คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 난 니꺼야 13
กำลังคิดอยู่ว่าตอนนี้มันจะฮาไปมั้ย ขัดกับอารมณ์ตอนก่อนหน้านี้มาก
แต่เอาเถอะ เชื่อว่าจะมีหลายคนฟิน อิอิ.
(ป)ล้ำพี่(ลู่) เดอะแกงค์เป็นเพื่อโรงเรียนเก่าของแบคนะคะ
ไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับแบคฮยอนและคยองซูค่ะ
น้องแยม, พี่แยม, แยม
บอกอายุเค้ามาซะดีๆนะ.
น้องกานต์
ขอคยองแต่งงานเลยหรอ -0- ใจเย็นนะ เด็กๆพึ่งจะม.ปลายกันเองนะแกกกก
น้องจ๋อมแจ๋ม
เค้าไม่ได้ลืมนะ แต่มันไม่มีอารมณ์เขียนนี่หน่า งิงิ
พี่ฟาง
อุ่ยย ตอนนี้ยกให้พี่ฟางพิจารณา ว่าควรเปลี่ยนเป็นคริสซูดีมั้ย อิอิ
น้องฟิ
ไม่มีการช่วยอะไรใดๆคยองทั้งนั้นค่ะ โปรดโดนเอาเปรียบต่อไป *โดนคยองซูฟาด*
พี่แนน
ขุ่นพี่ยังรอที่หน้าฟิคอยู่มั้ยคะ? อย่าพึ่งทิ้งกันไปน้า
ทำข้อตกลงอะไรกันคะ ไม่อาววววววววววว
น้องพลอยยย
สาบานว่าแกอายุ 14 อะไรคือการจะดูหนังสดแทนดูหนังฮึ? ตอบบบบ
การ์ตูน
แล้วเสียวบิดไส้นี่มันดีหรือไม่ดีเนี่ย? 55555
ญา
บยอนคนแมน: ผมก็อยากจัดจะแย่แล้วครับ ฮริก y.y
_____________________________________________________________________________________________________________
“ทำไมอารมณ์ดี?”
คยองซูที่กำลังจะจมกองชีทตายในไม่กี่นาทีข้างหน้าขมวดคิ้วถามแบคฮยอนที่กำลังนอนตักเขาสบายใจ ในมือมีเลคเชอร์วิชาวรรณกรรมของเขา แต่แบคฮยอนกลับเอาแต่ร้องเพลงเกิรล์กรุ๊ปงุ้งงิ้งพร้อมเต้นประกอบ เต้นเอง ตลกเอง แถม ... หัวเราะเอง
“เดี๋ยวพอสอบวิชานี้เสร็จใช่มั้ย ฉันกับพวกชานยอลก็จะไปฉลองงงง”
แบคฮยอนตอบพร้อมกับโยนสมุดในมือทิ้งไป มือขาวเลื่อนขึ้นไปบีบแก้มคยองซูทั้งสองข้างจนแก้มขาวโย้เย้ไปมา คนถูกบีบแก้มทำหน้าบึ้ง เพราะรู้ดีว่าฉลองของแบคฮยอนนี่ไม่ใช่แบบ ไปกินไอติม กินเค้ก หรือนมปั่นอะไรแบบนั้นแน่ๆ
“โทรหาใครอ่ะ?”
คยองซูเอามือจุ๊ปากแทนคำตอบเพื่อเป็นการบอกให้แบคฮยอนเงียบเสียงลง
“แม่ครับ วันนี้ผมนอนค้างที่หอพวกชานยอลนะครับ”
และนั่นทำให้แบคฮยอนตาเหลือก ให้ตายเขาก็ไม่มีทางยอมให้คยองซูเข้ามานั่งอยู่ในวงเหล้าที่มีแต่ไอพวกตัวแสบเด็ดขาด ชานยอลที่เมาแล้วไล่จูบ เด็กเซฮุนที่เมาแล้วชอบเลื้อยขึ้นไปนั่งตักคนอื่น ลู่หานที่ตาหวานเหมือนกวางน้อยแต่ลากหนุ่มตัวเล็ก(กว่ามัน) ขึ้นเตียงมานักต่อนัก จงอินที่เมาแล้วนั่งกอดตุ๊กตาหมี ทำตัวปัญญาอ่อนบื้อใบ้เหมือนเด็กห้าขวบ และร้ายที่สุดคือจงแด เจ้าของฉายา มหาผู้ล่าความลับ แค่คิดก็สยอง
“ได้ครับ เดี๋ยวถึงหอชานยอลแล้วจะโทรหา ครับ สวัสดีครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอบทีซิ ว่าบยอนแบคฮยอนควรทำยังไง?
“คยองอ่า...”
“เลือกเอา ว่าจะให้ฉันไปด้วย หรือไม่ไป”
“หง่ะ”
.........................................
“เหยดดดดดดดดดดด ไอแบคมันหนีบคยองซูมาด้วยหว่ะ”
ชานยอลที่กำลังเล่นเกมส์เพลย์กับจงอินหน้าทีวีจอยักษ์ยกจอยทัก มือข้างที่ว่างตบปุๆบนพรมข้างตัว พร้อมเรียกคยองซูให้มานั่งด้วยกัน ในขณะที่คิมจงอินพอเห็นว่าคยองซูมาด้วยก็ทิ้งจอยเกมส์ในมือทันที หนุ่มร่างสูงเจ้าของผิวสีแทนก้าวสองทีก็ถึงตัวคยองซู แต่แทนที่จะได้กอดตัวเล็กนุ่มนิ่มของคยองซู กลับได้กอดแผ่นหลังแบคฮยอนที่เอาตัวเข้ามาขวางไว้แทน เลยกลายเป็นจงอินกอดแบคฮยอนซึ่งกอดคยองซูอีกที
“พิศวาสแผ่นหลังกูมากเหรอจงอิน”
จงอินกลอกตาพร้อมกับทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย
“กูหล่อกว่ามึง สูงกว่ามึง แมนกว่ามึง หน้าตาดีกว่ามึง จะพิศวาสแผ่นหลังมึงทำซาก หลบดิ๊! กูจะกอดคยองซู ไม่ได้เจอนาน คิดถึงจะแย่”
“กูจะฟ้องแทมิน”
“กรี๊ดดดด เล่นของสูงนะมึง”
การขู่ว่าจะฟ้องเมียที่รักได้ผลชะงัดนัก คิมจงอินเบรคหน้าแทบคว่ำ หนุ่มผิวเข้มเปลี่ยนจากยิ้มเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่มเป็นยิ้มใสๆ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้างปาร์คชานยอลที่หัวเราะร่วน
“คยองซู ถ้าไม่อยากนั่งโซฟา มานั่งตักฉันได้นะ”
“ไอ้หูกาง มึงหุบปากไปเลย”
แบคฮยอนจูงมือคยองซูมานั่งที่โซฟานุ่มสีครีมตัวยักษ์ ก่อนจะเดินไปถีบหลังเพื่อนตัวใหญ่ที่กำลังลุ้นเกมส์ด่านสุดท้ายตัวโก่งจนหน้าคมำลงพื้นพรม ชานยอลร้องกรี๊ดลั่นห้อง ก่อนจะคลานเข่าขึ้นโซฟาไปนั่งเบียดคยองซู
“คยองดูสิ แบคฮยอนใช้กำลังกับฉันอีกแล้ว”
คือถ้าพูดอย่างเดียวแบคฮยอนก็จะไม่อะไรหรอก แต่อะไรคือการที่ปาร์คชานยอนเอามือไปดึงมือคยองซูมาแนบแก้มตัวเอง คือระะะะะะะะ?
“ออกเลย เพื่อนกู ห้ามม่อ ห้ามลวนลาม ห้ามเกาะแกะ ห้ามจีบ”
แล้วบยอนแบคฮยอนก็ทิ้งตัวลงนั่งแทรกกลางระหว่างชานยอลกับคยองซู มือที่ว่างก็ตีแขนชานยอล แถมยังใช้เท้าถีบส่งเพื่อนที่ส่งสายตารู้กันกับจงอินลงไปนั่งที่เดิมหน้าทีวีอีกต่างหาก
“เฮ้เบบี้ ไม่ได้เจอนาน คิดถึงจังครับ จุ๊บ”
แล้วนั่น ระหว่างที่เขากำลังแง่งๆใส่ชานยอลกับจงอินที่ทำหน้าตาเหมือนกูรู้ทุกเรื่องของบยอนแบคฮยอน พ่อกวางตาหวานก็โผล่มาด้านหลังโซฟาแล้วก็ฟาดจูบแก้มคยองซูไปหนึ่งทีถ้วนน แม่งเอ้ยย เกลียดพวกมันชิบหาย
นี่ยัง ... ยังมากันไม่ครบดีนะ
ประสาทจะแดก บยอนแบคฮยอนไม่อยากจะคิดสภาพวงเหล้าที่มีพวกมันครบทุกคนเลยจริงๆ
.........................
“หมุนขวด หมุนขวด หมุนขวด หมุนขวด”
และช่วงเวลาที่เขาเกลียดที่สุดก็มาถึง ปกติแบคฮยอนก็ไม่อะไรหรอก เพราะถึงเพื่อนเขาจะบ้าๆบอๆ แต่ความลับทุกอย่างก็อยู่แต่ในวงเหล้าเท่านั้น เพียงแต่วันนี้วงเหล้าเขามีคยองซูอยู่ด้วยเนี่ยแหล่ะ ขอวิ่งไปกรี๊ดในห้องน้ำแปรบบบ
“คยองซู จะไปไหนครับ? ทุกคนนั่งอยู่ในวงกันหมด แต่คยองซูจะออกไปอยู่นอกวง ทำแบบนี้ไม่เห็นแก่ตัวเกินไปหรือครับ ไม่เล่น แต่ได้รู้ความลับของทุกคนเลยนะครับ”
คยองซูที่กำลังทำเนียนปีนขึ้นไปนั่งบนโซฟาค่อยๆถอยหลังลงมานั่งข้างแบคฮยอนเหมือนเดิม
“แล้วเหล้าก็ไม่ดื่ม สติครบถ้วน นี่เตรียมเก็บรายละเอียดเลยใช่ไหมครับ?”
คิมจงแดขยับแว่นบนสันจมูก ก่อนจะส่งยิ้มเย็นๆที่ทำเอาแบคฮยอนขนลุกซู่มาให้ ไหมหล่ะ เขาบอกแล้วว่าพวกมันหน่ะอันตราย ว่ากันตามตรง ขู่คยองซูแบบนี้เอามีดมาปาดคอเลยไหมเพื่อน แต่คงไม่ได้ เพราะฆ่าคนมันบาปสินะจงแด ฮิก.
“คนแรก มึง”
โอเค โชคดีที่ มึง ไม่ได้หมายถึงเขา หรือคยองซู แต่มึงที่จงอินพูดถึงคือโอเซฮุน ที่กำลังสำลักชานมไข่มุกแบบหน้าแดงขั้นสิบ ถามจริง ใครสั่งใครสอนให้มึงกินชานมไข่มุกหวานเหี้ยๆคู่กับเหล้า ตอบบบบ!
“มึงกับชานยอลไปถึงไหนกันแล้ว ทำให้ดู ปฏิบัติ!”
“แค่ก”
ไม่ใช่โอเซฮุนที่สำลักชานมไข่มุก แต่เป็นปาร์คชานยอลที่กำลังเลื้อยไปซบไหล่โอเซฮุนพร้อมกับซดเหล้าในแก้วต่างหากที่สำลัก
“โพร่งงงงงงงงงงงง”
ชานยอลเช็ดเหล้าที่มุมปาก ก่อนจะหันมาด่าคำโตใส่หน้าจงอินด้วยความไวเท่าแสง
“กูไม่ทำ กูไม่ตอบด้วยเว่ยย”
“ปาร์คชานยอล หุบปากครับ จงอินถามเซฮุน ไม่ใช่มึงครับ”
“ไม่เอา”
“โอเคเซฮุน งั้นมึง ไปนั่งตักชานยอลจนกว่าเกมส์นี่จะจบ”
โอเซฮุนที่ยังพอมีสติอยู่น่ะขำไม่ค่อยจะออก แต่ปาร์คชานยอลนะ กำหมัดร้องเยสพร้อมแทกมือกับคิมจงอินเรียบร้อย แล้วโอเซฮุนจะทำด๋อยอะไรพวกเวรนี่ได้ นอกจากปีนขึ้นไปนั่งบนตักชานยอล พร้อมกับอัดเหล้าเข้าปากตัวเอง ยิ่งเมาเท่าไหร่ความอายก็จะลดลงเท่านั้น ถึงขั้นไม่รู้ตัวได้จะดี
“คนต่อไป คยองซู”
“หึหึหึหึ”
เขาหล่ะเกลียดเวลาพ่อกวางน้อยลู่หานหัวเราะแบบนี้ที่สุด แล้วยิ่งเวลาอยู่กับคิมจงแดที่ขยับแว่นพร้อมกับส่งสายตาชิ้งๆ เหมือนในการ์ตูนแล้วด้วยหล่ะก็
“คยองซูกับแบคฮยอนไปถึงไหนกันแล้ว?”
“ฟัคคคคคคคคคค อีกวางลู่ กูจะฆ่ามึงงงง นี่มันมากเกินไปแล้วว้อยยย”
แบคฮยอนพยายามจะกระชากคอเสื้อเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ก็โดนจงอินและจงแดจับกดให้นั่งนิ่งๆอยู่กับที
“ควาย ร้อนตัวเหี้ยๆ คยองซูยังไม่เห็นว่าอะไรซักคำเลย”
“เออ เอาแม่งให้หนากหนากเลยยยยยย เอาให้อายกว่ากูโด้ยยยยยย”
แบคฮยอนอยากจะถีบโอเซฮุนให้จมหายไปกับอกปาร์คชานยอลเลยถ้าทำได้ เมาแล้วยังจะหาเรื่อง แล้ว โธ่ อยากจะโกรธคยองซูหรอกนะที่แก้มแดงขึ้นมาผิดเวลาขนาดนี้ แต่ก็น่ารักอะ ให้อภัย
“เตี้ย มึงอะนั่งเงียบๆเลย ให้คยองซูตอบ”
แบคฮยอนชูนิ้วกลางให้ปารค์ชานยอลที่อุส่ายอมโงหัวขึ้นมาจากซอกคอที่แดงเป็นปื้นของโอเซฮุนเพื่อแซวเพื่อน พอชานยอลยักไหล่ใส่ แบคฮยอนก็ยื่นเท้าไปเขี่ยเพื่อนตามระเบียบ
“ถ้าไม่ตอบ... ต้องทำอะไรอะ?”
“อืมมม จะให้นั่งตักลู่หานดี หรือจะให้นั่งตักจงอิน หรือว่าผม หรือคยองซูอยากจะนั่งตักแบคฮยอนดีหล่ะครับ ผมให้คยองซูเลือกเลย เพราะผมเป็นคนดี”
แบคฮยอนง้างขาเตรียมจะถีบคิมจงแดเต็มที่ แต่เพราะมือนิ่มของคยองซูแตะลงมาบนต้นขาของเขาเสียก่อน ตามด้วยร่างเล็กๆที่พยายามเขยิบขึ้นมานั่งบนตักเขาอย่างทุลักทุเล จนแบคฮยอนต้องช่วยดึงเอวอีกฝ่ายขึ้นมา
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
ไม่ใช่แค่คยองซูหรอกที่ตอนนี้แก้มแดง แต่แบคฮยอนก็หน้าแดงลามไปทั้งหูทั้งคอแล้วเหมือนกัน
“พอๆ เล่นต่อเลย”
.....
บยอนแบคฮยอนไม่น่าเร่งให้คิมจงอินหมุนขวดเลย ไม่น่าเลยจริงๆ
“บยอนแบคฮยอน มึงต้องการให้ความสัมพันธ์ของมึงกับคยองซูในอนาคตอันใกล้เป็นแบบไหน? ตอบ!”
ไม่ทันได้ตั้งตัวคิมจงอินก็ปาระเบิดลูกใหญ่ใส่เขา ก็ดีเหมือนกันที่คยองซูนั่งอยู่บนตักเขา ไม่งั้นก็ไม่รู้จะทำสีหน้ายังไงดี เขากำลังจะถามว่าถ้าไม่ตอบจะเกิดอะไรขึ้น แต่ยอดชายนายลู่กับคิมจงแดก็ชิงตอบให้เสียก่อน
“ถ้าไม่ยอมตอบ พี่มหาว่าไงครับ?”
“โชว์ให้พวกกูดูครับ ว่ามึงสองคนไปถึงไหนกันแล้ว”
“บยอน...”
คยองซูเรียกเขาเสียงแผ่วพร้อมกับบีบมือที่จับกันเอาไว้แน่นขึ้น แต่บยอนแบคฮยอนตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าหลังจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะยอมรับมัน
......
...........
“คนรัก”
ความคิดเห็น