璐岭的珍珠ไข่มุกงามแห่งหุบเขาลี่หลิ่ง

“ข้า..อยากให้ท่านเป็นคู่ของข้าได้หรือไม่”

นางเงือกสาวที่ขึ้นคร่อมบนตัวของจิ้งจอกหนุ่มภายในถ้ำที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ แม้จะบรรยากาศดูหนาวเหน็บแต่ถึงเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษนอกจาก“พ่อจิ้งจอกปากร้าย”

“ข้าชอบกินปลา แต่ไม่ชอบวุ่นวายกับปลา”

“แต่ปลาทั้งอร่อยแล้วก็..มีประโยชน์มากๆนะ“

ถึงกระนั้นเองเธอก็ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด ข้าก็หาได้อัปลักษณ์แต่ใยจิ้งจอกดำผู้นี้ถึงไม่ยอมศิโรราบกับเธอกัน?

”ไม่ล่ะ มันคาว“

คำพูดนั่นทำให้เด็กสาวถึงกับหน้าเจื่อนไปด้วยความอับอาย ถึงอย่างไรเธอก็มิใช่ปลาแต่เป็นจักรพรรดินีแห่งเมืองบาดาล มันจะไปคาวได้อย่างไร!?!


”ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ ที่สัตว์น้ำอย่างฝ่าบาทมาเที่ยวเล่นเพราะฉะนั้นมาทางไหนรบกวนฝ่าบาทกลับไปทางนั้น“

”ไม่!! ถ้าท่านไม่กลับกับข้า ข้าก็จะยอมเป็นจักรพรรดินีอยู่ที่นี่กับท่านนี่แหละ“

ทันใดนั้นเองบุรุษตรงหน้าก็กลายร่างเป็นจิ้งจอกดำตัวใหญ่จ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ดุดัน ดวงตาสีนิลในตอนนี้วาววับเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงมองมาที่เด็กสาวอาภรณ์ฟ้าที่ประดับประดาไปด้วยมุกสีขาวมากมายด้วยสายตาพร้อมจะแผดเผาทุกสิ่ง แต่ว่ามันกลับไม่เป็นดังที่เขาวาดฝันเอาไว้ว่าเด็กสาวจะต้องหวาดกลัวและหนีไป แต่ดันตรงดิ่งเข้ามาโอบกอดรอบคอเขาด้วยความตื่นเต้น

“จิ้งจอกขนนุ่มฟู ข้าชอบที่สุดเลยยิ่งท่านเป็นเช่นนี้ข้ายิ่งอยากจะอภิเษกสมรสกับท่านไวๆ ต่อให้ท่านจะไล่ข้าเช่นไร ข้าก็ไม่ยอมหรอกนะ!”

เงือกน้อยมองไปดวงตาสีแดงของเขาด้วยสายตาที่มาดมั่นว่าเธอจริงจังกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก จิ้งจอกหนุ่มที่มีอายุไขมาหลายพันปีซึ่งถ้านับตามอายุ เขาก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสแล้วแต่กลับต้องมาโดนเด็กน้อยอย่างเธอตามติดไม่เว้นวัน ตั้งแต่เจอนางก็ไม่มีวันใดที่เขาจะได้พักผ่อนเลยสักนิด จิ้งจอกสีดำทมิฬก็กลอกตาไปมาเต็มไปด้วยความเอือมระอาเต็มที

“ ข้าเลือกท่านแล้ว จะไม่ยอมปล่อยให้ท่านไปเป็นของคนอื่น ข้าจะต้องเป็นคนที่ยืนอยู่เคียงกับท่านจะปกป้องและทะนุถนอมเจ้าเอง!”