เล่ห์รักวังวนใจ

คุยกับคนอ่าน ^_^

เจอกันอีกแล้วนะคะกับเรื่องใหม่ ของมินกับนนท์ เรื่องนี้พระเอกออกจะดุหน่อย ส่วนนางเอกจะขี้กลัว 

ชอบ/ไม่ชอบ ฝากเม้นบอกกันทีนะคะ ทุกๆเม้นคือกำลังใจของคนเขียน

ขอบคุณทุกการอ่านและการติดตามค่ะ 

ไปเริ่มกันเลย ^_^

……….

ปฐมบท : ความกลัวของเด็กหญิงมินตรา

“ก็แค่หลับหูหลับตา ไปนอนกับผู้ชายแค่คืนนึง มันจะอะไรนักหนา”

นั่นน่ะเหรอ คำพูดของคนที่เธอเรียกว่าแม่ มินตราได้แต่กำมือแน่น เธอเงยหน้ามองคุณพิมพ์มาดา คนที่พูดเช่นนั้นด้วยความตกใจ

 เธอรู้สึกหวาดกลัว และเอ่ยปากออกไปได้แค่คำเดียว ก็ถูกตวาดกลับมาเหมือนเคย

“แม่คะ แต่ว่ามัน..”

“อย่ามาเรื่องเยอะกับฉันนักเลย ที่ฉันทำไปทุกอย่างเนี่ย ก็ไม่ใช่เพราะพ่อของแกหรอกเหรอ”

ก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ที่เธอจะอ้าปากเถียงอะไร แม่เลี้ยงของเธอก็จะพูดแบบนี้ ทวงบุญคุณเรื่องพ่อของเธอตลอดเวลา

“แม่จะให้มิน ไปทำอย่างนั้น จริงๆเหรอคะ”

มินตรากลั้นใจเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากแม่สาธยายทวงบุญคุณยืดยาวเสร็จไป

“แล้วแกมีทางอื่นหรือไง ถ้าท่านยอมเอาฉัน ฉันก็ไปเองแล้ว ไม่ต้องมาขอร้องแกยังงี้หรอก”

มินตรารู้สึกอยากจะร้องไห้ น้ำตาของเธอจวนเจียนจะหยดออกมาอีกแล้ว เธอรีบก้มหน้าลงมองมือตัวเอง เมื่อเห็นแหวนของพ่อที่ให้ไว้ ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้น

“เอ้า มัวแต่นั่งนิ่งๆแบบนี้ แล้วตกลงจะว่ายังไงเรื่องคืนนี้น่ะ”

“แม่ค่ะ เราไปทำงานอย่างอื่นหาเงินมา หรือว่า..”

มินตราลองเสนอความเห็นอีกทาง แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยง คุณพิมพ์มาดาหันมา จิกมือที่ต้นแขนของเธอ แล้วเขย่าอย่างแรง

“นี่นังมิน นี่แกล้งโง่ หรือยั่วโมโหฉันอยู่เนี่ย แกจะไปทำอะไร ที่จะหาเงินได้สามแสนภายในคืนเดียว หา!!”

เธอรู้สึกเจ็บที่แขน แต่ก็ไม่กล้าร้องออกมา ได้แต่เอื้อมมือไปแตะ ที่มือของแม่เลี้ยง

“อย่าทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก แล้ววันนี้แกไม่ต้องไปเรียนหนังสือนะ  เดี๋ยวคืนนี้ไปกับฉัน แค่คืนเดียว พรุ่งนี้ก็ลืมๆมันไปซะ ก็จบแล้ว อย่าเรื่องมากนักเลย”

พิมพ์มาดาปล่อยต้นแขนของมินตราออก แล้วยกนิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากของลูกเลี้ยงอย่างแรงอีกครั้ง

เธอสั่งแล้วก็สะบัดหน้า สะพายกระเป๋าเดินออกจากบ้านไป ทิ้งให้มินตรานั่งร้องไห้เงียบๆคนเดียว

เธอลูบแหวนที่นิ้วนางมือขวา แหวนของพ่อ ราวกับจะขอให้พ่อช่วยฟื้นขึ้นมาช่วยเธอ

“พ่อขา ช่วยมินด้วยค่ะพ่อ”

………..

ชีวิตไม่เคยมีปาฏิหาริย์สำหรับมินตรา 

หลังจากที่แม่ตายไป ตั้งแต่ตอนเธออายุห้าขวบ โลกแห่งเทพนิยายของเธอ ก็ตายไปพร้อมกับแม่ด้วย

  เพราะหลังจากนั้นไม่ถึงปี คุณวิฑูรย์ผู้เป็นพ่อก็แต่งงานใหม่กับคุณพิมพ์มาดา และพาแม่เลี้ยงเข้ามาอยู่ในบ้าน

คุณพิมพ์มาดานั้นมีสองตัวตน ตัวตนแรกคือแม่เลี้ยงผู้ใจดี ซึ่งเธอจะเล่นบทนั้น เฉพาะตอนที่พ่ออยู่ด้วย

 ส่วนตัวตนที่สอง ที่เป็นนางยักษ์ใจร้ายแบบในนิทาน มินตราจะได้เห็นโฉมหน้านั้น เฉพาะตอนที่เธออยู่คนเดียว

ชีวิตของมินตราตกไปอยู่ในเงื้อมือของคุณพิมพ์มาดาอย่างเด็ดขาด ก็ตอนที่เธออายุสิบขวบ

เมื่อคุณวิฑูรย์ผู้เป็นพ่อตกบันไดลงมา และกลายเป็นคนอัมพาตครึ่งตัว จากหัวหน้าครอบครัวกลายมาเป็นภาระชิ้นโตของแม่เลี้ยง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คุณพิมพ์มาดาก็ไม่เคยสวมบทบาทแม่เลี้ยงผู้ใจดี ให้มินตราได้เห็นอีกเลย

……………