หากเธอคือรัก

ฮาาาา รู้จัก "จิตลวดี" รึเปล่าเอ่ย~ อ๋อยยยย ไม่มีสินะ ก็วดีมือใหม่ขนาดที่ =_=.... อะน้า~ ฮึก คิดนิยายมาหลาย 10เรื่อง สุดท้ายก็แต่งไม่จบ แงงงงงง~ วันนี้เลยพา "ลลิตา" กับ "พี่ปณต" มาฝากกก มาลุ้นกัน จะจบไม่จบ ฮาาาาาา จะพยายามลงให้จบนะคะ (ถึงแม้จะไม่มีคนอ่านก็ตาม TOT) วดีจะสู้ ฮาาา เว่อร์ไปสินะคะ 55555 โอเคค่ะ ถึงจะหลงเข้ามา ก็ช่วยอ่านกันด้วยน้าาาาาา

        คุณเคยแอบรัก...คนที่ไม่ควรรักมั้ย?

        คุณเคยแอบหวัง...อะไรที่เป็นไปไม่ได้มั้ย?

        คุณเคยจำ...คนที่สำคัญในชีวิตไม่ได้มั้ย?

...................................................................................

        "คนแบบนี้น่ะหรอ? ที่จะมาเป็น...คู่ชีวิตของน้องสาวชั้นน่ะ!!"

        ณ ตอนนี้คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดดีๆ กับคนแบบนี้อีกต่อไป หากชายตรงหน้าไม่เคยที่จะให้เกียรติกัน ก็อย่าหวังว่าเธอจะมอบเกียรติให้เขา!!! คนอย่างปณต จะไม่มีวันได้รับความรักจากเธอ หรือ ลลิดาเด็ดขาด!

        ปณตไม่ได้มีท่าทีที่แสดงถึงความเสียใจอะไรนอกจากเม้มปากแน่น แล้วจ้องมองร่างเปลือยที่นอนอยู่บนเตียงที่มีความทรงจำอันเลวร้ายของเธอแต่...แสนมีความสุขของเขา ลลิตตาคือคนที่เขารักพอๆ กับ ลลิดา จะว่าเขาสองจิตสองใจคงไม่แปลก นี่สิตรงตัวกับไอ้สำนวนที่ว่า 'รักพี่เสียดายน้อง' ไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะเลวร้ายขนาดนี้...

        "อืม...จะว่าไปคงใช่นะครับ ไม่ใช่แค่น้องคุณนะที่จะแต่งงานกับผม ผมว่าบางที...คุณเองซักวันคงต้องการผม" ว่าจบก็ไม่รอให้ลลิตาด่าว่าอีก รีบหมุนตัวออกจากห้องของหญิงสาวโดยด่วน...แค่นี้ เขาก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว ... สุดท้าย ลลิตาก็คือลลิตา ที่ไม่เคยจำเขาได้เลย...ไม่เคย จนถึงวันนี้...แม้ใจจะเจ็บ แต่ขออย่างขอเป็น. คนสำคัญของเธอเถอะ ได้โปรด

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~