ชิโด้ ริริน นักฟุตบอลหญิงผู้มากไปด้วยประสบการณ์ขออำลาวงการฟุตบอลชั่วคราวหลังโดนเพื่อนสนิทเรียกตัวกลับประเทศเพื่อเข้าร่วมโปรเจกต์บลูล็อกในฐานะผู้ช่วยของเอโกะ จินปาจิชายหนุ่มคีย์แมนที่ตนไม่รู้จัก -
"ฮะ?"เสียงหวานส่งเสียงร้องอย่างไม่เข้าใจเมื่อปลายสายคือชื่อเพื่อนสนิท ก่อนจะเอ่ยทวนคำอีกฝ่ายด้วยความไม่เข้าใจ"ให้กลับญี่ปุ่น…? ตลกรึไงอันริ?!"
"ขอโทษนะริริน…แต่ว่าเธอต้องกลับญี่ปุ่นตอนนี้เลย"น้ำเสียงจริงจังผ่านเครื่องมือสื่อสารนั้นยิ่งทำให้เธอหนักใจ เวลานี้เป็นเวลาบ่ายๆ แน่นอนว่าเธอยังอยู่ในทวีปยุโรปส่วนเจ้าของเสียงหวานนี่อยู่ญี่ปุ่นซึ่งเป็นทวีปเอเชีย นั่นหมายความว่าเวลาโลกห่างกับที่นี่ถึงสิบสองชั่วโมง
ถ้าคำนวณดูแล้วก็จะพบว่าเจ้าตัวโทรมาหาเธอในเวลาตีหนึ่งตีสอง!!
"อะไรทำให้แกโทรหาฉันเวลานี้… ที่นั่นน่าจะดึกโคตรๆเลยหนิ"ริรินถามอย่างหน่ายใจน้ำเสียงที่ค่อนข้างอ่อนล้าเพราะเธอเพิ่งเเต่งตัวเตรียมออกงานสัมภาษณ์ในอีกไม่กี่ชั่วโมงที่จะถึงนี้เสร็จ
"ฉันต้องการเธอ…"เสียงเบาๆแต่กลับหนักแน่นนั่นยิ่งทำให้รู้สึกแปลกเข้าไปใหญ่
"บ้าไปแล้วเหรอ? เทอิเอริ อันริ"เจ้าของเรือนผมสีทองถามพลางขมวดคิ้วเข้าหากันจวนจะผูกติด ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าไม่เข้าใจจนผู้จัดการสาวที่ออกมาด้านนอกห้องกระจกนั้นอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
"อื้อ เพราะเธอต้องมาเกี่ยวพันกับโปรเจกต์นี้ในฐานะผู้ช่วยของเอโกะ จินปาจิ"
ใครอีกล่ะนั่น…
"ขอปฏิเสธ"
หญิงสาวปฏิเสธทันทีโดยไม่เสียเวลาให้คิด ชื่อของใครไม่รู้ที่ถูกเอ่ยขึ้นนั้นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าที่ควรเพราะปัญหาที่เพื่อนคนสนิทคนนี้แปลกไปก็หนักหนาเอาการแล้ว ปกติอันริใช่คนที่ตามตื้อใครที่ไหน โดยเฉพาะเธอ ผู้หญิงคนนั้นแทบจะไม่สนใจใยดีกันในยามปกติเพราะต่างฝ่ายต่างรู้อยู่แล้วว่าอันไหนแกล้งอันไหนจริง
แต่อันนี้มันไม่ปกติไง?!
ปกติคือ เธอโทรไปอ้อนแล้วอันริไล่ให้ไสหัวไปไกลๆอะ!! แต่คราวนี้กลับไม่เหมือนเดิมตรงที่อีกฝ่ายโทรมาหาแล้วอ้อนก่อน!! แถมยังไล่ไม่ไปอีก!?! ปกติไล่ก็ต้องไปแล้วไม่ใช่หร๊ออ
ตายแน่ๆ
เพื่อนเธอกินอะไรผิดสำแดงแล้วใกล้ตายแน่ๆ ไม่ก็ผีเข้าอะ!
"จะไม่มาหาเค้าจริงหรอตัวเอง~"น้ำเสียงหนักแน่นถูกดัดจนกลายเป็นออดอ้อนอย่างน่ารัก ถ้าเธอบ้าจี้ไปด้วยคงเกิดภาพเพื่อนสนิทรักกันดีแน่ๆ แต่เธอดันไม่บ้าจี้ทำตามน่ะสิ
"อย่าทำเสียงแบบนั้นนะเว้ย!"คำพูดที่เลียนแบบมาจากอันริเหมือนกับการโทรครั้งล่าสุด
"ชิโด้ ริริน โหดร้าย! ฮรุก"ส่วนอันริก็เอาคำพูดเธอมาใช้แทน
"อ่ะจ้ะ…"เสียงหวานกล่าวอย่างเอือมระอาไม่ต่างจากสีหน้าในตอนนี้
"…"
"…"
ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมทั้งสองคน ริรินยังคงจิบน้ำเย็นๆในมือพลางอ่านข้อมูลเนื้อหาการสัมภาษณ์คร่าวๆที่คาดว่าจะมีคำถามเหล่านี้ออกมาจากปากสื่อ แต่แล้วเธอก็ต้องหันไปสนใจกับเสียงปลายสายอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้นในจังหวะที่เธอไม่ตั้งใจฟัง
"…แค่นี้หรอ?"
"อะไรนะ?"เพราะแบบนั้นเลยถามย้ำ
"เปล่า"และอันริก็ตอบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"…"คราวนี้ริรินเลือกที่จะเงียบ เธอค่อนข้างเป็นห่วงเพื่อนสาวไม่น้อยที่ทำตัวผิดแปลกไป เเต่พอนึกข้อเสนอที่อีกฝ่ายเรียกร้องมาแล้วก็ทำเอาหนักใจ…
ข้อแรกเธอต้องเป็นผู้ช่วยของเอโกะ จินปาจิ ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้
ข้อที่สองคือเธอต้องกลับญี่ปุ่นภายในวันนี้
ข้อที่สามคือสิ่งที่ต้องเสียสละเพื่อไปเข้าร่วมวงการบลูล็อกที่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่
มันไม่ต่างจากการบังคับให้เธออำลาวงการฟุตบอลกลายๆเลย
แต่ถ้าต้องเลือกแล้วเธอก็ขอยอมอำลาวงการนี้ไปชั่วคราวเพื่อกลับญี่ปุ่นไปดึงสติเพื่อนสาวกลับมา เธอยอมไม่ได้หรอกที่อีกฝ่ายมาแย่งหน้าที่ทำตัวบ้าๆบอๆไปจากเธอแบบนี้ แถมยังยัดบทคนเหนื่อยใจให้เธอเล่นอีก
ให้ตายยังไงก็ไม่เอาแล้ว! ปวดหัว!
"เห้อ…ฉันยอมแล้ว ผู้ช่วยอะไรนั่นน่ะ จะยอมเป็นให้ก็ได้"
"จริงเหรอ!? ฉันดีใจที่ได้ยินคำตอบนั้นนะ…แต่ฉันคงรบกวนเธอมากแล้ว โชคดีนะริริน! "น้ำเสียงของอันริดูสดใสขึ้นมาทันตา ริรินนั้นทำเพียงอมยิ้มให้กับความสดใสของเพื่อนสาวที่นับว่าเป็นยาฮีลใจยาหนึ่งเลย แผ่นหลังบางเอนราบไปกับโซฟานุ่ม
"อืม…"พร้อมขานรับในลำคอก่อนจะตัดสายไป
นิ้วเรียววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแก้วก่อนจะส่งสัญญาณให้ผู้จัดการสาวเข้ามาด้านใน เธอมีชื่อฮิลเลียน์นเป็นคนรับหน้าที่ดูแลเธอในเรื่องตารางงานของนักฟุตบอลหญิงที่ถูกขนานนามว่าควีน
"ฮิล…ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ฉันขออำลาวงการฟุตบอลสักพักจะได้ไหมคะ?"ริรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มประดับอยู่พร้อมเอื้อมมือไปจับหลังมือของอีกฝ่ายมาแนบไว้กับแก้ม
"!?"
"เดี๋ยวฉันจะกลับมาเล่นแน่นอน…จะทำตามความฝันของเราให้เป็นจริงแน่นอนค่ะ"แก้มเล็กขยับขึ้นลงเสียดสีกับหลังมือนุ่มอย่างออดอ้อน ดวงตาสีชมพูสดใสเป็นประกายยามสบตากับฮิลเลียน์น
"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาค่ะ ขอแค่ริรินเอ่ยบอก…ฉันจะทำตามความต้องการของคุณทุกอย่าง"เจ้าของเสียงหวานใสเปล่งขึ้นด้วยหัวใจที่อ่อนยวบหลังโดนเเมวน้อยตรงหน้าอ้อน
"ขอบคุณนะคะ"รอยยิ้มสดใสที่ฮิลเลียน์นชอบปรากฎบนดวงหน้างาม ถ้าหากว่าริรินถูกตามใจแล้วเป็นแบบนี้จะมีอีกสักกี่คำขอเธอก็จะทำ เพียงเพื่อได้เห็นนิสัยของแมวเหมียวนี้เพียงอย่างเดียวก็ได้
"งั้นเชิญนักข่าวมาเลยไหมคะ?"ฮิเลียน์นเอ่ยถามหลังอีกฝ่ายหยุด
"ได้ค่ะ"และเธอก็พยักหน้าตกลงทันที
บทสัมภาษณ์นี้จะเป็นข่าวดังอย่างไม่ต้องสงสัย เหลือแค่ระยะเวลาที่ข่าวนี้จะถูกแพร่ออกไปเพียงเท่านั้น
คำแนะนำ: แนะนำว่าให้อ่านเรื่อง [Blue Lock] รู้ว่าหล่อแต่เป็นผู้หญิง ใครสนใจสามารถไปอ่านได้ตรง#สาวหล่อได้เลยนะคะ เนื้อเรื่องสองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันมาก เพราะจะเน้นไปมุมมองของแต่ละคนไปเลย แต่ในอนิเมะมันมีฉากที่อยู่นอกเหนือจากบลูล็อกอยู่อีก เพื่อให้เนื้อหาครบก็เลยสร้างอีกตัวละครและเรื่องแยกไปเลยเพื่อบรรยายถึงฉากเหล่านั้น
Shidou Ririn
(ชิโด้ ริริน)
อายุ 23 y
นน/สส 56/168
ตำแหน่ง ผู้ช่วยจินปาจิ
ฉายา ควีน
"เดี๋ยว…ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?"
"ฉันชิโด้ ริรินค่ะ ตำแหน่งผู้ช่วยของเอโกะ จินปาจิ"
Hayano Hillian
(ฮายาโนะ ฮิลเลียนน์)
อายุ 25 y
นน/สส 48/160
ตำแหน่ง ผู้จัดการยูเมะ(อดีต) ผู้ช่วยยูเมะ(ปัจจุบัน)
"ทุกอย่างจะเป็นไปตามทีริรินต้องการค่ะ"
"เรียกฉันว่าฮิลเลียน์นก็ได้ค่ะ… เป็นผู้ช่วยของริริน"
หมายเหตุ : ฮิลเลียน์นเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่น
ความคิดเห็น