[KNB]AkaKuro รักมากมายของนายน้อย

ตอนที่ 13 : AkaKuro Chapter13

รุ่งเช้า แสงแดดกระทบเปลือกตาทำให้ร่างเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ แต่อาคาชิยังไม่ตื่น คุโรโกะจึงฉวยโอกาสนั้นค่อยๆคลานลงจสกเตียง และพยายามจะมองหาเสื้อผ้า คุโรโกะต้องเอาผ้ามาห่มปิดตัวเอาเพราะร่างกายไม่มีอะไรปกปิด แต่ก็ไม่กล้าดึงผ้ามาจนหมดเพราะเกรงว่าอาคาชิจะตื่นขึ้นมา และก็เกรงว่าอาคาชิคุงก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนกับเขา!


พรึบ! ปุปปับอาคาชิก็ลุกขึ้นนั่ง คุโรโกะตกใจจึงรีบซุกตัวลงไปนอนใหม่..คุโรโกะแทบจะไม่หายใจเอาแต่รอลุ้นว่าอาคาชิจะทำไร...อาคาชิเพียงลงจากเตียงเงียบๆ และหยิบเสื้อผ้าของร่างเล็กและทำท่าจะเดิน...


"อาคาชิคุงจะเอาเสื้อผ้าของผมไปไหนครับ?"


อาคาชิวางเสื้อผ้าลง แล้วเลิกคิ้วมองหน้าคนที่กำลังนอนมองเขาอยู่..


"หืม ตื่นอยู่หรอเท๊ตสึยะ"


"อาคาชิคุงจะเอาเสื้อผ้าผมไปไหนครับ?"


คุโระเมินคำถามของอาคาชิ และกลับถามคำถามเดิม..และร่างเล็กเพิ่งจะรู้ตัวว่าร่างสูงที่อยู่ข้างเตียงก็เปลื่อยเปล่าเหมือนกับเขาเอง...ใบหน้าน่ารักถึงกับหน้าแดงรีบเอาผ้ามาคลุมจนมิดหัว...อาคาชิเห็นดังนั้นจึงค่อยๆขึ้นเตียงและคร่อมร่างเล็กไว้ใต้ร่าง..


"หึหึ"


"ละ..ลงไปครับอาคาชิคุง" คนใต้ร่างตอบเสียงกุกกักไม่กล้าแม้แต่จะเปิดผ้าออกและถ้าเกิดเขาเปิดขึ้นมาล่ะจะพบกับอะไร!


"หืม..ไม่ถามเรื่องเสื้อผ้าแล้วหรอ ผมขึ้นเตียงมาตอบนายเลยนะเท็ตสึยะ"


"กะ..ก็ผมถามอาคาชิคุงไปแล้วนี่คะ..ครับ"


"ถามอีกทีสิเท็ตสึยะผมไม่ได้ยินน่ะ"


'อาคาชิคุงมึนหรอครับ' คุโรโกะพูดในใจ


"ผมรู้นายว่าผมอยู่ในใจเท็ตสึยะ แต่ก็น้ะเท็ตสึยะเวลาคุยกันต้องมองหน้าไม่ใช่ปิดหน้าแล้วคุย ไม่มีมารยาทเลยนะหึ"


ไม่มีมารยาท..คุโรโกะได้ยินดังนั้นรีบเอาผ้าออกจากใบหน้าและตอบกลับทันที...

"ถ้าผมไม่มีมารยาทอาคาชิคุงก็ไม่มีมารยาทเหมือนกันแหละครับ!!" ร่างเล็กตอบกลับเสียงดัง


"ขึ้นเสียงใส่ผมเหรอเท็ตสึยะ" อาคาถามเสียงเย็น นัยตาสองสีดูแข็งกร้าวขึ้นมาทันตาเห็น..ร่างเล็กถึงกับเสียวสันหลังตัวสั่นน้อยๆ...


"ขะ..ขอโทษครับ อะ..อาคาชิคุง"


"หึ ชั่งเถอะ ลุกแล้วไปอาบน้ำซะ ผมจะไปส่งที่บ้าน"


ิอาคาชิปล่อยคนใต้ร่างเป็นอิสระ..ก่อนคนใต้ร่างรีบไปห้องน้ำทันที..


ครืด ครืด~~


โทรศัพท์ของร่างสูงสั่นขึ้น บนหน้าจอปรากฎชื่อเพื่อนสนิท ตัวสูงผู้ที่ชื่นชอบเรื่องดวงเป็นพิเศษ 'มิโดริมะ ชินทาโร่'


"มีอะไรชินทาโร่"


(ฉันจะมาบอกเรื่องๆหนึ่ง)


"..."


(ตอนที่นายอยู่กับคุโรโกะ ฉันแอบเห็นฟุริฮาตะิวิดีโอคอลกับใครไม่รู้)


"แล้วทำไมผมไม่เป็นอะไรกับโควคิแล้วชินทาโร่"


(ฉันรู้ แต่ในจอของฟุริฮาตะมันเป็นการกระทำของพวกนายสองคน เหมือนคอลให้คนในสายรู้ ฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องไม่ดี)


"งั้นเหรอ"


(นายไม่สงสัยเหรออาคาชิ)


"ปล่อยไปก่อน..แล้วนายก็คอยแอบดูโควคิไว้แล้วรายงานผม เพราะช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างน่ะ” อาคาชิพูดพลางมองไปยังห้องน้ำที่มีร่างเล็กอยู่ข้างในนั้น..


(หึ คุโรโกะสิน้ะ)


"แค่นี้ล่ะชินทาโร่ ขอบคุณที่โทรมาบอกเรื่องโควคิ"


แกรก!


เสียงเปิดประตูห้องน้ำดัง พร้อมกับร่างเล็กที่ก้าวเดินออกมาพร้อมกับผ้าคลุมอาบน้ำ...ตาคู่สวยสีฟ้าสบตากับนัยย์ตาสองสีแค่แปปเดียว คนตัวเล็กก็เสหลบไปใส่เสื้อผ้า...


"ให้ผมช่วยใส่ไหมเท็ตสึยะ?"


"ไม่ครับ!!"


หลังจากอาคาชิมาส่งคุโรโกะถึงบ้าน ผู้เป็นแม่เชิญร่างสูงอยู่ทานข้าวด้วยกัน แต่กับว่าร่างสูงบอกว่ามีธุระ ทำให้ร่างเล็กแอบดีใจ..แหงล่ะเค้าไม่อยากอยู่กับอาคาชิคุงนานๆ มันทำให้เค้าใจเต้นแรงน่ะหึ..


"เท็ตสึยะ!" เสียงเรียกของผู้เป็นแม่ดังขึ้น


"ครับแม่?"


"ไปซื้อของให้แม่หน่อยสิ" ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับยื่นกระดาษที่มีชื่อรายการที่เค้าต้องซื้อ พร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง..


"เอาแค่นี้ใช่ไหมครับ?"


"ใช่จ่ะ รีบไปรีบกลับล่ะแล้วแม่จะทำข้าวเย็นรอน้ะ"


คุโรโกะเดินออกจากบ้านและจุดมุ่งหมายของเขาคือซุปเปอร์มาเก๊ตและของที่จะต้องซื้อเป็นของสดทั้งนั้น..


"คุโรโกะ"


ร่างเล็กหยุดกึกหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะพบกับร่างสูงที่เดินเข้าเรื่อยๆ


"สวัสดีครับ คากามิคุงมาซื้อของเหรอครับ?"


"ใช่!นายก็ด้วยเหรอ"


"ใช่ครับพอดีแม่ใช่น่ะครับ และกำลังจะไปโซนของสด แล้วคากามิคุงล่ะครับ"


"ฉันจะไปโซนของผักน่ะแต่พอดีเห็นนายเลยเข้ามาทัก"


"ออครับงั้นแยกกันตรงนี้ล้ะกันน้ะครับคากามิคุง"


"โอเคแล้วเจอกัน" พอทักทายพูดคุยเสร็จร่างเล็กจึงเดินไปโซนของสดทันที...กลับบ้านทีแรกเขาจะขึ้นรถกลับแต่ทะว่าเจ้าตัวกับเดินกลับบ้านซะงั้น เหตุผลง่ายๆคือเปลืองเงิน เขาไม่ได้งกแต่แค่อยากเดินชมบรรยากาศในตอนเย็นเท่าของที่ซื้อมาถึงจะหนักนิดๆแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อเขาเลย...และขณะที่คุโรโกะกำลังเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง..


"อาาา~~"


ปรื้น!!! ตุบ!!


"โอ้ยยย!!!"






----------ติดตามตอนต่อไป------------