[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #24 : Chapter 22: Chaos and infiltration (ความโกลาหลและการสอดแนม)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 22: Chaos and infiltration (ความโกลาหลและการสอดแนม)

“ทุกอย่างชัดเจนและเข้าที่แล้ว” ทิกี้ดันแว่นขึ้นตามนิสัยขณะที่เขายืนคร่อมโต๊ะ

พวกเขาได้พบกันที่ร้านชาเล็กๆ ในปารีสใกล้กับหอไอเฟลที่เพิ่งถูกสร้างไม่นาน โร้ดตั้งหน้าตั้งตาในการทานเค้กชิ้นใหญ่ ในขณะที่ท่านเอิร์ลจิบชาของเธอ ราวี่เองก็นั่งพิงพนักเก้าอี้พร้อมไขว้ห้างและแขนข้างหนึ่งพาดไปด้านหลังพนัก

“แอบน่าเสียดายเหมือนกันนะที่ไม่มีเอ็กโซซิสท์มาให้เล่นด้วยเลย” โร้ดมุ่ยหน้าพลางขยับส้อมเล่นในมือขณะที่เท้าโต๊ะ หญิงสาวนั่งทับขาทั้งสองข้างเหมือนเด็กๆ ทั้งที่ร่างกายเป็นสาวเต็มวัยแล้ว เข่าทั้งสองข้างเลยเกินเก้าอี้ด้านหน้า ส่วนปลายเท้าก็เลยโผล่ไปด้านหลัง รองเท้าข้างหนึ่งของเธอหลุดหลวมออกมานิดหนึ่งเมื่อสายรัดรองเท้าหลุดออกเมื่อเธอขยับมานั่งท่านี้

“ไม่ต้องเป็นห่วงไป โร้ดที่รัก~” ท่านเอิร์ลยิ้มเหยียดใต้หมวกบังแดดใบกว้าง “หลังจากนี้เราจะมีเวลาให้เล่นกันเหลือเฟือเลย” หญิงสาวคนชาในแก้ว ละลายน้ำตาลจำนวนมากที่เธอใส่ลงไป และเหมือนกับรุ่นก่อน เธอชื่นชอบการใส่น้ำตาลลงในชา และบางทีอาจจะมากไปเสียหน่อย นิสัยชอบความหวานของเธอเรียกได้ว่าสูสีกับโร้ดในเวลานี้ “สำหรับตอนนี้ มันเป็นงานที่เพลิดเพลินไปด้วยกันได้”

ทางฝั่งคฤหาสน์ของผู้ว่าการ ได้มีฝูงผู้คนออกมาประท้วงตะโกนเรียกร้องให้ปล่อยตัวเหล่าหญิงสาวที่ถูกจองจำและจัดให้การศึกษาเข้าถึงผู้คนที่หลากหลายมากขึ้น ที่หัวขบวนมีไส้ศึกที่ทางอิลูมินาติให้แฝงเข้าไปเพื่อสังเกตการณ์ชุมนุม และจากตำแหน่งที่พวกเขานั่ง ราวี่แทบจะมองไม่เห็นฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่หน้าประตูคฤหาสน์

“อังรีเคลื่อนไหวเร็วเหมือนกัน” ท่านเอิร์ลกล่าวพลางวางแก้วชาลงบนโต๊ะ ตอนนี้ชาในแก้วกลายเป็นก้อนน้ำตาลข้นขลั่กที่มีชาปริ่มๆ ออกามานิดหน่อย “มันถึงเวลาที่เราจะเริ่มเคลื่อนไหวและกลืนกินเหล่าคนขลาดเขลาแล้ว” เธอลุกขึ้นยืนพร้อมหยิบร่มที่วางพิงโต๊ะและสะบัดข้อมือกางร่มออก หญิงสาววางเงินบนโต๊ะและพาดร่มบนบ่าทำให้คันร่มชนเข้ากับปีกหมวก

เมื่อมองไปตามถนน เริ่มมีคนอีกกลุ่มมารวมตัวกันและก่นด่าใส่กลุ่มแรกว่าพวกเขาโง่งมและไม่สนใจคนอื่นกับการที่อยากจะได้รับการศึกษา มันคาดการณ์ได้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะปรากฏตัวขึ้น และโรนัลด์ก็ยืนอยู่บริเวณท้ายขบวนของกลุ่มแรก แว่นตาเขายังเบี้ยวตัดกับชุดสุภาพหรูหราที่ตัวเองสวมอยู่ เขามองข้ามไหล่ไปยังกลุ่มด้านหลังเขาเป็นเชิงสั่งการเงียบๆ

“ผู้โง่งมจักร่วงหล่น” เขากล่าวพึมพำกับตัวเอง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อครอบครัว เพื่อทำให้โลกใบนี้เป็นสถานที่ที่ดีขึ้นสำหรับลูกของเขาและเชื้อสายของโนอา เขาอยากให้ครอบครัวเขาได้รับสิ่งที่ดีที่สุด ให้การศึกษาที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อนและให้ชีวิตที่ดีขึ้น คนอย่างกลุ่มด้านหลังเขาอยากจะทำลายความหวังนั้น เพื่อขัดขวางไม่ให้ลูกสาวและลูกชายของคนอื่นๆ มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น และสำหรับเรื่องนั้น พวกเขาจะกลายเป็นอาหาร

สิ่งประดิษฐ์ล่าสุดของเขามีรูปร่างเหมือนสุนัขขนาดใหญ่ มันเห่าหลายครั้งใส่ฝูงชน มีชายคนหนึ่งเดินนำออกมา พยายามจะเตะสุนัขตัวนั้น และเจ้าสุนัขก็โต้ตอบโดยการงับขาอีกฝ่าย ชายคนดังกล่าวกู่ร้อง แต่สุนัขก็ยังคงกัดกินขาและส่วนอื่นๆ ของเขาจนไม่เหลือซาก

หลายคนเริ่มโวยวายและแยกย้าย แต่สมาชิกที่ช้ากว่าก็กลายเป็นอาการของอาคุม่าหิวโซ ท่านเอิร์ลเดินต่อไปพร้อมหัวเราะอย่างอ่อนโยน ทิกี้ ราวี่และโร้ดเดินตามหญิงสาวมาด้านหลัง เจ้าสุนัขยังคงตั้งตากินผู้ชุมนุมฝั่งตรงข้ามทีละคนจนหมด ผู้ประกาศข่าวเริ่มมารวมตัวกันที่รอบนอก ตัวยืนติดชิดกำแพงในขณะที่มือถือกระดาษและปากกา พวกเขามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้านหน้าและจดเหตุการณ์ทั้งหมดลงโดยสรุป

โรนัลด์ครั้งนี้ทำงานได้เหนือคาดมาก ความสร้างสรรค์และความสามารถของเขาเหนือยิ่งกว่าไมโทร่าคนไหนๆ เขาค่อยๆ สานเย็บเจ้าสุนัขนี้ทีละตะเข็บ มอบลมหายใจให้มันด้วยหยาดเหงื่อและเลือดของเขา สิ่งมีชีวิตนี้สามารถคิดและเลือกได้ เลือกอาหารของมันด้วยตัวเองโดยไม่ต้องสั่งการอะไรมาก มันเป็นพัฒนาการจากการทดลองคราวก่อน รวมถึงชายปริศนาจากเมืองชายฝั่งเล็กๆ ในสเปนด้วย

ท่านเอิร์ลพยักหน้าให้ และโร้ดที่เปลี่ยนรูปร่างหลอมรวมกับพื้นด้วยรอยยิ้มหลอนกว้างผิดมนุษย์ จากนั้นท่านเอิร์ลก็หันหลังกลับ นำทิกี้และราวี่ไปยังตรอกแห่งหนึ่งที่จะนำพวกเขาไปสู่คฤหาสน์ พวกเขามาที่นี่เพื่อเป็นพวกแทนจากองค์กรลับ ซึ่งจะยังคงปิดบังตัวตนของพวกเขาจนกว่าจะถึงเวลาโลกนี้จะได้รับการชำระ เมื่อมีนักข่าวเช่นนี้ สมาชิกทุกคนของอิลูมินาติและพวกพ้องของเขาต้องเก็บตัวเพื่อไม่ให้ใครมาเชื่อมโยงว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้

สุนัขอาคุม่ารับคำสั่งไร้เสียงอย่างมีความสุขและวิ่งทะลุฝูงชนไปยังประตู มันวิ่งวนรอบโรนัลด์และอังรีที่ด้านหน้าของกลุ่มชุมนุม แต่คนอื่นๆ ก็เพียงแค่เปิดทางให้ ฝูงชนเริ่มสลายตัวและคราวนี้เจ้าสุนัขไม่ได้ไล่ตามใคร มันยังพุ่งชนทะลุประตูหน้าเข้าไปยังสวนด้านใน ยามเฝ้าคฤหาสน์พยายามจะเข้ามาขวาง แต่เจ้าสุนัขก็กัดกินทุกชีวิตที่มาขวางทางมัน

ไม่นาน ยามก็ถูกจัดการจนหมดและกลายเป็นเพียงอาหารในกระเพาะของสุนัขอาคุม่า และด้วยอาหารที่มันกินไปทั้งหมด มันก็เริ่มการวิวัฒนาการและโตขึ้นเรื่อยๆ ไหล่ของมันกว้างขึ้นเช่นเดียวกับร่างกายที่โตขึ้น เขี้ยวในปากเองก็เพิ่มจำนวนขึ้นในปาก ดวงตามันปูดโตเพื่อมองสิ่งต่างๆ ให้ชัดขึ้น กรงเล็บบนอุ้งมือยาวแหลม และตอนนี้มันก็ดูเหมือนหมาป่ามากกว่าสุนัข

อาคุม่ากระแทกเข้าประตูตัวคฤหาสน์และหยุดนั่งด้านในพร้อมร้องแฮ่กๆ รออย่างตื่นเต้น โร้ดโผล่ขึ้นจากพื้นในร่างโนอา รอยยิ้มตื่นเต้นปรากฏบนใบหน้าของเธอ “เก่งมาก เจ้าหมาน้อย!” เธอลูบหัวมันและเกาบริเวณหลังหู

ผู้คนแถวนั้นพากันแข็งค้างไปด้วยความกลัวและความตระหนก บางคนกรีดร้อง และบางคนก็ใช้โอกาสนี้ในการหนีไปซ่อนในตัวอาคาร

“อย่าให้ใครเหลือรอดล่ะ เจ้าหมาน้อย” โร้ดสั่ง น้ำเสียงใสแฝงไปด้วยความโหดร้าย

คนที่ตกใจค้างไปรีบหันหลังและวิ่งหนี อาคุม่าส่งเสียงกรรโชกในลำคอและพุ่งไป โร้ดยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจในผลงานของมันและตอนนี้ในโถงต้นรับก็ไร้ซึ่งผู้คนแล้ว ท่านเอิร์ล ทิกี้และราวี่โผล่มาผ่านประตูอาร์คเพื่อมาพบกับเธอที่นี่

“มาเถอะ~” ท่านเอิร์ลปรบมือทั้งสองเข้าหากันด้วยความดีใจ “ถึงเวลาที่เราจะใช้ท่านผู้ว่าเป็นตัวอย่างให้กับเหล่าคนโง่งมของเขาแล้ว~”

ทั้งสี่คนเดินตามโถงหลังไปอย่างใจเย็นและมั่นใจโดยมีท่านเอิร์ลเป็นผู้นำ รอบตัวพวกเขามีแต่เสียงขู่ของสุนัขและเสียงกรีดร้อง บางคนเลือกอ้อนวอนขอชีวิต บางรายเลือกซ่อนตัวอยู่หลังประตูล็อก แต่อาคุม่าก็พังประตูเหล่านั้นและกินทุกคนตามคำสั่ง สุนัขอาคุม่าเลี้ยวที่แยกและเจอกับทั้งสี่คนอยู่ชั่วครู่ก่อนวิ่งไปตามทางอื่นเพื่อไล่ตามเหยื่อ ท่านเอิร์ลรู้สึกพึงพอใจกับผลงานครั้งนี้ของโรนัลด์มาก

ทิกี้ใช้พลังของเขาเดินทะลุผ่านประตูล็อกของห้องทำงานผู้ว่าการ

ผู้ว่าการและผู้ช่วยของเขารีบเข้าไปหลบหลังโต๊ะตัวใหญ่ “ท- ทำอะไรสักอย่างสิ สารวัตร!”

โนอาหนุ่มปลดล็อกประตูพร้อมรอยยิ้มกว้างหูถึงหู ก่อนจะเปิดมันกว้างเพื่อให้ทุกคนเดินเข้ามา สุนัขอาคุม่าที่ทำสำเร็จตามหน้าที่ก็โผล่มาด้านหลังของพวกเขา ตอนนี้ขนาดมันใหญ่กว่าเดิมถึงสี่เท่า ยิ่งมันกินเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเท่าไหร่ก็จะโตขึ้นและได้เรียนรู้มากขึ้นเท่านั้น แค่มันนั่งลงหูมันก็สูงเกือบเท่าบานประตูแล้ว

ราวี่แทบจะอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า ห้องนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่และมีทรงแปดเหลี่ยม ผนังห้องเป็นลวดลายใบไม้และเส้นโค้งวนที่นิยมตามศิลปะแบบนูโวตัดด้วยสีทองและเงิน ผ้าม่านยาวล้อมขอบหน้าต่างด้านหลัง โต๊ะไม้โอ๊กขนาดใหญ่ตั้งอยู่ด้านหน้าหน้าต่างพร้อมกับเก้าอี้บุนวมพนักสูง ด้านหลังโต๊ะคือผู้ว่าและผู้ช่วยของเขา

แต่สิ่งที่บุ๊คแมนสนใจไม่ใช่การตกแต่งของห้องหรือผู้ว่าการ แต่คือชายหนุ่มท่าทางประหลาดที่ยืนอยู่บนโต๊ะ ขาเขาโค้งเล็กน้อยและหันข้างให้กับประตู แม้เขาจะโค้งตัวลงแต่หลังเขาเหยียดตรง แขนทั้งสองข้างท้าวเอวทำมุมสวย ชายหนุ่มสวมชุดที่ค่อนข้างตามแฟชั่น เสื้อสูทตัวนอกแบบติดกระดุมสองชั้นที่มีชายยาวด้านหลังสีไวน์เข้มกับกางเกงพลีทสีดำและรองเท้าสีดำมันเงา ใบหน้าไร้ซึ่งหนวดเครา เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนจัดทรงเสยเก็บไปด้านหลัง

เขาหันศีรษะแม้ร่างกายจะไม่ขยับเขยื้อนจากท่าเดิมพร้อมยิ้มกว้างให้ท่านเอิร์ลและคนอื่นๆ “กำลังรออยู่เลย พ่อขุนนางพันปี~”

TBC..

ll TALK WITH TRANSLATOR ll

ขอบคุณมากๆ นะครับสำหรับความอ่อนโยนของทุกคน ทำผมจะร้องไห้เลยตอนอ่าน 5555+

ก็หวังว่าจะชอบตอนใหม่นี้นะครับ ส่วนชายคนที่โผล่มาจะเป็นใครนั้น ลองเดาๆ กันดูนะครับ ไม่ใช่ใครไหนไกลเท่าไหร่เลย ถ้ามีประโยคไหนแปลกๆ ยังไง สามารถแจ้งและระบุได้เลยนะครับ 

แล้วก็ผมอยากจะย้ำเหมือนเดิมนะครับ เพราะเรื่องนี้ก็เกือบครึ่งทางในปัจจุบันแล้วว่าเรื่องนี้ยังแต่งไม่จบนะครับ และทางผู้แต่งเองก็ไม่ได้อัพมาสักพักใหญ่ๆแล้วเหมือนกัน ดังนั้นมีสิทธิ์เป็นไปได้สูงมากว่าอาจจะถูกดอง...

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก็จะแปลไปจนถึงตอนล่าสุดที่มีในตอนนี้นะครับ

ยังไงก็ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะครับผม

ด้วยรัก

พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)