_облаки_

ลำดับตอนที่ #26 : Theorem of Darwin : Hisakata Kazuki

Application form } ใบสมัครเชิญทางนี้!

ชื่อ :: ฮิซาคาตะ คาสึกิ

เพศ :: ชาย

อายุ :: 18

วัน/เดือนเกิด :: 13/04

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น         เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น

ลักษณะรูปร่าง :: รูปร่างสูงสมส่วนด้วย หน้าตาจัดอยู่ในเกณฑ์ดูดี มีกล้ามน้อยๆพอประมาณ ผมซอยทรงรากไทรยาวเลยบ่าเล็กน้อย ผมหน้ามีบางส่วนที่เจ้าตัวปล่อยยาวให้ปรกดวงตาข้างขวา

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: ส่วนสูง180 น้ำหนัก 68

 สีผม/สีตา :: ดวงตาสีดำสนิทเรียวคมรับกับเส้นผมสีเดียวกันที่เจ้าตัวไปทำไฮไลท์สีแดงช่วงปอยผมข้างขวามา

สีผิว :: สีแทนอย่างคนออกแดดบ่อย

ตำหนิ :: แผลเป็นที่ดวงตาข้างขวา

สุขภาพ :: ปกติดี ไม่มีโรคใดๆทั้งสิ้น

ลักษณะนิสัย :: เขาเป็นคนที่ชอบทำตัวเหมือนหลับตลอดเวลา แต่ความจริงแล้วคือวิธีตัดความวุ่นวายจากชีวิต ชอบ(แกล้ง)นอนแล้วสังเกตคนรอบข้างไปเรื่อยๆ ช่างสังเกตมาก เป็นคนเงียบ แต่ทักมาถามมาก็ตอบ ไม่ทักไม่ถามก็เงียบ ดูเหมือนจะเป็นคนเข้าถึงยาก แต่มันไม่ใช่หรอก ถ้าเป็นคนที่เจ้าตัวเห็นว่านิสัยดีเขาก็จะคุยด้วยไม่ยาก มักจะสนิทง่ายขึ้นถ้าเป็นคอกีฬาเหมือนกันกับเขา เวลาเล่นกีฬากับเพื่อนจะดูมีชีวิตชีวามากขึ้น(จม)(ในสายตาคนอื่น ในสายตาเจ้าตัวถือเป็นเรื่องปกติ) แถมยังยิ้มบ่อยต่างจากสีหน้า(แสร้ง)ขี้เซาของเจ้าตัว มักจะสนิทกับคนเล่นบาสทีมเดียวกันกับเขา เขาเป็นคนที่ดื้อเงียบ หากไม่เห็นด้วยก็จะไม่เห็นด้วยนั่นแหละนะ ใจเย็นมาก แต่ถ้าโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่สามารถเปรียบเทียบได้กับพายุน้ำแข็ง ทั้งสายตาที่เย็นยะเยือก วาจาเชือดเฉือน และบรรยากาศรอบตัวที่ดูกดดัน แถมเขายังโกรธค่อนข้างนานด้วย เวลาอยู่กับพ่อเขาจะไม่แกล้งหลับแบบนี้ ก็จะทำตัวเงียบๆยิ้มๆ(เหมือนเวลาเล่นบาส) คุยง่าย(กรณีชวนคุย)

ชอบ :: บาสฯ  ขนมหวาน  หนังสือจิตวิทยา

ไม่ชอบ :: คนเห็นแก่ตัว  แข่งบาสแพ้

เกลียด :: คนชอบดูถูกคนอื่น

กลัว :: การเสียคนสำคัญที่เหลืออยู่

งานอดิเรก ::  เล่นบาสฯ

ประวัติคร่าวๆ :: ครอบครัวเขาเป็นครอบครัวธรรมดาที่ค่อนข้างมีฐานะ เขาเป็นลูกโทนเหมือนกับพ่อแม่ทำให้ไม่มีพี่น้องหรือญาติสนิท พ่อเขาเป็นอดีตพนักงานกินเงินเดือนธรรมดาๆ ส่วนแม่เป็นลูกสาวเศรษฐีและแม่บ้าน ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังกลางๆ ตอนเขาอายุได้ 14 เขากับแม่ประสบอุบัติเหตุ แม่เขาเสียชีวิตที่โรง’บาล ส่วนเขารอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์ แต่ก็แลกกับที่ตาข้างขวาบอดสนิท หลังจากนั้นพ่อก็เปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักเขียนทำงานที่บ้านควบคู่กับการเป็นพ่อบ้านแทน เขาชอบจิตวิทยามาก แม้การเรียนวิชาการจะอยู่ในระดับกลางๆค่อยทางดีเล็กน้อย(เล็กน้อยจริงๆ) ทำให้เก่งในด้านการประเมิณสถานการณ์อะไรจำพวกนี้

ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว :: สนิทสนมรักใคร่กลมเกลียวกันดี

สไตล์การแต่งตัว :: เรียบๆง่ายๆ มีอะไรในตู้มันใส่หมด(?) ส่วนมากก็เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบประมาณนั้น แถมสีก็จะไม่สะดุดตา เช่น ขาว ดำ หรือถ้าเป็นสีอื่นก็จะเป็นสีเข้มหรือสีอ่อน ไม่เคยใส่สีสดๆ

ลักษณะการพูด :: พูดน้อย ไม่ค่อยมีหางเสียง แถมส่วนใหญ่จะเรียกคนอื่นด้วยนามสกุลมากกว่า น้ำเสียงนิ่งๆเรียบๆ ฟังสบายหู และด้วยความที่เก่งจิตวิทยา หากคิดจะโน้มน้าวคนอื่นก็ทำได้ คำพูดติดปากจะมีตอนช่วงที่สังเกตคนอื่น หรือเรื่องราวรอบตัว คือ หืม..อย่างนี้นี่เอง

ท่าทางที่มักจะทำเป็นประจำ :: (แกล้ง)นอน  ชอบกอดอกไม่รู้ตัว

ความสามารถพิเศษ :: สังเกตสิ่งรอบตัว(โดยเฉพาะการสังเกตนิสัยคน) ทำอาหาร(ได้จากพ่อ)  เล่นบาสฯ

ความใฝ่ฝัน :: อดีตอยากเป็นนักบาสอาชีพ เพราะชอบเล่นบาสมาก ปัจจุบันอยากเป็นปาติชิเย่ร์(คนทำขนม) เพราะชอบกินขนมไม่แพ้บาส (เหมือนเบนสาย)

ความรู้สึกในตอนที่รู้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย :: ที่นี่มันที่ไหน//คิดในใจขณะสำรวจรอบตัว

ความรู้สึกเมื่อรู้ว่าต้องมาเล่นเกมเพื่อเอาชีวิตรอด :: งั้นหรอ..เล่นให้จบเป็นพอสินะ ฉันจะได้กลับบ้านซะที

สิ่งที่คิดว่าจะทำขณะอยู่ภายในเกมนี้ :: (แกล้ง)นอนแล้วสังเกตสิ่งรอบตัว  หาทางที่จะทำให้ตัวเองกลับบ้านได้  ถ้าคนอื่นจะให้ร่วมมือก็จะร่วมมือด้วย แต่ถ้าแต่ละคนไม่สนใจกันและกัน เขาก็จะขออยู่วงนอกต่อไป

คิดว่าตัวเองจะรอดหรือไม่ :: รอดสิ ฉันยังมีคนที่รอฉันอยู่ที่บ้าน และยังมีหลายอย่างที่ฉันอยากจะทำ

เพิ่มเติม :: -