(os/sf) #614Hadesz | chanbaek

ลำดับตอนที่ #4 : SF | Pls hades 04 (200per)

- pls hades -

   1 year later ..

   "ให้ตายสิ ..เขาหล่อจัง"

   "รีบๆหน่อยเอลินอร์ เกิดมีใครขอเป็นคู่เต้นรำตัดหน้า คืนนี้เจ้าคงได้กินแห้วของแท้" 

   เสียงซุบซิบเล็กๆของกลุ่มเด็กสาวดังอยู่ด้านหลังมุมหนึ่งภายในห้องโถงประจำแผนกการเรียนวิชาสัตว์วิเศษ .. ร่างสูงโปร่งคือเป้าสายตา นับตั้งแต่พวกเธอรู้ว่าภายในค่ำคืนนี้จะมีงานเลี้ยงเต้นรำเฉลิมฉลองครบรอบการก่อตั้งโรงเรียนมิคาเดส   ปาร์ค ชานยอล ก็โดนเล็งหัวไว้เป็นอันดับแรกๆในความคิด .. 

   ร่างเพรียวระหงเดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อนด้วยความรู้สึกที่หวั่นประหม่า .. ยิ่งเข้าใกล้คิงผู้สง่างามมากเท่าไหร่ยิ่งรับรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้มีผลต่อใจดวงน้อยๆของเธอมากเหลือเกิน  เอลินอร์ขยับยิ้มมุมปาก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหลุบมองชายหนุ่มที่กำลังไล้ฝ่ามือไปตามแผงขนสวยของเสือขาวลีโออย่างทะนุถนอม .. ให้ตายสิ..ครั้งแรกเลยที่เธออยากกลายเป็นเสือเนี่ย!

   "อ..เอ่อ"  ปาร์ค ชาน หยุดชะงักการกระทำไว้เพียงแค่นั้น .. เขาเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวพร้อมกับหยัดยืนจนเต็มความสูง .. บ้าจริง ไม่เคยอยู่ใกล้คิงขนาดนี้มาก่อนเลยแฮะ 

   "มีธุระอะไรกับข้าหรือปล่าว?"  เสียงทุ้มน่าฟังทำเอาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ .. หรือจะเป็นเรื่องจริงที่ฮาเดสมักจะมีเสน่ห์ในด้านนี้มากกว่าชนชั้นอื่นทั่วๆไป .. เอลินอร์กลืนน้ำลายด้วยความประหม่า เรียวมือสองข้างประสานกันแน่นไม่ต่างจากการสารภาพรัก 

   "ค..คืองานเต้นรำในคืนนี้"

   "..."

   "ข้าเห็นว่าคิงยังไม่มีคู่ ส่วนข้าเองก็ยังไม่มีคู่ ก็เลยว่าจะ-"

   "ข้ามีคู่แล้ว"  เรียวคิ้วคู่นั้นเลิกขึ้นด้วยความสงสัย หากแต่จะกล้าถามว่าคู่เต้นอีกฝ่ายเป็นใครก็คงไม่กล้า .. เด็กสาวหน้าเสีย สะกดกลั้นน้ำตาหยดเล็กที่กำลังจ่ออยู่บริเวณหางตาไว้ด้วยความอัดอั้น ..นี่สินะอกหัก อกหักของแท้เลย !! 

   มือแกร่งกระตุกเชือกสัตว์วิเศษเบาๆเชิงให้มันลุกขึ้น ..ชานยอลเหลือเวลาอีกไม่มากในการเตรียมตัวสำหรับงานในคืนนี้ เขาคงต้องสำรวจโรงเรียนเสียหน่อย .. 

   "ขอโทษจริงๆ ข้าคิดว่ายังมีคนอื่นที่ต้องการเต้นรำคู่กับเจ้า ..

   "..."

   "ขอตัว"  ชายหนุ่มปฏิเสธอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง .. มือข้างถนัดกระตุกเชือกลูกเสือขาวให้เดินตามตนเองห่างไกลจากโถงเรียนกว้างไปเรื่อยๆ .. ริมฝีปากบางเฉียบเริ่มเบะ เธอปล่อยเสียงร้องไห้ออกมาเสียดังลั่นลำบากเพื่อนฝูงต้องมาคอยซับน้ำตาให้จนกว่าทำใจได้ ..

  #614Hadesz

   "ข้าว่าวางตรงนี้ดีมั้ย?"

   "วางในใจข้าดีกว่า"

   "เลี่ยนซะไม่มี จงอิน" 

   เด็กหนุ่มตากลมม่วงเอ่ยเอ็ดพร้อมกับย้ายกระถางต้นไม้วิเศษให้อยู่ในที่เหมาะสม .. เขาปัดมือเล็กๆเมื่อรู้สึกถึงเศษดินแห้งติดตามซอกนิ้วพร้อมกับหันหลังกลับไปหยิบกรรไกรมาเล็มส่วนที่มันเกินพอดีอีกนิดหน่อย .. 

   "อ้าว ..คิง" 

   "ใกล้เสร็จแล้วสินะ"

   "ใช่ คงใกล้เสร็จแล้วถ้าไม่มีเพื่อนของคุณมาคอยเกาะแกะ"  คนน่ารักโบ้ยหน้าไปทางอื่น .. รอยยิ้มกรุ่มกริ่มจากริมฝีปากหยักทำให้แก้มกลมใสอดแดงระเรื่อขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ ..

   "ไม่ต้องมายิ้มแซวข้าเลยนะ"

   "ปล่าวนี่"

   "คอยดู วันนี้แบคฮยอนกลับมาเมื่อไหร่ ข้าจะฟ้องว่าคิงกลายเป็นขี้เมาอยู่พักใหญ่" 

   ร่างสูงแค่นหัวเราะในลำคอ .. ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเขารอคอยเพียงแค่วันนี้วันเดียว ..วันที่จะได้เจอคนที่เขารักอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาดูสดใสขึ้นอย่างน่าประหลาด รอยยิ้มมีเสน่ห์ผุดแพรวพราวออกมาจนคนอื่นๆแอบม้วนเขินตัวเป็นเกลียวทั้งๆที่ไม่ได้ยิ้มให้ด้วยซ้ำ .. 

   คยองซูขำเล็กน้อยก่อนจะหันไปพยักเพยิดกับหนุ่มผิวแทนเพราะคิงมิคาเดสดูท่าจะเก็บอาการคิดถึงไม่ค่อยจะมิด ..

   "มีความสุขเสียจริงนะ ข้าขอให้ควีนโกรธเจ้ายันชาติหน้า" 

   "ถ้าเป็นงั้นจริงข้าคงต้องตรอมใจตายแน่"  คยองซูส่ายหัวเบาๆ .. เขารับรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับแบคฮยอน รับรู้ว่าคิงทำอะไรกับเพื่อนเขาบ้าง รวมถึงจงอินก็ด้วย ... ยอมรับว่าช่วงนั้นแทบอยากจะใช้ไฟนรกแผดเผาสิ่งที่เกี่ยวกับปาร์ค ชานยอลเสียให้สิ้นซาก .. หากแต่เห็นสภาพอีกฝ่ายตรอมใจเป็นขี้เมาอยู่นานสาหัส ก็ได้แต่เก็บเอาความคับแค้นเขียนใส่จดหมายแล้วส่งให้แบคฮยอนได้อ่าน .. 

   และดูเหมือนฝ่ายนั้น ..ก็อยากทดสอบอะไรบางอย่างในตัวชานยอลเองเหมือนกัน 

   "แล้วนี่..คิงได้คู่เต้นรำแล้วหรือยัง?"  ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่มีทางเลือกใครนอกจากแบคฮยอน แต่ก็นะ .. เพื่อนตาเขียวของเขาฝากถามมานี่ 

   "อย่างปาร์ค ชานเนี่ย..สาวๆคงมีเข้ามาให้โดยไม่ต้องออกล่า ไง ข้ารู้ว่าเจ้าคงเลือกธิด-"

   "แบคฮยอนจะเป็นคู่ให้ข้าเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น.." 

   "แล้วถ้าควีนไม่เป็น?"

   "งานนี้ข้าก็จะไม่เข้าร่วม"   คิม จงอินพยักหน้ารับเบาด้วยอาการแอบตกใจนิดๆ .. ควีนนี่ร้ายจริง ทำเสือผู้หญิงแสนเจ้าเล่ห์อย่างเพื่อนเขากลายเป็นเพียงแค่ลูกแมวตัวใหญ่เชื่องๆ ..  

   หิมะด้านนอกเริ่มตกหนาแน่น .. ร่างสูงขอตัวเดินออกไปสำรวจยังสถานที่จัดงานต่างๆพร้อมทั้งกำชับนักหนาว่าถ้าแบคฮยอนมาให้บอกเขาเป็นคนแรก .. ความตื่นเต้นเริ่มก่อตัว หากแต่มันก็มาพร้อมกับความสุข 

   ข้าคิดถึงเจ้าจัง ..ควีนบยอน 

   #614Hadesz

   เสียงรองเท้าหนังขัดมันกระทบลงกับพื้นหินปูนสะอาดสะอ้าน .. ด้านหน้าของเขาคือปราสาทสูงกินพื้นที่หลายร้อยไร่ซึ่งใครๆในย่านนี้ต่างเรียกมันว่าโรงเรียน .. ริมฝีปากบางสวยขยับยิ้ม โครงหน้าสมบูรณ์แบบดูโตขึ้นจากปีที่ผ่านมา .. แบคฮยอนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดพร้อมกับเก็บแว่นตากลมใสใส่กระเป๋า .. ดวงตาสีฟ้าอมเขียวไร้ซึ่งสิ่งบดบัง นั่นทำให้อีกคนดูต่าง..ต่างไปจากแต่ก่อนมาก 

   "เรากลับมาแล้ว .. มิคาเดส" 

   "แบคฮยอน!!"  เด็กหนุ่มแก้มกลมพุ่งเข้าใส่คนน่ารักทันทีที่เห็นว่าร่างบางกำลังเดินลากกระเป๋าเข้ามายังโถงห้องนั่งเล่น .. การแต่งกายในชุดแบบโลกมนุษย์ทำให้ต้องเผลอสะดุดตามองอย่างห้ามไม่ได้ .. มือเรียวนุ่มนิ่มยกขึ้นลูบแผ่นหลังช้าๆพร้อมกับโยกตัวไปมาเป็นเด็กๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มยู่นิดหน่อยเพราะเพื่อนฮาเดสของเขาโถมน้ำหนักลงมาแบบไม่ยั้ง .. ให้ตายสิ ..แบคฮยอนเองก็ยังคงน่าเอ็นดูเหมือนวันยังค่ำ 

   "อ้วนขึ้นหรือปล่าวเนี่ย"

   "ปล่าวนะ ตอนนั่งรถไฟเราหาวเยอะไปหน่อยก็เลยทำให้ตัวพอง"   แก้มนุ่มนิ่มถูกเด็กหนุ่มตาโตยืดเล่นจนขึ้นสีแดงฝาดเล็กๆ .. ช่วงที่อยู่โลกมนุษย์แบคฮยอนกินเก่งมากกก เวลาส่องกระจกทีคือเห็นก้อนกลมย้วยๆทั้งสองข้างชัดกว่าใครเพื่อน ..แต่มันก็ดีนะ เขาชอบเวลาจับแก้มตัวเองแล้วมันนุ่ม 

   "แก้ตัวได้น่าเอ็นดูจริง"

   "เราไม่ได้พูดเท็จนี่นา .. เอ้อ! เบค่อนล่ะ เบค่อนอยู่ไหน"  ดวงตาเรียวเล็กเป็นประกายเมื่อนึกถึงเจ้าสัตว์วิเศษตัวกะปุ๊กลุก.. มันจะโตขึ้นหรือปล่าวนะ จะยังขี้เซาเหมือนเดิมมั้ย? 

   คยองซูอึกอัก .. ไม่รู้จะตอบคำถามร่างบางอย่างไรดีในเมื่อตัวเขาเองไม่ได้เป็นคนเลี้ยงมัน .. ใช่ ..คิงอีกนั่นแหละ ปาร์ค ชานชอบเอาเจ้าเบค่อนไปไว้ในห้องนอน เห็นบอกว่ากลิ่นตัวเหมือนแบคฮยอนเลยอยากเลี้ยงไว้เอง .. ไม่รู้ว่านี่แค่คิดถึงหรือเข้าข่ายโรคจิตกันแน่ 

   "เอ่อ..น่า..น่าจะอยู่ตรงโถงทางเดินนี่แหละมั้ง?"

   "ตรงนี้หรอ..เดี๋ยวเรามานะ"

   "เฮ้! แบคฮยอน ..ข้าว่า ..ให้ตายสิ ดื้อไม่เปลี่ยนจริงๆ"  เด็กหนุ่มเท้าสะเอว .. เหลือบมองคนน่ารักที่วิ่งออกไปตามโถงพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ .. 

  #614Hadesz

   "เบค่อน! .. เบค่อนเรากลับมาแล้ว" 

   เสียงใสเอ่ยเรียกเจ้าตัวกลมทอดไปตามทางเดินพร้อมทั้งสอดสายตาหารอบๆ .. ก็ไหนคยองซูบอกว่าอยู่นี่ ที่มันก็มีอยู่แค่นี้จะให้เขาไปหาที่ไหนอีก .. 

   "เบค่อน!" บ้าจริง .. เราโกรธแล้วนะ!  คนน่ารักเท้าสะเอวก่อนจะตัดสินใจหันหลังกลับไปหาเพื่อนฮาเดสที่ห้องนั่งเล่น .. หากแต่ร่างของใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนักทำให้มิคาเอลหนุ่มตัวแข็งทื่อ .. 

   "ปาร์ค ชาน" 

-40

   เสียงรองเท้าขัดมันย่างกรายเข้ามาใกล้ๆอย่างเชื่องช้า .. ใบหน้าหล่อเหลาตัดกับเรือนผมสีเข้มเสริมให้ฮาเดสหนุ่มดูดีจนอดละสายตาไม่ได้ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม .. ตาคมประสานสบกับลูกแก้วสีน้ำทะเลที่เหมือนจะเฉไปเฉมาอย่างคนทำตัวไม่ถูก .. อย่าใกล้กว่านี้ ..ขอร้อง

   "ยินดีต้อนรับสู่รั้วมิคาเดสอีกครั้งนะ ..แบคฮยอน"

   "..."

   "เบค่อนตื่นเต้นใหญ่ พอรู้ว่าวันนี้เจ้าจะกลับมาก็เลยไม่ยอมนอนกลางวัน"  เรียวคิ้วขยับเข้าหากันราวอัตโนมัติ .. ทำไมปาร์ค ชานถึงรู้ว่าเบค่อนอยู่ไหน ทำอะไร..เขาฝากเบค่อนไว้กับคยองซูนี่ บ้าจริง..มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ 

   "เบค่อนอยู่กับนายหร-"  ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดได้จนจบประโยค สิ่งมีชีวิตอ้วนกลมก็ถูกยกขึ้นจ่อใบหน้าจิ้มลิ้มพร้อมกับเม็ดลูกแก้วใสแจ๋วกำลังจับจ้องคนน่ารักไม่วางตา ..มือนุ่มนิ่มยกขี้นลูบขนปุกปุยด้วยรอยยิ้ม ลูกกระต่ายทำจมูกฟุดฟิดเล่นกับเรียวนิ้วเจ้าของตัวจริงด้วยความคิดถึง .. ตัวใหญ่ขึ้นเยอะเลยแฮะ คงหนักน่าดู .. 

   "ใช่ .. ไม่โกรธใช่มั้ย?"

   "เบค่อนมาอยู่กับแบคมา"   ร่างบางทำเมินแทบไม่เหลือบมองหน้าเขาด้วยซ้ำ .. พยายามสอดมือเข้ามาอุ้มเจ้าตัวกะปุ๊กลุกพร้อมกับแยบยิ้มดีใจเมื่อสัตว์วิเศษได้กลับคืนสู่อ้อมอกของตัวเอง .. ชานยอลค่อยๆปล่อยมันให้กับคนน่ารัก แม้ใจจริงอยากจะอุ้มไอ้เจ้าเบค่อนเอาไว้เพราะอีกฝ่ายจะได้วอแวใกล้ๆมากกว่านี้ .. แต่ก็ไม่กล้า

   "กระต่ายหรือหมูเนี่ย อ้วนตุ้บเลย" 

   "กินเก่งน่ะ หมดข้าวโพดไปหลายฝัก"  ริมฝีปากจิ้มลิ้มจุ๊บลงตัวก้อนหอมๆพร้อมกับช้อนตาขึ้นมองคิงร่างสูงตรงหน้า .. ปาร์ค ชานส่งรอยยิ้มหล่อเหลามาให้อย่างเช่นวันแรกที่เจอกัน .. ให้ตายสิ ยิ้มยังไงให้เหมือนคนเจ้าชู้ได้ขนาดนี้กันนะ .. แบคฮยอนทำเสมองไปทางอื่น เรียวนิ้วขยับเล่นกับท้องอุ่นนุ่มนิ่มของสัตว์วิเศษในอ้อมอกคล้ายกับว่าไม่ได้สนใจการมีอยู่ของชายหนุ่มสักเท่าไหร่นัก .. 

   "ขอบใจแล้วกันที่ช่วยดูให้เรา" พูดไปก็ทำเป็นมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย .. ทางเดินบ้าๆนี่มันมีอะไรให้น่ามองนัก

   "โกรธข้าอยู่หรอ?"

   "เปล่าหนิ ..เราไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว" 

   "งั้นสินะ .. มิคาเอลคงไม่ได้สอนให้เจ้าโกหกข้าหรอกใช่มั้ย?" 

   "..."

   คนจิ้มลิ้มหน้ามุ่ย .. ตวัดสายตาตึงๆใส่ร่างสูงอย่างนึกขัดใจเพราะดันเอาเรื่องชาติกำเนิดมาต้อนกัน ..

   "ก..ก็ได้ ไม่โกหกก็ได้"  ปากเล็กแดงๆงองุ้มอย่างกับเด็กโดนดุทำเอาร่างสูงอยากจะจับมันมาจุ๊บหลายๆทีให้สมกับความคิดถึงในใจเขา .. 

   เสียงเรียวเท้าค่อยๆขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น ..เพ่งพิจารณาถึงเรียวหน้าจิ้มลิ้มที่ดูโตมากกว่าแต่ก่อนพร้อมกระซิบเสียงทุ้มชวนให้ใจสั่น 

   "ไม่ใส่แว่นแล้วหรอ?" 

   "ล..แล้วนายยุ่งไร" 

   "เปล่าหนิ .. ไม่ใส่ก็น่ารักดี"   แก้มกลมเริ่มขึ้นสีแดงฝาดอย่างห้ามไม่อยู่ ..ความร้อนฉ่าคล้ายกับโดนเอาเตารีดนาบหน้าเร่งรัดให้เหงื่อซึมตามขมับน้อยทั้งสองข้างจนรู้สึกเปียกชื้น

   คนตัวเล็กหายใจลำบาก .. กลิ่นตัวฮาเดสหนุ่มหอมเย็นจนต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะเหมือนตอนนี้เขากำลังรู้สึกดี 

   "มองข้าสิ"  นิ้วแกร่งดันคางเล็กให้เชิดขึ้นสบตาดุดันคู่นั้น .. 

   "อย่ามาจับเรานะ!"

   "เขินหรอ?"

   "ไม่ได้เขิน!" 

   "โกหกข้าอีกแล้วแบคฮยอน"   ปาร์ค ชานวางมือทาบลงกับกลุ่มหัวนุ่มนิ่ม ลูบเบาๆพร้อมกับขยี้ด้วยความมันเขี้ยว .. แบคฮยอนสะบัดมันออกก่อนขยับออกมายืนห่างๆอีกเล็กน้อย ..

   ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ .. เหลือบมองเข็มกลัดตราสัญลักษณ์ประจำตัวฝั่งฮาเดสบนอกซ้ายของตัวเองก่อนจะใช้เรียวนิ้วปลดมันออก .. เขาถือวัตถุรูปปีกค้างคาวเอาไว้พร้อมกับก้าวเข้าไปหาคนน่ารักอีกครั้ง ..

   นี่คงเป็นคำถามวัดดวงแล้วสินะ .. 

   "เจ้า .. คงยังไม่มีคู่เต้นรำหรอกใช่มั้ย?" 

   ร่างบางเหลือบมองมือแกร่งที่ค่อยๆเอื้อมมาจับข้อมือของเขาไว้อย่างประหม่า .. เข็มกลัดในมือนั้นบ่งบอกว่าอีกฝ่ายมีตำแหน่งใดภายในโรงเรียน .. ซึ่งชานยอลเอง  .. หยิบยกมันให้กับคนน่ารักตรงหน้าอย่างไม่ลังเลใดๆทั้งสิ้น 

   "งั้นคืนนี้ .. ข้าขอเต้นรำคู่กับเจ้า ควีนบยอน" 

 #614Hadesz

   "เจ้าคิดว่าคู่เต้นรำของคิงจะเป็นใคร?" 

   "ไม่รู้สิ .. ข้ารู้แค่ว่าวันนี้เขาหล่อสุดๆ" 

   "อิจฉาเธอคนนั้นจังแฮะ" 

   "เฮ้อออ" 

   เสียงซุบซิบกันอย่างออกรสจากกลุ่มของเอลินอร์เรียกให้คยองซูที่ยืนกับแบคฮยอนอยู่ตรงมุมเสาขมวดเรียวคิ้วเข้าหากัน .. ดวงตากลมม่วงขยับจ้องคนจิ้มลิ้มในชุดสูทสีขาวสะอาดพอดีตัวประกอบกับโบว์หูกระต่ายสีดำขลับใหม่เอี่ยมขับให้ราศีความเป็นควีนเด่นชัด .. ไหนจะทรงผม เครื่องหน้า .. เหมาะสมกับคิงแสนหล่อประจำโรงเรียนเสียจริง .. 

   

   "เฮ้ .. เห็นปาร์ค ชานสักครั้งหรือยัง?"  คยองซูกระซิบถามพร้อมกับสะกิดไหล่เล็กเบาๆ

   "ช่างเขาสิ"

   "ไปเรียนเอานิสัยปากแข็งมาจากโลกมนุษย์หรือไงกันน้า"   คนน่ารักหันขวับ .. ดวงตาเรียวรีหรี่ลงจนเด็กหนุ่มส่วนสูงไล่เลี่ยกันต้องขอตัวแยกออกไปหาของกินทางอื่น .. ดุจั๊งง 

   "เอาล่ะๆ ทุกๆคน"

   เสียงส้อมคันสีทองมันวาวถูกเคาะลงกับแก้วไวน์ทรงสูงใบใส .. ศาสตราจารย์ชีลเหลือบมองเหล่านักเรียนในห้องโถงหลายร้อยชีวิตด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยกล่าวเปิดงานด้วยคำพูดอันสุดแสนจะน่าเบื่อ  .. 

   "เขินชะมัด โดนจ้องตลอดเลย"

   "เงียบน่า คยองซู"  แบคอยอนหันไปเอ็ดเพื่อนที่ยืนขนาบข้างๆด้วยสีหน้าจริงจัง .. ปาร์ค ชานอมยิ้ม การแต่งกายของคนน่ารักวันนี้ทำเอาใจของเขาเต้นผิดจังหวะไปหลายรอบ ยิ่งได้นึกถึงตอนที่เราได้เต้นรำคู่กัน ..เขาคงมีความสุขจนเก็บมันเอาไว้ไม่อยู่แน่ๆ 

   คยองซูหัวเราะคิกคัก .. แน่ล่ะสิ หูเล็กๆของเพื่อนเขาน่ะ แดงซ่านจนดูคล้ายกับมะเขือเทศสุกคาต้นอย่างไรอย่างนั้น ..

   "ต่อไปนี้จะเป็นการเต้นรำเปิดงาน .. ขอเชิญคิงรุ่นที่หนึ่งร้อยสิบสี่  ปาร์ค ชานยอล"   

   เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วทั้งโถงกว้าง .. ร่างสูงราวสองเมตรโค้งตัวลงอย่างสุภาพพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างที่ชอบทำประจำ ..  วันนี้เขาอยู่ในชุดสูทสีดำขลับ เนกไทสีเข้มถูกดึงมาใช้พร้อมกับทรงผมปัดขึ้นอย่างที่น้อยคนนักจะได้เห็น .. 

   หล่อ .. หล่อมาก 

   เสียงรองเท้าเนื้อดีก้าวฉับอย่างคนใจร้อน .. เขาเดินเข้าไปใกล้ฝูงชนนับร้อยหากแต่ในสายตามีเพียงแค่คนน่ารักที่กำลังยืนตัวแข็งทื่ออย่างทำตัวไม่ถูกเพียงแค่คนๆเดียว .. 

   เมื่อเดินมาอยู่ต่อหน้า .. มือหนาค่อยๆยื่นออกไปรับทำเอาแบคฮยอนใจเต้นไม่เป็นส่ำ เสียงซุบซิบด้วยความขลาดเขินยิ่งส่งผลให้เผลอกัดริมฝีปากจิ้มลิ้มของตัวเองจนบวมเป่ง .. 

   "วันนี้น่ารักจังครับ .." 

   "..."

   "ควีนของผม" 

   

 #614Hadesz

   แสงนวลจากดวงจันทร์ในยามค่ำคืนสาดส่องลงมากระทบใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตัวเล็กราวกับแสงไฟอ่อนๆช่วยให้ผ่อนคลาย .. มือเรียวสวยราวกับผู้หญิงปลดเปลื้องสูทสีขาวตัวนอกออกพร้อมกับวางพาดมันไว้บนระเบียงทอดยาวของหอมิคาเอล  ดวงตาสีน้ำทะเลเหม่อมองก้อนเมฆเป็นผืน .. เผลออมยิ้มน่ารักออกมาโดยไม่รู้ตัวยามเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดก่อนหน้านี้ไม่ถึงชั่วโมง 

   "คิดถึงบ้างมั้ย? ตอนอยู่ที่นั่น" 

   "..."

   "อย่าโกหกข้าอีกนะ ..ไม่งั้นจะจูบต่อหน้าคนทั้งงานจริงๆด้วย"   แบคฮยอนหน้ามุ่ย .. เหลือบมองแววตาเหลือร้ายคู่นั้นอย่างยอมจำนน 

   "ก็..มีบ้าง" 

   "แต่ข้าคิดถึงเจ้าตลอดเลย" 

   "..."

   "แม้กระทั่งตอนอาบน้ำ.."

   "นี่! ทะลึ่งไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ อยากขายหน้าเพราะเต้นพลาดขึ้นมาหรือไง"  คนน่ารักกัดฟันพูด .. เรียวเท้าและมือที่ประสานกันแนบแน่นจนชื้นเหงื่อคงบ่งบอกได้ว่าเขาน่ะตื่นเต้นมากกว่าใคร .. ร่างสูงยิ้มมุมปากอีกหน ขยับเรียวนิ้วที่กำลังวางอยู่บนเอวคอดให้กระชับมากขึ้นกว่าเดิมจนแบคฮยอนอยากจงใจเหยียบเท้าหนักๆสักที! 

   "ข้าเต้นไม่พลาดหรอก .. มีแต่เจ้านั่นแหละ"

   "..."

   "เผลอล้มใส่อกข้าขึ้นมา ..คราวนี้ ..ไม่ปล่อยให้ไปไหนแล้วนะ" 

   "บ้าน่า..ผู้ชายเจ้าชู้ มีปากก็พูดไปเรื่อยนั่นแหละ" 

   แบคฮยอนสะบัดหัวไล่ความคิดทั้งหมดทั้งมวลออกไปให้พ้นๆ .. เรื่องแบบนี้ขยันแล่นเข้ามาในหัวเข้าจัง ดูท่าจะอาการหนัก .. 

   ร่างบางหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องพักของตัวเองด้วยอาการเมื่อยล้า กว่างานจะเสร็จ กว่าจะเข้าพบศาสตราจารย์เรื่องที่กลับมาจากโลกมนุษย์ก็กินเวลาไปเสียมากโข .. ถ้าได้อาบน้ำเย็นๆชื่นใจก็คงดี  ..  เด็กหนุ่มเปิดประตูระเบียงด้านหลังอย่างแช่มช้า มุ่งตรงไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบกางเกงนอนขาสั้นกับเสื้อสีขาวของตัวเองออกมาถือไว้ ..เรียวเท้าเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับจัดการล็อคกลอนประตูเสร็จสรรพ 

  #614Hadesz

   "So love me like you do la la love m- เฮ้ย!!!" 

   คนตัวเล็กร้องสุดเสียงทำเอาฮาเดสหนุ่มเผลอสะดุ้ง .. ร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงของเขาถึงกับกระเด้งตัวขึ้นหลังตรงพร้อมกับเหลือบมองอีกฝ่ายในสภาพหัวเปียกหมาดๆ .. นิ้วเรียวชี้ผู้ชายตรงหน้าจนสุดแขน ได้แต่นึกก่นด่าในใจว่าทำไมถึงได้โผล่อยู่ที่นี่

   "ลงมาจากเตียงเราเดี๋ยวนี้!"

   "ตัวข้าก็ไม่ได้เปื้อนนะ อาบน้ำแล้ว ดมมั้ย?"

   "บ้า!! ใครจะไปดม"  แบคฮยอนกำเรียวหมัดแน่น .. เดินกระแทกเท้าเข้าไปหาร่างสูงที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงเดี่ยวของเขาโดยไม่สำนึกรู้สึกรู้สาใดๆเลยทั้งสิ้น .. มือนุ่มนิ่มคว้าเอาข้อมือแกร่ง ฉุดกระชากด้วยแรงแมวที่มีหากแต่สิ่งที่ได้รับคือเสียงหัวเราะทุ้มลึกแสนหน้าหมั่นไส้ 

   "พวกมนุษย์เรียกว่าอะไรนะ .. แต๊ะอั๋งหรอ?" รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ผุดพราวพร้อมกับตวัดมองเรียวนิ้วทั้งห้าที่เกี่ยวอยู่บนข้อมือแกร่งของตัวเองช้าๆ .. แบคฮยอนเลิ่กลั่ก รู้สึกได้ว่าร่างสูงชักจะกวนประสาทเขามากขึ้นทุกทีๆ   บ้าสิ! ใครจะไปอยากแต๊ะอั๋ง ไอ้คนบ้า! 

   "เราจะไปบอกศาสตราจารย์ว่านายบุกเข้ามาในหอมิคาเอล แล้วก็บุกเข้ามาในห้องเราด้วย!"

   "ตอนนั้นเจ้าก็เข้ามาในห้องข้าเหมือนกัน"

   "..."

   "ถือว่าเจ๊านะ"

   "เจ๊าบ้าเจ๊าบออะไ- ย๊าา!!"   ปาร์ค ชานรั้งให้คนตัวเล็กล้มลงใส่ตักของเขาด้วยแรงที่ต่างกันอย่างลิบลับ .. มือแกร่งล็อคกระต่ายตัวหอมเอาไว้ในอ้อมกอด โน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆก่อนจะเป่าลมร้อนใส่หลังใบหูให้อีกคนสะดุ้งเล่น 

   "อ๊ะ! ป..ปล่อยนะ!"

   "หายโกรธข้าก่อน"

   "เราไปโกรธนายตอนไหน นี่..อ..อ๊ะ ห..หยุดเป่าได้แล้ว"  เรียวนิ้วจิกลงกับหน้าขาคนที่ซ้อนอยู่ด้านหลังจนรู้สึกเจ็บ .. เพราะกลิ่นตัวหอมๆของปาร์ค ชานยอลประกอบกับริมฝีปากหยักที่เฉียดหลังหูเขาไปมาทำเอามิคาเอลตัวจ้อยบิดกายจนตัวแทบเป็นเกลียว ..

   ฮาเดสหนุ่มหยุดการกระทำอย่างว่าง่าย .. มือแกร่งกระชับอ้อมกอดคนตรงหน้าให้แน่นขึ้นราวกับกลัวว่าแบคฮยอนจะหายไปจากเขาอีก .. ใบหน้าหล่อเหลาซบลงกับแผ่นหลังเล็ก รู้สึกได้ถึงความเงียบที่เริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆ .. จนกลายเป็นสงัดในเพียงไม่กี่นาที 

   "ขอโทษนะ .."   

   "..."

   "ขอโทษทุกๆอย่าง ที่ทำให้เจ้าเสียใจ"  เสียงทุ้มออกอาการจริงจังเล่นเอาคนที่ถูกกอดใจเต้นระส่ำ

   "ข้ารู้ว่าสิ่งที่ข้าทำมันผิด .. ผิดมาก แต่.." 

   "..."

   "ขอโอกาสให้ข้าได้หรือปล่าวแบคฮยอน"  คนน่ารักแน่นิ่ง .. เขาทำเพียงแค่ขมวดเรียวคิ้วของตัวเองจนมันแทบจะชนชิดติดกันเป็นเส้นเดียว 

   "แล้วถ้าเราบอกว่าไม่ล่ะ"  เสียงหวานเอ่ยเรียบหากแต่คำพูดนั้นราวคล้ายกับธนูเสียบอก .. ปาร์ค ชาน เผลอกลั้นลมหายใจเพราะไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะใจแข็งกับเขาถึงขนาดนี้ ..มันจบแล้ว การรอคอยตลอดระยะเวลาหนึ่งปีไม่ได้มีผลอะไรเลย .. แบคฮยอนเอี้ยวตัวหันหลังเมื่อรู้สึกว่าร่างสูงชักจะนิ่งเกินไป .. ดวงตาคู่กลมเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาที่ทำเสมองไปทางอื่นอย่างแปลกวิสัย 

   "ข..ข้าก็ จะยอมรับการตัดสินใจของเจ้า"  ความสั่นเครือในน้ำเสียงบ่งบอกได้ว่าอีกคนคงรู้สึกแย่มากๆ .. แอบเห็นตาคมคู่นั้นดูใสๆแดงๆเหมือนคนจะร้องไห้อย่างไรอย่างนั้น 

   "ร้องไห้หรอ?"

   "ป..เปล่า ใครจะไปร้อง"   มือนุ่มนิ่มจับเรียวหน้าของชายหนุ่มให้หันมาประสบกับสายตาของเขา .. หยดน้ำที่หล่นลงปกคอเสื้อแบบเงียบๆทำเอาคนน่ารักแอบใจหายจนทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน 

   นิ้วโป้งข้างซ้ายถูกยกขึ้นเช็ดยังข้างแก้มอย่างแช่มช้า .. อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากสีสวยด้วยความประหม่าเพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ 

   "ขี้แยเป็นเด็กไปได้"

   "..."

   "ถ้าเราไม่ให้โอกาส .. เราคงเผาสร้อยนายทิ้งไปนานแล่ว"  ดวงตาคู่คมมีแววเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย .. ชานยอลเหลือบมองสร้อยรูปปีกค้างคาวสีแดงฉานพร้อมกับเผยยิ้มออกมาด้วยหัวใจที่พองโตราวกับโดนสูบลม .. เสียงน้ำมูกถูกสูดเข้าไปอย่างน่าเอ็นดูราวกับเด็กโข่ง ให้ตายเถอะ ..ไม่เหลือมาดคิงอันแสนน่าเกรงขามเลยสักนิด .. 

   "ง..งั้นก็แสดงว่า"  ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยยิ้มจนเห็นฟันซี่ขาวเรียงตัวสวย .. ก้อนเนื้อให้อกออกอาการเต้นตุบตับมากเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ .. 

   "แบคฮยอน!"

   "อ..อั่ก! ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆนะ!"  ร่างสูงโถมลงไปกอดคนน่ารักจนล้มลงไปนอนด้วยกันทั้งคู่ .. จมูกโด่งกดฝังลงกับก้อนนุ่มนิ่มหลายๆรอบ กลิ่นหอมหวานยังคงเหมือนเดิม ยังคงเป็นแบคฮยอนคนน่ารักที่ทำให้เขาบ้าคลั่งได้อย่างเดิม 

   เสียงหัวเราะของคนใต้ร่างทำเอาชานยอลเผลอหัวเราะตามไปด้วย .. ดวงหน้าหวานพริ้มเหลือบมองเขา .. นิ้วแกร่งเกลี่ยเส้นผมนิ่มๆออกพร้อมกับจิ้มปลายจมูกรั้นเชิดด้วยความมันเขี้ยว

   "ข้ารักเจ้านะ"  เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่ากอปรกับกดริมฝีปากลงมาจุ๊บที่ความนุ่มนิ่มแบบเดียวกันจนเกิดเสียง .. แบคฮยอนหรี่ตาเล็กน้อย ทำเป็นบึนปากเย้าแหย่ให้ฮาเดสหนุ่มขำเล่น 

   "รู้นานแล้วเถอะ"

   "รู้นานแล้วแต่ก็ยังแกล้งข้า ..ใจร้าย" 

   "แต่นายก็ยังรอเรานี่นา"   ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ .. ประทับจูบลงไปอีกครั้งพร้อมกับสอดแทรกเรียวลิ้นหวานฉ่ำหยอกล้อโพรงปากนุ่มอย่างห้ามใจไม่อยู่  .. มือแกร่งค่อยๆลูบไล้เรียวขาอ่อนที่ซ่อนภายใต้กางเกงขาสั้น ประกอบกับเร่งรัดริมฝีปากให้ดูดดุนจนเกิดเสียงน้ำลายดังคับห้อง.. 

   เห็นที .. คืนนี้เขาคงต้องจัดหนักให้หายคิดถึงซะแล้วสิ  :) 

   END 

*แถม 

   "อะ..บ..แบค ข้า ข้าขออีกรอบนึงนะ นะๆ" 

   "ต..แต่ชานยอล นี่มันรอบที่สามแล้ว อ๊า!"

   เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคับไปทั่วทั้งห้องในช่วงเวลาที่ผ่านพ้นวันใหม่มาแล้วเกือบชั่วโมง .. ความร้อนระอุจากกิจกรรมร่วมรักส่งผลให้เหงื่อกายทั้งคู่ไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ..แบคฮยอนตัวเกร็ง โดนร่างสูงล็อคเอวเอาไว้ในท่าหันหน้าเข้าหากันก่อนจะอัดกระแทกส่วนนั้นเข้ามาแบบไม่มียั้ง .. อึดมาก ทำไมถึงได้ดูอดอยากขนาดนี้กันนะ 

   "อาา..ก..ก็ตั้งแต่เจ้าไป ข้าไม่เคยได้ปลดปล่อยเลยรู้มั้ย"

   "แล้ว อ๊ะ! นาย ..นายก็มาลงที่เราเนี่ยนะ" 

   "อื้อ .."  ร่างสูงกัดฟัดพูดด้วยแรงอารมณ์ที่กำลังจะทะยานสู่จุดสูงสุด ...จมูกโด่งสันกดลงกับเรียวคอระหงพร้อมทั้งใช้ฟันคมขบจนไม่เหลือที่ให้ไว้รอยสีช้ำ .. เสียงหอบหวานๆครางกระเส่า เรียวนิ้วทั้งห้าจิกลงยังแผ่นหลังกำยำทำเอาแสบไปทั่วผิวกายขาว

   "อีกครั้งเดียวพอนะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียน" 

   "สองเถอะ"

   "นายนี่มัน-"

   "นะครับ ..สัญญาจะไม่ดื้อเลย" 

   ไม่ดื้อบ้าอะไรล่ะ !! ไอ้คนนิสัยไม่ดี !!!! 

 TBC 

 มานิดเดียวเอ๊งง จะโดนมั้ย 555 อย่าแบนเลยนะ กราบบลงง  เรื่องใหม่รับรองแซ่บกว่านี้แน่นอน ขอคอมเม้นกันเยอะๆเลยนะคับ !!