[Blue Lock] รู้ว่าหล่อแต่เป็นผู้หญิง

Intro!

อยู่ๆ ก็ได้รับการติดต่อจาก” พี่ชาย” ให้รีบบึ่งกลับญี่ปุ่นพอมาก็โดนวานไปสังเกตการณ์การแข่งทั่วญี่ปุ่นและจดชื่อบุคคลที่น่าจะมี” สิ่งนั้น” ในตัว ว่าก็ว่าเถอะ…ทำไมกูต้องมาแฝงตัวอยู่ในดงผู้ด้วยวะ! รับไม่ได้ค่ะ

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้…

.

.

.

15 ชั่วโมงก่อน

ณ กรุงลอนดอน.

.

.

.

รัตติกาลของค่ำคืนนี้ยังคงงดงามเฉกเช่นทุกวัน หมอกควันสีขาวที่บดบังวิสัยทัศน์บางส่วนอันเป็นเอกลักษณ์ของเมืองนี้ เธอยืนมองพระจันทร์ที่ระเบียงโรงแรมหรูของเธออย่างสบายใจ

"ค่ำคืนนี้…แด่ดวงจันทร์"

เสียงหวานติดทุ้มเปล่งเสียงท่ามกลางความเงียบงัน  แก้วไวน์ในมือยกขึ้นสูงเหมือนที่เคยทำก่อนจะส่งเสียง Cheers เบาๆพร้อมกับของเหลวสีแดงอมม่วงไหลลงคอ

"เมามายและสุขสมกับค่ำคืนในทุกๆวัน ชีวิตวัยรุ่นจะดีอะไรอย่างนี้~"เธอว่าพลางหมุนตัวเข้ามาในห้องพร้อมปิดประตูกระจกซ้ำด้วยผ้าม่าน

"ฮึ~ ฮืม~"

เอโกะ ยูจินกำลังสุขสันต์กับค่ำคืนนี้ของเธอ การฉลองจบจากมหาวิทยาลัยดังหลังเรียนควบกับชีวิตม.ปลายในกรุงลอนดอนแห่งนี้นั้นช่างเรียบง่าย 

เธอไม่ได้มีเพื่อนฝูงขนาดนั้นเพราะไอคิวและความสามารถที่สูงจนเพื่อนร่วมรุ่นตามไม่ทัน ไหนจะความสามารถทางร่างกายที่แม้แต่ผู้ชายหลายคนก็ไม่อาจสู้เธอได้แต่ก็ไม่ใช่ซะทั้งหมด

อย่างน้อยก็ยกเว้นผู้ชายหรือผู้หญิงคนนั้นจะออกกำลังกายเป็นชีวิตจิตใจเช่นเดียวกับเธอเอาไว้ก็พอ

ติ๊ง!

เสียงข้อความเข้าทำให้เธอละสายตาจากเครื่องดื่มเเสนอร่อยในมือข้างซ้าย ดวงตาคู่สวยเหลือบมองโทรศัพท์รุ่นดังที่วางอยู่บนโซฟาเกรดพรีเมียมด้วยความสนใจก่อนจะเดินไปหยิบขึ้นมาดู

เอโกะ จินปาจิ

พี่ชายที่ไม่น่ารักของเธอทักหาในเวลาวิกาลแบบนี้เธอนึกไม่ออกเลยว่าเขาจะทักมาทำไม ดังนั้นนิ้วเรียวจึงจิ้มไปที่หน้าจอโทรศัพท์เพื่อกดดูข้อความที่อีกฝ่ายส่งมา

"รับโทรศัพท์ฉันซะ"

"ล้อกันเล่นรึไง?"หัวคิ้วเรียวกดลงมาเหมือนไม่พอใจกับสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ พอกดออกแอปแล้วกดเข้าไปดูที่การโทรก็ถึงกับร้องว้าวออกมาเบาๆ

พี่ชายคนนั้นอย่างจินปาจิกำลังพยายามติดต่อเธอแทบเป็นแทบตายล่ะ

"สิบแปด?…ไม่ ยี่สิบสายเลยต่างหาก"รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นหลังเช็กคร่าวๆ ก่อนนิ้วเรียวจะปัดปุ่มโทรไปที่ปุ่มแดงอีกครั้ง ในสัปดาห์นี้จินปาจิก็โทรหาเธอมายี่สิบสายแล้วเห็นจะได้ แน่นอนว่าเธอปิดการแจ้งเตือนและกดวางสายใส่ทุกครั้ง 

'ก็ตอนนั้นคนมันสอบนี่หว่า…แม้ตอนนี้แค่อยากแกล้งเขาเฉยๆก็เถอะ'

ยูจินคิดในใจก่อนจะยกไวน์ขึ้นดื่ม และไม่คิดจะเหลียวมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นในมืออีกจนเสียงข้อความเด้งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ติ๊ง ติ๊ง! ติ๊ง!

"ให้ตายสิ…รู้งี้น่าจะบล็อกเขาไปซะ"แม้ปากจะพูดอย่างนั้น เธอก็ขยับนิ้วเรียวไปกดเปิดอ่านข้อความพี่ชายที่น่าเคารพจนแทบตัดสายสัมพันธ์ส่งมาให้

"อ่านข้อความแล้วก็รับสิยัยน้องสาวบ้า!"

นอกจากนั้นก็เป็นอิโมจิโกรธ…

"ดูท่าจะโกรธแหะ…ช่างเถอะ"แม้จะนึกหวั่นใจมือก็เอื้อมไปกดโทรหาเบอร์พี่ชายก่อนจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูในขณะที่นิ้วกดลดเสียงอีกฝ่ายสุดเพราะรับรู้ชะตาตัวเองได้เป็นอย่างดี

รอเพียงเสี้ยววิ…เสี้ยววิจริงๆ

"ทำไมเพิ่งมาโทรกลับเอาป่านนี้ห๊ะ!!"เสียงทรงอำนาจที่ตัวไม่มาก็รู้ว่ากำลังมีสีหน้าแบบไหนอยู่

"ขอโทษค่ะ"เธอกล่าวเสียงเรียบไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิดหรือความจริงใจในคำพูด

"ชิ…เธอน่ะกลับมาที่ญี่ปุ่นซะ"จินปาจิเอ่ยปากสั่งน้องสาวเสียงเรียบและเธอก็ถามเขากลับเสียงเรียบเช่นกัน

"ตอนไหนหรอคะ?"

"ตอนนี้! ฉันจองเที่ยวบินให้เธอแล้ว…อย่าช้าล่ะ"

ติ๊ด--

"…"

ยังไม่ทันตอบตกลง… อยู่ๆก็ต้องเก็บของที่จำเป็นบางส่วนออกจากโรงแรม เสื้อผ้าสองสามชุดเงินอีกเป็นปึกพร้อมบัตรเครดิต ไหนจะกระเป๋าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ ที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการทำให้เธอสอบจบระดับมหาวิทยาลัย

"ช่างเถอะ…"

และเธอก็เลือกที่จะทิ้งของพวกนั้นแล้วเดินออกจากโรงแรมไปสนามบินด้วยตัวเปล่า ที่นอกจากเสื้อผ้า เงินสด มือถือ กระเป๋าถือและของใช้จำเป็นอย่างพาสปอร์ตหรือบัตรประจำตัวประชาชนแล้วก็ไม่มีอีก

เธอไม่ใช่คนเซ่อถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าของพวกนี้พี่ได้เตรียมไว้ให้เธอแล้ว

เพราะงั้นนอกจากของที่จำเป็นในการใช้เดินทางหรือในชีวิตประจำวันแล้วสิ่งอื่นก็ไม่จำเป็น

แต่ใครจะไปคิดว่าพอมาถึงญี่ปุ่นจะต้องไปนั่งดูสังเกตการณ์การแข่งในแมตช์ต่างๆแบบนี้กัน ใบหน้าหล่อที่เป็นหญิงตั้งแต่กำเนิดฉายแววเบื่อหน่ายกับการเล่นเเสนอ่อนปวกเปียกของประเทศญี่ปุ่นตลอดการสังเกตการณ์นั้น เป็นภาพที่คุ้นเคยสำหรับคนที่เคยเห็นเธอเมื่อไม่กี่วันก่อน

 ใบหน้าหล่อที่มักบูดบึ้งเวลาดูแข่งบอลกลายเป็นเอกลักษณ์ของเธอซะแล้ว

'พี่ให้ฉันมาดูอะไรกันเนี่ย…'

"น่าเสียดายที่เตะไม่เข้า! นั่นทำให้ทีมอีกฝั่งบุกตรงไปที่ประตูทันทีครับ!!"ผู้พากย์การแข่งขันครั้งนี้ดูจะตื่นเต้นกับแมตช์นี้มากจริงๆ ส่วนเธอน่ะหรอ…อยากกลับบ้านสุดๆ เพราะถ้าลูกเมื่อกี้เธอเป็นคนเตะนะ…รับรองว่าไม่พลาดหรอก

"น่าหงุดหงิด…"ได้แต่พึมพำและกำหมัดแน่นจนเล็กแทบจิกเข้าไปในเนื้อ

"และ…! โกล!!!"

ปรี๊ดดดดด!!!

การสังเกตการณ์ก็จบลงพร้อมกับนกหวีดที่ถูกเป่าเสียงดัง งานที่ได้รับมอบหมายมาผ่านไปอย่างเรียบง่ายแล้วก็จบลงอย่างเรียบง่ายเช่นกัน…

ในรายชื่อทั้งหมดที่ได้รวบรวมมาคนที่เธอสนใจอยู่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น…

เป็นจำนวนหลักสิบถ้าเทียบในร้อยคนแล้ว…มันน้อยมากจริงๆ

"Blue Lock"

เธอชักจะสนใจโปรเจกต์ที่พี่ชายกำลังทำอยู่ซะแล้วสิ…

แนะนำ:เรื่องนี้มีตัวละคร Oc จากเรื่อง [ Blue Lock ] ผู้ช่วยคนนี้คือควีน ตรง#ควีนเลยค่ะ ใครสนใจสามารถไปอ่านได้นะ เนื้อเรื่องสองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันมาก เพราะจะเน้นไปมุมมองของแต่ละคนไปเลย แต่ในอนิเมะมันมีฉากที่อยู่นอกเหนือจากบลูล็อกอยู่อีก เพื่อให้เนื้อหาครบก็เลยสร้างอีกตัวละครและเรื่องแยกไปเลยเพื่อบรรยายถึงฉากเหล่านั้น

คำเตือน: OOC , การใช้ความรุนแรง , พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม , คำหยาบ 

Ego Yujin 

(เอโกะ ยูจิน) 

อายุ 17 -18 y

นน/สส 54/172

ฉายา ดวงดาวของฟุตบอล

วันเกิด 1 เมษายน

Sister

"Dmm!"

"เพราะมีพี่เพี้ยนๆแบบนี้ยังไงล่ะฉันถึงเป็นแบบนี้:)"

Ego Jinpachi

(เอโกะ จินปาจิ)

อายุ 30

นน/สส ??/189

วันเกิด 31 มีนาคม

Brother

"โธ่ น้องสาวฉัน…พี่รักน้องนะแต่พี่คงต้องส่งเราไปอยู่กับเจ้าพวกนั้น โชคดีล่ะ^^"

"…กูไม่น่าเอามันไปแฝงตัวเลย"

หมายเหตุ**

"ไอ้โง่" : ภาษาต่างประเทศ : ใช้ภาษาทุกภาษาบนโลก หลักๆเน้นอังกฤษ

" ดีจ้า " : ภาษาญี่ปุ่น

หมายเหตุ 2

บางทีก็ใช้เป็นภาษาอังกฤษไปเลย

พูดคุยกันหน่อยยย

​​​​​​​ข้อมูลตัวละครส่วนใหญ่ไรท์ไปค้นคว้ามาจากมังงะค่ะ อย่างพี่แว่นของเราที่อายุก็ปาไป 30 แล้ว ตอนแรกไรท์นึกว่า 20 กว่าๆยังไม่ถึงเลข 3 พอทางมังงะเปิดเผยคือ ห้ะแล้วห้ะอีก55555555 

ดังนั้นเนื้อเรื่องมีบางส่วนเป็นของมังงะ***

ระวังโดนสปอยเนื้อเรื่องเลย

จะมีรูปประกอบบางส่วนด้วย ซึ่งไรท์ก็เอามาจากทวิตเตอร์และพันทิปเป็นหลักค่ะ 

ทวิตเตอร์ : https://twitter.com/ong_biscuit/status/1578803610821222400

พันทิป : https://pantip.com/topic/41772527

           https://pantip.com/topic/41710530​​​​​​​

หวังว่าทุกคนจะ Enjoy นะคะ^^