Haikyuu + (KNB) ผู้จัดการตัวร้ายของชมรมวอลเลย์บอลชายคาราสึโนะ [OC]

ตอนที่ 00

ปี๊ดดด เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณการจบการแข่งขันของกีฬาวอลเลย์บอลระหว่างทีมยูคิงาโอกะและทีมคิตากะวะไดอิจิ

ซึ่งทีมที่ชนะก็คือคิตากะวะไดอิจินั่นเอง !

"ราชาแห่งสนามงั้นหรอ น่าสนใจดีนะ"

"เจ้าคนตัวเล็กนั่นก็น่าสนใจดีนะครับ" กลุ่มผู้ชายสามคนกำลังพูดถึงนักกีฬาที่เพิ่งแข่งจบไป

"หวังว่าปีนี้จะมีคนน่าสนใจแบบนั้นมาเข้าชมรมล่ะนะ เอาล่ะ กลับกันเถอะ"

"อื้ม/ครับ"

ขณะที่คนพวกนั้นเดินจากไป เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาลสวยที่ยืนอยู่ไม่ไกลกันนักก็ได้ยินถ้อยคำเหล่านั้นเช่นกัน พร้อมทั้งมองชุดยูนิฟอร์มของพวกเขา

"คาราสึโนะงั้นหรอ ชักสนใจขึ้นมาแล้วสิ ^^"

"คุณหนูครับ ถึงเวลานัดแล้วนะครับ"

"ถ้าอย่างนั้นก็กลับกันเถอะค่ะ"

อีกด้านหนึ่ง

"ฮัดชิ้ว! ทำไมถึงรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีกันนะ"

"จุน เป็นอะไรน่ะ"

"ไม่เป็นไร ๆ" แค่คิ้วมันกระตุกไม่หยุดเลยน่ะสิ

"ว่าแต่ 'ริสะ' ไปดูการแข่งขันวอลเลย์บอลนี่นา ลูกบอกคุณรึเปล่าว่าจะกลับเมื่อไหร่"

"อะไรกัน ไม่รู้หรอกหรอว่าวันนี้ลูกจะไปค้างที่ตระกูลอาคาชิน่ะ"

"ว่าไงนะ !!"

"ก็ตามนั้นล่ะ เห็นบอกว่ามีเรื่องที่อยากคุยกับเซย์ (อาคาชิ เซย์จูโร่) น่ะสิ"

"ไอหมอนั่น =_=***"

"ฮ่า ๆๆๆ นี่คุณยังไม่เลิกแค้นที่คำแรกที่ลูกพูดได้ไม่ใช่ชื่อตัวเองอยู่อีกรึไง"

"ก็พ่อ..."

"นี่พ่อคนหวงลูกสาว...ปล่อยให้ลูกทำตามใจตัวเองเถอะน่า ลูกน่ะฉลาดจะตายไป" ก็นะ...ลูกของไอดะ ริโกะคนนี้ซะอย่าง

"แต่พ่อก็อดเป็นห่วงไม่ได้นี่นา"

"ลูกเลือกโรงเรียนที่จะเข้าได้แล้วนะ เห็นว่าเข้าที่คาราสึโนะ และจะไปอยู่คนเดียวที่นั่น เลยไปคุยกับอาคาชิเรื่องนี้นี่แหละ เห็นว่าอยากให้ช่วยเป็นสปอนเซอร์สร้างสระว่ายน้ำให้ด้วยน่ะ"

"แล้วทำไมลูกถึงต้องไปพึ่งพาเจ้ารุ่นน้องหน้าเหม็นคนนั้นด้วยล่ะ"

"ก็แหม...อาคาชิรวยนี่นา แถมยังหลงลูกสาวเราจนยอมตามใจยิ่งกว่าคุณพ่อกับคุณตาซะอีก"

"ชิ พ่อจะงอนแม่แล้วนะ"

"ฮ่า ๆๆๆ ไม่ง้อนะฮิวงะ"

"ฉันแต่งเข้าบ้านเธอ ตอนนี้ชื่อไอดะ จุนเปย์แล้ว"

"น่ารักซะไม่มี คุณพ่อจอมหวง ^_^"

"น่ารักก็รักด้วยสิ"

"ก็รักน่ะสิ"

ตัดกลับมาที่เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาล เธอคือ 'ไอดะ ริสะ' ลูกสาวเพียงคนเดียวของ 'ไอดะ ริโกะ' และ 'ไอดะ จุนเปย์ ' เพราะคุณพ่อแต่งเข้าตระกูลของคุณแม่เพื่อพิสูจน์รักแท้ให้คุณตาของเธอเห็น เธอถึงได้ใช้นามสกุล ไอดะ ความรักของทั้งคู่ทำให้เธอที่เกิดมาได้รับความรักอย่างเต็มเปี่ยม แถมยังได้รับความรักจากเหล่าคุณอาทั้งหลายที่เปรียบเสมือนขาทองคำในนิยายอีกด้วย แค่ยกตัวอย่างตระกูลอาคาชิ ที่มีผู้นำตระกูลคือ 'อาคาชิ เซย์จูโร่' ซึ่งรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของญี่ปุ่น ก็เพียงพอให้คนธรรมดาพากันอิจฉาตาร้อนแล้ว เธอยังเกิดมาหน้าตาดี และมีความสามารถมากมาย แต่ถึงจะมีคนตามใจเธอมากขนาดไหน เธอก็ไม่ได้กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ คนที่เธอให้ความสำคัญเธอก็ทุ่มเทและเอาใจใส่มากเช่นกัน คนที่รู้จักเธอจึงหลงเสน่ห์เธอจนถอนตัวไม่ขึ้น จนคุณพ่อจอมหวงและคุณตาสุดหวงโหดแทบจะอกแตกตายวันละหลาย ๆ รอบ เลยทีเดียว

"คุณอา สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะคะ ^^"

"ริสะ...ผมยังไม่แก่หรอกนะ เรียกเซย์เหมือนเดิมสิ"

"ฮ่า ๆ ค่ะ ๆ ริสะแกล้งเซย์เล่นหรอกน่า" ดวงปักธงขาทองคำของฉันคงเยอะเกินไป ตอนที่เซย์กับเพื่อนมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่ ฉันได้ยินคุณน้าเรย์โอะเรียกเซย์ตอนก่อนจะกลับก็เลยออกเสียงตาม คำแรกที่พูดได้ถึงเป็นคำว่าเซย์ ตั้งแต่นั้นมาคุณพ่อก็เหม็นขี้หน้าเซย์มาตลอด กลับกันเซย์กลับโดนตกจนอยากจะลักพาตัวฉันกลับบ้าน เกิดเรื่องขึ้นมากมายเลยทีเดียว แต่กลับมาที่ปัจจุบันจะดีกว่า เพราะได้อ่านมังงะเกี่ยวกับกีฬาวอลเลย์บอล และทีมในดวงใจที่ฉันเชียร์ดันแพ้ก่อนจะถึงรอบชิง มันทำให้ฉันหงุดหงิดสุด ๆ ไปเลย ฉันเลยตัดสินใจว่าจะเป็นผู้จัดการทีมวอลเลย์บอลและพาทีมไปเป็นอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นให้ได้ แน่นอนว่าหลังจากอ่านจบฉันก็ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับวอลเลย์บอลทุกอย่างแถมยังไปดูการแข่งในสนามจริงด้วย และนั่นก็ทำให้ฉันเจอคนที่น่าสนใจ และโรงเรียนที่อยากจะเรียนต่อ ทำให้วันนี้ที่มีนัดกับเซย์อยู่แล้วก็ถือโอกาสคุยเรื่องนี้ด้วยเลย

"เหม่ออะไรอยู่น่ะริสะ ไปอาบน้ำก่อนสิ เซย์จะเตรียมอาหารรอนะ"

"อ๊ะ...เข้าใจแล้วค่ะ หลังจากทานเสร็จริสะมีเรื่องจะปรึกษาด้วยนะ"

"ได้สิ ^^"

หลังจากอาบน้ำทานอาหารเสร็จแล้ว เราจึงมานั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ มากมาย ทั้งทีวีจอยักษ์ เครื่องเล่นเกม และขนมของโปรด (ซึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่นั้นของริสะ)

"เอาล่ะ มาคุยกันเถอะ"

"ริสะจะเข้าโรงเรียนคาราสึโนะ"

"ทำไมล่ะ ?"

"ริสะ จะเป็นผู้จัดการทีมวอลเลย์บอลและพาทีมชนะจนเป็นที่หนึ่งของญี่ปุ่น"

"ริสะ ไม่ได้ชอบบาสหรอกหรอ"

"แน่นอนว่าริสะชอบบาส แต่ริสะชอบเล่นเวลาว่างมากกว่า ตอนนี้ริสะอยากจริงจังกับวอลเลย์บอลค่ะ"

"แน่นอนว่าเซย์ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว รู้ใช่ไหมว่าถ้าต้องการอะไรขอแค่บอกเซย์น่ะ"

"เซย์บอกคำนี้ตั้งแต่ริสะอายุ 5 ขวบนะ"

"จะบอกตลอดไปเลยล่ะ ^_^"

"รักริสะใช่ไหมล่ะ >•<"

"หึ ๆ แน่นอนอยู่แล้ว" ริสะน่ะเย็นชา แต่ถ้ากับคนสนิทน่ะขี้อ้อนสุด ๆ แล้วเขาก็ชอบเวลาที่ริสะอ้อนมาก ๆ ซะด้วย

"อยากได้ที่พักแบบไหนดี"

"ขอแค่ใกล้โรงเรียนก็พอค่ะ ไม่ต้องหรูมากนะคะ"

"เข้าใจแล้ว" แน่นอนว่าต้องหรูระดับที่เขาพอใจ

"แล้วก็เรื่องสระว่ายน้ำน่ะค่ะ พอจะทำเรื่องขอสร้างได้รึเปล่าคะ อยากให้คนในชมรมได้ฝึกแบบไม่จำกัด"

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ทางโรงเรียนตกลงแล้ว ขอแค่ยื่นเรื่องใช้สระอย่างเป็นระเบียบก็ไม่มีปัญหาล่ะนะ งบให้ชมรมเซย์ก็จะจัดการให้เองต้องการเท่าไหร่ก็มาเบิกได้เลย แต่รู้ใช่ไหมว่าคิดค่าบริการ ^^"

"โธ่ ริสะหอมแก้มให้สิบทีเลย" เพราะเซย์เห็นตอนคุณน้าโมโมอิคิดค่าบริการด้วยการหอมแก้มก็เลยทำตามน่ะสิ ถึงจะน่าอายไปหน่อยแต่ก็เป็นการแสดงความรักรูปแบบนึงล่ะนะ -/////-

"พูดแล้วนะ...มาให้ฟัดซะดี ๆ "

"เดี๋ยวก่อนค่ะ อยากดูแลเรื่องอาหารการกินของคนในทีม รวมถึงการพัฒนาการฝึกด้วย อย่างการไปแคมป์ฝึกส่วนตัวน่ะ เซย์ช่วยเรื่องนี้ด้วยนะคะ *0*" เซย์น่ะเป็นสายเปย์ ต้องรีดไถ...แค่ก...ถึงจะบอกว่ารีดไถแต่ความจริงคือถ้าไม่ยอมพึ่งพาก็จะโดนงอนน่ะสิ ถึงจะง้อไม่ยากแต่ก็ไม่ทำให้งอนจะดีกว่า

"จะจัดการให้นะ ตอนนี้ถึงเวลาของเซย์แล้ว มานั่งตรงนี้สิ"

"เร็ว ๆ นะคะ ริสะง่วงแล้ว -////-"

"หึ ๆ ง่วงหรือเขินกันแน่"

"พูดอีกจะไม่ให้หอมแล้ว"

"ยอมแล้วครับ" หลังจากถูกหอมแก้มจนแดงไปทั้งตัวก็ถึงเวลาแยกย้ายเข้านอน เมื่อเข้าห้องนอนของตัวเอง ย้ำว่าของตัวเองเพราะได้มานอนที่นี่บ่อยมากจนนึกว่าบ้านหลังที่สอง แน่นอนว่าทั้งหมดย่อมเป็นผู้นำตระกูลที่เตรียมทุกอย่างที่เด็กผู้หญิงต้องมีไว้ให้ เพื่อให้ริสะรู้สึกสะดวกสบายที่สุด ต่อให้ทุ่มงบเท่าไหร่ก็ไม่เสียดายสักนิด ไม่ได้รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตามใจลูกสาวของรุ่นพี่ที่รู้จักมากขนาดไหน และไม่รู้ด้วยว่าทำไปเพราะรักเธอแบบไหนกันแน่...แต่นั้นก็เป็นเรื่องของอนาคตล่ะนะ......

"อยากเปิดเทอมเร็ว ๆ จังเลย ><"