[ Aero : The Mystery Mask ] เอโรว์ หน้ากากมนตรา

ท่ามกลางความมืดมิด ในป่าที่ไม่มีทางอยู่ในยุคปัจจุบันแน่ๆ..

' แกร่ก แกร่ก แกร่ก... ' เสียงวัตถุแหลมคม กรีดผ่านเนื้อไม้ขนาดเท่าใบหน้าจนเรียบเนียน แสดงให้เห็นถึงระดับฝีมือของผู้ใช้ซึ่งสูงอย่างมาก

' ขวับ ขวับ ' บุรุษผู้นั้นหยิบมีดซึ่งทำจากหินขนาดเล็กอีกเล่มขึ้นมาแกะสลักตัวเนื้อไม้ด้วยความตั้งใจ เขาทุ่มสมาธิทั้งหมดอยู่กับสิ่งที่อยู่ในมือของเขา

แม้เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง แต่ใบหน้าของเขายังคงไร้ซึ่งวี่แววความเหนื่อยล้า มีเพียงประกายตาที่แสดงออกถึงความยินดีที่เพิ่มขึ้นทุกขณะเมื่อผลงานในมือเริ่มมีเค้าโครงขึ้น

'' มันใกล้เสร็จแล้ว.. ในที่สุด''  เสียงที่เปล่งออกมาเป็นภาษาที่ไม่มีใครรู้จัก และจะไม่มีทางรู้จัก 

หลังผ่านไปจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเขาก็วางมีดหินลง บุรุษผู้นั้นเพียงมองของในมืออย่างชื่นชม

''ต่อจากนี้ เจ้าคือสิ่งที่ครอบครองพลังแห่งรัตติกาล และจันทรา... เมื่อเวลานั้นมาถึง.. อย่าลืมเรานะ.. '' เขาวางมือลง แสงจันทร์ที่ส่องลงมา เผยให้เห็นหน้ากากใบหนึ่งที่เกลี้ยงเกลา ถูกสลักเป็นรูปนกฮูกซึ่งสามารถปกปิดใบหน้าได้ครึ่งหนึ่ง ตัวหน้ากากร้อยไว้ด้วยเชือกที่ควั่นออกมาจากเปลือกไม้โดยรอบ และมัดเข้าด้วยกันจนมันแข็งแรง สิ่งที่ดูขัดตาคงเป็นเพียงสีสันแสนธรรมดา ซึ่งเป็นเพียงสีน้ำตาลจากตัวเนื้อไม้เท่านั้น

หน้ากากสั่นไหว่นิดหน่อยเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ดั่งมันรับรู้เสียงลมที่พัดผ่านใบไม้ไปมา คล้ายดั่งเสียงคร่ำครวญ เนื่องจากมันรู้ว่าเวลาของบุรุษตรงหน้าใกล้หมดลงทุกทีในขณะที่สร้างมัน

'' เอาหล่ะ... เหลือแค่สีสันของเจ้าเท่านั้นสินะ..'' เขายิ่มอ่อนๆแบบไม่ใส่ใจอะไร สองมือประคองไปที่หน้ากาก จากนั้นเรื่องพิศดารก็เกิดขึ้น

สีเขียว สีน้ำตาลแดง สีขาว สีดำ ล้วนค่อยๆปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนบนตัวหน้ากาก ความสวยงามของมันในตอนนี้ ดุจใบหน้าของเทพเจ้าจากสวรรค์ กลับกันใบหน้าของชายหนุ่มเริ่มอ่อนล้าลง แล้วมากขึ้นไปทุกที.. จนเมื่อสีสันถูกแต่งแต้มจนเสร็จ เขาก็กระอักเลือดออกมากองโต 

'' ถึงเวลาต้องบอกลากันแล้วสินะ... เราขอฝากทุกๆสิ่งไว้กับเจ้า.. เอโรว์... '' เขากล้ำกลืนพูดได้เท่านี้ พลังชีวิตที่เหลือก็ได้หมดสิ้นลงพร้อมกับฝนที่ตกลงมาดั่งจะแสดงความโศกเศร้า พร้อมกับเสียงลมที่เปลี่ยนเป็นกรรโชกดั่งจะแสดงความอาดูลถึงที่สุด

หน้ากากใบนั้นเพียงสั่นกึกๆเบาๆ ก่อนจะนิ่งไปพร้อมกับกาลเวลาที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว...