คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : SENT :: P.P. Rising: The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก [คุณสปาย]
ผมจำคุณสปายได้ตั้งแต่เห็นชื่อเรื่องเลยล่ะครับ ผมจำคนค่อนข้างเก่งนะ 555 ขอบคุณที่ไว้ใจกันให้วิจารณ์รอบที่สองนะครับผม แต่ผมบอกเลยว่าครั้งนี้มันจะละเอียดกว่าครั้งก่อนเยอะครับ(รึเปล่า?) ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรในนิยาย แต่หลังจากที่อ่านๆ ไป ผมรู้สึกเลยละครับ ว่าคุณสปายพัฒนางานไปได้ไกลมากเทียบกับก่อนรีไรท์ทั้งหมด ไม่ว่าจะสำนวนภาษา การจัดรูปแบบ ซึ่งคนทั่วไปทำไม่ได้ขนาดนี้หรอกครับ พล่ามมานาน เข้าเรื่องเลยดีกว่านะครับ ^ ^
1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องน่าสนใจในระดับหนึ่ง ตรงกับเนื้อเรื่องด้วย แต่ก็ยังฟังดูไม่ดึงดูดเท่าไหร่ครับ(ชื่อไทย)
2.เนื้อเรื่อง (24 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องเปิดมาได้น่าสนใจขึ้น ถ้าเทียบกับก่อนหน้าที่จะดูเอื่อยๆ กว่านี้ในตอนต้น แต่บทเปิดก็ยังไม่มีอะไรให้ดึงดูดนักอ่านเท่าที่ควรครับผม ในช่วงแรกที่เป็นการแนะนำตัวละครเอกเฉยๆ และหลังๆ ที่เริ่มมีปมอะไรเข้ามาแทรก บวกกับความซวยของตัวเอกอีก ถ้าผมเป็นหนึ่งคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ อาจจะเลื่อนไปอ่านไม่ถึงตรงส่วนนั้นครับ แล้วก็ปิดไปเพราะความเอื่อยๆ ของเนื้อเรื่อง แต่ขอชมครับ ว่าแต่งเรื่องออกมาได้ไซไฟขึ้นจากเดิมพอควรเลย
แล้วก็เหมือนเดิมครับ คือเนื้อเรื่องช่วงแรกยังไม่เข้าเรื่องซะทีเดียว ออกเป็นอารมณ์ของชีวิตวันๆ หนึ่งมากกว่า เลยทำให้ความน่าสนใจของเนื้อเรื่องน้อยลงครับ คือเข้าเรื่องหลักช้าไปหน่อยน่ะครับ ถ้าให้พูดกันตรงๆ แต่โดยรวมจัดว่าโอเคครับผม แต่เนื้อเรื่องมันยังไม่ดึงดูดเท่าไหร่ครับ เนื้อเรื่องออกไปทางเรียบง่าย พล๊อตเดิมๆ ครับ ตามสเต็ปพระเอกคนดี ชีวิตซวย ได้พลังพิเศษ ช่วยเหลือคนอื่น อะไรแบบนั้นครับผม
ปล. ผมว่าในบทนำ(รวมถึงบทที่หนึ่ง)มันยาวไปครับ จริงอยู่ว่าเนื้อหามันอัดแน่น แต่เราสามารถแบ่งย่อยได้ครับ เราต้องกะความยาวของแต่ละบทให้เหมาะสมด้วย เพราะนักอ่านหลายๆ ท่านไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ ขนาดนี้ ยิ่งเป็นบทนำ มันเป็นเหมือนตอนเกริ่นความน่าสนใจ ส่วนมากไว้อ่านลองเชิงนิยายแต่ละเรื่องครับ แต่คุณสปายแต่งออกมาได้ยาวสุดๆ บทนำความจริงสี่ห้าหน้าก็จัดว่ายาวแล้วครับผม
3.การใช้ภาษา (21 คะแนน/35 คะแนน) – สำนวนภาษาดีขึ้นครับ อ่านแล้วไหลลื่นกว่าเดิมเยอะ เรื่องที่อ่านแล้วสับสนในครั้งก่อนก็แทบไม่มีเลย ถึงภาษาจะยังค่อนข้างห้วน ไม่สละสวยอยู่บ้างก็ตาม แต่ยังมีประเด็นใหญ่ๆ คือ เรื่องที่ให้พีเป็นคนบรรยายเรื่องผ่านทางความคิดในบางท่อนครับ ในส่วนนี้ผมมีอธิบายในบทนำไว้แล้ว ก็ลองอ่านๆ ดูนะครับ มีข้อสงสัยอะไรถามได้ แล้วก็ยังมีประโยคที่แปลกๆ เยอะมากครับผม อันนี้ผมจำไม่ได้ว่าแนะนำไปรึยัง แต่ลองอ่านประโยคที่เขียนไปด้วยระหว่างแต่งครับ อ่านในใจก็ได้ มันจะช่วยให้เรารู้ครับ ว่าประโยคไหนแปลก ไม่แปลก ลองใช้ดูนะครับ อีกเรื่องคือการเว้นวรรคครับ ยังมีประโยคที่เว้นวรรคแปลกๆ อยู่เยอะครับ ตรงนี้ต้องคอยระวังหน่อย แล้วก็อีกเรื่องคือการเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ ตรงนี้ไม่จำเป็นต้องเคาะทุกครั้งที่เกิดเสียงนะครับ
แล้วก็ระวังเรื่องคำว่า “ค่ะ – คะ”ด้วยนะครับ ผิดเยอะพอควรเลยทีเดียว
บทนำ คำผิด พะยุง – พยุง , ถลาโถม – ถาโถม , เฮเฮ๊ – เฮเฮ้ , ล่าม – ลาม , ขวาข้อมือ – คว้าข้อมือ , ค่อม – คร่อม
เจอจุดแปลกๆ ในการบรรยายครับ คือตอนที่พีแนะนำตัว คือเรื่องนี้ใช้การบรรยายของบุคคลที่สามครับ การให้ตัวเอกคิดใน ‘’ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่จู่ๆ จะให้คนเราคิดแนะนำตัวทั้งๆ ที่ไม่ใช่คนดำเนินเรื่อง (การดำเนินเรื่องแบบบุคคลที่หนึ่ง) มันแปลกครับ แปลกมากๆ ด้วย ตรงนี้คุณสปายสามารถใช้เป็นคำบรรยายแบบบุคคลที่สามได้เลยนะครับ ไม่จำเป็นต้องให้พีคิด ถ้าให้ผมลองแก้ ก็จะได้ประมาณว่า
“ชื่อของเขาคือพี ชายหนุ่มธรรมดาอายุสิบเก้าปีที่หลังจากจบมอปลายแล้วก็หางานทำ ตอนเช้าก็ออกไปทำงาน ตอนเย็นก็กลับบ้าน ใช้ชีวิตอันแสนน่าเบื่อนี้เป็นประจำ ซึ่งถ้าเทียบกับเมื่อสามสิบปีก่อนที่เกิดสงครามโลกครั้งที่สามแล้วล่ะก็ ชีวิตของเขาก็ยังจัดอยู่ในเกณฑ์ว่าดี และนั่นก็ทำเขาหวนคิดถึงผู้คนในสงครามโลกอย่างอดไม่ได้
ในปัจจุบัน โลกนั้นแปดเปื้อนด้วยกัมมันตภาพรังสี หลุมระเบิด โรคร้าย สภาพอากาศแปรปรวนและอื่นๆ อีกสารพัดอย่างที่ถูกลบออกจากประวัติศาสตร์ไป จนทำให้พื้นที่อยู่อาศัยบนโลกมี(ตรงนี้แนะนำว่าใช้คำว่า”เหลือ”ดีกว่าครับ)อยู่แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ประชากรก็เหลืออยู่แค่ร้อยล้านกว่าคน เขาที่เกิดหลังสงครามโลกครั้งที่สามที่เป็นต้นเหตุของทุกอย่างนั้นนึกไม่ออกเลยว่าผู้คนในสมัยนั้นต้องใช้ชีวิตลำบากขนาดไหน...
‘เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ...’” ประมาณนี้ครับ หลังจากที่ผม...คือเหมือนเดิมครับ ข้างต้นก็เป็นเพียงตัวอย่างนะครับ เผื่อคุณสปายจะมีการบรรยายแบบอื่นที่ทำให้เรื่องลื่นไหลมากกว่านี้ ^ ^
- กระจกที่ติดอยู่ประตูตู้เสื้อผ้าข้างใน
ตรงนี้มันเหมือนห้วนๆ น่ะครับ ผมว่าใส่คำเชื่อมอะไรลงไปหน่อยระหว่าง “อยู่” กับ “ประตู” ดีกว่านะครับ เป็นประมาณว่า “กระจกที่ติดอยู่ ที่ ประตูตู้เสื้อผ้าข้างใน”
อ่านเลยมาหน่อยก็เจอจุดแปลกๆ ที่สองครับ ตรงที่พีคิดว่าคุณเมงุมิสนใจเขาตรงไหน ตรงนี้ประโยคแรกไม่ได้แปลกอะไร แต่หลังจากนั้นเหมือนพีกำลังคุยกับผู้อ่าน ซึ่งเหมือนก่อนหน้าครับ ว่ามันแปลก พีไม่ใช่คนเล่าเรื่อง ก็ไม่น่าจะรู้ว่ามีผู้อ่านครับ ^ ^ อาจจะแก้ได้เป็น
“ ‘ฉันน่ารังเกียจขนาดนี้ คุณเมงุมิสนใจฉันตรงไหนนะ?’ พีนั้นไม่ได้คิดเข้าข้างตนเอง แต่พฤติกรรมของเธอที่เข้ามาป้วนเปี้ยน(ใน)ชีวิตของเขาช่วงตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาทำให้เขาคิดแบบนั้น ‘ยังเหลือเวลาอีกตั้งสองชั่วโมง...’ ” ประมาณนี้ครับ
ตรงย่อหน้าอีกไม่ไกล เจอปัญหาเดียวกัน แต่ตรงนี้เป็นไม่มากครับ ที่พีนึกขึ้นได้เรื่องเปลี่ยนประเทศเป็นArea ตรง”เห็นเขาว่าแบบนั้นมานะ” มันทำให้รู้สึกเหมือนคุยกับผู้อ่านอีกแล้วครับผม ตัดออกได้เลยหรือจะเคาะลงมาเป็นคำเล็กๆ แบบนี้ก็ได้ครับ
“ ‘........(ตรงนี้คือส่วนแรกของย่อหน้าครับ ผมขี้เกียจพิมพ์ แหะๆ)........’
เห็นเขาว่ามานะ... “ อะไรแบบนี้ครับ
- แสดงตำแหน่งที่ฉันอยู่ ณ ตอนนี้
ตรงนี้ใช้เป็นคำว่า “เขา” แทน “ฉัน” ดีกว่าครับ
- อ่าจ๊ะ
เป็นประโยคตอบกลับของคุณลุงร้านขายถุงมือ ที่ไม่เข้ากับความเป็นคุณลุงเลยครับ มันเป็นประโยคของผู้หญิงมากกว่าครับ (ความจริงตรงนี้ผมควรใส่ในหัวข้อตัวละครครับ แต่ใส่รวมไว้ตรงนี้จะได้รวมจุดพร่องต่างๆ ไว้)
- ใครน่ะ กึ่ก!!!
ตรงนี้ แยกคำพูดกับเสียงออกจากกันดีกว่าครับผม
- ความงุนงงเล่นแปรบนใบหน้า...
ตรงนี้ไม่ต้องมีคำว่า “เล่น” นะครับ แต่ความจริงโดนส่วนตัวผมคิดว่าคำว่า “แปร” ก็แปลกๆ ครับ แนะนำให้ใช้เป็นคำว่า “ปรากฏ” ดีกว่า เป็น “ความงุนงงปรากฏบนใบหน้า” เป็นต้น
- ซึ่งที่ชั้น4ห้อง301ถูกเปิดไว้อยู่
ตรงนี้ควรเว้นระหว่างเลขสี่กับคำว่าห้องครับ แล้วก็ผมว่าน่าจะเป็นห้อง401รึเปล่าครับ?
- รอบตัวตามีแผลฉกรรจ์อยู่
ตรงนี้หมายถึง รอบตา รึเปล่าครับ?
- สาวผ้าฟ้า
สาวผมฟ้า
- ณ ขณะที่พียังไม่ตามเรื่องที่ผู้หญิงตรงหน้าพูดไม่ทัน ได้แต่รับฟังอย่างเดียว
ตรงนี้การเรียงประโยคและการใช้คำแปลกๆ ครับ ควรจะเป็น “ใน ขณะที่พียังตามเรื่องที่ผู้หญิงตรงหน้าพูดไม่ทัน และ ได้แต่รับฟังอย่างเดียวนั้น ”
บทที่1 คำผิด ออฟฟิส – ออฟฟิศ , โห้ยๆ – โหยๆ , เล็กหน่อย – เล็กน้อย , พาเฟต์ – พาเฟ่ต์ , ตอนรับ – ต้อนรับ , นะค่ะ – นะคะ ,เม่อลอย – เหม่อลอย , หมอนั้น – หมอนั่น , ไม่แล้ว – ไปแล้ว , อุตสาห์ – อุตส่าห์ , นี่น้า – นี่นา , ค่อยอย่างชั่ว – ค่อยยังชั่ว , ขนาดนี่ – ขนาดนี้ , ตัวฃั้น – ตัวฉัน
- ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในความคิดเขา หลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิสแห่งหนึ่ง
ตรงนี้เว้นวรรคเยอะไปครับ อ่านแล้วเป็นประโยคไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ มีการใช้คำแปลกๆ แถมยังได้ใจความแปลกๆ ครับ ผมว่าน่าจะเป็น “นั่นเป็น(ชี้ถึงความคิดด้านบน)ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขาหลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิศแห่งหนึ่ง” หรือถ้ายังอยากใช้คำว่า “ก็” อยู่ สามารถแต่งได้เป็น “นั่นเป็นความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขาหลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว หลังจากชายหนุ่มลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิศแห่งหนึ่ง” ครับ ส่วนเรื่องของความรู้สึก ไม่แล่นเข้าสู่ความคิดนะครับ น่าจะเข้าสู่สมอง ประสาทสัมผัส หัว หรืออะไรก็ว่าไป เพราะคนเราคิดว่าเจ็บไม่ได้ครับ
- เอส
ชื่อของเอสครับ ตอนแนะนำตัวเขียน “เอส” ตอนหลังๆ เขียน”เอช” ลองตรวจทานดูนะครับ
- แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลานัดกับเมงุมินัด
ตรงนี้คำซ้ำซ้อนครับ ควรลบ”นัด”ออกไปสักคำหนึ่ง เป็น “แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลานัดกับเมงุมิ” หรือ “แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลาที่เมงุมินัด”
- ส่วนเอชหยิบมือถือขนาดใหญ่กว่านิ้วเล็กหน่อยที่แนบหูอยู่ออกมาเอามาแตะกับเครื่องมือถือของพี
ตรงส่วนนี้ควรจะเว้นวรรคระหว่าง “ออกมา” กับ “เอามา” ครับ ทางที่ดีใส่คำเชื่อมด้วยก็ดีครับ เช่น “....แนบหูอยู่ออกมา เอามาแตะกับ...” หรือ “...แนบหูอยู่ออกมาและเอามาแตะกับ...” เป็นต้นครับ
- ในชุดสีดำยาวลูกไม้ยาว
ตัดคำว่า”ยาว”ออกคำหนึ่งครับ มันซ้ำซ้อนไป
- เป็นผู้หญิงที่มีผมชี้ฟู่สีแดง...
ตรงนี้เป็น ”ชี้ฟู” รึเปล่าครับ?
- เสียงเรียกของเธอ พร้อมใบหน้ายิ้มแย้มราวกับนางฟ้าชวนทำให้เขารู้สึกแปลกใจทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าของเธอ
ตรงนี้ไม่ต้องเว้นวรรคครับ แล้วก็ตรง”ชวนทำให้”ก็แปลกๆ ครับ แล้วก็มีการซ้ำซ้อนอีกเช่นกันครับ ตรง”ใบหน้าของเธอ”ตอนท้าย ที่ไม่จำเป็นต้องเติมเข้ามาครับ เป็น “เสียงเรียกของเธอพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มราวกับนางฟ้าทำให้เขารู้สึกแปลกใจทุกครั้งที่ได้เห็น” จะดีกว่าครับ หรือจะเปลี่ยน”ทำให้”เป็น”ชวนให้”ก็ได้ครับ
- แต่ก็ขัดเธอไม่ได้ เพราะความขี้เกรงใจของฉันล่ะมั้ง
ตรงนี้ให้ความรู้สึกของพีเล่าเรื่องอีกแล้วล่ะครับ น่าจะเป็นอารมณ์ว่า “แต่ก็ขัดเธอไม่ได้ สงสัยฉันจะขี้เกรงใจคนอื่นล่ะมั้งเนี่ย” มากกว่าครับ
- คำพูดแบบนี้นี่มันอะไรกันแฮะ
ผมว่าประโยคนี้ไม่ควรลงท้ายว่า “แฮะ” นะครับ น่าจะเป็นคำว่า “นะ” หรือไม่มีคำลงท้ายมากกว่า
- หรือว่า... จะสารภาพรักหรือเปล่า?
ตรงนี้คำว่าหรือเปล่าฟังดูซ้ำซ้อนครับ เหมือนถามแล้วถามอีก น่าจะเป็น “หรือว่า... จะสารภาพรัก?” มากกว่าครับ
-...แต่มือข้างขวาของฉันมันดันไปลูบหัวปลอบคุณเมงุมิซะงั้น
ให้อารมณ์ของพีเล่าเรื่องเช่นกันครับ น่าจะแก้เป็น “แต่ทำไมฉันถึงไปลูบหัวคุณเมงุมิล่ะ”
- ตัวพีเหงื่อแตกซีด
“ตัวพีเหงื่อแตกซก” มากกว่าครับ
- เมงุมิที่เดินออกมาจากจนถึง...
ตรงนี้เดินออกมาจากไหนหรอครับ? ประโยคมันไม่ครบครับ หรือจะตัด”จาก”ทิ้งก็ได้นะครับ ส่วนคำว่า”ที่”ตัดทิ้งได้เลยนะครับ มันขัดกับประโยคเต็มๆ เป็น “เมงุมิเดินออกมาจนถึง....”
- หมอนั่นไม่เคยเปลี่ยน...
ในความคิดของเมงุมิ ตอนแรกแทนตัวว่าเรา แทนพีว่าหมอนั่น แต่ตอนหลังเป็นฉัน – คุณ อย่าลืมแก้ด้วยนะครับ
- อพาร์ทเม้นท์ชั้นแรกแห่งหนึ่ง
ตรงนี้ควรเป็น”ชั้นแรกของอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่ง” ครับ
- เสียงปิดประตูห้องพีที่โดนลมพัดปิดเอง
ตรงนี้คำซ้ำซ้อนครับ แนะนำให้ตัด”ปิด”คำแรกออกครับผม เป็น”เสียงประตูห้องพีที่โดนลมพัดปิดเอง” ครับผม
- สร้างความทรงจำดีๆ ต่อกันและตลอดไป
ตรงนี้ไม่ต้องมี”และ”ก็ได้ครับ หรือถ้าจะมีใช้เป็นคำว่า “กันและกัน”ดีกว่าครับผม
บทที่2 คำผิด ขยำ – ขย้ำ , หร๊า – หรอ , ยิ้มแย่ม – ยิ้มแย้ม , เรียบ – เลียบ
- หุบปากเน่าของแกซะ
หุบปากเน่าๆ ของแกซะ
- ตอนนั้นฉันเห็นว่ามีจะสาดน้ำมาใส่เพื่อนคนหนึ่ง
ตอนนั้นฉันเห็นว่ามีคนจะสาดน้ำมาใส่เพื่อนคนหนึ่ง
- เสียงเมงุมิพูดอย่างอ่อนแรงพยายาม
ตรงนี้เป็น “พูดอย่างอ่อนแรง” รึเปล่าครับ?
บทที่3 คำผิด ส่งสาร – สงสาร , เนี่ยหว๊า – นี่หว่า , อุปสรรค์ – อุปสรรค , ร่างแห่ – ร่างแห , ค่อม – คร่อม , ลิส – ลิสต์ , งนี่ – นี่ , มัดรวม – มัดรวบ , โห้ยๆ – โหยๆ
- ใช้ลูกใหม่เรียกความสงสารจากโซตะได้ลงคอ
เป็น ลูกเล่น รึเปล่าครับ?
- มีแต่คนพวกนี้ทำได้
มีแต่คนพวกนี้ที่ทำได้
บทที่4 คำผิด มิสไซต์,มิตไซต์ – มิสไซล์ ,ตะกุกตะกะ – ตะกุกตะกัก
- ริชาร์จ
ชื่อริชาร์จมาอารมณ์เดียวกับเอสครับ สะกดเปลี่ยนไป ลองตรวจๆ ดูนะครับ
- ไงมันกลายเป็นแบบนี้
อืม..มันแปลกและผมแก้ให้ไม่ถูกด้วย เพราะคุณสปายบรรยายว่านาธานชอบใจ แต่รูปประโยคออกไปทางคำถามมากกว่าครับ
บทที่5 คำผิด เม่อ – เหม่อ , อลม่าน – อลหม่าน , ยืนคุ้ม – ยืนคุม , เซ็นติเมตร – เซนติเมตร , แรงแทก – แรงกระแทก , บ้างอย่าง – บางอย่าง , บะรม – บรม , เท้า – เท่า , แบละ – และ , ปลิ้ว – ปลิว , เกรง – เกร็ง
- พี่ใช้พลังจิตหยุดเวลาเอาไว้จร๊า
คำวิบัติลงท้ายครับ ขัดกับนิสัยตัวละครด้วย แนะนำให้ตัดทิ้งนะครับ
- รูปทรงโดยรวมดูล้ำยุคไปไกลได้
ตรงนี้ไม่ต้องมี”ได้”ก็ได้นะครับ มันจะเป็นธรรมชาติมากกว่า
- แล้วเรสเทียร์อธิบายต่อ
ตัด”แล้ว”ออกได้ครับ
- มองไปเป้าหมายที่จะไปช่วยคนข้างหน้า
ตรงนี้น่าจะเป็น“มองไปยังเป้าหมาย”นะครับ
- พวกเขาน่าจะควรตะลึงอยู่นะ
“พวกเขาก็ควรที่จะตะลึงอยู่นะ” หรือ “พวกเขาก็น่าจะตะลึงอยู่นะ” มากกว่าครับ จะดูเป็นธรรมชาติและไหลลื่นมากกว่า
- ตรงส่วนที่เรสเทียร์บอกว่าใช้ได้อีกครั้งเจ็ดนาที แล้วบอกว่าเวลาผ่านไปเจ็ดนาทีแล้ว มันก็ต้องเหลือสามนาทีสิครับ? หรือผมเข้าใจอะไรผิดไป?
- เดี๋ยวช่วยนำทางออกที่ปลอดภัยที่สุดให้ทีด้วย
ตรงนี้ผมว่าควรจะตัด”ที”หรือ”ด้วย”ออกสักตัวครับ รวมกันแล้วแปลกๆ แล้วก็ตรง”นำทางออก” ตรงนี้ก็แปลกๆ เหมือนยังไม่ครบประโยคครับ น่าจะเป็น “นำไปยังทางออก”มากกว่า เป็น “เดี๋ยวช่วยนำ
(หรือพา)ไปยังทางออกที่ปลอดภัยที่สุดให้ที” หรือ “ให้ด้วย” ครับ
- มีจุดแปลกๆ ครับ คือตรงหมารับใช้กับข้ารับใช้มันไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ในแง่ของความหมายนะครับ
- ก่อนที่จะสิ้นสติไป พอเห็นเฟียน่า...
ตรงนี้ไม่ต้องมีคำว่า”พอ”ครับ เป็น “เขาเห็น...” ได้เลยครับผม
** อืม...ความจริงในทุกบทยังเหลือย่อหน้าที่พีเล่าเรื่องผ่านความคิดอีกครับ แต่ถ้าให้ผมแก้ทั้งหมดบทวิจารณ์นี้อาจจะยาวเกินไป**
4.ตัวละคร (12 คะแนน/15 คะแนน) – การบรรยายลักษณะตัวละครดีขึ้นครับ แต่ก็ควรจะย้ำลักษณะบ่อยๆ ในช่วงแรกๆ ให้ผู้อ่านจำตัวละครได้ซะก่อน จะมีปัญหาก็เรื่องของพีที่นิสัยดูไม่ค่อยมั่นคง บางครั้งก็ปกติ บางครั้งก็สาวแตก(มาก) จนผมสับสนในบางช่วงครับ แต่ละตัวจัดว่ามีเอกลักษณ์พอสมควรครับ แต่เอาจริงๆ ผมว่าตัวละครชายในเรื่องนี้ดูแต๋วแตกเยอะครับ ไม่ว่าจะพี(ที่มีเหตุผล) ทอมมี่ หรือนาธานที่เป็นตัวร้าย คำพูดคำจาดูไม่เหมือนผู้ชายเท่าไหร่ครับผม ตรงนี้ก็ลองดูนะครับ อย่างสุดท้ายที่สงสัยเกี่ยวกับตัวละครคือชื่อครับ ตัวอื่นที่อยู่AreaTHเหมือนกับพี ชื่อดูไม่เหมือนคนไทยเลยครับ ผมอาจจะสงสัยไปเอง แต่ก็สงสัยอยู่ดีครับ แหะๆ
5.การจัดรูปแบบ (8 คะแนน/10 คะแนน) – ตัวอักษรขนาดอ่านง่าย สีตัวอักษรที่อ่านง่ายเช่นกันครับ แต่ยังมีปัญหาในส่วนของระยะห่างระหว่างบรรทัดและระหว่างย่อหน้าครับ เดี๋ยวกว้างเดี๋ยวสั้น ทำให้ความน่าอ่านลดน้อยลงและดูไม่เป็นระเบียบครับ
รวมคะแนน 74 คะแนน/100 คะแนน
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น