"ฝากเอาข้าวต้มไปแขวนหน้าบ้านหน่อยดิ" เสียงทุ้มเรียบที่กำลังนั่งกดเกมหน้าคอมสั่งเพื่อนที่จับลูกบิดอยู่หน้าประตู เพื่อนของเขาทำสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ปล่อยมือจากลูกบิดเดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบถุงข้าวต้มร้อนๆออกไปข้างนอก "ขอบใจมากเว้ย" (คนที่ไม่ใช่)เจ้าของห้องพูดขอบใจเพื่อนของเขาแต่ตาก็ยังกดเกมต่อไปไม่ละสายตา เอาเป็นว่าถ้าแต่งงานกับเกมได้คงแต่งไปแล้ว เอ่...แต่ถ้าแต่งงานกับเกมจริงๆน้องชายสุดที่รักหัวแก้วหัวแหวนของเขาจะว่ายังไงนะ...แค่คิดก็น่าหัวเราะ.........เอะ...น้อง?? อ้าวตายแล้วคุณพี่ชายนึกขึ้นได้ว่าซักผ้าให้น้องอยู่ยังไม่ได้เอาออกไปตากเลย จะให้น้องทำก็ไม่ได้เดี๋ยวผิวขาวๆของน้องได้แสบกันพอดี นี่ก็เที่ยงแล้วแดดกำลังดี...ทำไงดีวะ พี่ชายเกาหัวตัวเองด้วยอารมณ์เหวี่ยงๆ กระแทกจอยเกมลงไปกับพื้นโดยที่ไม่ห่วงว่ามันจะพังเลย จะพังก็พังไปสิ รวยซื้อใหม่ได้ พี่ชายหยิบโทรศัพท์มือถือข้างๆตัวขึ้นมาต่อสายไปยังไอ้เพื่อนรักที่เพิ่งออกไปข้างนอกเมื่อกี้
ตู๊ด...
ตู๊ด...
ตู๊ด...
"อะไร!" เสียงปลายสายที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระแทก
"เห้ยมึง...ฝากตากผ้าหน่อยดิ"
"อะไรของมึงเนี่ย!! ธุระกูก็ต้องไปทำ!ข้าวต้มของน้องมึงก็ต้องไปส่ง!!ผ้ากูยังต้องตากให้ด้วยเหรอ?!" น้ำเสียงโมโหของคนปลายสายทำให้คนถือสายทำหน้าอึนไปชั่วขณะ...คงเป็นเพราะอากาศที่ร้อนระอุข้างนอกบวกกับนิสัยอารมณ์ร้อนขี้โมโหของเพื่อนเขาด้วยล่ะมั้ง
"เออน่าเสื้อผ้าน้องไม่ใช่ของกูหรอกช่วยหน่อยหน่า...นะไอ้เจต" เจตคือเพื่อนสนิทของนายที่กำลังพูดโต้ตอบกันอยู่่ในสาย
"เออๆ มึงนะมึงกลับมาให้กูเตะทีดิ้"
"ขอบใจเว้ยๆๆๆ" นายเป็นคนกดวางสายตัดการสนทนาก่อน
"มึงนะมึงไอ้นายกูจะฆ่ามึง แทนที่จะทำอะไรๆเสร็จแล้วกลับไปนอนกูยังต้องไปตากผ้าให้น้องมึงด้วยเหรอแล้วน้องมึงก็ไม่ทำเองหรอกนะ รมเสีย" เสียงบ่นพึมๆของนายออกมาทุกครั้งที่เดิน นี่ก็เกือบถึงบ้านของไอ้เพื่อนเลวแล้ว
อยากจะรู้ว่าอยู่กันยังไงงานบ้านไม่ให้น้องแตะ ถ้าถึงบ้านนะจะเอาผ้าของมันนั่นแหละให้มันตากเอง ทำมากระแดะแพ้แดด จริตว่ะ
แต่ความคิดนั้นก็ถูกลบกระเจิงไป ร่างสูงที่เดินมาหยุดที่หน้าประตูบ้าน มองลึกเข้าไปเห็นเด็กตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มป่องๆ ยืนเกาะอยู่ที่หน้าต่างชั้นสองของบ้าน
ก็ว่าทำไมถึงไม่ให้ออกจากบ้าน...โอ้โห้...ขาวโอโม่มากมาย
แต่เด็กที่เกาะหน้าต่างอยู่ทำหน้ายู่ใส่ สงสัยนึกว่าโจรป่ะ...เจตจึงล้วงกระเป๋าหยิบกุญแจบ้านที่มีพวงกุญแจหมีอ้วนตัวสีดำออกมาโชว์ให้ดู
เด็กตัวขาวเปลี่ยนสีหน้าเป็นฉีกยิ้มทันที และกวักมือเรียกให้เจตเข้ามาใสบ้าน เพราะเขารู้ว่าเป็นเพื่อนพี่นายจึงไว้ใจได้....
ตัวละคร
เจต วิศวะคอมปี3 เพื่อนนาย
นาย วิศวะคอมปี3 รักเกมเป็นชีวิตจิตใจ
นิ้ง มัธยม6 น้องชายสุดที่รักของนาย ด้วยโรคประจำตัวต่างๆจึงทำให้พี่ชายไม่ให้ออกจากบ้านตอนกลางวัน
ไทน์ นิเทศปี2 เพื่อนบ้านของนิ้ง
โจ้ วิศวะคอมปี3 เพื่อนในกลุ่มของเจต
เจ วิศวะคอมปี3เพื่อนเจต
จอย พี่ของไทน์ บัญชีปี4
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น