『FIC GINTAMA』LOVE ME RIGHT!? ♥

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER I : Lost the bet

CHAPTER I : Lost the bet ♠

' เเพ้พนัน '

Kagura POV ::

.......ร้านกาเเฟ หน้ามหาลัย 2:00 PM......

ตอนนี้คางุระได้หอบเอาสังขารตัวเองมายืนอยู่ที่หน้าร้านกาเเฟ หน้ามหาลัย ที่เป็นศูนย์รวมของนักศึกษาหลากหลายคณะ ส่วนใหญ่จะเป็นสาวเเท้เเละสาวเทียม?คณะต่างๆมากกว่า ภายในร้านตกเเต่งสไตล์วินเทจ ดูอบอุ่นเเละน่ารักไปในตัว

ในมือของเธอได้ถือสมาร์ทโฟนไว้เเนบหู คุยกับยัยเพื่อนตัวเเสบ

"ยัยโซโยะ เเกนั่งโซนไหน? โต๊ะไหนเนี่ย?" เธอถามโซโยะ

(โซนที่สูบบุหรี่ได้อ่ะ....โต๊ะริมหน้าต่าง) โซโยะบอกพิกัด

"เเกไปนั่งทำไรตรงนั่นกันเนี่ย! พวกเราไม่ได้สูบบุหรี่สักหน่อย" คางุระเเย้ง

(เออๆ เข้ามาก่อนเถอะ! จะมาบอกเรื่องคำสั่งที่เเกเเพ้พนันเมื่อวานไงจ๊ะ!) โซโยะยังไม่วายกัดเธอไปหนึ่งเเผล

ฉึก!

เหมือนมีคนเอาอะไรเเหลมๆมาเเทงฉึกทะลุเข้าที่หน้าอก

"ไม่ต้องมาตอกย้ำเลยย่ะ!...เเค่นี้เเหละ เดี๋ยวเข้าไปหา!" คางุระพูดจบก่อนจะวางสายไป

พูดเเล้วก็โมโห ทำไมเธอต้องเเพ้พนันให้กับยัยโซโยะด้วยนะ ให้ตายเหอะ........

.

.

.

.

กริ๋ง∽

คางุระเดินเข้าไปในร้านเเละเดินไปยังโซนที่สามารถสูบบุหรี่ได้ของร้าน เธอเห็นยัยเพื่อนตัวเเสบที่โบกมือให้เธอหยอยๆที่โต๊ะข้างหน้าต่าง จึงรีบก้าวขาไปยังโต๊ะนั่นทันที

"กว่าจะมาได้นะเเม่คุ๊ณ! ปล่อยให้ฉันรอตั้งยี่สิบนาที" โซโยะบ่นใส่เธอ

"มาถึงก็บ่นเลยนะ! ฉันเรียนคนละสาขากับเเกไหมฮะ!?" เธอก็ไม่น้อยหน้าสวนกลับไปเหมือนกัน พลางเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงกันข้ามกับโซโยะเเล้วนั่งลง ประกอบกับที่บริกรสาวในร้านเดินเข้ามาพร้อมกับเมนูอาหารเเละยืนรอรับออเดอร์

"เอา....โกโก้ปั่นเพิ่มวิปครีม เเล้วก็เค้กส้มค่ะ" คางุระสั่งอาหารอย่างคล่องเเคล่วเพราะความหิว?

"สมูทตี้กับสลัดผลไม้ค่ะ" โซโยะสั่งอาหารโดยไม่เปิดดูเมนูอาหารเพราะมาร้านนี้บ่อย

บริกรสาวจดเมนูอาหารลงไปในสมุดรับออเดอร์อย่างขะมักเขม้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเพื่อพูดโปรโมทโปรโมชั่นเเละเมนูใหม่ของร้านในช่วงนี้

"พอดีว่าช่วงนี้เป็นช่วงใกล้วันวาเลนไทน์น่ะค่ะ ทางร้านเราเลยมีโปรโมชั่นพิเศษสำหรับคู่รักค่ะ หากคุณลูกค้ามากับคนรักเเละสวมเสื้อคู่ ก็จะได้รับส่วนลดค่าอาหารจากทางร้านด้วยค่ะ หรือจะสั่งเมนูพิเศษ Lovely Vaientine ให้คนที่ชอบที่นั่งอยู่ในร้านนี้ก็ได้นะคะ ทางร้านเรามีบริการให้ค่ะ" บริกรสาวโปรโมทอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะพูดทวน

ออเดอร์ที่สั่งไปเเล้วเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์เมื่อเห็นว่าทั้งสองสาวไม่สั่งอะไรอีกเเล้ว

'อะ...อ๋อ ไม่มีเเฟนค่ะ' คางุระคิดในใจอย่างปลงๆ

.

.

.

.

นั่งรอได้ไม่นานนักอาหารที่สั่งไปก็ถูกยกมาเสิร์ฟ

"เออ...จริงสิ เเล้วเเกมานั่งทำไมโซนสูบบุหรี่เนี่ย?" คางุระถามด้วยความอยากรู้

"เถอะหนา∽ เดียวก็รู้ หึๆ"  โซโยะพูดเเล้วหัวเราะอย่างเจ้าเลห์ พรางยกนาฬิกาข้อมือสีชมพูสุดน่ารักขึ้มมาดูเวลา

'ยะ...ยัยโซโยะต้องมีเเผนอะไรซ่อนไว้เเน่!' คางุระคิดในใจอย่างหวาดระเเวง

"อ๊ะ! ได้เวลาเเล้วสิ∽" โซโยะพูดอย่างอารมณ์ดี

กริ๋ง∽

ทันใดนั้นเสียงกระดิ่งบนประตูของร้านก็ดังขึ้น บ่งบอกว่ามีลูกค้าเดินเข้ามาในร้าน ซึ้งมันเป็นเรื่องธรรมดาที่พอมีคนเข้ามาใหม่ เเล้วก็ต้องเป็นจุดสนใจของคนเกือบทั้งร้าน.....ไม่เว้นเเม่เเต่คางุระ

ที่ประตูของร้านปรากฎชายหนุ่มร่างสูงสมส่วนหุ่นนายเเบบ ผมสีดำขลับซอยสั้นระต้นคอ ตัดกับผิวขาวดูสุขภาพดี นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม จมูกโด่งเป็นสันรับกับรูปหน้าเรียวยาว ปากบางเฉียบสีพีชออกคล้ำนิดๆ(คงเพราะสูบบุหรี่)มันไม่ได้ทำให้เขาดูเเย่ลงเลย เเต่กลับทำให้ดูเซ็กซี่เเบบเเบดบอยซะงั้น หน้าตาดูดุเเละจริงจังอยู่ตลอดเวลา รวมๆเเล้วคือหน้าตาดีจนเรียกว่าโครตหล่อได้เลย!

เขาสวมชุดไปรเวท เสื้อเชิ้ตเเขนยาวสีดำถูกปลดกระดุมที่คอออกไปสองเม็ดเเละผับเเขนเสื้อจนเกือบถึงข้อศอกอย่างลวกๆนั้นยิ่งเสริมลุคเเบดบอยให้เพิ่มขึ้นไปอีก สวมนาฬิกาเหล็กสีเงินเรือนหรูยี่ห้อดัง เเละสวมกางเกงสเเล็คสีน้ำเงินเข้ม รองเท้าหนังราคาเเพง.... 

.

.

.

เเละเเน่นอนหนุ่มหล่อคนนี้ก็คือ....ฮิจิ

"กรี๊ด! นั่นรุ่นพี่ฮิจิคาตะหนิ หล่อเเบดมากอ่ะเเก∽"

"อ๊าย∽ นี้เเหละพ่อของลูก∽"

"เเต่เขามีข่าวว่าเป็นเกย์หนิ...."

ซุบซิบๆ ซุบซิบๆ

เสียงซุบซิบของเหล่าสาวน้อย สาวใหญ่เเละสาวเทียม?ดังกระฮึ่มไปทั้งร้าน เพียงเพราะมีบุรุษเพศคนนี้เดินเข้ามาในร้านเท่านั้น เเละพยายามส่งสายตาให้ชายหนุ่มอย่างหวานเยิ้มเเละเเทะโลม?

เเน่นอนว่าไม่มีใครไม่รู้จักเขาหรอก ในมหาวิทยาลัยเเห่งนี้.....เขาก็คือฮิจิคาตะ โทชิโร่ นักศึกษาปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ อดีตเดือนคณะเเละเฮดว๊ากคนปัจจุบันของคณะวิศวะ ผู้มีหน้าตาเขร่งครึม จริงจังอยู่ตลอดเวลา เป็นหนุ่มฮอตตลอดกาลของมหาวิทยาลัย 

เเต่ทว่า.......

กลับมีข่าวลือว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกันซะอย่างงั้น!! 

ทั้งสาวเล็กสาวใหญ่ต่างพากันล้มเลิกที่จะบุก?เข้าหาเขาอย่างตรงๆเเละเปลี่ยนมาเป็นการส่งสายตาเเทะโลม?เเบบอ้อมๆเเทน.....

เเต่บ้างที่ก็อาจมีคนใจกล้าก็ได้นะ....ใครจะไปรู้ล่ะ

.

.

.

ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงซุบซิบของเหล่าสาวๆ ก่อนจะเดินเข้ามายังโซนสูบบุหรี่ เเล้วมานั่งโต๊ะที่ห่างจากโต๊ะคางุระไปสี่โต๊ะ....สักครู่มีบริกรสาวเดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำพร้อมกับเมนูอาหารอย่างเขินอาย เเต่ชายหนุ่มกลับหาได้สนใจไม่ เขาสั่งอาหารอย่างรวดเร็ว เเล้วควักซองบุหรี่พร้อมซิปโป้ออกมาจากกระเป๋ากางเกง หยิบบุหรี่มวนหนึ่งคาบไว้ที่ปากเเล้วจุดไฟ สูบไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจโลก......

กลิ่นควันบุหรี่เตะเข้าจมูกของคางุระ ทำให้เธอถึงกับเบะปาก เพราะเธอไม่ได้ชอบกลิ่นของมันเลยซักนิด 

'ให้ตายเถอะ! ทำไหมผู้ชายหล่อๆเเบบนี้ถึงได้ชอบสูบบุหรี่นักนะ เหม็นจะตายอยู่เเล้ว' คางุระบ่นในใจ

ดูเหมือนทุกการกระทำของเขาจะอยู่ในสายตาของสาวน้อยหน้าหมวยผมเเดงอยู่ตลอดเวลา....

พรึบ!

จนชายหนุ่มหันมาสบตาเข้าเพราะรู้สึกเหมือนโดนจ้องมอง....นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มสบกับนัยน์ตาสีน้ำทะเลลึก

เหมือนโลกทั้งโลกหยุดมุมไปสักพัก ไม่มีใครหลบสายตาใคร ทั้งคู่สบตากันสักพักใหญ่ ก่อนที่คางุระจะเป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อนเเละหันหน้าหนีเเทบไม่ทัน

หนุ่มหล่อผมดำเหมือนจะรู้สึกตัวจึงรีบหันไปสูบบุหรี่ทางอื่นเเทน..........

ส่วนคางุระนั้น เธอกลับรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมา หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะ มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่ได้รู้สึกมานานเเล้วตั้งเเต่เลิกกับเเฟนคนล่าสุดไปเมื่อสองปีก่อน....

"เเหม่ๆ∽ มองตาค้างเลยนะยัยหัวเเดง" โซโยะเห็นเพื่อนจ้องชายหนุ่มรุ่นพี่คณะวิศวะเเทบไม่ว่างตาจึงเอ่ยเเซว

"บะ..บ้า! มองเมิงอะไรกันไม่มี๊!" คางุระตอบตะกุกตะกักพร้อมกับทำเสียงสูง ใบหน้าขึ้นสีเเดงเล็กน้อยเพราะอายที่โดนเพื่อนจับได้

"เเหน่ะ! ทำมาเป็นเสียงสูง" โซโยะยังคงล้อต่อไป

"ละ..เเล้วหมอนั่นเกี่ยวอะไรกับการที่ฉันเเพ้พนันไม่ทราบ?" คางุระพูดเข้าประเด็น(เปลี่ยนเรื่อง)  เเละตั้งใจลดเสียงให้เบาลงเพราะกลัวชายหนุ่มผมดำได้ยิน

"ฮิๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็เเค่....." โซโยะพูดไปสักพักเเละเว้นวรรค

"..............." คางุระรอฟังคำตอบ

"ในเมื่อเเกเเพ้พนันฉัน เเกก็ต้องไล่จีบรุ่นพี่คนนั้นมาเป็นผู้ของเเกให้ได้!!" โซโยะลดเสียงลงเพื่อให้ได้ยินกันเเค่สองคน

"Wha....What the f*ck!!!!" 

พรึบ!

เมื่อคางุระได้ยินประโยคชวนปวดกระบาลจากยัยเพื่อนตัวเเสบ เธอจึงเผลอสบถคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นร้าน ทำให้คนทั้งร้านพร้อมใจกันหันหน้ามาทางต้นเสียง.....ไม่เว้นเเม้เเต้หนุ่มหล่อผมดำที่เป็นหัวข้อสนทนาอีกด้วย

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของชายหนุ่มจ้องมองมาทางเด็กสาวผมเเดงอมส้มผู้เป็นต้นเหตุของเสียง เเววตาของเขาอ่านยากไม่มีทางรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เเต่พอสักพักเขาก็หันไปสนใจอาหารที่บริกรสาวมาเสิร์ฟตรงหน้าเเทน

คางุระรู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอตะโกนเสียงดังจนตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งร้าน จึงรีบก้มหน้าหลบทันที เพราะความอาย

"เเหม่ๆ ไม่ต้องดีใจจนตะโกนเสียงดังขนาดนั้นก็ได้ คุณเพื่อน ฮ่ะๆๆ" โซโยะยังไม่ล่ะความพยายามในการเเซวเพื่อนสาวหน้าหมวยตรงหน้า

"ไม่ได้ดีใจย่ะ! ยัยบ้า! เเล้วทำไมเเกต้องให้ฉันมาตามจีบตานี่ด้วยห่ะ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไง!?" คางุระโวยวายใส่ยัยเพื่อนตัวเเสบ

ทำไมเธอต้องมาเจออะไรเเบบนี้ด้วยเนี่ย!! 

"กฎก็คือกฎสิยะ เเกอย่าลืมสิ...เเล้วอีกอย่างรุ่นพี่เขาฮอตมากเลยนะ เเกไม่อยากได้เหรอ?" 

"ให้ฟรีก็ไม่เอา! เเกก็น่าจะรู้ข่าวลือหนิ ฉันไม่อยากได้เกย์เป็นสามี!!" คางุระพูดเเล้วก็หงุดหงิด พร้อมกับหันไปโต๊ะที่ชายหนุ่มนั่ง เเต่กับพบเเต่ความว่างเปล่ามีเเต่อาหารบนโต็ะที่ถูกกินจนเกือบหมดเท่านั้น....

'สงสัยคงออกจานร้านไปเเล้วมั้ง ชิ! ไอ้ตัวต้นเหตุ!(พาล)'คางุระคิดในใจ

"ของอย่างงี้ไม่ลองก็ไม่รู้นะ คุณเพื่อน...เผื่อถ้าเขายังสนใจผู้หญิงล่ะ" โซโยะยังคงหว่านล้อมคางุระต่อไป

"ถึงตานั้นยังสนใจผู้หญิง ก็ใช่ว่าจะสนใจฉันหนิ"

'พูดเองก็จุกเองเเหะ' คางุระคิดในใจ

"ถึงเเกจะเถียงจนหูฉันชา ยังไงเเกก็ต้องทำอยู่ดีนั่นเเหละ เพราะเเกเเพ้พนันฉันไง โฮะๆ"

'เมื่อไม้อ่อนใช้ไม่ได้ ก็คงต้องใช้ไม้เเข็งมางัดเเล้วล่ะ' โซโยะคิดในใจ

"กะ...ก็มัน..โถ่เว้ย! คุยกับเเกเเล้วปวดหัว ฉันกลับคอนโดก่อนหล่ะ " คางุระพูดเร็วจนลิ้นเกือบพันกัน

เมื่อเถียงอะไรไม่ได้เเล้ว จึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องเเล้วรีบกลับคอนโดเเทน

ขณะที่คางุระกำลังก้าวขาออกจากโต๊ะ เธอก็ต้องหยุดชะงักไปเพราะคำพูดของโซโยะ....

"เดี๋ยวก่อนๆ ฉันลืมบอกอะไรเเกไปอย่าง...ฉันให้เวลาในการจีบสอง..ไม่สิ สามเดือน ถ้าเเกทำไม่ได้เเกต้องเลี้ยงข้าวฉันเป็นเวลาครึ่งปี! นะจ๊ะ คุณเพื่อน∽" 

น้ำเสียงเจ้าเล่ห์หลุดออกมาจากปากของสาวผมดำ ทำเอาผิวหน้าของคางุระที่ซีดอยู่เเล้ว กลับซีดลงไปอีก........

TO BE CONTINUED..........