คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : YOU MAKE MY DAY !! Chapter : 3 [100%]
ณ ห้องๆนึงในคฤหาสน์ตระกูลคิม ข้างในนั้นมีคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์สื่อสารที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีมากมายราวกับเป็นคนละโลกกับข้างนอก ซึ่งปกติคุณเองก็ชอบเข้ามาเล่นเกมส์ที่ห้องนี้บ่อยๆเวลาเบื่อไม่มีอะไรทำ
แต่ตอนนี้คุณไม่ได้เข้ามาเพื่อเล่นเกมส์น่ะสิ
" เป็นไงบ้าง? พี่แทโอ "
" ไม่เจอเลยอ่ะคุณหนู "
คนตัวเล็กนั่งกุมขมับอยู่หน้าคอมพิวเตอร์กับร่างสูงผู้เป็นเจ้าของห้อง
วันนี้คุณขอให้แทโอช่วยแฮ็กกล้องวงจรปิดระแวกที่เกิดเหตุทั้งหมดให้ เผื่อว่ามันจะจับภาพเหตุการณ์วันนั้นได้บ้าง เพราะเขาเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งที่ระดับต้นๆในวงการแฮ็กเกอรเลยก็ว่าได้ แต่ว่าสุดท้ายกลับไม่พบอะไรเลย
' บ้าน่า แถวนั้นจะไม่มีกล้องวงจรปิดสักตัวได้ยังไง '
นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้ว หลังคุณลั่นคำขาดว่าจะหาสาเหตุของเรื่องนี้ให้ได้ ตลอดสองวันที่ผ่านมาคุณเลยเอาแต่คิดหาหลักฐานเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับจีอึนตลอดทั้งวัน
แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลยสักอย่าง ส่วนจีอึนเองก็ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล
คนตัวเล็กเริ่มถอดใจ ได้แต่นั่งก้มหน้าถอนหายใจออกมาเป็นระยะๆ ร่างสูงข้างๆเห็นแบบนั้นก็ทำได้แค่ถอนหายใจตาม เพราะเขาเองก็ทำสุดความสามารถแล้วเหมือนกัน
ในใจเขาได้แต่สงสัยว่าทำไมถึงไม่เจออะไรเลย แค่แฮ็กวงจรปิดแค่นี้มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลยด้วยซ้ำ
' ทำไมกันนะ? '
ร่างสูงหลับตาแน่นอย่างต้องการใช้ความคิด ทันทีที่นึกอะไรได้เขาก็หันไปเรียกคนข้างๆที่ยังคงนั่งกุมขมับอยู่ทันที
" คุณหนู! ไปกัน! "
" ไปไหน? " คุณขมวดคิ้วยุ่งอย่างสงสัย
" ไปดูที่เกิดเหตุ "
พูดจบแทโอก็ลากคุณออกไปทันที โดยที่ไม่รอให้คุณได้พูดอะไรต่อ
" เห้อ... "
แต่สุดท้าย คุณก็ได้แต่นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่ในรถ
หลังออกมาที่เกิดเหตุกับแทโอ ถึงได้รู้สาเหตุที่เขาแฮ็กกล้องวงจรปิดแถวนี้ไม่ได้ เพราะมันเสียนานแล้วน่ะสิ แถมระแวกนั้นก็ไม่มีร้านค้าหรือบ้านคนเลย จะมีก็แต่ตึกเก่าๆที่ยังสร้างไม่เสร็จ
หมดหวัง หมดหวังแล้วจริงๆ
คุณนั่งก้มหน้าเครียดรอบที่ร้อยอย่างหาทางออกไม่ได้ เหมือนกับไปทางไหนก็ตันไปหมด สมองคุณตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ
แต่จู่ๆคำพูดของชายวัยกลางคนที่โรงพยาบาลเมื่อสองวันก่อนก็โผล่ขึ้นมาในหัว
" มีหลักฐานจากกล้องหน้ารถน่ะ ตรวจสอบดูแล้วพบว่ามันเป็นตามคำให้การณ์ "
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอย่างมีหวัง ใบหน้าสวยเฉี่ยวหันไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆทันที
" พี่แทโอ ฉันว่าเราไปโรงพักกันดีกว่า "
แทโอพยักหน้ารับโดยไม่ถามต่อให้มากความ ถึงจริงๆจะไม่รู้ว่าคนตัวเล็กต้องการจะไปทำอะไรแต่เขาก็ออกรถพาคุณไปยังที่หมายทันที
.
.
.
" นี่ครับ คลิปวีดีโอจากกล้องหน้ารถตอนที่เกิดเหตุ "
เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนึงทำการเปิดคลิปที่เก็บไว้เพื่อเป็นหลักฐานให้คุณกับแทโอดู ซึ่งปกติแล้วคุณคงจะทำแบบนี้ไม่ได้ แต่เพราะคุณคือลูกสาวของคิมแจจุงเรื่องทั้งหมดเลยง่ายกว่าที่คิด
ภาพจากวีดีโอที่สะท้อนออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ เป็นไปตามคำบอกเล่าของชายวัยกลางคนที่บอกคุณก่อนหน้านี้
ในเวลาช่วงเย็นใกล้ค่ำที่ทุกอย่างเริ่มมืดลงตามที่เห็นในคลิป ดูเหมือนว่าพี่สาวฝาแฝดของคุณจะวิ่งออกมาตัดหน้ารถจริง แถมตอนนั้นตรงทางม้าลายก็ยังเป็นไฟแดงอยู่ด้วย
แต่ถึงยังไงมันก็แปลก คนดีๆที่ไหนจะวิ่งออกมาให้รถชนล่ะจริงไหม เรื่องนี้มันยังคงมีอะไรที่คาใจอยู่
คุณใช้จังหวะที่เจ้าหน้าที่คนนั้นออกจากห้องไปรับโทรศัพท์ บอกให้แทโอจัดการก๊อปปี้วีดีโอใส่แฟลตไดฟ์ที่เขาพกติดตัวไว้ตลอด และเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วคุณทั้งคู่จึงขอตัวกลับทันที
ตอนนี้คุณและแทโอกลับมาที่ห้องคอมห้องเดิม เพื่อทำการเปิดคลิปวีดีโอที่ได้มา ภาพที่เห็นก็เหมือนเดิมกับครั้งแรกที่ดู แต่มันเป็นหลักฐานเดียวที่บอกได้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง คุณจึงยังคงดูมันต่อไปเรื่อยๆ
" เราเปิดวนมาหลายรอบแล้วนะคุณหนู ก็ไม่เห็นเจออะไรเหมือนเดิม "
แทโอหันมาพูดกับหญิงสาวข้างๆที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูวีดีโอตรงหน้าอยู่
คนตัวเล็กหันมองเขาทันทีหลังจากที่เขาพูดจบโดยที่ไม่ได้กดหยุดวีดีโอ ก็จริงของเขา คุณเองก็เพิ่งตระหนักได้ว่าเด็กมอปลายแบบตัวเองจะทำอะไรได้มากแค่ไหนกันเชียว ถึงจะมีแทโอคอยช่วย แต่ตัวคุณเองก็ยังเป็นแค่เด็กมอปลายที่อวดเก่งก็เท่านั้น สุดท้ายก็ทำอะไรเป็นประโยชน์ให้พี่สาวตัวเองไม่ได้อยู่ดี
ร่างเล็กก้มหน้าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพราะเริ่มถอดใจแล้วจริงๆ
ต่อให้ดูวนไปอีกร้อยรอบก็คงจะเหมือนเดิมสินะ
นี่คุณทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆน่ะเหรอ
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาเตรียมปิดวีดีโออย่างหมดอาลัยตายอยาก แต่ก็ต้องชะงักเพราะดูเหมือนว่าสายตาคู่คมจะพบอะไรบางอย่างจากภาพเหตุการณ์หลังจากที่จีอึนถูกชน
" พี่แทโอ เห็นนั่นมั้ย? "
" .... "
ร่างสูงงุนงงกับคำพูดคนข้างๆไม่น้อย แต่ดวงตาเขาก็ยังคงจ้องวีดีโอตรงหน้า เพื่อมองหา ' นั่น ' ที่คุณพูดถึง
เพื่อความแน่ใจ คุณจึงให้แทโอย้อนกลับไปเพื่อดูใหม่ตั้งแต่แรกเริ่ม ทั้งคู่ตั้งใจดูจนมาถึงภาพตอนที่จีอึนวิ่งออกมา ต้องยอมรับว่าภาพนั้นมันทำให้คุณเจ็บปวดทุกครั้งที่ดูมันจริงๆ แต่ก็จำเป็นต้องทนดูมันต่อไปเพราะต้องหาเบาะแสให้ได้
" ไม่ต้องหยุดค่ะ "
คุณพูดขัดขึ้น ขณะที่ร่างสูงข้างๆกำลังจะกดหยุดวีดีโอไว้แค่ตอนที่จีอึนถูกรถชนแล้ว แล้วย้อนกลับไปตอนแรกเหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ที่คุณบอกเขาว่าไม่ต้องหยุด เพราะคุณต้องการดูภาพเหตุการณ์หลังจากนั้นต่างหากล่ะ
" หยุด! นี่ไง... ตรงนี้! พี่เห็นอะไรมั้ย? "
ดวงตาสวยคมเบิกกว้าง คุณพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วเล็กไปตรงที่จอคอมเพื่อให้ร่างสูงดูสิ่งที่คุณเรียกว่า ' นั่น ' ในตอนแรก แล้วดูเหมือนว่าตอนนี้เขาก็จะเห็นมันเหมือนกัน
" เห็นแล้ว! มันดูเหมือน.. "
ร่างสูงลากเสียงยาวพลางหรี่ตามองภาพตรงหน้า ก่อนจะหันไปหาคนตัวเล็กข้างๆในจังหวะที่คุณก็หันมามองหน้าเขาเช่นกัน
" ผู้หญิง / ผู้หญิง "
ทั้งคู่พูดถึงสิ่งที่เห็นออกมาพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย คุณและแทโอพยักหน้าให้กันเมื่อพบว่าคุณทั้งคู่เข้าใจตรงกันในสิ่งที่เห็น
มันคือภาพเงาที่ดูเหมือนผู้หญิง ออกมาจากซอกตึกมืดๆที่ยังสร้างไม่เสร็จ แล้ววิ่งหายไปอย่างไว ขณะที่เหตุการณ์ชุลมุนเพราะรถพยาบาลที่มารับตัวพี่สาวของคุณที่โดนรถชน คุณมั่นใจมาก และไม่เคยมั่นใจอะไรเท่านี้มาก่อน
ผู้หญิงคนนั้นนั้นต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน
" พี่แทโอ ทำให้ภาพในวีดีโอสว่างและชัดขึ้นได้มั้ย? "
" ได้อยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้ชัดๆ คงต้องใช้เวลาสักพัก รอหน่อยนะ "
" ฉันมีเวลาให้พี่ทั้งวันค่ะ "
แทโอเริ่มจัดการกับวีดีโอดังกล่าวทันทีที่ได้รับคำยืนยันจากคนข้างๆ ส่วนคุณที่นั่งดูเฉยๆ ก็รู้สึกว่าดูไปก็ช่วยอะไรแทโอไม่ได้อยู่ดี ไม่ไปนั่งเกะกะเขาอาจจะเป็นประโยชน์ที่สุด จึงหันไปนั่งเล่นเกมส์ในคอมอีกเครื่องไปพลางๆเพื่อรอเขา
.
.
.
" เรียบร้อย... "
แทโอพูดออกมาพร้อมกับบิดขี้เกียจหนึ่งที หลังจากที่ใช้เวลาจัดการวีดีโอไปชั่วโมงกว่า
เมื่อเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องทำตามคำขอของตัวเองเสร็จแล้ว คุณจึงปิดเกมส์แล้วหันไปสนใจวีดีโอจากคอมอีกเครื่องทันที
" เปิดเลยค่ะ "
คนตัวสูงพยักหน้ารับแล้วกดเปิดคลิปเดิมที่สว่างและชัดกว่าต้นฉบับทันทีที่สิ้นเสียงของหญิงสาวข้างๆ
พอเปิดวีดีโอ แทโอก็กรอไปจนถึงภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าที่รถจะมาถึงตรงที่ที่จีอึนวิ่งมาตัดหน้ารถ
คงเพราะรถคันที่ติดกล้องนี้ขับไม่เร็วมากจึงพอจะจับภาพต่างๆที่กล้องถ่ายเก็บไว้ได้ เมื่อให้แทโอซูมเข้าไปจะเห็นหญิงสาวคนนึงจากที่ไกลๆ ซึ่งคุณมั่นใจว่าต้องเป็นจีอึนกำลังยืนรอสัญญาณไฟอยู่ข้างทาง
แต่เธอไม่ได้อยู่คนเดียว มีคนอีกคนนึงยืนอยู่ข้างหลังเธอ ห่างจากเธอประมาณสองเมตรได้
แล้วภาพต่อจากนั้นคือภาพตอนที่จีอึนวิ่งออกมาจากข้างทาง ซึ่งถ้าสังเกตุดีๆมันดูไม่ใช่ลักษณะคนที่วิ่งออกมาแบบปกติ มันเหมือนกับคนที่เดินสะดุดล้มหรือคนที่ถูกผลักจากด้านหลังมากกว่า
รถดังกล่าวจอดลงทันทีที่ชนจีอึน เพื่อที่คนขับจะได้ลงจากรถเพื่อเข้าไปช่วยเหลือเธอ นั่นจึงทำให้กล้องจับภาพบางอย่างได้ชัดมาก
ผู้หญิงที่ยืนข้างหลังจีอึนในตอนแรกเธอหายไป เธอไม่อยู่ตรงนั้น มันเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับภาพคนวิ่งเข้าไปในซอกตึกใกล้ๆ และหลังจากนั้นรถพยาบาลก็มา เหตุการณ์ตอนนั้นชุลมุนพอสมควร ดูเหมือนคนๆนั้นจะใช้จังหวะนี้ออกมาจากซอกตึกนั่นแล้ววิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างตกตะลึงกับภาพตรงหน้าไม่แพ้กับร่างสูงข้างๆที่ตกใจพอกัน
มือเล็กกำเข้าหากันแน่น หัวใจคุณชาวาบไปหมด ภาพในคลิปที่สว่างกว่าเดิมเผยให้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ไม่สามารถสังเกตเห็นได้เลยจากคลิปต้นฉบับ
นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุจริงๆ ถึงแม้ภาพจะไม่ชัดขนาดจับใบหน้าผู้หญิงคนนั้นได้ แต่มันก็ชัดพอที่จะดูรู้ว่าผู้หญิงคนนั้น ใส่ชุดนักเรียนที่เหมือนกับจีอึน
" เอาไงต่อ จะบอกทุกคนเลยมั้ย? "
" ไม่ ยังไม่ใช่ตอนนี้ "
คุณพูดเสียงเรียบด้วยสายตาที่แทโอเองก็คาดเดาไม่ถูกเลยว่าคุณกำลังคิดอะไร..
" รีบฟื้นขึ้นมาสักทีสิ ฉันมีเรื่องมากมายเลยนะที่อยากจะถามเธอ "
คุณพูดกับร่างบางของพี่สาวที่ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ถึงแม้จะกังวลที่จีอึนไม่ฟื้นสักที แต่คุณก็ยังรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้างเพราะเมื่อวานเพิ่งได้หลักฐานสำคัญมา ที่เหลือก็แค่รอคนตรงหน้าตื่นขึ้นมายืนยันในสิ่งที่คุณคิดเท่านั้น
" คุณหนู! รับนะ "
แทโอที่ออกไปหาอะไรกินกลับเข้ามาในห้อง เขาเรียกหญิงสาวที่ยืนเกาะเตียงผู้ป่วยพร้อมกับโยนกระป๋องน้ำผลไม้ให้
" ขอบคุณค่ะ "
คุณเอื้อมมือไปรับกระป๋องที่แทโอโยนมาก่อนจะยิ้มบางๆกลับไปให้เขาแล้วเปิดกินทันที
วันนี้คุณกับแทโอมาเฝ้าจีอึนกันสองคน เพราะคนอื่นๆมีธุระมีงานที่ต้องทำกันหมด เหลือก็แต่คนว่างๆอย่างคุณและแทโอนี่แหละ ทั้งคู่จึงได้รับมอบหมายจากแจจุงให้มาทำหน้าที่ดูแลจีอึนในวันนี้ ซึ่งคุณเองก็ไม่ได้ติดขัดอะไรเพราะอยากมาอยู่แล้ว แต่เสียอย่างเดียวตรงที่ไม่มีอะไรทำนี่สิ ได้แต่นั่งเบื่อๆ เดินไปเดินมา หาอะไรกินวนลูปไปอย่างนี้ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นแล้วเนี่ย
ก๊อกๆๆๆ !!
เสียงจากประตูดังขึ้นมาทำลายความเงียบสงบในห้อง คุณแลแทโอหันหน้ามองกันโดยอัตโนมัติด้วยความประหลาดใจ เพราะคนอื่นๆบอกว่าจะมาคืนนี้และปกติถ้ามากันก็จะไม่ได้เคาะประตูก่อน
คนที่อยู่หน้าประตูต้องไม่ใช่พวกเขาแน่
คุณหมอรึเปล่านะ
ไม่ปล่อยให้สองคนในห้องแปลกใจนานเสียงทุ้มจากคนปริศนาหน้าประตูก็ดังขึ้น
" เอ่อ.. มีใครอยู่มั้ยครับ? พวกเราเป็นเพื่อนจีอึน มาเยี่ยมจีอึนน่ะครับ "
ดวงตาคู่คมเบิกกว้างทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คุณไม่รู้ว่าจีอึนเคยบอกใครมั้ยว่าตัวเองมีน้องสาวฝาแฝด แต่ถ้าไม่ได้บอก พวกเขาเห็นคุณอาจจะตกใจก็ได้
แถมยังอาจจะต้องเจอคำถามมากมายจากเพื่อนจีอึนอีก แบบนั้นคุณยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่
ทำไงดี ทำไงดี
คุณรีบลุกลี้ลุกลนหาทางแก้ปัญหา จริงๆจะเจอพวกเพื่อนจีอึนก็ได้หรอก แต่เซ้นท์ของคุณมันบอกว่าอย่าเจอจะดีกว่า
จะซ่อนในห้องน้ำ แต่ถ้ามีคนเดินเข้ามาล่ะ
ไม่ได้
จนในที่สุดคุณก็หันไปเห็นม่านใกล้เตียง สมองอันเฉียบแหลมเลยนึกอะไรขึ้นได้พอดี
ใช่! นี่แหละ
" ฉัน จะ ไป ซ่อน ตรง นั้น ส่วน พี่ ไป เปิด ประ ตู โอ เค นะ "
คนตัวเล็กขยับปากเป็นคำบอกร่างสูงพร้อมกับทำท่าทางประกอบว่าจะไปซ่อนตรงผ้าม่านสีทึบยาวระพื้นใกล้ๆเตียงผู้ป่วย แน่นอนว่าเขาเข้าใจมัน
แทโอพยักหน้ารับก่อนตัวเองจะเดินไปเปิดประตูหลังจากที่คุณซ่อนตัวเสร็จแล้ว
ทันทีที่เปิดประตูออกเขาก็พบกับเด็กผู้ชายหน้าตาดีหลายคน ยืนยันว่าหลายคนจริงๆ จนเขาเผลออ้าปากค้างออกมาครู่นึง แถมยังแอบคิดอีกว่า จีอึน คบเพื่อนผู้ชายไว้ขนาดนี้ จะตั้งทีมฟุตบอลรึไง
พวกเขาโค้งตัวสวัสดีแทโอ ก่อนจะได้รับคำอนุญาตและพากันเดินเข้ามาในห้อง
จนเวลาผ่านไปหลายนาที แทโอที่ดูเหมือนจะอายุมากที่สุดในห้องนี้ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ที่ต้องอยู่ท่ามกลางเด็กผู้ชายไฮสคูลที่ไม่รู้จักมากมายหลายคนแบบนี้
เขากวาดสายตาตรวจสอบทั่วห้องให้แน่ใจว่าคนตัวเล็กที่แอบอยู่คงจะไม่โดนจับได้ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างดูเรียบร้อย ดูไม่มีพิรุธอะไรเลยสักนิด แทโอจึงตัดสินใจปลีกตัวออกมานอกห้อง ก่อนที่ตัวเองจะอึดอัดตายซะก่อน ในใจก็ได้แต่ภาวนาขอให้คุณที่ซ่อนอยู่ไม่ถูกจับได้
' โชคดีนะคุณหนู '
.
.
.
หลังจากชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นญาติของหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงออกไปจากห้อง พวกเขาก็เริ่มทำตัวสบายๆ ทว่าร่างสูงคนนึงในกลุ่มเด็กผู้ชายก็เริ่มก้าวขายาวๆมาที่ข้างเตียงผู้ป่วย สายตาเรียบเฉยของเขามองตรงไปยังร่างบางที่หลับไหลอยู่บนเตียง
" มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอปาร์คจีอึน ทำไมเธอถึงนอนไม่ได้สติแบบนี้! "
ร่างสูงแผดน้ำเสียงเกรี้ยวกราดออกมาอย่างดัง ทันทีที่เห็นร่างบางบนเตียง เขาตกใจมาก ตอนแรกเขารู้แค่ว่าเธอประสบอุบัติเหตุ แต่ก็ไม่คิดว่าจะนอนไม่ได้สติแบบนี้
" ใจเย็นน่ามินกยู เสียงดังไปเดี๋ยวเธอก็ตกใจไม่กล้าตื่นหรอก "
" ...... "
" ไม่สิ ต้องตกใจตื่นต่างหาก เนอะ "
" ผมไม่ตลกด้วยนะพี่ซูนยอง "
สายตาคมตวัดไปหยุดที่คนหัวสีที่ดูเหมือนว่าจะพูดเล่นผิดเวลาไปหน่อย จนคนที่พูดเล่นออกมาหวังจะช่วยให้บรรยากาศในห้องหายตึงเครียดบ้างก็ได้แต่ยิ้มแห้งตอบกลับไป
" แหะๆ "
*****ถ้าชอบฝากติดตาม หรือคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น