_облаки_

ลำดับตอนที่ #25 : Kazeoto Senri

'ใบสมัคร

{ รูปออริ - ผมสีดำม่วงยาวระเอว ดวงตาสีขี้เถ้า }

ชื่อ - นามสกุล :  คาเสะโอโตะ เซนริ | Kazeoto Senri

บท : หัวหน้าหน่วย

อายุ : 25

เพศ : หญิง

กรุ๊ปเลือด : B

ส่วนสูง | น้ำหนัก : 175 l 58

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์ครึ่งมนุษย์หมาป่า(เป็นที่มาของเเรงช้างสา----)

ลักษณะนิสัย : จำกัดความสั้นๆได้ว่าห้าว เธอเป็นประเภทสาวแกร่งที่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง เป็นคนที่อารมณ์ดีอยู่เป็นนิตย์ ร่าเริงเหมือนคนธรรมดา พูดก็ค่อนไปทางมาก(?) สนิทกับคนอื่นได้ง่าย แต่ก็รู้จักที่จะพิจารณาเลือกคบคน ฝีปากนี่ไม่เป็นสองรองใคร กวนประสาทมันได้ตลอดเวลาจนบางคนอาจมีความรู้สึกว่ายัยนี่น่าพาไปฆ่าหมกป่า(?) เธอเป็นคนที่ไม่เคยกลัวใครที่ไหน ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนด้วย ในสิ่งที่เธอคิดว่าถูกเธอจะทำ หัวดื้อ หัวแข็งพอสมควรเลยทีเดียว แต่ก็กฎเป็นกฎ ระเบียบเป็นระเบียบ ยกเว้นเธอจะเห็นว่ามันเป็นอะไรที่ขัดกับหลักศีลธรรมเธอจะฝ่าฝืนกฎอย่างไม่ลังเล(ถึงโดยส่วนมากจะไม่มีอะไรให้แย้งและทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายก็เถอะ) เป็นพวกกล้า ซ่า ท้าลุย! ใจร้อนอีกนิดหน่อย มุทะลุอีกเล็กน้อย แต่ก็เป็นพวกโกรธง่ายหายไว ชอบเด็กมากก กับเด็กจะใจดีเป็นพิเศษ(เอ๊ะ?) เเถมยังเป็นหญิงสาวสายถึกทนยิ่งกว่าคอนกรีต เเรงเยอะยิ่งกว่าช้างสาร(?)เสียอีก แต่เห็นอารมณ์ดีใจเย็นแบบนี้ ถ้าโมโหขึ้นมาเมื่อไหร่จากที่ลงไม้ลงมืออยู่แล้วและลงไม้ลงมือเพิ่มเป็นสองเท่า(?!) แถมตามมาด้วยสายตาอาฆาตพร้อมจิตมุ่งร้ายที่ดำมืด(?) ซึ่งถ้าเธอเข้าโหมดดาร์กเมื่อไหร่ แนะนำได้อย่างเดียวว่าถอยห่างซะ แล้วปล่อยให้เธออยู่เงียบๆ กับตัวเองคนเดียวเสียจะดีกว่า ถ้าเศร้าจะยิ้มกลบเกลื่อน แต่ถ้าเศร้ามากจะซึมถึงขั้นไม่ตอบสนองกับใครไปพักหนึ่ง(สักวันนึงสองวัน)

- สิ่งที่ชอบ : เด็กๆ  ขนมหวาน เดินป่า ตั้งแคมป์

- สิ่งที่เกลียด : พริกหยวก(?)  คนเห็นแก่ตัว 

- สิ่งที่กลัว,แพ้ : กลัว. การเสียคนสำคัญไปอีก(ถึงตอนนี้ยังไม่มีใครให้เสียก็เถอะนะ =w=”) ส่วนอาการคงจะช็อค เอ๋อไปสองสามวันล่ะมั้ง l แพ้.น้ำหอม อาการก็หายใจไม่ค่อยออก

ประวัติส่วนตัว : เด็กสาวที่ใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่อายุได้18 เนื่องจากพ่อแม่ที่เสียไปในอุบัติเหตุรถยนต์ ตอนที่พ่อแม่เสียก็ทำใจได้เร็วมากด้วยนิสัยส่วนตัว ส่วนญาติต่างๆนั้นไม่มี เพราะพ่อแม่เป็นลูกคนเดียว  ปู่ย่าตายายก็ไม่อยู่แล้ว เลยต้องอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวชีวี แม้จะมีทรัพย์สมบัติที่เรียกได้ว่าแทบมหาศาล แต่เจ้าตัวก็ไม่คิดอะไร ใช้ชีวิตเป็นคนเดินดินธรรมดา ทำงานอยู่ที่คาเฟ่เล็กๆของแม่ในฐานะปาติชิเย่ร์(คนทำขนม)นอกเหนือเวลางาน และจะมีกิจวัตรประจำวันอาทิตย์คือทำขนมไปแจกเด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ไกลบ้านเท่าไหร่ และมักจะคอยบริจาคเงินช่วยเหลือเสมอๆ พ่อของเธอเป็นมนุษย์หมาป่าที่มาทำงานให้กับอาร์คาน่าที่หลงรักกับแม่เธอและใช้ชีวิตด้วยกันแบบครอบครัวธรรมดา(ที่ทำงานไม่ธรรมดา) เธอเป็นลูกสาวคนเดียวที่พ่อแม่ให้ความรักอย่างเต็มที่ และด้วยความรักพ่อเธอจึงเสี้ยมสอนการใช้ศาสตราวุธทุกรูปแบบ(?)ตั้งแต่เด็ก แต่อาวุธที่เธอถนัดและชอบที่สุดคือหน้าไม้(ด้วยเหตุผลอีกอย่างว่ามันเงียบดี) แน่นอนว่าเธอรู้จักองค์กรมาตั้งแต่เด็ก และพ่อเธอก็เลือกเธอไว้ในฐานะผู้สืบทอด พอพ่อเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ(ที่มีปิศาจหนุนหลัง)เธอเลยขึ้นเป็นหัวหน้าหน่วย และด้วยการฝึกที่ได้รับตั้งแต่เด็กและฝีมือที่เก่งเลยไม่มีใครมีข้อกังขา(อาจจะมีเสียดสีบ้าง(?)ในสมัยแรกๆ)

งานอดิเรก : ทำขนม,ตั้งแค้มป์ในป่า

ลักษณะการต่อสู้ : ส่วนมากจะเข้าไปลุยมือเปล่าพร้อมใช้มีด แต่ถ้าคิดจะจู่โจมจากระยะไกลจะเลือกหน้าไม้(ที่มักจะสะพายหลังไว้) และมักจะเป็นสายลุยมากกว่าสายสนับสนุน โดยปกติถ้าใช้หน้าไม้ เจ้าตัวจะพยายามเก็บลูกดอกไว้ใช้ซ้ำด้วย

ลักษณะคำพูด / ท่าทาง : แทนตัวเองว่าฉัน เรียกคนอื่นว่า นาย/เธอ แต่ถ้าอายุมากกว่าหรือคนที่เคารพก็คุณ ถ้าไม่สนิทจะเรียกนามสกุล หากสนิทจะเรียกชื่อ/ชื่อเล่นห้วนๆไม่มีอะไรต่อท้าย น้ำเสียงมักจะฟังดูร่าเริงไม่ก็กวนๆ ไม่ค่อยมีหางเสียงเท่าไหร่นัก เช่น สวัสดี ฉันคาเสะโอโตะ เซนริ ยินดีที่ได้รู้จัก//ยิ้ม , เฮ้ มูสวานิลลาได้แล้วนะ//ว่าพลางยกถาดมูสออกมา , คุณxxx ขนมที่สั่งได้แล้วนะ เป็นต้น  ส่วนท่าทางนั้นจะเป็นกันเองและไม่ถือเรื่องการถึงเนื้อต้องตัว(ในทางที่เหมาะสมนะเออ)เช่นเข้ามาคล้องแขนได้ พาดไหล่พิงไหล่ได้ น้ำเสียงมักจะเรื่อยๆ ร่าเริงและเป็นกันเอง

เพิ่มเติม : -