คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : SENT :: The Last Devil ทายาทปิศาจคนสุดท้าย [คุณเชอร์รี่]
ก่อนอื่นก็ต้องขอโทษที่ส่งงานช้านะครับผม รู้สึกหลังๆ มานี้สภาพร่างกายจะไม่เอื้อให้ทำงานเหมือนก่อนหน้าที่ส่งงานได้ด้วยเวลาไม่นาน =__= อีกเรื่องคือเผอิญเมื่อวันที่คุณเชอร์รี่มาสั่งงานผมดันหลับตอนค่ำ ตื่นมาอีกทีก็สี่ทุ่มครึ่งซะแล้ว เลยเริ่มทำงานช้าไปหน่อย ความจริงกะจะทำให้เสร็จตั้งแต่ตอนเช้าๆ(ตีสองตีสามวันที่23) แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายเลยต้องถอยและเจียมสังขารสักหน่อย แหะๆ ยังไงก็ตามแต่เชิญรับอ่าน(?)คำวิจารณ์ได้เลยครับผม
1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องน่าดึงดูดใจสำหรับคนชอบแนวแฟนตาซีครับ ชื่อเรื่องเองก็ตรงกับเนื้อหาด้วย แต่ผมมีข้อสงสัยว่าเป็นคนสุดท้ายยังไงครับ ในเมื่อพี่ชายก็ยังอยู่... =w="
2.เนื้อเรื่อง (18 คะแนน/30 คะแนน) – อ่านมาบทแรก ขึ้นต้นได้เหมือนเขียนบทความวิชาการมากครับ(ตรงย่อหน้าแรก) อ่านแล้วนึกถึงพวกพารากราฟเวลาต้องเขียนส่งอาจารย์เลยทีเดียว... แต่เราก็มาเข้าเรื่องดีกว่า ให้กลิ่นอายของโรงเรียนเวทมนต์ทั่วไปครับ เปิดมาไม่อารัมภบทอะไรก็ส่งตัวเอกเราเข้าโรงเรียนเลยทีเดียว เนื้อเรื่องช่วงต้นที่เกริ่นคือการเข้าโรงเรียนมันยากมากๆ แต่เมลันก็มีความสามารถที่จะเก่งแล้วผ่านไปได้อย่างง่ายดายและทำให้ผู้อ่านไม่รับรู้ถึงความยากตรงนั้นเลย แล้วคือเหมือนตัวเมลันไม่มีไม่มีเค้าอายความเก่งเลยน่ะครับ เจ้าตัวเองก็เคยพูดว่าต่อสู้ไม่เก่งเช่นเดียวกันด้วย เพราะงั้นอ่านฉากต่างๆ ถึงเรียกได้เลยว่าผิดคาดครับ เหมือนอารมณ์เรื่องไม่ชักชวนไปทางนั้นด้วยอีกส่วน จนผมอ่านแล้วก็งงๆ ครับว่าตกลงจะเก่งหรือไม่เก่ง ซึ่งตรงนี้ทำให้เรื่องมันขาดเสน่ห์และความน่าดึงดูดไปครับ
เรื่องถัดมาของเรื่องนี้ คือ ดูเหมือนตัวละครรอบๆ พวกตัวเอกจะรู้อะไรที่เป็นปริศนาไปหมดเลยนะครับ ตั้งแต่ลุง พี่ชาย รุ่นพี่ ฯ จนบางทีผมว่ามันเยอะไปครับ เหมือนเป็นคนคุมให้เรื่องราวทุกอย่างเดินตามบทที่วางไว้อย่างไรอย่างนั้น ซึ่งมันดู ไม่เป็นธรรมชาติ จนเกินไปครับ ซึ่งตรงนี้ก็ทำให้อ่านแล้วขัดใจได้เช่นกัน ประมาณว่า “จะรู้กันเยอะไปมั้ย?” เหมือนทำให้เรื่องเดินวนอยู่กับคนที่เกี่ยวข้องเยอะมาก ทางที่ดีควรมีตัวละครธรรมดาๆ เข้ามาเยอะหน่อยครับ จะเป็นตัวประกอบก็ได้
ต่อมาคือปริศนาของเรื่องนี้ จะอธิบายยังไงดีครับ เหมือนทิ้งโน่นทิ้งนี่ไว้เยอะ แต่พอเฉลยกลับง่ายดายมาก แถมเรื่องเดินเร็วมาก เหมือนปุปปัปก็เฉลยซะอย่างนั้น ไม่มีการปูพื้นอะไรเท่าไหร่ อย่างโอลิเวียร์จู่ๆ อยากบอกก็บอกเลย พาออกมานอกโรงเรียนไม่เกรงใจคนนอก คือมันประมาณว่า ถ้าปิศาจถูกตามล่า ไม่รู้ว่าจะพาคนนอก(ฟาลิเซียและโซเรียน่า)มาด้วยทำไม ในใจก็ระแวงแต่ก็พูดความจริงออกไปโต้งๆ มันทำให้ผมอ่านแล้วงงมากครับตรงส่วนนี้
ส่วนการดำเนินเรื่องก็ดูเกือบๆ จะไม่ออกนอกเรื่อง คือมันดูไม่เข้าเรื่องมากครับ เหมือนเฉี่ยวไปเฉี่ยวมามากกว่า แล้วต่ก็ยังมีบางจุดที่ดูขาดหาย คือดำเนินเรื่องไม่ต่อเนื่องครับ เหมือนตัดฉับหายไป แล้วขึ้นฉากใหม่เฉยเลย อย่างฉากที่เมลันหายเข้าไปในอุโมงค์ทดสอบเป็นต้น
ปัญหาอีกเรื่องของเรื่องนี้ คือ เรื่องของเวลาครับ มีบางช่วงบอกรอเหงือกแห้ง แปปๆ ก็หมดไปซะแล้ว หรืออย่างเวลาเรียน สอนน้อยมากครับ แต่เวลาพักนานมาก ซึ่งตรงนี้มันดูไม่สมเหตุสมผลครับผม
เจอจุดขัดแย้งในเนื้อเรื่องบทที่เจ็ดครับ ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มเรียน แต่ฟาริสกลับได้รับคำชมจากอาจารย์ท่านอื่นๆ แล้ว ผมสงสัยน่ะ ว่าไปแสดงความสามารถให้อาจารย์ท่านอื่นตอนไหน?
จุดขัดแย้งในบทที่แปดครับ จุดที่หัวหน้าห้องคุยกับเมลันว่าอาจารย์เรียกไปพบ ตรงส่วนนั้นตั้งแต่เรียกครั้งแรก คนในห้องพยาบาลก็ได้ยินกัน แต่พอคุยกับเมลัน พวกฟาลิเซียกลับไม่ได้ยิน ตรงนี้ผมว่ามันแปลกๆ นะครับ
3.การใช้ภาษา (22 คะแนน/35 คะแนน) – ปัญหาหลักๆ ที่พบ คือ เรื่องการเว้นวรรคครับ มีการเว้นวรรคแปลกๆ เยอะพอควร (ผมแก้ไม่หมด) คำผิด คำตกเองก็เยอะอยู่พอตัวครับ ซึ่งส่วนมากดูแล้วมาจากความรีบพิมพ์หรืออะไรแนวๆ นั้นมากกว่า เพราะฉะนั้นตรงนี้ระวังด้วยครับ รอบคอบไว้เป็นยอดดีครับผม แล้วก็แนะนำครับ ว่าในการบรรยายให้ใช้ชื่อเต็มตัวละครจะดีกว่าครับ ชื่อย่อใช้เขียนเฉพาะในบทสนทนาพอครับผม แต่ตรงนี้หลังๆ ผมสังเกตเห็นว่าแม้แต่การเรียกในบทสนทนาก็กลายเป็นชื่อเต็มไปซะแล้ว... ตรงนี้ก็ไม่ผิดหรอกครับ แต่มันขัดกับแรกๆ ที่เรียกชื่อเล่นกัน ในบทสนทนาเรียกชื่อเล่นไม่ผิดครับผม
แรกๆ อ่านไปไม่เจอปัญหานี้เท่าไหร่ แต่หลังๆ ผมเจอการบรรยายที่มีมุมมองของบุคคลที่หนึ่งปนเข้ามาด้วยเป็นระยะๆ แถมเหมือนจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ ด้วย ด้วยความที่เรื่องนี้บรรยายแบบบุคคลที่สาม ตรงนี้ก็ระวังด้วยนะครับผม มันทำให้เสียอรรถรสในการอ่านและทำให้การบรรยายแปลกๆ ไปได้
ภาษาเรื่องนี้ค่อนข้างจะไหลลื่นครับ แต่ยังให้ความรู้สึกภาษายังไม่สวยเท่าที่ควร อ่านแล้วก็ยังมีบางช่วงที่ติดขัดอยู่บ้าง แล้วเหมือนภาษายังไม่สม่ำเสมอน่ะครับ การบรรยายยังไม่ค่อยคงที่เท่าไหร่นักด้วย ตรงนี้ประสบการณ์(ทั้งการเขียน การอ่านและการฝึก)จะช่วยคุณเชอร์รี่ได้ครับ
การบรรยายมีอยู่ช่วงหนึ่งในตอนที่เจ็ด ที่อยู่ๆ ก็เปลี่ยนการบรรยายเป็นมุมมองของเฟลันครับ ทางที่ดีควรเขียนอะไรบอกล่วงหน้าไว้ก็ดีนะครับ อย่าง [ทางด้าน(มุมมองของ)เมลัน] เป็นต้น
หลังๆ มันมีความคิดที่ปนอยู่กับบทบรรยาย ใส่เครื่องหมาย ‘….’ ไว้ด้วยก็ดีนะครับ
บทที่1 คำผิด หองน้ำ – ห้องน้ำ , ล้ม – ล้น , ข้าวต้มโอ๊ต – ข้าวต้มข้าวโอ๊ต
มีการเว้นแปลกๆ ครับ ทั้งเว้นระหว่างประโยคและการขึ้นย่อหน้าใหม่
- ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนที่แสนจะเย็นสบายเพราะ...
ตรงนี้เว้นวรรคก่อนหน้า”เพราะ”ด้วยนะครับผม
- ตรงท้ายย่อหน้าสองที่ว่า “...ใกล้ๆ หูแล้วล่ะก็...”
ผมว่ามันควรต่อกับ “เขาก็ยังสามารถนอนหลับได้โดยไม่สะทกสะท้าน” แล้วค่อยขึ้นย่อหน้าใหม่ตรง “แต่นี่มันอะไรกัน!”มากกว่าครับ
รูปประโยคแปลกๆ ครับ
- หลานชายคนเล็กในบ้าน
ตรงนี้ผมว่าใช้เป็น “ของ” ดีกว่า “ใน” นะครับ
บทที่2 คำผิด เรื่อย – เรื่อยๆ , ถุก – ถูก , บวงตา – ลวงตา , ทคน – คน , ไปป – ไป , อีกน – อีก , เชาวน์ – เชาว์
- มันเป็นสิ่งที่พบได้ในที่ที่ทั่วไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่นี่
อ่านแล้วรู้สึกขาดๆ เกินๆ ครับ ส่วนแรกคือ “ในที่ที่ทั่วไป” ตรงนี้ควรจะเปลี่ยน “ในสถานที่ทั่วไป” หรือตัดมันทิ้งเลยก็ได้ครับ ส่วนที่สองคือ “ที่ไม่ใช่นี่” ผมว่าน่าจะเป็น “ที่ไม่ใช่ที่นี่” มากกว่านะครับ?
แล้วก็ทั้งย่อหน้านั้นอ่านแล้วหาสาเหตุไม่เจอครับ ว่าทำไมที่นี่ถึงไม่ร่มรื่น มีน้ำแต่ขาดเนื้อ จะว่างั้นก็ได้ครับ คือควรจะเสริมเข้าไปหน่อยว่า “มีผู้คนคับคั่ง” หรืออะไร เพราะอยู่ดีๆ ท้ายประโยคออกนอกประเด็นไปถึงงานดีๆ เฉยเลย
- เพราะสัญชาตญาณของเขาบอกมาว่ามามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่
ตรงนี้ที่ “บอกมาว่ามา” น่าจะไม่มีมาตัวสุดท้ายนะครับ
- เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบา
ต้องเป็น”เบาๆ”หรือ”เสียงเบา”นะครับ
มีส่วนที่เว้นวรรคแปลกๆ เช่นเดิมครับ
- ...ทางขวามือล่างสุดของเธอตรงนั้นให้...
เว้นตรงระหว่าง “เธอ” กับ “ตรงนั้น” ครับ
- ...เสียเปรียบชะมัดดูท่าว่างานนี้
เว้นระหว่าง ”ชะมัด” กับ “ดูท่า” ครับ
บทที่3 คำผิด เช่นกัน้ – เช่นกัน ,พราะฉะนั้น – เพราะฉะนั้น , ทะลา – ทะเลาะ , กะน – กัน , นุ้มทุ้ม – นุ่มทุ้ม , ทรรศนะคติ – ทัศนคติ , เหลืออ – เหลือ , ลุกลี้ลน – ลุกลี้ลุกลน , เมละน – เมลัน
- จนพวกอาจารย์ถึงกับปวดไปตามๆ กัน
ตรงนี้น่าจะพิมพ์ตก เป็น”ปวดหัว”นะครับ
- มีเพียงสิ่งนั้นเท่านั้นที่มีพลังพวกนี้
สิ่งนั้นคืออะไรหรอครับ? ถ้าต้องการจะให้เป็นปริศนา เน้นด้วย ‘…’ ก็ดีครับ
- ...จะไม่ขายหน้าเอาตอนทดสอบมั้ยล่ะเนี่ย?
ตรงนี้น่าจะเป็น “จะไปขายหน้าเอาตอนทดสอบมั้ยล่ะเนี่ย?” มากกว่าครับ
บทที่4 คำผิด ต้ง – ต้อง , ถาร – การ , ตนื่น – ตน ,
- เป้าสายตาของคนเหล่ารุ่นพี่และรุ่นเดียวกัน
ตรงนี้ตัดคำว่า “คน” ออกจะทำให้ประโยคเป็นธรรมชาติมากกว่าครับผม
- เอาแต่ตาหวานเยิ้มเพราะรุ่นพี่ลิเดียร์
เป็น”ทำตาหวานเยิ้ม”จะดีกว่าครับ
บทที่5 คำผิด ไม่มีครับ
บทที่6 คำผิด อุตส่ห์ – อุตส่าห์ , อนาจ – อนาถ , ขั่วโมง – ชั่วโมง , อาคา – อาคารเรียน , ขปน – ปน
เว้นวรรคแปลกๆ ครับ
- ...ของเมลันแววตาคู่นั้น
เว้นระหว่าง”เมลัน”กับ”แววตา”ครับ
- ถึงตอนนี้เขากำลังเจ้าพวกนั้นอยู่
ตรงนี้พิมพ์ตกไปนะครับผม
- แต่ฉันมันจะดีกว่านี้...
“แต่ฉันว่ามันจะดีกว่านี้...”
- ฟาลิเซียบ่นเล็กน้อยด้วยสีหน้าขัดใจเล็กน้อย
ตรงนี้ใช้เล็กน้อยซ้ำๆ กันเกินไปครับ อาจจะตัดคำใดคำหนึ่งออกหรือเปลี่ยนเป็น “ฟาลิเซียบ่นเล็กๆ(หรือนิดๆ) ด้วยสีหน้าขัดใจเล็กน้อย” เป็นต้นครับ
บทที่7 คำผิด กิ่งก่า – กิ้งก่า , เครียดขึ้ง – เครียดขึง , มลัน – เมลัน , นิดหน่อน – นิดหน่อย , ที – ที่
- ทว่าท่ามกลางความสนุกสนาน...
ตรงนี้กับย่อหน้าถัดไป คุณเชอร์รี่เขียนซ้ำกันครับ ลองกลับไปอ่านดูนะครับผม
ย่อหน้าแปลกๆ ครับ
- จนเมื่อมันขยายออกจนพอใจแล้ว ... การสั่นสะเทือนนั้นก็ได้หยุดลง...
ตรงนี้ไม่ต้องเว้นย่อหน้าครับ คุณเชอร์รี่เคาะขึ้นบรรทัดใหม่ในขณะที่มันไม่จำเป็นครับผม
- ...จนต้องพากันมาสัมผิวของมัน
ตรงนี้น่าจะพิมพ์ตกครับผม เป็น”สัมผัส”
บทที่8 คำผิด แฮะๆ – แหะๆ (เสียงสูง-ต่ำ) , เก้าแก้ม – เกาแก้ม , ได่ – ได้ , ยื่น – ยืน , ถุง – ถึง , หน้าต่า – หน้าต่าง , สังเกตุ – สังเกต , มขแม้ – แม้
- มีอะไรรึเปล่านะนั่น
ตรงนี้ผมว่าแค่ ”มีอะไรรึเปล่านั่น” ก็น่าจะพอแล้วล่ะครับ
- เพราะถ้าเกิดอาจารย์โอลิเวียร์โอลิเวียร์
ตรงนี้พิมพ์ซ้ำกันครับ
- ...ป่าแห่งนี้ที่ห่างไกลจากที่นี่...
ตกลงว่าป่านี่อยู่ตรงนี้หรืออยู่ห่างจากที่นี่ไปครับ?
บทที่9 คำผิด เมหมือน – เหมือน , อาการณ์ – อาการ , อการ – อาการ , คาเรย์ – คาร์เรย์ , เข้าไว้ – เข้าใจ
- บ้างก็กองสูงเท่าๆ กับเข่าของเขาเสียด้วย
น้ำเสียงประโยคให้ความรู้สึกว่าสูงมากครับ แต่ความเป็นจริง คนนอนซ้อนกันสองคนก็เข่าแล้วครับ
- เป็นเช่นนั้นแล้วเมลันก็ถึงกับ...
น่าจะเป็นคำว่า “เห็นเช่นนั้น” รึเปล่าครับ?
4.ตัวละคร (6 คะแนน/15 คะแนน) – ตัวละครยังบรรยายภาพไม่ชัดครับ ไม่มีการบรรยายลักษณะตัวละครเท่าไหร่ เรียกได้ว่าน้อยมาก คือถ้าไม่มีภาพประกอบจากการแนะนำตัวละคร คงจินตนาการไม่ออกครับ ว่าใครหน้าตายังไง แล้วก็การเข้าถึงนิสัยตัวละครยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ครับ แต่ละตัวไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ถึงมีแต่ก็บรรยายและแต่งออกมาได้ไม่เด่นชัดจนเหมือนไม่มีครับผม
อย่างตัวเอก เมลัน เอง ก็อารมณ์แปรปรวนครับ แรกๆ เหมือนจะร่าเริงสไตล์เด็กหนุ่มบ้านๆ แต่หลังๆ กลับดูขี้หงุดหงิดขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด แถมความคิดแง่ลบที่เหมือนจะเข้าสิงเป็นระยะๆ เหมือนเรียกคะแนนความน่าสงสารนิดๆ ครับ ยังไม่รวมนิสัยเย็นๆ ตอนเอาจริงที่ขัดกับนิสัยหลักด้วย(หมายถึงก่อนความทรงจำกลับคืนมา) โซเองก็เหมือนจะนิ่งๆ เย็นๆ แต่ดันทะเลาะกับฟาลิเซีย หรือทำอะไรด้วยท่าทางร่าเริงจนนิสัยส่วนนั้นโดนกลบไปหมด เป็นต้นครับ
อ่านไปเรื่อยๆ ตัวละครก็ให้ความรู้สึกที่คล้ายกันมากขึ้น อย่างทุกคนที่ดูมีความขี้บ่นเหมือนกันหมด แถมยังดูเหนื่อยง่ายแปลกๆครับ อารมณ์ประมาณ เดินทุกครั้งจะเหนื่อยทุกครั้งเลยรึไง? แล้วทำไมทีสู้หรืออะไรไม่เห็นมีเหนื่อยกันเลย
แล้วก็ตัวละครเรื่องนี้โผล่มาแบบไม่มีอารัมภบทครับ แถมยังเยอะ โผล่มาบางทีมาด้วยชื่อขึ้นมาโต้งๆ ชวนให้สงสัยว่าเจ้าของชื่อคือใคร เป็นใครมาจากไหนครับ เรื่องถัดมาคือการกระจายบทครับ บางครั้งเราไม่จำเป็นต้องให้ทุกตัวแสดงสิ่งที่คิดออกมาครับ มันทำให้ตัวเอกเด่นลดลง แล้วก็ทำให้ตัวรองเด่นขึ้นมามากเกินไป บางครั้งทำให้เนื้อเรื่องอ่านแล้วไม่ค่อยลึกลับเท่าที่ควรด้วยครับ แล้วก็เรื่องสุดท้ายคือความสัมพันธ์ของตัวละคร ทุกคนสนิทกันง่ายมากครับหรือไม่ก็แค้นกันง่ายมาก ง่ายจนน่าตกใจ แถมบางคนที่รู้จักกันมาก่อนก็ไม่มีอธิบายว่ารู้จักกันมาได้ยังไง ตรงนี้ก็แก้ไขด้วยนะครับผม
5.การจัดรูปแบบ (7 คะแนน/10 คะแนน) – ตัวอักษรตัวใหญ่อ่านง่ายดีครับ แต่ผมว่าย่อหน้าเว้นน้อยไปหน่อยครับ แทบไม่ต่างกับบรรทัดปกติเท่าไหร่ แล้วก็อีกเรื่องคือเรื่องของการเว้นระหว่างขึ้นฉากใหม่ ตรงนี้เว้นให้เยอะหน่อยก็ดีนะครับ (มีที่คุณเชอร์รี่ไม่ได้เว้นด้วยครับ) มันจะได้เห็นชัดว่าขึ้นฉากใหม่แล้ว เรื่องสุดท้ายคือระหว่างย่อหน้าครับ มันไม่สม่ำเสมอกัน ดูแล้วลายตาเล็กๆ ก็ลองปรับๆ ดูด้วยนะครับ
รวมคะแนน 62 คะแนน/100 คะแนน
เพิ่มเติม ผมสังเกตว่าตอนที่8 ความทรงจำที่ถูกปิดผนึก(1) ไม่ตรงกับชื่อตอนด้านหน้านะครับผม(เดินทางสู่โลกปิศาจ) แล้วก็ทางที่ดี ใส่เลขตอนไว้ที่ชื่อตอนด้วยครับ ในกรณีที่คุณเชอร์รี่มีตอนพิเศษอะไรมาคั่น ผู้อ่านจะได้เรียงตอน(หรือจำตอน)ได้ว่าตอนที่เท่าไหร่แล้ว เพราะอย่างผมอ่านๆ ไปขณะวิจารณ์เนี่ย ยังมีนั่งงงหลายครั้งครับว่าผมวิจารณ์ถูกตอนรึเปล่า ใส่เนื้อหาวิจารณ์(พวกแก้คำผิด)ตรงกับตอนนั้นหรือไม่
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น