『FIC GINTAMA』LOVE ME RIGHT!? ♥

ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER II : I hate him

CHAPTER II : I hate him (-’_’-)

' ฉันเกลียดเขา '

Kagura POV ::

.......ณ สนามหญ้า หน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์.........

" เข้าใจที่พูดไหม!? " ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำขลับ กำลังแหกปากตะโกนถามรุ่นน้องในคณะที่นั่งเรียงกันเป็นแถวประมาณสี่สิบคนอยู่ตรงหน้าเขา

" เข้าใจครับ/ค่ะ!! " เด็กปีหนึ่งคณะวิศวะ ก็แหกปากตะโกนตอบกลับรุ่นพี่เฮดว๊ากปีสามอย่างเสียงดังฟังชัดเช่นกัน

" เสียงเบา! วิ่งรอบสนามห้ารอบ!! ปฏิบัติ! " เฮดว๊ากจอมโหดสั่งเด็กปีหนึ่งเสียดังกว่าเดิม

เด็กปีหนึ่งหลายคนทำหน้าเบื่อหน่าย แต่ถึงจะเบื่อมากแค่ไหนก็ต้องทำตามคำสั่ง ไม่อย่างนั้นคงโดนหนักกว่าเดิมแน่ ไม่มีใครกล้าหือกับรุ่นพี่จอมโหดอย่าง ฮิจิคาตะ โทชิโร่ หรอก.........

เด็กปีหนึ่งหลายคนเริ่มทยอยวิ่งต่อกันเป็นแถวรอบสนาม ให้ครบห้ารอบตามคำสั่ง

คางุระมองดูภาพเหตุการณ์เหล่านั้นกับโซโยะ ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ ข้างสนามหญ้า หน้าตึกคณะวิศวะ

ให้ตายเหอะ! ทำไมเธอต้องมานั่งทำลับๆล่อๆแอบมองเขาเหมือนพวกโรคจิตด้วยเนี่ย!

" นี่ยัยโซโยะ! แกพาฉันมานั่งทำลับๆล่อๆ แอบดูตานั่นเหมือนพวกโรคจิตทำไมเนี่ย!? " คางุระถามเรื่องที่ค้างคาในใจออกไป

" แหม่∽  คุณเพื่อน จะจีบใครสักคน แกก็ต้องมาให้เขาเห็นหน้าบ่อยๆไหมล่ะ " โซโยะตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี

" นี่แกเอาจริงเหรอเนี่ย? " 

" เอาจริงสิยะ! ก็บอกแล้ว ว่าแกจะต้องได้เขามาเป็นผู้ของแกให้ได้น่ะ " ยัยเพื่อนตัวแสบพูดพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง

ตัดภาพไปทางโทชิโร่ เขากำลังสั่งให้เด็กปีหนึ่งหยุดพักเมื่อวิ่งรอบสนามครบห้ารอบแล้ว

" ผมจะให้พวกคุณพักยี่สิบนาที แล้วจะเรียกรวมตัวอีกครั้ง เข้าใจไหม!? " เขาพูดเสียงดังฟังชัดใส่เด็กปีหนึ่ง

" เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ!! " เหล่าเด็กปีหนึ่งพร้อมใจกันตอบเสียงดังลั่นสนามหญ้า เพราะกลัวว่าจะไม่ถูกใจเฮดว๊ากจอมโหดจนต้องโดนลงโทษอีก

เหล่าเด็กปีหนึ่งคณะวิศวะแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย รวมถึงโทชิโร่ด้วย เขาไปนั่งพักตรงม้านั่งยาวใต้ต้นไม้ ที่อยู่บริเวณที่ใกล้เขามากที่สุด ซึ่งอยู่ไกลจากพวกเธอไปหลายเมตร

" หมอนี่ขี้เก็กชะมัดเลย แอ๊บทำโหดอยู่ได้! " คางุระแซะเฮดว๊ากคณะวิศวะไปหนึ่งดอก

" เอ๊า! ก็เขาเป็นเฮดว๊ากหนิ ก็ต้องโหดเป็นธรรมดาสิ ยัยหัวแดง! " โซโยะตอบเพื่อนสาวกลับไป

คางุระเบะปากใส่โซโยะ ก่อนจะหันไปมองทางหนุ่มผมดำหน้าหล่อแทน

จีบเกย์ยังไงให้ติดวะ!.........โอ้ยยยยยยยย

" นี่ยัยโซโยะ....แน่ใจเหรอ? ฉันว่าจีบผู้ชายว่ายากแล้ว จีบเกย์นี่ยากกว่าเดิมอีกนะ!! " คางุระหันไปถามความเห็นของโซโยะ

" หึๆ ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณเพื่อน ฉันมีแผน อ่ะนี่......" ไม่ว่าเปล่า โซโยะยื่นขวดน้ำเปล่าที่มีน้ำเย็นอยู่เต็มขวดมาให้เธอ

" เอาน้ำมาให้ฉันทำไมเนี่ย? " คางุระถามก่อนจะรับขวดน้ำมา

" สร้างความประทับใจไง....แกเอาไปให้รุ่นพี่เขาดิ " โซะโยะตอบพลางยิ้มมาให้คางุระ

นี่เธอต้องทำแบบนี้จริงๆใช่ไหมเนี่ย? โอ้ย! นี่เธอเคยไปทำปาบทำกรรมอะไรเอาไว้ในชาติก่อนมาหรือเปล่าเนี่ย! 

หลังจากที่โอดครวญ กับตัวเองในใจสักพัก คางุระก็ทำใจกล้า เดินไปยังม้านั่งยาวใต้ต้นไม้ที่โทชิโร่นั่งอยู่ ระหว่างที่เธอเดินไปหาเขานั้น เธอสังเกตุเห็นสายตาของผู้หญิงปีหนึ่งหลายคน จ้องมองไปหาเขาอย่างไม่ลดล่ะ ทำให้คางุระรีบสาวเท้าไปให้ถึงเขาให้เร็วที่สุด เผื่อว่าจะมีใครเอาน้ำมาให้เขาตัดหน้าเธอ(?)

คางุระเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโทชิโร่ ที่นั่งพักเหนื่อยตรงม้านั่งยาว ผมสีดำขลับของเขาถูกเสยขึ้นอย่างลวกๆ ดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย เม็ดเหงือไหลอาบหน้าผากและข้างแก้ม นั่นทำให้เขาดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก.......

เฮ้ย! แล้วทำไมเธอต้องมาชมหมอนี่ในใจด้วยเนี่ย

คางุระสบัดหัวไล่ความคิด เธอมองไปที่เขาก็เห็นเขามองเธอก่อนอยู่แล้ว หน้าตาเขาดูแปลกใจ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน

" มีอะไร? " โทชิโร่ถามออกไปเสียงเรียบ เมื่อเห็นคางุระมายืนอยู่ตรงหน้าเขาได้สักพัก

" ฉันให้! " พูดเสร็จเธอก็ยื่นขวดน้ำนั้นให้โทชิโร่

ตอนนี้พวกเขาได้ตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าเด็กปีหนึ่งทั้งหลายเป็นที่เรียบร้อย โดยเฉพาะพวกผู้หญิงที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้คางุระอย่างไม่ลดละ

แต่เธอหาได้สนใจไม่ ความไวเป็นของปีศาจย่ะ!

โทชิโร่นั่งเงียบอยู่สักพัก....ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คางุระถึงกับต้องปรี๊ดแตก!

" ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอกนะ....เอาน้ำของเธอเก็บไว้เถอะ ยัยหัวแดง " เขาพูดออกมาอย่างเย็นชา ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงปีหนึ่งแถวนั้นดังขึ้น

คางุระรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทุบหน้าของเธอเข้าอย่างจัง แล้วมีเศษหน้าล่วงหล่นลงพื้นทีละนิด ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนเส้นเลือดตรงขมับปูดขึ้นมาเต้นตุบๆ ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธ ทั้งอาย มือของเธอบีบขวดน้ำไว้แน่นจนฝาขวดแถบจะหลุดกระเด็นออกมา

ตึง!!!

คางุระกระแทกขวดน้ำลงตรงม้านั่งยาวข้างๆที่โทชิโร่นั่งอย่างแรงจนเสียงดังลั่น ก่อนจะยืนเอามือเท้าสะเอว แล้วจ้องหน้าร่างสูงอย่างเอาเรื่อง

" อุตส่าเอามาให้ ก็ดื่มๆไปเถอะย่ะ! เรื่องมากอยู่ได้! ไอ้เกย์เถื่อน!! " คางุระตอบอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินตะบึงตะบอนกลับไปยังที่ๆโซโยะนั่งอยู่  

เธอสาบานได้ว่าเมื่อกี้เธอเห็นหน้าของเขาเหวอไปเล็กน้อย หึ! สะใจค่ะ!

ทุกคนที่อยู่บริเวณนั่นหันมามองอย่างสนใจก่อนจะหันไปซุบซิบกัน ฝั่งโซโยะที่เห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่ถึงกับอ้าปากค้าง 

คางุระเดินมาอย่างตะบึงตะบอนตรงมายังโซโยะ ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเตรียมจะก้าวขาออกไป โซโยะถึงกับต้องลุกขึ้นแล้วรีบเดินตามคางุระไป

" ยัยคางุระ! ฉันให้แกไปสร้างความประทับใจนะยะ ไม่ใช่ไปด่ารุ่นพี่เขาแบบนั้น! " โซโยะเริ่มทักท้วงเธอขณะที่เดินมาจนใกล้ถึงร้านอาหารหน้ามหาลัย 

" ประทับใจมากเลยย่ะ! ฉันไม่จงไม่จีบมันแล้วไอ้เกย์เถื่อนนั่นน่ะ! " พูดพร้อมกับเดินจ้ำอ้าวเข้าไปยังร้านอาหารอย่างรีบร้อน 

ปึก!!!

ด้วยความรีบทำให้คางุระไม่ทันได้ดูทาง จนไปชนเข้ากับใครบางคน

" โอ้ย! เดินดูทางหน่อยสิ! " คางุระพูดใส่ไปยังคู่กรณีของเธออย่างหัวเสีย 

เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงมีกล้ามเนื้อส่มส่วน เขามีผมหยักศกสีเงินยวงดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นสีแดงเข้ม จมููกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าเรียวยาวได้รูป ริมฝีปากบางเฉียบ ผิวขาวเหลืองดูสุขภาพดี เขาสวมเสื้อยืดสีเทาและกางเกงยีนสีซีด หน้าตาของเขาดูตายด้าน สายตาเหมือนปลาตาย แต่ก็เถียงไม่ได้เลยที่เขาดูหล่อแบบเซอร์ๆ  

" ฉันเดินมาของฉันดีๆ ใครกันแน่ที่เดินไม่ดูทาง! ยัยหัวแดง! "  คนผมเงินตอบกลับไปอย่างไม่ยอมความ

" ฉันก็เดินมาดีๆเหมือนกันนั่นแหละ! ไอ้หัวหงอก! " คางุระโต้กลับไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

 " เธอว่าใครหัวหงอกกันห่ะ! ยัย..." 

" อะ...เอ่อ รุ่นพี่คะ! หนูขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ ที่เดินไม่ดูทาง พอดีเพื่อนหนูโมโหหิวไปหน่อยน่ะค่ะ " โซโยะรีบพูดตัดประโยคขอโทษขอโพยรุ่นพี่ผมสีเงินไป ก่อนที่เรื่องมันจะใหญ่โตไปมากกว่านี่ 

" หึ! ที่แท้ก็ตะกละ " คนผมสีเงินยวงพูดพึมพำกับตัวเอง แต่ดูเหมือนมันจะไปเข้าหูคางุระเต็มๆ

" นายว่าใครตะกละนะ! ไอ้หัวหงะ... " ยังไม่ทันที่เธอจะได้โต้กลับไป เธอก็ถูกโซโยะขัดจังหวะเสียก่อน

" ต้องขอโทษจริงๆนะคะรุ่นพี่ ไปกันเถอะคางุระ แกหิวไม่ใช่เหรอ? " โซโยะตัดบทคางุระ ก่อนลาก?ยัยเพื่อนหัวแดงไปนั่งโต๊ะข้างในสุดของร้าน ทิ้งให้หนุ่มผมเงินยืนงงอยู่ตรงนั้นแต่เพียงผู้เดียว

ณ โต๊ะข้างในสุดของร้าน คางุระกำลังนั่งทานอาหารที่สั่งมาอย่างเอร็ดอร่อย

" นี่คางุระ แกรู้ไหม? ว่าคนที่เดินชนแกเมื่อกี้น่ะ เขาเป็นใคร? " โซโยะพูดขึ้นถามคางุระ

" จะไปรู้เหรอ!? ฉันไม่ใช่พ่อแม่หมอนั่นสักหน่อยหนิ " คางุระตอบพลางทานข้าวไปด้วย คำตอบของเธอถึงกับทำให้โซโยะต้องกรอกตามองบน

" เขาชื่อ ซากาตะ กินโทกิ อยู่ปีสาม คณะบริหารธุระกิจ เขาเป็นเพื่อนของรุ่นพี่ฮิจิคาตะยังไงล่ะ! " โซโยะยังคงไม่หยุดพูดเรื่องของคนที่มีเรื่องกับคางุระไปเมื่อครู่

" หึ เป็นคู่ขากันมากกว่าล่ะมั้ง! ไม่น่าล่ะถึงได้ปากเสียเหมือนกันทั้งคู่ " เธอพูดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมา

" แกแน่ใจหรอ? ที่บอกว่าจะไม่จีบรุ่นพี่ฮิจิคาตะแล้วอ่ะ แกอย่าลืมสิว่าถ้าแกไม่จีบเขา แกก็ต้องเลี้ยงข้าวฉันไปครึ่งปีเลยนะ " โซโยะเตือนให้รู้ถึงข้อตกลงที่ตกลงกันไว้

" เออ! เลี้ยงข้าวก็เลี้ยงข้าวสิ ฉันไม่จงไม่จีบมันแล้วไอ้เกย์เถื่อนนั่นน่ะ " คางุระพูดเสร็จพร้อมยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

" งั้นมื้อนี้ก็ฝากด้วยนะคะ คุณเพื่อน " โซโยะเลิกหว่านล้อม คางุระได้ยินดังนั้นก่อนจะเอามือล้วงไปยังกระเป๋ากระโป่งยูนิฟอร์มนักศึกษาเพื่อหากระเป๋าสตางค์ ก่อนจะนิ่งไปสักพัก

" ยัยโซโยะ....กระเป๋าสตางค์! กระเป๋าสตางค์ของฉันหาย!! " คางุระพูดขึ้นอย่างลนลาน

" สงสัยแกคงเลี้ยงข้าวฉันไม่ได้แล้วล่ะ คงได้ตามจีบรุ่นพี่ฮิจิคาตะเหมือนเดิม " โซโยะพูดขึ้นอย่างเหนือยใจ

" ไม่น้าาาาาาา " คางุระโอดครวญ

นี่มันวันซวยอะไรของเธอวะเนี่ย! 

 

 

TO BE CONTINUED..........