Antares ผจญชะตา ฝ่าวิกฤติจอมเวทย์ทำลายล้าง

ภายในปราสาทคริสตัลสีฟ้าใส ผลึกแก้วงามส่องประกายระยิบระยับแข่งกันดูน่าชม ชายร่างน้อยในชุดคลุมสีน้ำเงินเดินตรงดิ่งไปตามทางเรียบ พื้นมันเป็นเงาจนสะท้อนได้เหมือนกระจกค่อยๆหม่นหมองลงเมื่อชายคนนี้เดินผ่าน ผลึกคริสตัลค่อยๆอับแสง มือบางแนบกับประตูไม้บานใหญ่พลางออกแรงผลักให้เปิดออก ประตูไม้สีน้ำตาลแดงสลักสวยงามเปิดออกโดยง่าย โต๊ะไม้สีสวยตั้งอยู่ท่ามกลางผลึกคริสตัลสีฟ้าขาวที่ลอยไปมาในห้อง

“สเตลล่า”

ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเฉียบราวน้ำแข็งพร้อมก้าวเข้าไปหาหยิงสาวผมยาวสีขาวที่นั่งหันหลังให้อยู่หลังโต๊ะนั้น

“แอนแตร์....”หล่อนกล่าวทั้งที่ยังไม่หันหน้ามามองอีกฝ่าย ชายเจ้าของนางขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมโยนผลึกคริสตัลขนาดเท่าขวดน้ำลงบนโต๊ะ มีโซ่เหล็กพันรอบผลึกนั้น ภายในมีดอกไม้สีขาวสะอาดอยู่ดอกหนึ่ง แต่เพราะการหักเหของแสงจากคริสตัลทำให้มองไม่ออกว่าเป็นดอกอะไร

“อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ”

“โอ....แอนแตร์จ้ะ ฉันต้องรบกวนเธอจริงๆในเรื่องนี้...”สเตลล่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงและอารมณ์ที่เรียบนิ่ง พลางกรีดนิ้วไปมาบนคริสตัลนั้น

“รบกวนหรือขอรับ? ข้าไม่ได้มีหน้าที่นี้นะขอรับ ข้าเป็นแค่นักเวทย์คนหนึ่ง...”

“เธอก็รู้....ถ้าหากมีเหตุใดใดเกิดขึ้น เธอจะเป็นคนแรกที่ฉันจะขอให้ช่วย...”

“ท่านจะบอกให้ข้าทำลายหัวใจของพ่อแท้ๆของข้างั้นหรือ...”

สเตลล่าเหลือบมองสีหน้าของแอนแตร์ครู่หนึ่งก่อนจะก้มลงแล้วเอ่ยต่อ

“เสียใจด้วยนะจ้ะ...แต่เธอไม่มีเวทย์คืนชีพ...”

“........”บุรุษร่างเล็กเพียงแต่ก้มหน้าไปเงียบๆและไม่เอ่ยอะไรอีก

“แต่น่าแปลกนะ ที่หัวใจของท่านลอร์ดซิลเวอร์เป็นดอกไม้...เขาต้องการจะสื่ออะไรกันนะ...?”

จบบทนำ

มาแบบงงๆเน่อ