The Legend Of Devisears ตำนานเจ้าหญิงปีศาจอัศวิน

             "แม้ร่างเนื้อต้องสูญสิ้น มลายเป็นเศษเถ้าธุลี  แต่ดวงวิญญาณของพวกข้า จักตามไปกำจัดเจ้าให้จงได้ ราชาปีศาจแห่งหายนะ ผู้คิดเป็นมหาราชาปกครองดินแดน ขยายอำนาจโดยมิใส่ใจเลยว่า ต้องมีผู้ล้มตายเป็นจำนวนมาก เพียงเพื่อให้ตัวเจ้าได้เป็นใหญ่ โดยมิสนใจว่าต้องมีผู้รับเคราะห์จากสงครามที่เจ้าหวังให้เป็นตามความพึงพอใจของเจ้า แม้สายเลือดเดียวกัน ก็ไม่เว้น..." 

              "ในฐานะองครักษ์ราชินีปีศาจ ผู้เปี่ยมล้นด้วยพระทัยดีงาม ช่วยชีวิตอันไร้ซึ่งหนทาง เมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์ของพวกข้า เปิดทางสายใหม่ให้ก้าวเดินต่อไป พวกข้าก็จักทำเช่นเดียวกัน แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม ก็จักทำเพื่อทุกสรรพสิ่งให้คงอยู่ต่อไป เพื่อมวลมนุษย์ และเหล่าบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งของพวกข้า แม้ต้องดับสูญไปก็ตาม..."                                                                                                                              

                                                         แนะนำตัวละคร

                                              (บริท)เซเรเซียต้า/เซเรซ่า

หัวหน้าองครักษ์ราชินีปีศาจ(นางเอก) เป็นหญิงสาวคนแรกที่ยอมรับใช้และเพื่อตอบแทนบุญคุณ ผู้ชุบชีวิตให้โดยยอมละทิ้งความเป็นมนุษย์(ตอนนั้นใกล้หมดลมหายใจเนื่องจากถูกคนที่ไว้ใจที่สุดฆ่าทิ้งเพื่อหวังสมบัติ) เมื่อได้รับชีวิตใหม่ จึงยอมถวายตัวเป็นไนท์ออฟดีวีเซียร์(อัศวินปีศาจ)และองครักษ์ เป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยน เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ ตรงไปตรงมา เสียสละ ยอมทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ตั้งมั่นไว้ถูกต้อง เพื่อ อนาคต เพื่อนพ้อง คนที่รัก แม้ต้องตายก็ตาม (มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถกำจัดราชาปีศาจได้โดยเอาตัวเข้าแลก จนโดนแทงสวนทะลุร่างกายและล้มลง หลังถอนอาวุธ เลือดสาดกระจายเจิ่งนองไปบนปฐพี ก่อนตายได้เห็นหน้าคนรัก วิ่งมาหาเธอ ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยพลางเรียกหา ในวาระสุดท้ายของชีวิต)

                                                 (โอก้า)เซย์โต้/อลันโด้

หัวหน้าองครักษ์ราชินีปีศาจ(พระเอก) เช่นเดียวกันกับนางเอก(แต่คนละอาณาจักร)เป็นชายหนุ่มคนแรกที่บริท(เซเรซ่า)หลงรัก(เขาเองก็เห็นเธอครั้งแรกและหลงรักเช่นเดียวกัน)มาเจอกันเนื่องจากราชินีทั้งสองดินแดนนัดมาปรึกษาหาเรื่องบางอย่าง เขาเป็นไนท์ออฟดีวีก้า(อัศวินปีศาจ)และองครักษ์ เป็นคนใจดี โอบอ้อม อารี กรุณา อ่อนโยน รักเด็ก ยอมปกป้องหญิงอันเป็นที่รักด้วยชีวิต เพื่อเธอ แม้ต้องบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย (เป็นคนแรกที่วิ่งตามหาพลางเรียกหาบริท ก้มลงโอบกอดร่างหญิงสาวไว้พร้อมเรียกให้ลืมตาขึ้นมา แต่สายไป เพราะเธอสิ้นใจไปก่อน สร้างความเศร้าโศก เสียใจ เป็นอย่างมาก โดยไม่ทันระวัง ธนูพุ่งโจมตีมาจากทุกทิศทางเสียบร่างกาย ขณะโอบกอดร่างไร้วิญญาณของหญิงอันเป็นที่รักไว้ ก่อนเสียชีวิต)

                                                 (ลอร่า)เมทีน่า/ฟลอร่า

องครักษ์ราชินีปีศาจคนที่ 2 เกือบตายท่ามกลางทะเลทราย เนื่องจากเหน็ดเหนื่อย หิวโหย ได้บริทช่วยชีวิตไว้ (ราชินีปีศาจตามมาด้วยจึงมอบชีวิตใหม่ให้ ถวายตัวเป็นไนท์ออฟดีวีเซียร์เช่นกัน) เป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย(เคยเป็นบุตรีคนสุดท้องของขุนนางระดับปลายแถว คาดว่าพ่อหวังให้เธอแต่งงานเพื่อยกฐานะวงศ์ตระกูลให้เทียบเท่ากับบุตรขุนนางคนอี่นๆ โดยไม่สนใจเลยว่าลูกสาวจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เป็นเหตุให้หนีออกจากบ้าน จนมาอยู่ท่ามกลางทะเลทราย ไม่มีน้ำหรืออาหารติดตัว ทำให้ต้องเดินทางอย่างโดดเดี่ยว เดี่ยวดาย อ้างว้าง เป็นเวลาหลายวันหลายคืนและหมดแรงล้มลง ก่อนมาเจอบริท) เป็นคนที่ สุภาพ มีมารยาท (เนื่องจากเป็นลูกสาวขุนนาง จึงได้รับการสอนและปฎิบัติตามธรรมเนียมของสังคมตามแบบผู้ดี แต่สำหรับเธอแล้วไม่ว่าจะเป็นคนระดับไหน มีหน้ามีตายังไงก็ตาม ควรเป็นกันเองดีกว่าเพื่อชื่อเสียงหรือเกียรติยศของวงศ์ตระกูล แต่พ่อแม่ พี่ๆ ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เธอคิด) จริงจัง ฉลาดหลักแหลม เก่งกาจและชำนาญการใช้อาวุธทุกชนิด (ตอนเด็กๆแอบฝึกฝน มิให้คนในครอบครัวรู้) เชื่อมั่นและเป็นห่วงใยบริทมาก ถือเป็นพวกพ้องและเพื่อนคนแรก(ตอนเป็นมนุยษ์ สมัยเด็กไม่ค่อยมีเพื่อนที่จริงใจเลย พวกเค้าเข้ามาตีสนิทเพื่อหวังในมรดกของตระกูล)ที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมาอย่างจริงใจ(เธอเป็นคนแรกที่โจมตีใส่ราชาปีศาจ แต่ไม่ทันถึงตัว ถูกคมอาวุธแทงตรงหัวใจ ยังไม่ตายทันที ก่อนถูกฟันนับครั้งไม่ถ้วน ล้มลงนอนจมกองเลือด สิ้นใจไปในสุด)

                                                 (อาเซล)รูนต้า/อาฟี่ช่า

องครักษ์ราชินีปีศาจ(คนที่ 2 ต่อจากพระเอก)เป็นคนดูเหมือนไม่จริงใจ(ไม่จริงจังต่อหน้าที่)โดยส่วนตัวแล้วชอบไปไหนมาไหน(กระโดดไปทั่วนั่นแหละ)โผงผาง (ตามสถานที่ราชินีไป) เป็นไนท์ออฟดีวีก้าเช่นกัน ขณะสำรวจรอบๆ ปราสาทราชินี เขาเห็นลอร่า(ฟลอร่า)เดินออกตรวจตราอยู่พอดี จึงหลบไปซ่อนตัวก่อน(รู้จักค่าหน้าค่าตาอีกฝ่าย แต่สาวเจ้าไม่เห็นตัว) พลางเฝ้าดูและติดตาม (เพียงพบหน้ากันเสี้ยววินาทีก็หลงรักเข้าให้) พอเธอกลับเข้าไป จึงออกจากที่ซ่อนตัว แล้วกลับเข้าปราสาทไปเพื่อรายงานหัวหน้าองครักษ์(พระเอก) และพบลอร่าที่ตามมาสมทบกับบริทเพื่อรายงานเช่นกัน (ทำให้ลอร่าถึงกับผงะเกือบล้ม จนชายหนุ่มรีบคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน นั่นทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะตะลึงงันกับใบหน้าของเขาผนวกกับไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนกอดใกล้ชิดมาก่อน แม้กับคนในครอบครัวก็ตาม ทำให้ทั้งคู่หายใจไม่ทั่วท้อง ก่อนเงยหน้าสบตากับฝ่ายชาย จนหัวหน้าองครักษ์ทั้งสองต้องส่งเสียง เพื่อให้รู้ตัว ทำให้หลุดจากภวังค์ ผละออกจากกันทันที ด้วยความเขินอาย) เป็นชายหนุ่มหน้าดี (ภายนอกอาจเหมือนคนขี้เล่น สนุกสนาน ไปวันๆ แต่ที่จริงแล้วเป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่มาก)ให้เกียรติ ใจดี เข้าใจและเอาใจใส่ผู้อื่นเสมอ แม้ต่างฐานะก็ตาม (มีฝีมือการต่อสู้ไม่เป็นรองใคร ถนัดทั้งการโจมตี การป้องกัน ไม่แพ้ลอร่า)เป็นคนที่เข้าใจโอก้ามากที่สุด(เป็นคนที่วิ่งตามหลังโอก้าไปเพื่อหาบริท เขาวิ่งตามไป แต่ฝีเท้าซึ่งถนัดแต่การกระโดด ทำให้ช้ากว่ามาก มาเจอโอก้าก็สายไป เห็นร่างกายหัวหน้าเต็มไปด้วยลูกธนูเสียบคาอยู่ในสภาพหมดลมหายใจ อีกทั้งลอร่า ร่างกายของเธอมีร่องรอยถูกฟันในสภาพเลือดท่วม เสียชีวิตไปก่อน สร้างความเสียใจให้เขาเป็นอย่างมาก ด้วยความรวดร้าวเต็มหัวใจ ก่อนถูกแทงท้องด้านซ้ายทะลุ หลังกำจัดผู้เข้ามาทำร้ายจากข้างหลัง ถอนอาวุธออกจนเลือดพุ่งออกมาพลางเดินเข้าหาร่างไร้ลมหายใจของลอร่า ก่อนล้มลงและเสียชีวิตไป)

                                                (เรย์กะ)เรย์มิเดีย/เรย์ช่า

องครักษ์ราชินีปีศาจคนที่ 3 เป็นเจ้าหญิงของอาณาจักรโรมาเดีย (ในพระราชวัง อันเป็นบ้านเกิด เป็นธิดาคนสุดท้องของกษัตริย์ไฮมาเดลผู้ครองราชบัลลังก์ แต่มีผู้ไม่หวังดี คิดครองบัลลังก์แทนโดยขุนนางภายในและเหล่าผู้หิวกระหาย จึงกราบทูลเท็จในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำหรือตั้งใจ โดยไม่ไตร่ตรองหรือถามถึงเหตุผลที่ลูกสาวทำผิดจริงหรือไม่ ต่อมาเกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมาย เป็นเหตุให้เธอออกจากโรมาเดียไป เพราะเข้าใจว่าพ่อไม่รักหรือห่วงใย) เป็นคนที่มีความสามารถในการต่อสู้สูง รักความถูกต้อง เห็นใครโดนทำร้ายหรือเดือดร้อนก็จะเข้าไปช่วยเหลืออย่างไม่ลังเล (แม้สายตาของผู้เป็นพ่อ อาจเห็นว่าเธอผิดก็ตาม) หลังออกเดินทางจากบ้านเกิดมาได้ไม่นาน เธอพบกับเหล่าองครักษ์ราชินีปีศาจทั้งสอง (บริทกับลอร่า) กำลังต่อสู้กับขุนพลของราชาปีศาจภายในป่าที่เธอเดินผ่านมาพอดี (เนื่องจากขุนพลของราชา ทำร้ายมนุษย์ที่หลงเข้ามาในอาณาเขต ด้วยความสนุกสนาน โดยมิสนใจเลยว่าจะบาดเจ็บสาหัสถึงตายหรือไม่) 

เธอโดดเข้าไปร่วมวงด้วย เพื่อช่วยเหลือทันที ประสบการณ์ที่ต่อสู้มาหลายครั้ง ทำให้ขุนพลเพลี่ยงพลั้งได้รับบาดเจ็บ จนล่าถอยไป ด้วยความที่เดินทางมานาน ทำให้เธอหมดแรง องครักษ์ทั้งสองจึงเข้ามาพยุงตัวเธอ ไม่ให้ล้ม ก่อนพาไปปราสาทราชินีเพื่อให้พักผ่อนและวันถัดมา ราชินีปีศาจมาหาเธอ ขณะตื่นมากินอาหารเช้า (พอเธอรู้ว่าที่นี่คือปราสาทและเป็นหนึ่งในอาณาเขตของปีศาจผู้ปกครอง จึงค่อยๆเล่าเรื่องราวของเธอให้ราชินีฟังว่าเหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หลังเล่าจบ ราชินีได้รับรู้เรื่องราวต่างๆที่เธอได้เจอมา ได้เสนอให้เธอมาเป็นไนท์ออฟดีวีเซียร์เพื่อขจัดความไม่ถูกต้องให้หายไป ต่อให้คนอื่นมองว่าผิดก็ตาม แต่สิ่งที่เราทำและเห็นด้วยตาตัวเองนั้น ถูกต้องอย่างแน่นอน)และยอมถวายตัวเป็นองครักษ์ โดยมีบริทกับล่อร่าเป็นพยาน(หลบอยู่นอกห้อง) หลังได้เป็นอัศวินปีศาจ เธอได้ขออนุญาตราชินีให้เธอได้กลับบ้านเกิดเพื่อสะสางและเปิดโปงการกระทำผิดของเหล่าผู้ต้องการเป็นใหญ่บนแผ่นดิน (จริงตามที่พูด พอเธอเปิดโปงเหล่าขุนนางและผู้ให้ความร่วมมือในการโกหกละเลยความจริงว่าบุตรีของพระองค์ ไม่ได้กระทำความผิดตามที่ถูกกล่าวหา สร้างความเศร้าโศก เสียใจให้กษัตริย์เป็นอย่างมาก จึงออกคำสั่งให้ขับไล่เหล่าผู้คิดคดต่อบ้านเกิดเมืองนอน โดยการส่งไปจองจำในดินแดนอันไกล้โพ้น มิให้กลับมาได้อีกตลอดชีวิต) แต่เธอไม่สามารถกลับไปในพระราชวังได้อีกแล้ว เพราะบาดแผลทางใจที่พ่อ ทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ยังไม่เบาบางลง (แม้แผลทางกายหาย แต่บาดแผลทางใจนั้นไม่หาย) ปล่อยให้พ่อต้องทนทุกข์ด้วยความรู้สึกผิดต่อสิ่งที่ทำกับบุตรี ให้อยู่อย่างทรมานไปชั่วชีวิต (บริทกับลอร่ามารอรับพาเธอกลับไป) ต่อมาทั้งเธอและเหล่าเพื่อนองครักษ์ด้วยกัน ได้กลายเป็นพวกพ้องคนสำคัญ ที่มิอาจตัดขาดจากกันได้ ด้วยการร่วมมือและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความผูกพันจึงก่อตัวขึ้นในใจอย่างช้าๆ(เป็นคนที่โจมตีใส่ราชาปีศาจ หลังลอร่าถูกฟัน แต่พลาด เพราะราชาเบี่ยงตัวหลบ จึงถูกฟันที่คอ กระอักเลือดออกมา ก่อนล้มลงและเสียชีวิต)

                                               (คาลิก้า)โซเลย์ต้า/มาฟี่ด้า

องครักษ์ราชินีปีศาจ(คนที่ 3)เป็นคนที่จริงจังที่สุดในบรรดาเหล่าองครักษ์ มักทะเลาะกับอาเซลเป็นประจำ เป็นไนท์ออฟดีวีก้าเช่นกัน (เนื่องจากนิสัยของทั้งคู่ ตรงกันข้าม คนหนึ่งไม่จริงจัง คนหนึ่งจริงจังมาก จึงมักมีเรื่องกันอยู่บ่อยๆ โอก้าต้องปรามทั้งสองอยู่เป็นประจำ แม้ปฎิบัติหน้าที่อยู่ก็ตาม) มีความรับผิดชอบต่องานที่ได้รับมอบหมาย เมื่อได้รับคำสั่งมาต้องทำให้ดีที่สุด เกลียดคนไม่เอาอ่าว(ในหน้าที่) โกหก คดโกง หวังผลประโยชน์ ทำความผิด ทำร้ายผู้อื่น ฯลฯ (ค่อนข้างคล้ายเรย์กะอยู่บ้าง แต่จริงจังมากเกินไปจนเคร่งเครียด) ภานนอกดูเป็นคนเยือกเย็น (ความจริงแล้ว เวลาทำอะไรมักใช้ความคิดเพื่อประมวลถึงผลที่ตามมา)ขณะติดตามราชินี ได้บอกให้เขาไปพักผ่อนก่อน (ราชินีมาปรึกษาหาหรือกับราชินีของดินแดนที่เสด็จไป)เขาเดินไปพลางหาที่สงบๆ เพื่อผ่อนคลาย จนมาพบต้นไม้อยู่กลางทุ่งหญ้าเขียวขจี จึงเดินไปใต้ต้นไม้เพื่อใช้เป็นที่หลบแดด(ร่มเงา)นั่งลงบนพื้นไปสักพัก เขารู้สึกง่วงนอนจึงผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน(ขณะหลับ เรย์กะเดินมาพอดีแล้วเห็นเขาอยู่ใต้ต้นไม้ที่เธอใช้นอนมองดูท้องฟ้าเป็นประจำ จึงเดินเข้ามาเพื่อดูหน้าให้ชัดๆ เขารู้สึกว่ามีใครเข้ามาใกล้ๆจึงจับตัวกดลงพื้นทันทีพลางเอาดาบจ่อคอ พอรู้ว่าเป็นผู้หญิง เมื่อได้สบตากับอีกฝ่าย ถอนดาบออก เพราะนั่งคร่อมตัวฝ่ายหญิงอยู่ ด้วยใบหน้าร้อนผ่าว ไม่เคยใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามมาก่อน เลยเกิดอาการเขินอาย หันหน้าไปทางอื่นเพื่อมิให้อีกฝ่ายเห็นใบหน้าที่เหมือนตะวันลับขอบฟ้า เพราะไม่เคยเจอผู้หญิงที่ดูสวยงามเหมือนดอกฟ้ามาก่อนเลย แม้พบเจอผู้หญิงมากหน้าหลายตาตามดินแดนต่างๆที่เค้าไปทำภารกิจอยู่ก็ตาม แต่เรย์กะสังเกตเห็นว่าหน้าเขาแดงขึ้นมา คิดว่านอนตากแดด เลยเข้ามาใกล้ๆเพื่อถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร เขาหันหน้ากลับมาสบตาเข้ากับเธอพอดี นั่นทำให้ทั้งคู่หน้าแดงก่ำ จนทำให้เรย์กะลุกขึ้นถอยหนี แต่ลุกเร็วไปจึงเสียการทรงตัวเกือบล้ม เขารีบเข้าไปคว้าเอวบางของเธอไว้ได้ทันก่อนพยุงตัวพลางจับมือให้ลุกขึ้นช้าๆ ด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามราวกับเสียงกลอง พออาเซลมาเรียก ทำให้ทั้งสองผละออกจากกันแทบไม่ทัน สร้างความหงุดหงิดให้แก่เขามากเหมือนกับจะบอกว่าเจ้ามาได้ถูกจังหวะจริงๆ เจ้าอาเซลเอ้ย) หลังจากนั้นเขาได้ขอตามเสด็จราชินีไปด้วยเสมอๆ เพื่อมาเจอเรย์กะพร้อมเหล่าเพื่อนองครักษ์ด้วยกันก็มาด้วย(อยากมาเจอหน้าสาวทั้งๆที่เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรกเพียงวันเดียว) ครั้งหนึ่ง ในช่วงพระอาทิตย์ตกยามเย็น เรย์กะเล่าเรื่องของเธอให้เขาฟังอย่างเศร้าๆด้วยความไม่เข้าใจว่า ทำไมคนเราต้องหลงในอำนาจจนคิดเป็นใหญ่ โดยไม่สนเลยว่าต่อให้ผู้อื่นเดือดร้อนด้วยความต้องการแต่เพียงผู้เดียวนั้น เป็นความทุกข์ เศร้าโศก เสียใจ เจ็บปวด รวดร้าว ที่ได้มาจากสิ่งนั้น ต้องสร้างความทรมานอีกสักกี่ครั้งถึงจะพอ พลางน้ำตาไหลออกมา เขาใช้นิ้วมือซับให้อย่างอ่อนโยน พลางโอบกอดเธอเอาไว้ด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง (เป็นคนที่วิ่งตามอาเซล เพื่อหาโอก้า แต่ศัตรูมาขวางหน้าไว้ ทำให้ตามอาเซลไปไม่ทัน หลังกำจัดผู้ขัดขวาง จึงเร่งรีบตามไป แต่สายไป เมื่อเห็นโอก้าถูกยิงสิ้นใจไปแล้วขณะโอบกอดร่างของบริท อาเซลก็นอนจมกองเลือดในสภาพเกือบเอื้อมมือถึงลอร่า ส่วนเรย์กะนั้นเสียชีวิต เนื่องจากถูกฟันที่คอโดยราชาปีศาจ ภาพตรงหน้าทำให้เขาช็อกมากจนไม่ระวังถูกแทงเข้าข้างหลังทะลุหน้าท้อง ล้มลง ก่อนสิ้นใจ พลางเอื้อมมือเรียกหาเรย์กะด้วยความโหยหา)

                                             (ฟาติน่า)เฟรย์อาร์/ฟาร์ต้าน่า

องครักษ์ราชินีปีศาจคนที่ 4 เป็นบุตรสาวของพลทหารไคลาเนีย(อาณาจักรตรงข้ามโรมาเดีย) เป็นคนร่าเริ่ง แจ่มใส อ่อนโยน เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค แม้ต้องเผชิญกับอะไรก็ตาม ลำบากแค่ไหนไม่เคยย่อท้อต่อให้เหน็ดเหนื่อยก็ตาม ยินดีทำทุกอย่างเพื่อคนสำคัญ เกลียดการกระทำที่ไม่ถูกต้อง แอบฝึกฝนการต่อสู้กับอาจารย์นักดาบท่านหนึ่งที่เดินทางมาพักที่บ้านเพื่อน โดยที่พ่อไม่รู้ และเรียนรู้ได้เร็ว มีพรสวรรค์ในการพลิกแพลงเป็นอย่างมาก เปลี่ยนรูปแบบได้ตามสถานการณ์ (เพราะพ่อเป็นพลทหาร เงินที่ได้ไม่ค่อยพอเท่าไหร่ จึงทำงานในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง)ไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดของพ่อ (ที่หวังอยากเลื่อนขั้นไปเป็นนายกองเพื่อคุมกองทหาร โดยวางแผนสังหารบุตรขุนนาง แล้วโยนความผิดให้นายกองคนปัจจุบัน แต่ถูกเพื่อนทหารด้วยกัน ล่วงรู้เสียก่อน จึงไม่สำเร็จและถูกถอดถอนออกจากการเป็นทหาร) หลังจากนั้นครอบครัวของเธอก็ถูกผู้อื่นประณาม ดูหมิ่น ดูถูกเยียดหยาม ฯลฯ กลายเป็นที่น่ารังเกียจในสายตาของสังคมไปในที่สุด อันเกิดจากการกระทำของพ่อ (พอเรื่องดังกล่าวแพร่ออกไป แม่และน้องๆ ไม่มีใครอยากเข้าใกล้หรือพูดคุยด้วยอีก รวมถึงเธอด้วย ทั้งๆที่ไม่มีส่วนรู้เห็นเป็นใจ ในการกระทำของหัวหน้าครอบครัว) และทั้งครอบครัวถูกเนรเทศโดยคำสั่งราชา ให้ไปอยู่ที่ดินแดนอันห่างไกล ไม่สามารถกลับมาได้อีก (พอถูกขับไล่ให้ออกจากแดนบ้านเกิด ชีวิตของเธอ ลำบากมากขึ้น ต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงจุนเจือครอบครัว โดยทำอาหารให้เหล่าคนที่ถูกขับไล่มาเช่นด้วยกันนั้นกินเพื่อปากท้อง จึงรับงานต่างๆ แม้เลือดตาแทบกระเด็นก็ตาม) พ่อที่ถูกถอดยศก็เอาแต่กินเหล้า ไม่ทำงานหรือช่วยเหลืออะไรเลย (เพราะรู้ว่าพ่อมักใหญ่ใฝ่สูงในตำแหน่งทหารมากเกินไป จึงพยายามเข้าห้าม แต่หาฟังไม่ มิหนำซ้ำยังตบหน้าเธอซะหนึ่งฉาด เลือดกลบปาก) มีแต่เอะอะโวยวาย อาละวาด ขอเหล้าเพิ่ม ไม่แตะอาหารหรือน้ำ  พอเหล้าหมดก็ขอให้แม่ซื้อมาให้อีกเป็นเช่นนี้เรื่อยมา ไม่เว้นในแต่ละวัน แม้ขณะเธอออกไปทำงานก็ตาม

วันหนึ่งดินแดนที่เธออาศัยอยู่ถูกไฟเผาบ้าน (เนื่องจากเงินที่พ่อให้แม่ไปซื้อเหล้านั้นหมด พ่อจึงแอบไปขโมยมาจากผู้ปกครองดินแดน ซึ่งมีนิสัยโหดเหี้ยม เห็นแก่ตัว โลภมาก หมกมุ่นในสตรี ใครทำผิดหรือลักเล็กขโมยน้อย ก็สั่งกำจัดทิ้ง โดยไม่สนใจเลยว่าจะเป็นเด็กหรือผู้หญิงก็ตาม) เธอรีบกลับไป แต่บ้านเหลืออยู่เพียงซากที่เพิ่งถูกไฟดับลงเหลือไว้เท่านั้น ครอบครัวเสียชีวิตหมด ไม่มีใครรอดแม้แต่คนเดียว (ยกเว้นเธอ) ขณะนั้นคนของผู้ปกครองผ่านมาเห็นเธอเข้าพอดีและรู้ว่าเป็นลูกสาวเจ้าของบ้านที่ถูกเผาไป จึงคิดจับไปมอบให้เจ้านาย เธอตัดสินใจหนีทันทีก่อนถูกจับไปให้ผู้ปกครอง พลางหลบซ่อนตัวทันทีที่คนเหล่านั้นเรื่อยมา (เพื่อมิให้พบหรือเห็นตัว) และเร่ร่อนไปดินแดนต่างๆ ก่อนหมดแรงล้มลงในป่าแห่งหนึ่งซึ่งเป็นอาณาเขตของราชินีปีศาจ(เธอมั่นใจได้เลยว่าต้องตายแน่นอน เพราะทราบจากคนในหมู่บ้านก่อนจากมานั้นว่า ใครก็ตามที่หลงเข้าไปจะไม่สามารถกลับออกไปได้อีกเป็นครั้งที่ 2 ต้องวนเวียนหาทางออกอยู่เรื่อยๆ เปรียบได้กับเขาวงกตที่มองไม่เห็นหนทาง ไร้ซึ่งแสงสว่าง) ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ได้มาตรวจตราพื้นที่พอดี จึงมาพบเข้าแล้วพากลับปราสาทไปเพื่อรักษาและให้นอนพัก (สายตาของเธอพร่ามัว มองไม่ชัดว่าใครมาช่วยไว้ ได้ยินไม่ถนัดว่าพวกบริทพูดอะไร ก่อนหมดสติไป) วันถัดไปเธอลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง เหตุใดยังมีชีวิตอยู่ ทั้งๆที่คิดว่าตายแน่นอน พลางลุกขึ้นมองดูรอบๆห้อง พบว่า บริท ลอร่า และ เรย์กะ ยืนเฝ้าดูอยู่ห่างๆ ยังไม่ทีที่จะถามอะไร ราชินีมาหาเธอถึงภายในห้องพร้อมถามสาเหตุว่าทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ แรกๆเธอไม่กล้าพูดอะไรออกไป เนื่องจากไม่ไว้ใจราชินี สักพักจึงยอมบอกเล่าเรื่องราวที่ประสบเจอมาให้ฟังอย่างเศร้าๆ พอได้ฟังเรื่องราวที่เธอต้องทนทุกข์กับความหลงในลาภยศทหารของพ่อ ตกระกำลำบากมานานพลางหลบซ่อนตัวไปเรื่อยๆด้วยความโดดเดี่ยว ราชินีจึงเสนอให้เธอเป็นไนท์ออฟดีวีเซียร์เพื่อปกป้องและมิให้ใครเป็นแบบเดียวกันกับเธอ แต่มิใช่กำลังหากปราศาจากความอ่อนโยนภายในจิตใจ ก็ไม่มีความสามารถที่จะคุ้มครองใครได้แม้กระทั้งคนที่เรารัก ทำให้เธอยอมถวายตัวเป็นองครักษ์ด้วยความเต็มใจ(หลังจากนั้นเธอขออนุญาตราชินีกลับไปที่ดินแดนซึ่งเคยอยู่แต่ก่อน เพื่อล้มล้างอำนาจอันไม่ชอบธรรมของผู้ปกครองให้สูญสิ้นไป โดยทำลายทรัพทย์สิน เงินทอง เผาคฤหาสน์ให้มอดไหม้เหมือนกับที่ทำกับครอบครัวของเธอ)พอผู้ปกครองสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปก็ถูกชาวเมือง(เหล่าผู้ถูกเนรเทศ)ปาก้อนหินใส่ให้สาสมกับการกระทำที่ก่อขึ้นด้วยใจอำมหิต โหดเหี้ยม ลงมือทำร้ายโดยไม่สนใจคำร้องอ้อนวอนของผู้ไม่มีทางต่อกรกับตนได้ ก่อนถูกรุมทำร้ายอย่างทารุณจนตายไปอย่างน่าสมเพช(เธอเป็นคนที่โจมตีใส่ราชาปีศาจ หลังเรย์กะถูกฟันที่คอ จู่โจมเข้าไปอย่างไม่ยั้งมือ พอเปิดช่องว่างเป็นเหตุให้โดนแทงที่แขนขวาจนใช้การไม่ได้ ถูกฟันที่ขาซ้ายก่อนถูกแทงเข้าที่หน้าท้องล้มลง กระอักเลือดออกมา เสียชีวิตไปในสภาพเลือดท่วมปฐพี)

                                              (เดริโต้)เบย์เดย์ต้า/คาชูเรน

องครักษ์ราชินีปีศาจ(คนที่ 4)เป็นคนที่เย็นชา(ไม่แสดงความรู้สึก)ในบรรดาองครักษ์ ไม่มีใครทราบว่าคิดอะไรอยู่กันแน่(จะเปิดปากพูดแต่เฉพาะเรื่องสำคัญๆเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นเป็นเรื่องไร้สาระ)เป็นไนท์ออฟดีวีก้าเช่นกัน(หน้าตาดูสวยเหมือนผู้หญิงแลดูงดงามมาก จนไม่อยากเชื่อว่าเป็นผู้ชายจริง) มีความสามารถในการปลอมตัว(ในการแอบสืบข่าวหรือล้วงความลับของฝ่ายตรงข้าม) ต่อยหนัก ถนัดการใช้ดาบยาว(เป็นอาวุธคู่กาย)ดาบสั้น คล่องแคล่ว ว่องไว ดั่งสายลมที่พัดผ่าน(ไม่สนิทกับใครมากนัก หากไม่จำเป็น หน้าที่ต้องมาก่อน แม้เหล่าเพื่อนองครักษ์ด้วยกันเองก็ตาม) ขณะแอบลอบเข้าไปสืบปราสาทราชาปีศาจ เพื่อให้รู้ว่าราชาวางแผนทำอะไรอยู่ เขาเห็นฟาติน่า(แอบเข้ามาสืบเช่นเดียวกัน) เข้าใจผิดว่าเป็นคนของราชา จึงโจมตีใส่ทันทีโดยไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว ก่อนกดตัวเธอลงกับพื้นพลางเอาดาบสั้นจ่อคอ พอเห็นหน้าของเธอชัดๆ รู้ว่าเป็นผู้หญิงและไม่ใช่คนของที่นี่ จึงถอนดาบออก (สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง) พร้อมบอกว่าสตรีไม่ควรมาอยู่ที่นี่คนเดียวให้ออกไปซะก่อนมีใครมาเห็นเข้า (ดังที่กล่าวมา เธอรีบไปทันทีที่เขาบอก)

หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว เขาเข้าห้องเพื่อพักผ่อนทันทีที่มาถึงก่อนล้มตัวลงบนที่นอนด้วยความเหนื่อยอ่อน ขณะกำลังหลับตาเพื่อนอนเอาแรง พลันใบหน้าของฟาติน่าก็โผล่เข้ามาในห้วงความคิดทันที(ด้วยความงุนงงและไม่เข้าใจว่าทำไมภาพของเธอถึงปรากฎเข้ามาในหัวของเขาได้)เช้าวันถัดมา เขารีบออกไปตามหาฟาติน่าทันทีโดยไม่สนใจเสียงของคาลิก้าที่ตะโกนไล่หลังมา เขาสืบหาที่อยู่ของเธอจนพบและได้รู้ว่าเธอเป็นองครักษ์ราชินีปีศาจของอีกดินแดนหนึ่งนั่นเอง เขาค่อยๆย่องไปหาเธอจากด้านหลังเพื่อมิให้ตกใจ เพราะต้องการทราบว่าเข้าไปทำอะไรที่ปราสาทของราชาปีศาจ ยังไม่ทันทีที่จะทำอะไร เธอหันกลับมาพอดีเลยทำให้ตกใจจนเกือบล้ม เขารีบคว้าเอวบางเธอไว้ทันที ก่อนพยุงให้เดินช้าๆด้วยความระมัดระวังพลางถามว่าไปทำอะไรที่ปราสาทราชา(เขาไม่ทันสังเกตเลยว่าหน้าสาวแดงเป็นมะเขือเทศไปซะแล้วด้วยหัวใจที่เต้นโครมคราม เพราะไม่เคยถูกผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวมาก่อน) เธอบอกว่าราชินีสงสัยว่าราชาคิดทำอะไร จึงให้เธอไปสืบมาและเจอเดริโต้ที่โจมตีใส่ทันที เลยมิได้รู้ว่าราชาแอบตั้งใจทำอะไรกันแน่ (เขาเอ่ยขอโทษเธอ เนื่องจากไม่รู้และเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนของราชา)และแล้วหลังจากนั้นเขาแวะเวียนมาหาเธอทุกวัน(เพื่อชดใช้ที่ทำเธอเสียงานและเล่นจับทุ่มลงพื้นเต็มๆ)จนค่อยๆก่อเกิดเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว

(เป็นคนที่เข้ามากำจัดศัตรูหลังคาลิก้าเร่งรีบตามอาเซลไป เขาตามไปทีหลัง พบว่าเหล่าเพื่อนองครักษ์เสียชีวิตหมด รวมทั้งบริท ลอร่า เรย์กะ และฟาติน่าในสภาพหมดลมหายใจ แขนขวาถูกแทง ขาซ้ายถูกฟัน หน้าท้องเลือดไหลเจิ่งนองเต็มพื้น เขากู่ร้องเรียกชื่อเธอด้วยความเสียใจอย่างที่สุด น้ำตาไหลอาบแก้ม ถูกฟันเข้าที่กลางหลัง ล้มลงก่อนโดนกระหน่ำโจมตีใส่นับไม่ถ้วน สิ้นใจไปในที่สุด)