนที่ไม่มีแรงจะโงหัวขึ้นมาจากอกชานยอลแล้วยังจะเล่น และเพราะซนดีนัก ก็เลยโดนชานยอลสำเร็จโทษไปต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆในวงหนึ่งทีถ้วน
“กูว่าพวกมึงแหล่ะ ควรเข้าห้องก่อนคู่อื่น”
“กูไม่เข้าเว่ย ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง วันนี้ลองเปลี่ยนมาที่ระเบียงน่าจะเข้าท่ โอ๊ย”
แบคฮยอนรู้สึกสะใจแปลกๆที่ชานยอลโดนโอเซฮุนบ้องหู
“เกลียดพวกมีคู่หว่ะ กลับไปหาซิ่วหมินดีกว่า”
“ไปด้วยครับ”
“ตลกละจงแด อูหมินของกู มึงไม่ต้อง”
“ของเพื่อนก็เหมือนของกูครับ”
“ไม่รู้แหล่ะ คืนนี้ใครดีใครได้เว้ย ถึงก่อนได้ก่อน”
“เออ กูไปนะ กูจะกลับไปฟัดแทมินบ้าง”
“เออ โชคดีๆ เดี๋ยวมึงกับคยองซูเข้าไปนอนห้องขวามือได้เลยนะ ห้องเซฮุน เดี๋ยวเซฮุนนอนกับกู”
“เออ รบกวนด้วยนะ กูโคตรขี้เกียจขับรถ”
.....................
“อ.. ชานยอล มันเสียว”
“แล้วชอบปะหล่ะ?”
“มาลองโดนดูเองมั้ยหล่ะ อา”
“คยองซู?”
บยอนแบคฮยอนที่งัวเงียตื่นเพราะแสงไฟด้านนอกสาดเข้ามาขยี้ตา ก่อนจะลากเท้าเดินตามมาหยุดยืนอยู่หน้าประตู คนตัวสูงกว่านิดหน่อยชะโงกข้ามบ่าเล็กของคยองซูไปเพื่อจะพบว่า
“อะ ไม่ไหวแล้ว เข้ามาซักทีสิ”
“อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวสองคนนั้นก็ตื่นพอดี”
ไม่ต้องให้อธิบายก็คงพอจะเดากันได้หล่ะมั้งว่าปาร์คชานยอลกับโอเซฮุนกำลังทำอะไรกันอยู่บนโซฟาสีครีมตัวยักษ์กลางห้องนั่งเล่นที่เปิดไฟสว่างโร่จนเห็นไปหมดทุกท่วงท่า ลีลาและสัดส่วน
“เอ่อ ฉันไม่หิวน้ำละ เข้าไปนอนต่อกันดีกว่าเนอะ”
“เอางั้นเหรอ แต่อยากดูต่ออะ”
เขาพูดจริงนะ ของแบบนี้นี่เห็นไม่บ่อยหรอก แล้วบอกตามตรงว่าโอเซฮุนดูเซ็กซี่มาก ส่วนชานยอลที่คร่อมอยู่ด้านบนก็ดูเป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์แบดบอยชิบหาย โทรศัพท์อยู่ไหนวะ?
“บยอน”
“ครับๆ นอนก็นอน”
.....
เอาจริงๆคยองซูก็ยังรู้สึกหิวน้ำ ไม่สิ...หิวน้ำมากต่างหาก โดคยองซูรู้สึกว่าลำคอกำลังแห้งผาก แถมยังรู้สึกว่าร่างกายร้อนผ่าวทั้งๆที่ตัวเลขบนจอรีโมทแอร์ก็ต่ำเสียจนกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้งขึ้นฝ้าขาว
ร้อน
ร้อนไปหมดทั้งตัวเลย
คยองซูพยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ก่อนจะพลิกตัวกลับมาอีกฝั่ง และพบว่า ริมฝีปากของเขาเฉียดปลายจมูกของแบคฮยอนไปนิดเดียว ดวงตาเรียวคมกริบที่สะท้อนภาพของเขาในความมืดทำให้คยองซูหายใจไม่ทั่วท้อง ลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดปลายคางทำให้จังหวะหายใจของคยองซูหนักหน่วงขึ้นอีก
“จูบนะ”
ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นประโยคบอกเล่า เพราะวินาทีต่อมาแบคฮยอนก็แนบริมฝีปากประกบกับริมฝีปากอิ่ม แบคฮยอนใช้ริมฝีปากกัดเม้ม ก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปไล่ต้อนปลายลิ้นชื้นในโพรงปากร้อน วกกลับมาขบเม้มดูดดึงริมฝีปากอิ่ม กดจูบแนบหนัก บดเคล้าริมฝีปากคยองซูอย่างเร่าร้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“บยอน อ..”
คยองซูดันอกอีกฝ่ายเอาไว้ตอนที่แบคฮยอนพลิกขึ้นมาคร่อมอยู่ด้านบน มือขาวจัดของแบคฮยอนกำลังเลิกเสื้อของเขาขึ้น ริมฝีปากของพวกเขาแนบประกบกันอยู่ตลอดจนไม่มีเวลาให้อีกคนได้ทักท้วง จนกระทั่งแบคฮยอนถอนริมฝีปากออกเพื่อกดจมูกลงสูดความหอมจากซอกคอขาว คยองซูถึงได้ท้วงอีกคนเอาไว้
“ขอโทษ”
แบคฮยอนผละออกจากตัวคยองซูอย่างรวดเร็ว นึกโกรธตัวเองที่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือสติจนเกือบจะพลาดทำอะไรลงไปแล้ว แบคฮยอนเสยผมด้วยความหงุดหงิดตัวเอง เขาลุกจากเตียง กะจะออกไปอาบน้ำเย็นๆดับความร้อนที่ประทุขึ้นมาในร่างกาย แต่คยองซูก็ตามมาดึงแขนเขาเอาไว้
“บยอน”
“อย่าจับ”
“ฉัน...”
“คยองซ ฉัน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น”
ดวงตาคู่กลมของคยองซูไหวระริกและคลอไปด้วยหยาดน้ำใส ช่วงขาเรียวก้าวถอยห่างจากเขาอย่างรวดเร็วราวกับว่าถ้าเขยิบเข้าใกล้แบคฮยอนอีกนิดอีกฝ่ายจะออกปากไล่อย่างไรอย่างนั้น
“จะให้อธิบายยังไงดี”
แบคฮยอนก้าวเข้าไปใกล้ร่างเล็กกว่าที่ถอยหลังจนติดกำแพง สองมือขาวของแบคฮยอนประคองใบหน้าที่ยังมีร่องรอยของความเสียใจเอาไว้ กระซิบเบาๆให้คยองซูโอบรอบคอตัวเอง ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบดเบียด จากคลอเคล้าเพียงผิว กลายเป็นบดจูบอย่างเร่าร้อน
“อะ..บยอน”
แบคฮยอนถอนจูบออก ฝ่ามือร้อนจับมือข้างหนึ่งของคยองซูที่สอดอยู่ในกลุ่มผมตัวเองให้เลื่อนผ่านลาดไหล่ แผ่นอก หน้าท้อง และเลื่อนลงไปต่ำกว่านั้น
“เข้าใจหรือยังว่าทำไมถึงไม่อยากให้จับ”
ความต้องการที่ดุนดันผ่านเนื้อผ้าของกางเกงและดวงตาที่แสดงความต้องการออกมาอย่างไม่ปิดปังทำให้คยองซูรู้สึกเหมือนผิวหน้ากำลังไหม้ ไม่สิ ผิวกายและฝ่ามือที่กำลังสัมผัสกับความต้องการของแบคฮยอนก็ด้วย และคยองซูรู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าจะเป็นเขาคนเดียวที่จะตอบสนองความต้องการของแบคฮยอนได้
“เวลาฉันสัมผัสคยองซู ร่างกายเสียการควบคุมทุกทีเลย”
ลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดอยู่บนจมูกและแก้มในระยะประชิดทำให้ขนอ่อนลุกซู่ เปลือกตาสีมุกปิดลงเมื่อแบคฮยอนแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากเขาแผ่วๆ
“ฉันต้องใช้ห้องน้ำหล่ะ นอนก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอ”
.....
.....
“ใครจะไปหลับลงกันหล่ะ”
...........................................................................
แบคฮยอนในชุดนักเรียนเรียบร้อยทิ้งกระเป๋าแล้วล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงคยองซู เขากับคยองซูแยกกันเพื่อกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่แบคฮยอนแต่งตัวเสร็จก่อน ก็เลยหอบกระเป๋าแล้วก็ร่างที่ยังมึนค้างนิดๆมานอนรอคยองซูที่ห้อง
“เสร็จแล้ว ไปเรียนกันเถอะบยอน”
“ปะ”
แบคฮยอนหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามคยองซูลงไปด้านล่าง พอมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใคร ชะเง้อคอมองหนาบ้านพบว่าไม่มีรถคุณหรือคุณนายโดจอดอยู่แล้ว แบคฮยอนก็พุ่งเข้าไปโอบเอวคยองซูที่กำลังดื่มนมอยู่หน้าตู้เย็นทันที
“อยากกินนมด้วย”
ว่าเท่านั้น แล้วแบคฮยอนก็พลิกตัวคยองซูให้หันหลังแนบตู้เย็น ก้มหน้าลงนิดหน่อยเพื่อจะแลบปลายลิ้นออกมาไล้เลียทำความสะอาดคราบนมสีขาวที่บริเวณขอบริมฝีปากของคยองซูให้จนสะอาดเกลี้ยงเกลา
“ข ขอ ถ้า ถ้าอยากกินนมขอกันดีๆก็ได้นะ”
“ไม่อ่ะ อยากกินกาแฟ ชงให้หน่อยได้มั้ยครับ?”
เพราะคยองซูรู้สึกหน้าร้อนฉ่า แถมมือไม้ก็เงอะงะไปหมดไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน ก็เลยรีบเบียดตัวแทรกระหว่างแบคฮยอนกับตู้เย็นเพื่อที่จะไปเสียบปลั๊กเครื่องต้มกาแฟ และเตรียมแก้วสำหรับดื่ม แต่ถึงแม้จะเบียดตัวออกมาห่างจากแบคฮยอนแล้ว สุดท้ายอีกฝ่ายก็ตามมายืนซ้อนหลังกอดเอวเขาจนได้
“ง่วงจัง”
แบคฮยอนเกยคางแหลมๆลงบนบ่าเล็กลาดอย่างออดอ้อน วงแขนขาวโอบรอบเอวเล็กเอาไว้ หลับตาบ่นงึมงำสาปแช่งความง่วงและความมึนหัวที่รุมเร้า เคี้ยวปากแจ๊บๆไปตามประสา
“แล้วจะขับมอเตอร์ไซค์ไหวเหรอ?”
“ไม่ได้เอามาหรอก วันนี้อยากเดินจับมือกับคยองซูอะ ...นะครับ?”
ก็นั่นแหล่ะ แล้วแบคฮยอนกับคยองซูก็เดินจับมือกันตั้งแต่ออกจากบ้าน ระหว่างทางก็ผลัดกันจิบกาแฟอุ่นๆหอมนมในถ้วยกักเก็บความร้อน แวะร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อแซนวิช กลับมาเดินจับมือกัน แบ่งกันกัดคนละคำ ผลัดกันถ่ายรูปตอนเดินไปเจอเด็กหญิงตัวน้อยอ้วนปุ๊กกำลังนั่งแกว่งขารอคุณแม่อยู่ที่ม้าหิน แล้วก็กลับมาเดินจับมือกันต่อมาเรื่อยๆจนกระทั่ง
เจ้าของตัวจริงที่พึ่งออกมาจากร้านกาแฟใกล้ๆกับโรงเรียนหันมาเห็นเขาสองคนเข้าพอดี จังหวะนั้นคยองซูพยายามสะบัดมืออก แต่แบคฮยอนก็จับไว้แน่น มินอาบอกให้เพื่อนเธอเข้าโรงเรียนไปก่อน ก่อนจะก้าวฉับๆตรงมาหาคยองซูและแบคฮยอน
เพี๊ยะ !
“โดคยองซู นายมันหน้าไม่อาย"
ความคิดเห็น