คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 난 니꺼야 9
ไม่ได้มาอัพนานเลย
ใครลืมก็ ...กลับไปอ่านใหม่เอานะคะ ♥
อยากรู้จักทุกคนจังเลยค่ะ ใครใจดีก็บอกชื่อเล่นกับอายุเราหน่อยน้า
จะได้เรียกกันถูก : )
คริสไปแล้ว ร่างสูงก็เป็นอย่างนี้ประจำ ชอบมาส่งเข้านอนแล้วก็หายไปตอนกลางดึก บางทีก็หายไปตอนเช้ามืด เป็นอย่างนี้มานานแล้วตั้งแต่สมัยยังคบกัน
“บยอน”
คยองซูลองส่งเสียงเรียกคนที่ยังนอนซบตัวเองอยู่เบาๆ แต่คนหลับสนิทเพียงแค่ครางเบาๆในลำคอ และวงแขนที่โอบอยู่รอบเอวเขาก็กระชับแน่นขึ้นเท่านั้นเอง คยองซูเลื่อนมือที่แตะอยู่บนไหล่ไปลูบเส้นผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงของแบคฮยอนอย่างเบามือ
บยอนแบคฮยอนคนเอาแต่ใจ ตอนหลับก็นอนนิ่งทำเสียงขึ้นจมูกเหมือนลูกหมาตัวเล็กๆขี้อ้อนเท่านั้นเอง
“อารมณ์ดีขึ้นบ้างรึยัง?”
คยองซูเอ่ยถามตอนที่แบคฮยอนลืมตา ฝ่ายนั้นเลื่อนศีรษะกลับไปวางบนหมอนอีกใบ บิดตัวไปมาสองสามที ก่อนจะพลิกตะแคงหันกลับมานอนจ้องหน้าคยองซูที่ยังนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน
“ฉันทำอะไรผิดเหรอบยอน?”
“ทำไมเวลาโกรธแล้วชอบไม่พูดแบบนี้หล่ะ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าทำอะไรให้ไม่พอใจ”
คยองซูเอื้อมมือไปลูบผมสีน้ำตาลเข้มนุ่มนิ่มของบยอนแบคฮยอนที่ยังนอนตะแคง จ้องมาที่หน้าเขานิ่งๆ
“บยอนจ๋า”
“อยากให้ทำอะไรให้กินไหม?”
“สอบเสร็จเราไปเที่ยวกันแค่สองคนดีมั้ย?”
“....”
“นี่หมาแบค”
เพราะแบคฮยอนไม่ตอบซักที คยองซูเลยคว้าตุ๊กตาลูกหมาป่าสีน้ำตาลโทนเดียวกันกับผมของแบคฮยอนที่หัวเตียงมาใว้ในมือ คยองซูยกมันขึ้นมาบังหน้าของแบคฮยอนก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“ฉันรู้ว่าจริงๆนายก็อยากคุยกับฉันแล้วใช่ไหมเจ้าหมา แต่ฉันยังง้อไม่พอใช่หรือเปล่า?”
“ฉันไม่ชอบเวลาหมาแบคไม่คุยกับฉันเลยนะ หมาแบคก็ไม่ชอบเวลาเราสองคนเป็นแบบนี้เหมือนกันใช่ไหม?”
“นี่ ... อีกเดือนกว่าก็จะจบไฮสคูลแล้วนะ ถ้าสมมุติเราไม่ได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันหล่ะ ถ้าฉันหรือนายต้องไปเรียนที่ไกลๆหล่ะ ถ้าใครซักคนต้องไปอยู่หอ ถ้าเราจะไม่ได้ไปโรงเรียนพร้อมกัน ไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน ไม่ได้ไปกินข้าวพร้อมกัน ไม่ได้นั่งเรียนด้วยกันแล้ว ถึงตอนนั้นคงเสียดายเวลาที่เรางอนกันอยู่ตอนนี้แน่ๆว่าไหม”
“ฉันอยากเรียนหมอหรือไม่ก็ทันตะนะหมาแบค ถ้าสอบติดมหาวิทยาลัยไกลๆ ก็ต้องไปอยู่หอหลายปีเลยนะ นายจะไม่เป็นไรเหรอ? จะไม่เหงาใช่ไหม?”
“แต่ฉันต้องแย่แน่เลย ต้องเหงา แล้วก็คิดถึงบยอนมากแน่ๆ”
คยองซูวางตุ๊กตาลงที่หัวเตียงเหมือนเดิม ก่อนจะยกมือขึ้นลูบผมสีน้ำตาลนุ่มลื่นของบยอนแบคฮยอนที่ยังคงนอนจ้องเขาด้วยดวงตาเรียวรีคู่นั้นไม่ขยับเขยื้อน
“ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร แต่ขอโทษ ดีกันนะบยอนนะ”
บยอนแบคฮยอนแทบหยุดหายใจตอนที่คยองซูโน้มใบหน้ามาแล้วแนบริมฝีปากลงข้างแก้มของตัวเอง ก่อนจะพลิกกลับไปนอนหงายเล่นกับตุ๊กตาลูกหมาป่าตัวนั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
แต่ไม่น่าเชื่อ แค่ริมฝีปากคู่นั้นแตะลงมาครู่เดียว ความหงุดหงิดที่สะสมอยู่ในใจของแบคฮยอนก็ปลิดปลิวหายไปในพริบตา
“บยอ..”
โดคยองซูไม่ทันตั้งตัวเลยตอนที่แบคฮยอนกางแขนคร่อมเขาเอาไว้ ก่อนที่ริมฝีปากสีอ่อนนั่นจะสัมผัสเขาอย่างอ่อนโยน ปลายจมูกแหลมๆและริมฝีปากร้อนๆคลอเคล้าอยู่แถวผิวแก้มอยู่เนิ่นนานก่อนจะจบลงทีริมฝีปากอีกครั้ง แบคฮยอนค่อยๆไล้เล็มริมฝีปากอิ่มของคยองซูอย่างอ่อนหวานและเชื่องช้า ครู่ต่อมามือก็สอดผ่านเสื้อนอนเข้าไปลูบอยู่แถวแนวเอวเรียบลื่นของคยองซู
“บยอน”
“ลูกหมาเลียเจ้าของไม่ผิดใช่ไหม?”
แบคฮยอนยังไม่ละริมฝีปากออกห่างจากหน้าของอีกฝ่าย จมูกแหลมยังคงคลุกเคล้าอยู่กับซอกคอหอมซ้ำๆจนคยองซูต้องย่นคอหนีเพราะรู้สึกว่าร่างกายร้อนมากขึ้นทุกที
“ยอมพูดแล้วเหร ..บย...”
คยองซูจิกผิวเนื้อหลังคออีกฝ่ายแน่นตอนที่ปลายลิ้นร้อนๆสอดเข้ามาหยอกเย้า มืออุ่นนุ่มของแบคฮยอนไม่พลาดหน้าที่ สอดเข้าไปลูบประโลมอยู่แถวแนวเอวและแผ่นหลังเพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย จูบอ่อนหวานดำเนินไปอย่างเชื้องช้า จนคยองซูเริ่มจิกเขาแน่นขึ้นเพราะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองได้หายใจบ้าง แบคฮยอนถึงได้ยอมถอนริมฝีปากออก แต่ไม่วายจูบซับอยู่แถวหลังใบหู
“หายโกรธแล้วหรอ?”
“พูดมากจริงคยองซู อยู่นิ่งๆให้กอดเฉยๆได้ไหม?”
“บยอน..แล้วมินอา”
คยองซูยันอกของแบคฮยอนเอาไว้ตอนที่อีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมาอีกครั้ง แบคฮยอนชักสีหน้าทันที แต่ยังไม่ยอมลุกออกจากตัวคยองซู
“ตอนนี้มีแค่นายกับฉัน ถ้าไม่อยากให้ฉันโมโหอีก ก็อย่าพูดชื่อนั้น แล้วก็ไม่ต้องพูดชื่อฟานเก่อของนายให้ได้ยินด้วย เข้าใจไหม”
“ทำ ม...อื้อ บยอน อย่างับ!”
คยองซูสะดุ้งสุดตัวตอนที่แบคฮยอนฝังฟันคมๆลงงับแถวๆต้นคอ แรงจนน้ำตาซึม คยองซูมั่นใจว่าถ้าส่องกระจกต้องเห็นเป็นรอยฟันบนผิวแน่ๆ
“บอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ อย่าพูด”
“แสบ”
คยองซูบีบเนื้อต้นแขนอีกฝ่ายแน่นตอนที่แบคฮยอนแลบปลายลิ้นออกมาไล้เลียบริเวณรอยฟันบนผิวเนื้อคล้ายจะปลอบ ริมฝีปากอุ่นร้อนค่อยๆจูบซับสร้างรอยแดงกลบรอยฟันจนมิด ดวงตาเรียวรีมองดูผลงานตัวเองอย่างพึงพอใจ ก่อนริมฝีปากจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
“อารมณ์ดีแล้วสิ?”
เห็นรอยยิ้มดีใจแบบเด็กๆของแบคฮยอนแบบนั้นใครจะไปโกรธลง รอยยิ้มสี่เหลี่ยมแบบนี้เหมาะกับบยอนแบคฮยอนมากกว่าหน้าบึ้งๆไร้อารมณ์ที่คยองซูได้รับมาตลอดหลายวันที่ผ่านมาเป็นไหนๆ
“บยอน ตอบสิ”
“ก็เห็นอยู่ว่าอารมณ์ดีเนี่ย หยุดพูดน่า แค่เอามือโอบรอบคอฉันไว้แล้วอยู่เฉยๆก็พอแล้ว”
ก็ถ้าแบคฮยอนว่าอย่างนั้นแล้วคยองซูจะทำอะไรได้หล่ะ นอกจากยกมือขึ้นโอบรอบคอไว้ตามที่แบคฮยอนว่า แล้วก็ปล่อยให้อีกฝ่ายแนบริมฝีปากลงมาซ้ำๆจนแบคฮยอนพอใจเท่านั้นเอง
........................................
winter.sky
พี่คริสคนเงิง: ผมยังร้ายได้มากกว่านี้อีกครับ หึหึหึ *ตบไหล่แบค*
บยอนหึงค่ะ แต่พูดไม่ได้เพราะเป็นเพื่อนกานนนนนน
พี่คริสเป็นคนดีมั้ยก็ไม่รู้ เฮียว่าไงคะ?
พี่คริสคนเงิง: อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับคยองซูครับ *คว้าเอวคยองซูมาจูบแก้ม*
Kan_kf
บยอน: ก็ไม่พร้อมอะ จะไฝว้? *ง้างหมัด*
งืมมมมมม ก็ไม่ค่อยแน่ใจค่ะว่าเฮียคริสชิพแบคโด้หรือชิพตัวเองกับโด้กันแน่
หรือจะชิพตัวเองกับบยอนดี? #ผิด *มุดใต้โต๊ะหลบหนังสือคยองซู*
Wa_babo
สะใจเหรอคะ? งั้นเอาอีกนะ 55555
มาขอจากเราไม่ได้ค่ะ จะขอเฮียต้องไปขออาอี้เอาเอง #ชงสุด
ถ้ามีเรื่องให้คุยก็จะพยายามตอบเม้นค่ะ อิอิ
Tallinn
นั่นสิคะ หรือจะเปลี่ยนเป็นคริสซูดี ยังทันนะ 55555 *มุดใต้โต๊ะหลบเกิบบายอน*
N’mook
จ้า ถ้ามีเรื่องให้คุยก็จะพยายามตอบเม้นจ่ะ
ใช่มะๆ สามพีก็ดีใช่ม้า~
บยอน: ไม่ยอมโว้ย! *เขวี้ยงขวด*
พี่คริส: สามพีก็ทีดีครับ *ยักคิ้ว*
Varisara Tonkhumhug
ดีใจที่ชอบค่า *ยิ้มหวาน*
พี่คริสคนเงิง: ผมเปล่าลวนลาม ไม่เชื่อถามคยองซูสิ *หิ้วเอวคยองซูมานั่งตัก*
คยองซู: *กระพริบตาปริบๆ*
Zenj3319
คือคยองซูก็ชินอ่ะค่ะ ด้วยความที่เคยเป็นแฟนกันมาก่อน
ก็รู้สึกผูกพันธ์เข้าใจว่าเฮียเอ็นดู คือรู้ไม่ทันเฮียนั่นหล่ะ!
อยากอ่านมากก็มาอัพให้แล้วจ้า *ปาหัวใจรัวๆ*
ความคิดเห็น