หวงไซซีสตรีนางนี้น่ากลัวนัก

ณ มุมหนึ่งของห้วงมิติของชีวิตหลังความตาย สองผู้ยิ่งใหญ่ที่เพิ่งจากภพภูมิของต้าหยวนอย่างจูเฟยอวี่และหลิน ซูเม่ยต่างยืนจับมือและกอดกัน ทั้งคู่อยู่ในสภาพหนุ่มสาวเหมือนเมื่อแปดสิบปีก่อนไม่มีผิด

"ข้าคิดว่าเสด็จพี่จะปล่อยให้ข้าเดินทางลำพัง" หลินซู เม่ยกอดพระสวามีในสภาพของวิญญาณพลางร้องไห้ไปด้วย นางที่จากมาก่อนคิดว่าเขาจะเป็นเช่นไร จะเศร้าใจแค่ไหนแต่แล้วไม่นานนางก็เห็นเขาค่อย ๆ เดินมาหานาง

"ไม่รู้ว่าชีวิตหลังความตายจะเป็นเช่นไร เมื่อข้ามสะพานนั้นไปและดื่มน้ำแกงยายเมิ่งแล้วเราจะลืมกันตลอดกาลใช่หรือไม่เพคะ" หลินซูเม่ยถามด้วยเสียงสะอื้น

"ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดไม่ว่าจะชาติภพไหนพี่จะหาน้องจนเจอ เราจะหากันจนเจอ" จูเฟยอวี่ร้องไห้ไม่ต่างกับคนรัก เขาเช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน

"ฮ่าฮ่าฮ่า พ่อหนุ่มเจ้ากล่าวถูกแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ชาติภพใดเจ้าก็จะหานางจนเจอ หรือไม่เจ้าก็จะพานางมาร่วมเคียงข้างได้เสมอ"

"ท่านตาผู้นั้น!" หลินซูเม่ยหันมองตามต้นเสียงที่ได้ยิน นางต้องตกใจเมื่อเขาคือชายชราที่เตือนนางเรื่องที่นางกำลังจะไปโผล่ในยุค 60 ของประเทศจีนเมื่อเกือบร้อยปีก่อนที่นางจะทะลุมิติไปยังยุคฮั่นและตามมาด้วยการทะลุมิติซ้ำซ้อนมายังแผ่นดินต้าหยวนที่นางเพิ่งตายจากมา

"จุ๊ ๆ อย่าคิดถามอะไรมากมันทำให้ข้าเสียสมาธิ! เตรียมตัวนะ หนึ่ง สอง...สาม!!" เปรี้ยง!!

"ท่านพี่!!!"

"น้องหญิงงงงง!!"

"อ้าวพลาดอีกแล้วเหรอเนี่ย ฉิบหาย! คราวนี้จะเจอกันได้ยังไง?" ชายชราลึกลับพูดเพียงเท่านั้นร่างของเขาก็หายวับไปอีกครั้งทิ้งปัญหาไว้ให้กับคนอื่นอีกแล้ว "..."


จากไรต์ถึงรี้ด
สวัสดีค่ะรี้ดทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากเรื่องหลินซูเม่ยผู้พลิกชะตาร้าย แต่เนื้อเรื่องมิได้ต่อเนื่องกันถึงแม้รี้ดจะไม่อ่านเรื่องก่อนหน้าก็ไม่ขัดอรรถรสแต่อย่างใด
นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC