รัก(กัน)เมื่อสาย

''โอ้ยย คุณ!!ฉันเจ็บนะปล่อยสิ!''ฉันมองเขาด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่เข้าใจการกระทำของเขา

''สมควร!คนอย่างเธอไม่จำเป็นที่จะต้องอ่อนโยนเลยสักนิด''พูดจบผมก็ลากเธอมายังที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน

''ปล่อย!จะพาฉันไปไหนคุณอัคคีถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วย!''ฉันได้แต่ตีมือที่เขากระชากแขนฉัน

''ลองดูสิ!ถ้าเธอกล้าลองดีกับฉันเพียงฝัน!''ผมขู่เธอออกไป

พอถึงที่หมายผมก็ปล่อยเเขนเธอและรีบเช็ดมือด้วยท่าทีรังเกียจ''สกปรก''

''ถ้าฉันมันสกปรกแล้วคุณมาจับทำไมห๊ะ!!''ฉันพูดออกไปพร้อมจ้องหน้าเขาอย่างไม่กลัว

''อย่ามาตะโกนใส่ฉันนะ!เพียงฝันคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์''ผมชี้หน้าเธอ

ฉันมองท่าทางของเขาแล้วอยากจะกระโดดจับเขาลงมาตีเสียจริงๆ''หึ!แล้วมันต้องคนแบบไหนละถึงจะมีสิทธิ์''