คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : SENT :: Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง [คุณศรา]
Mystic Land ฝ่ามิติแดนพิศวง
สวัสดีครับ คุณศรา
ผมเห็นที่คุณศราบอกว่าอยากให้อ่านหมดทั้งภาค
แต่ผมต้องขออภัยด้วยที่ไม่สามารถทำตามนั้นได้นะครับ
ผมอ่านไปได้ประมาณตอนที่สิบกว่าๆ ยี่สิบนี่ล่ะครับ
เนื่องจากเวลาของผมที่ช่วงนี้ทำนู่นทำนี่เต็มไปหมดเลยต้องเจียดนิดนี่หน่อยทำทั้งวิจารณ์นิยายและแปลฟิค
ไหนจะแต่งนิยายตัวเองด้วยอีก คงไม่มีอะไรจะบอกได้นอกจากเป็นความผิดผมเองที่หาเหาใส่หัวตัวเองล่ะนะครับ
5555 อย่างไรก็ตามไปอ่านคำวิจารณ์กันเลยดีกว่าครับ ^ ^
1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีข้อติครับ
2.เนื้อเรื่อง (25 คะแนน/30 คะแนน) – สำหรับเรื่องนี้
ตอนแรกอ่านอารัมภบทก็ให้ความรู้สึกแปลกๆ ดีครับ เป็นการเกริ่นที่ค่อนข้างน่าติดตาม
แต่ในขณะเดียวกันผมรู้สึกว่ามันรวบรัดรวดเร็วไปเสียหน่อย อาจจะเพราะเป็นอารัมภบทที่เกิดจากบทสนทนาอย่างเดียว
เลยให้ความรู้สึกแบบนั้นครับ แต่พออ่านๆ เข้าไปในบทแรกๆ
มันทำให้ผมเปิดกลับไปอ่านแนวนิยายที่คุณศราเขียนบอกผมมาครับว่า “ผจญภัย-แฟนตาซี”
แต่มันกลับเป็นอารมณ์นิยายสยองขวัญที่ถูกปูความรู้สึกแบบนั้นมาตั้งแต่พวกนางเอกหลงป่า
ผมเลยอยากจะแนะนำว่าเติมประเภทนี้ลงไปด้วยก็คงจะไม่เสียหายครับ แต่หลังๆ
ก็เข้าเรื่องดีครับ เป็นแนวแฟนตาซีหลุดไปอีกโลกหนึ่งที่ดำเนินเรื่องได้ดี
มีอะไรหลายๆ อย่างให้ลุ้น แต่สิ่งที่ผมชอบคือการดำเนินเรื่องของคุณศราครับ
มันไหลลื่นไปเรื่อยๆ ดี
การดึงยื้อให้ผู้อ่านอยากอ่านต่อเองก็ทำได้ค่อนข้างดีเช่นกันครับผม
เนื้อเรื่องเองก็มีความน่าติดตาม
น่าสนใจอยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้วเลยไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่จะมีตรงส่วนที่เดี๋ยวปัจจุบันเดี๋ยวย้อนอดีตที่ผมมีแอบงงๆ
บ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรครับ
บทที่1 มีตรงส่วนหนึ่งที่กัซทักเอื้องคำว่าเอื้องคำมีปัญหากับนายบ้าน
ซึ่งตรงนี้ผมอ่านไม่เจอครับว่าไปคุยกันมาตอนไหน เพราะตอนที่เอื้องคำปฏิเสธไม่ไปบ้านพ่อหลวงก็บอกว่ามีเรื่องจะต้องทำน่ะครับ
แล้วก็อีกส่วนที่แค่สงสัยเฉยๆ ว่า พ่อหลวงที่เอื้องคำเรียก
ทำให้กัซถึงเรียกว่านายบ้านเหรอครับ?
บทที่2 ตรงส่วนที่กัซตอบเอื้องคำว่ามาลาเธอแล้วฟ้าบรรยายฟ้ากัซคงเข้าใจว่าเธอจะล้มลงไปอีกรอบแน่
ตรงนี้ฟ้าล้มรอบแรกไปตอนไหนเหรอครับ?
จุดที่สองตรงส่วนที่บรรยายว่าฟ้าเห็นดวงไฟลอยจนรอบสามคนที่กำลังเดินขึ้นบ้าน
ถ้าผมจำไม่ผิดจะมีสองคนนะครับ?
3.การใช้ภาษา (29 คะแนน/35 คะแนน) – เอาจริงๆ
ผมไม่ถนัดอ่านคำบรรยายแบบนี้สักเท่าไหร่ครับ แหะๆ
เนื่องจากมันเป็นการบรรยายในมุมมองบุคคลที่1และใช้ภาษาที่สละสลวยมากประหนึ่งผู้เล่าเป็นนักประพันธ์มาเอง
ซึ่งโดยส่วนตัวผมคิดว่ามันดูเหมือนคนเล่ามีอาการเพ้อๆ
เพราะปกติแล้วเวลาคนเราเล่าอะไรผ่านมุมมองของตัวเองมักจะใช้คำที่ไม่ได้สละสลวยมาก
อาจจะสวยได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดจะพรรณนาละเอียดยิบด้วยถ้อยคำงดงามอ่อนช้อยน่ะครับ
แต่จากที่เห็นในแท็กนิยายเขียนว่านิยายไทยก็พอจะเข้าใจได้ครับ แต่ถึงผมจะอย่างงั้นอย่างงี้สำหรับหัวข้อนี้แล้ว
ผมต้องขอชมเลยครับว่าคุณศราใช้ภาษาได้ดีจัดไปทางดีมากครับ
ภาษาที่ใช้ค่อนข้างไหลลื่นดีมาก คำผิดเองก็น้อย(แต่เหมือนตอนหลังๆ จะเยอะขึ้นครับ)
การบรรยายต่างๆ ก็สามารถทำออกมาได้ดีและเห็นภาพได้ชัดเจนดีครับ ต้องขอปรบมือให้เลยล่ะครับ
แต่แน่นอนว่าก็ยังมีจุดให้สังเกตอยู่ประปรายเช่นเดียวกันครับ
เรื่องแนะนำเรื่องแรกคือภาษาถิ่นครับ
ผมว่าตรงนี้ควรแปลให้ผู้อ่านด้วยครับ
เพราะมีผู้อ่านที่อ่านภาษาถิ่นไม่ออกแน่นอนครับผม
เรื่องที่สองคือการใช้
“...” ต่อท้ายประโยคครับ ในย่อหน้าหนึ่งที่มีการใช้ ...
ผมว่าไม่ควรใช้มากเกินไปครับ อย่างเช่นในตอนที่ 0 ตรงที่ “ภาพที่ฉันเห็นก็เริ่มพร่าเลือน... สติสัมปชัญญะเริ่มขาดห้วง... แล้วร่างกายของฉันก็พลันสะดุ้งโหยงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย...”
โดยส่วนตัวใส่ “...” แค่ในประโยคท้ายสุดจะดีกว่าครับ
แถมด้วยการบรรยายของคุณศราเป็นแบบมุมมองบุคคลที่1
การใส่จุดไข่ปลามากเกินไปจะทำให้รู้สึกแปลกๆ ครับ
แล้วก็บางครั้งมันดูไม่จำเป็นต้องใส่น่ะครับ เช่น (ในตอนที่0เช่นกัน)
“ตามเนื้อตัวของฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่ไหลท่วมกาย...”
มันทำให้เนื้อหาดูเรื่องใหญ่และตัวคนเล่าตกใจกับมันเกิดจริงน่ะครับ
เรื่องที่สามเป็นเรื่องที่ผมพูดต่อจากเรื่องที่สองแต่เปลี่ยนเครื่องหมายครับ
คือเครื่องหมายตกใจ ผมอ่านไปแล้วรู้สึกว่าคุณศราแอบมีใช้มันเน้นหลายอย่างมากไปหน่อยหนึ่งครับ
เช่นในบทที่1
ตรงส่วนที่ฟ้าจมน้ำและพยายามจะขอความช่วยเหลือ “เพราะน้ำเข้าไปในปอด! ... เพราะน้ำเข้าตาจนแสบไปหมด!”
ตรงนี้อาจจะด้วยรูปประโยคที่คุณศราใช้แบบเดิม(ทำอะไรไม่ได้ เพราะ...!) เลยรู้สึกว่ามันใช้เยอะไปหน่อย จนผมอ่านแล้วแอบเสียอรรถรสเล็กๆ ครับ
หรืออย่าง “เพื่อนคนอื่นๆ หันมามองฉันกับเอกเป็นตาเดียวกันแล้วล่ะ!” ที่ดูจะใช้แล้วทำให้ประโยคดูเว่อร์เกินจริงน่ะครับ
เรื่องที่สี่เป็นเรื่องที่เจอไม่เยอะเท่าไหร่
แต่ก็มีพบบ้างคือเรื่องการเคาะเว้นวรรคระหว่างประโยคครับ พบประปรายในแต่ละตอน
อย่างเช่นในตอนที่2 “ฉันอดไม่ได้
ที่จะสังเกต...” ตรงนี้ผมคิดว่าไม่ต้องเคาะเว้นวรรคนะครับเพราะมันเหมือนอ่านแล้วยังไม่จบประโยคครับผม
เรื่องที่ห้าคือการใช้คำซ้ำครับ
ที่เจอบ่อยๆ จะเช่น “เสียอย่างนั้น” “มัดกล้าม” “ร่วงหล่น” “เคลื่อนไหว”
หรืออย่างเวลาบรรยายผีเสื้อก็เป็น “ผีเสื้อหลากลวดลาย”
หรือตอนที่พูดถึงภาพที่เห็นตรงหน้ามักจะเป็นคำว่า “ทัศนียภาพเบื้องหน้า” และอีกหลายคำซึ่งบางทีสามารถใช้คำอื่นแทนได้ครับ
แต่ผมก็พอจะเข้าใจนะครับว่าคุณศราต้องการให้คำมันออกมาสละสลวย
เลยอาจจะใช้มันไปโดยไม่รู้ตัวน่ะครับ
อารัมภบท คำผิด ไม่มีครับ
ผมมีความรู้สึกว่าย่อหน้าสุดท้ายตรง”จะว่าไป...”นั้นมันเหมือนตัดฉับไม่ค่อยต่อกับประโยคก่อนหน้าครับ
ตรงนี้อยากให้ลองอ่านออกเสียงดูแล้วจะรู้สึกว่าเหมือนจู่ๆ
ก็พูดขึ้นมาเสียอย่างนั้นน่ะครับ แล้วด้วยในตอนนี้เป็นเพียงคำพูดยิ่งทำให้อ่านแล้ว
ระหว่างสองประโยคนี้มันเลยฟังดูไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ
แล้วก็มีตรง”อย่าเพิ่งรีบตอบ...”ที่ดูห้วนๆ ไปหน่อย
ถ้าเติมแต่ไปอาจจะเชื่อมประโยคนี้กับประโยคก่อนหน้าได้ดีขึ้นครับ
บทที่0 คำผิด -
-
ผิวน้ำสะท้อนแสงแดดยามเย็นเป็นประกายสีแดงระยับผิดธรรมชาติ
ตรงส่วนนี้ไม่ได้ผิดอะไรและอาจจะเป็นแค่ผม
แต่พออ่านครั้งแรก มันให้ความรู้สึกเหมือนน้ำเวลาสะท้อนแสงแดดไม่ได้เป็นสีแดงมากกว่าที่น้ำกลายเป็นสีแดงต่างจากสีฟ้ายามปกติครับ
บทที่1 คำผิด -
บทที่2 คำผิด เอกูด –
เอกพูด
- เดี่ยวก็เห็นภาพหลอนอะไรอีกหรอก
ตรงประโยคนี้ตกเครื่องหมายคำพูดปิดท้ายประโยคครับ
บทที่3 คำผิด เหงียดยาว
– เหยียดยาว , ขันสะกังสี – ขันสังกะสี
- ฉันรู้สึกถึงหยดน้ำกระเซ็นกระทบผิวเนื้อ
และแสงแดดอ่อนๆ มากระทบเปลือกตาตัวเอง
ผมว่าเติมคำเชื่อมเข้าไปหน่อยจะดีกว่าครับ เช่น “รู้สึกถึงหยดน้ำที่กระเซ็นกระทบผิวเนื้อ”
และทำนองเดียวกันในประโยคหลังครับ
บทที่4 คำผิด นุษย์ – มนุษย์
-
ร่างยักษ์ที่กำลังกอดอกออกเอ่ยขึ้นมา...
อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าคุณศราพิมพ์คำว่าออกเกินมาหรือตั้งใจครับ
4.ตัวละคร (13.5 คะแนน/15 คะแนน) – ในส่วนนี้ก็ยังคงทำได้ดีครับ
การแนะนำตัวละคร การบรรยายตัวละครให้ผู้อ่านจำได้ ทั้งยังเรื่องการกระจายบทบาทที่ทำได้ค่อนข้างดีอีกด้วย
แต่ก็ยังมีในส่วนของต่ายครับ บางทีเธอดูไม่มีความมั่นใจ
แต่บางทีก็ดูเหมือนไม่ใช่แบบนั้นน่ะครับ
เหมือนอย่างบางตอนที่เธอพูดแซวฟ้าเรื่องกัซ
มันดูขัดกับนิสัยเพราะว่าคนไม่มีความมั่นใจจะไม่ค่อยกล้าพูดอะไรที่กระทบคนอื่นเท่าไหร่น่ะครับ
แต่เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องหายากที่ผมจะมีถูกใจตัวละครสักตัวนะครับเนี่ย คุณศราพอจะเดาได้มั้ยครับว่าใคร?
แล้วก็เรื่องนี้พระเอกนี่ใช่จักรไหมครับ?(อ่านไม่จบยังมีหน้าไปถามถึงพระเอกอีกผม =w=”)
5.การจัดรูปแบบ (8.5 คะแนน/10 คะแนน) – ตรงนี้ตัวหนังสืออ่านง่าย
ทั้งเรื่องของฟ้อนท์และขนาด การจัดเรียงหน้ากระดาษก็โอเค แต่จะมีเวลาที่คุณศราต้องการจะเน้นข้อความ
ไม่จำเป็นต้องดันมันกลับมาชิดขอบกระดาษครับ
ผมว่าให้เคาะย่อหน้าเหมือนเดิมดูสม่ำเสมอดีกว่าครับ
รวมคะแนน 86 คะแนน/100 คะแนน
ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด
อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^
ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย
แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ
อาจจะยาวไปบ้าง
แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ
ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ
ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ ^ ^
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ
หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้
ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น