หมู่บ้านหมอผี

ข้อมูลเบื้องต้น

วายุ : " ดูเหมือนศาลหลักบ้านจะสภาพย่ำแย่เลยนะครับ "

มองดูศาลไม้เก่าๆที่มีหญ้าขึ้นรกรุงรัง ข้างในมีไม้สลักรูปคนแก่สมัยโบราณ นั่งถือไม้เท้าอยู่ในนั้น 

อาคม : " นี่ก็เป็นอีกสาเหตุนึง ที่ปอบเข้ามาในหมู่บ้านนี้ได้ง่ายๆ เพราะ ไม่มีใครสนใจให้ความเคารพกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขาดคนดูแล สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะไม่มีบารมีคุ้มครองหมู่บ้านครับ "

อาคมกับวายุยืนมองศาลที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับมีหมอธรรมและลุงเพิ่ม มาด้วย

หมอธรรม : " แต่ก่อนมีคนดูแลประจำอยู่ที่นี่.." พูดพร้อมส่ายหัว " หลังจากมีคนมาให้หวยถูกนั่นแหละ..ทุกคนเลยเริ่มเลอะเลือน ลืมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่คู่กับหมู่บ้านมาช้านาน...ซ้ำคนที่ให้หวยยังบอกให้ชาวบ้านไม่ต้องไปเคารพศาลหลักบ้านอีกนะ " เสียงแก่ๆ ตามวัยชราพูด

วายุ : " ตอนนี้คงได้รับบทเรียนราคาแพง.....ราคาที่แม้แต่ถูกหวยพันล้าน ก็ไม่สามารถซื้อชีวิตที่เสียไปคืนมาได้ "

อาคม : " สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ คือระดมพลนำชาวบ้าน มาทำความสะอาด แล้วจัดการทำบุญให้กับหลักบ้านนะครับ "

ผู้ใหญ่บ้านนำทีมชาวบ้านมาทำการถาง ทำศาลขึ้นใหม่ อย่างแข็งขัน 

อาคม : " คนที่เสียไป...ทั้งหมดคงเป็นคนที่ไปขอหวยมาใช่มั้ยครับ "

พูดขณะมองชาวบ้านกำลังนำสำรับอาหารมาตั้งอยู่หน้าศาล เตรียมทำพิธี 

ผู้ใหญ่บ้านทอง : " ใช่แล้ว.... " มองอาคมอย่างแปลกๆใจ

จากนั้น ชาวบ้านนิมนต์พระมาสวดทำพิธี หมอธรรมก็นำชาวบ้าน ประกอบพิธีกรรมด้วย

ผู้ใหญ่บ้านทอง : " เรื่องนี้จะจบจริงๆแล้วใช่มั้ย "

ถามอาคมที่ยืนพนมมือฟังพระสวด วายุยืนสงบเสงี่ยม อาคมยกมือขึ้นเหนือหัวก่อนวางลง

อาคม : " จะจบจริงๆต้องไปที่ต้นเหตุครับ "  

วายุ อาคม นั่งสามล้อโดยมีลุงเพิ่มเป็นคนขับรถแล่นผ่านหมู่บ้านดงปอบ ลึกเข้าไปด้านในอีก5กิโลเมตร ระหว่างทางเป็นป่าตลอดทาง เข้าไปถึงป้ายหมู่บ้าน ' หมู่บ้านหมอผี ' รถแล่นเข้าไปด้านใน ท่ามกลางสายตาผู้คนจากหมู่บ้านมองรถที่ขับเข้ามาอย่างแปลกๆ

รถจอดตรงลานบ้านผู้ใหญ่ดำบ้านจากคำแนะนำของผู้ใหญ่บ้านดงปอบ 

ผู้ใหญ่บ้านดำ : " ใช่คนที่ผู้ใหญ่บ้านทองแนะนำมาใช่ไหม?. "

(ผู้ใหญ่บ้านดำ วัยกลางคน หน้าตาดูดุนิดหน่อย ผิวขาว ไว้หนวดดูน่าเกรงขาม )

เดินมาถามยังที่รถสามล้อจอดอยู่

ลุงเพิ่ม : " ใช่ครับ.. " ตอบผู้ใหญ่บ้านพร้อมเดินลงรถ

อาคมกับวายุ ลงมาจากสามล้อยกมือสวัสดีผู้ใหญ่บ้านดำ ตอนมาถึงเป็นเวลา เกือบเที่ยง (เรียกผู้ใหญ่บ้านหมอผีว่า ลุงดำ นะครับ )

ลุงดำชวนทั้งสามคนขึ้นไปทานข้าวบนบ้าน บ้านไม้2ชั้น 

อาคมเดินขึ้นมาบนบ้านก็สัมผัสได้ถึงสิ่งลี้ลับที่อยู่บนบ้าน มองไปหาวายุเองก็รู้สึกได้เหมือนกันทั้งสองพยักหน้า ขึ้นไปนั่งบนชานบ้านเรียบร้อย

ลุงดำ : " หวานเอ้ย!...จัดสำรับกับข้าวมาให้แขกหน่อยสิ " ตะโกนเข้าไปยังบ้าน

หวาน : " จ้าพ่อ~ " เสียงตอบกลับจากหวาน

ซักพักประตูเปิดออก เป็นผู้หญิงอายุไล่เลี่ยกับอาคมและวายุ รูปร่างสวย ผิวขาว ผมยาวเกือบจะถึงกลางหลัง ดวงตาแจ่มใส คิ้วสวยงอนได้รูปแก้มสีชมพูอ่อน ปากสีแดงนิดๆ ใส่กางเกงชุดวอร์มขายาวกับเสื้อสีชมพูลายการ์ตูน ถือสำรับกับข้าวออกมาจากประตู วายุและอาคมมองอย่างทึ่งนิดๆในความสวย ก่อนลุงเพิ่มจะไปรับสำรับกับหวาน

หวาน : " ขอบคุณค่ะ"

ลุงเพิ่ม : " ลุงสิต้องขอบใจหนู " 

จากนั้นหวานก็เดินเข้าไปในบ้าน 

ลุงดำ : " เอ้าเชิญๆ "

จากนั้นพากันกินข้าวจนอิ่ม อาคมกับวายุอาสาเอาสำรับไปเก็บ

ลุงดำ : " จะให้แขกทำได้ยังไง..." เรียกหวานให้มาเก็บ 

ลุงดำ : "ถ้าอย่างงั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า "

มองไปที่ลุงเพิ่ม

ลุงดำ : " ลุงจะเป็นคนมาจัดการกับปอบอาคมสินะ "

ลุงเพิ่ม : "เปล่าครับๆ " รีบตอบปฏิเสธ " เป็นเด็กทั้งสองคนนี้ครับ " หันมาทางวายุและอาคม

ลุงดำ : " เด็กจะไหวแน่เหรอ....อันตรายถึงตายเลยนะ...เล่นกับสิ่งที่มองไม่เห็น " พูดแสดงถึงความเป็นห่วง

อาคม : " ไม่รู้สิครับ...แต่...เอ่อ...ภรรยาของลุงน่าจะนอนอยู่ในบ้านใช่มั้ยครับ? "

ลุงดำ : " เธอรู้ได้ยังไง! " พูดอย่างตกใจ 

อาคม : " ก็กุมารทองมาขอให้ช่วย... "

ลุงดำ : " กุมาร!! " มองดูอาคมอย่างทึ่งๆ

จากนั้นลุงดำพาอาคมกับวายุเข้าไปในบ้าน ส่วนข้างนอกมีลุงเพิ่มนั่งสูบบุหรี่ที่วายุยื่นให้ก่อนเข้ามา

วายุ : " ผมขอรบกวนลุงเพิ่มซักอย่างจะได้มั้ยครับ " 

ลุงเพิ่ม : " ตามแต่คุณหนูเลยครับ "

วายุ : ยื่นบุหรี่ให้ลุงเพิ่มทั้งหมด3ตัว " รบกวนช่วยสูบตั้งแต่ทันทีที่ผมเข้าไปเลยนะครับ และหลังจากที่บุหรี่ตัวแรกหมดไป ให้สูบตัวที่สองและสาม เสร็จแล้วให้นำ ก้นบุหรี่ทั้ง3โยนไปข้างนอกพร้อมกันเลยนะครับ "

ลุงเพิ่ม : " เอ...บุหรี่นี่คุณหนูทำเองหรอครับ?"

พูดขึ้นหลังรับบุหรี่จากวายุมาดู

วายุ : " สูตรลับเฉพาะเลยแหละครับ " ขยิบตาให้ลุงเพิ่ม เพื่อไม่ให้แกรู้สึกเหมือนเป็นคำสั่ง 

วายุ : " ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นลุงต้องสูบตามที่ผมบอกไว้ให้ได้เลยนะครับ..."พูดย้ำกับลุงเพิ่ม

ลุงเพิ่ม : " รับทราบครับคุณหนู ". พูดอย่างหนักแน่น 

ลุงดำยืนมองวายุพูดกับลุงเพิ่มอย่าง งงๆ สงสัยว่าทำไมต้องสูบด้วยแต่ก็ไม่ได้ถาม

ทันทีที่เข้ามาข้างใน วายุและอาคม รู้สึกถึงอะไรซักอย่าง ที่ตามองไม่เห็น ลุงเพิ่มเริ่มสูบบุหรี่ตัวแรก

ลุงเพิ่ม : " รสชาติแปลกๆ " พูดขณะพ่นควัน   ควันมากกว่าบุหรี่ปกติถึง4เท่า ลุงเพิ่มมอง.     อย่างอึ้งๆ 

ในบ้านปรากฏมีพระพุทธรูปปางต่างๆ ทั้งท่านอนและขัดสมาธิ มีรูปคน2รูป ดอกไม้ธูปเทียน ต่างๆเต็มไปหมด มีกุมารทอง2ตน ยืนตะหง่านอยู่ตรงบริเวณถัดลงมาจาก กรอบรูป ทั้งหมดตั้งอยู่บนฐานที่เป็นขั้นเหมือนบันได จากนั้นลุงดำก็เปิดประตูห้องเข้าไป จากทั้งหมด3ห้อง 

เปิดเข้าไปในห้องพบหวานนั่งอยู่ข้างเตียง บนเตียงมีหญิงวัยกลางคนนอนอยู่อย่างหมดแรง พูดไม่ได้ จะตายแหล่มิตายแหล่

หวาน : " พ่อพาเค้าเข้ามาทำไมเนี่ย! " พูดอย่างตกใจหลังจากประตูห้องถูกเปิดออก 

ลุงดำ : " เค้าบอกจะมาช่วยเราน้ะลูก " 

หวาน : " คนก่อนพ่อก็พูดแบบนี้...แม่ยิ่งทรุดหนักกว่าเดิมเลย! " พูดอย่างโกรธนิดๆ

อาคม : " หมอที่มารักษาเหรอครับ? "

ลุงดำ : " ก็หมอที่ใบ้หวยให้กับหมู่บ้านดงปอบนั่นแหละ มารักษาให้ ตอนแรกดูเหมือนอาการจะดีขึ้น แต่กลับทรุดหนักกว่าเดิม " พูดอย่างแค้นใจ

วายุ : " แล้วลุงไม่เอาเรื่องกับทางนั้นเหรอครับ? "

ลุงดำ : " ก็คนฝั่งนั้นนับถือเขามากกว่าคนฝั่งนี้อีกน้ะสิ " พูดพร้อมกัดฟัน 

วายุ : " เหห..งั้นต้องเล่นด้วยอาคมกันแล้วล้ะครับ...ภรรยาคุณคงเป็นร่างทรงของบรรพบุรุษสินะครับ  " มองไปที่ร่างนอนอยู่บนเตียง

ลุงดำ : " พวกเธอรู้กันหมดเลยเหรอนี่! "

อาคม : " ก็จากกุมารที่มาขอให้ช่วยนั่นล้ะครับ.... " พูดจบเดินไปเปิดหน้าต่างออก เห็นควันที่มาจากการสูบของลุงเพิ่มครอบคลุมบ้านไว้เหมือนกับเป็นเกราะอย่างน่าอัศจรรย์ ดูในโทรศัพท์บ่ายสองพอดี " เริ่มกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน " พูดกับวายุ

จากนั้นทั้งสองขอให้หวานกับลุงดำถอยออกมา อาคมเริ่มบริกรรมคาถาเปิดตาทิพย์ หลังร่ายจบเดินไปรอบเตียงขณะยังหลับตาอยู่ ไปหยิบข้างๆเตียง พบหม้อดิน7ป่าช้าที่มีกระดูกผีตายโหงอยู่ในนั้น เส้นผมคนตาย ตะปูตอกโลง หนังควาย รวมอยู่ภายในหม้อ อาคมพยายามหยิบขึ้นแต่หม้อดินกลับดูหนักเหมือนไม่ยอมออกไป เดินไปอีกข้างหยิบบาตรแตกขึ้นมา 

วายุ : " โอ้ว...ของแรงเลยนี่ "

ลุงดำกับหวานยืนมองอยู่ภายนอกห้อง 

อาคม : " โอมมม...สัมมา พาลีจะ ปะทะขินัง เมตะทัง พุทธะสัมปันโน... " จับบาตรแตกโยนออกไปนอกหน้าต่าง เดินมาข้างที่มีหม้อดินอยู่ อาคมแตะไปที่หม้อดิน " ฆาตะ ชาตะ มาตุลี มิสังขุ คีตะสัง ธัมสัมปันโน.... " ยกหม้อดินขึ้นสำเร็จ ทันทีที่ยกขึ้นเหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างวิ่งหนีออกไปที่หน้าต่าง แต่กลับถูกควันจากบุหรี่ที่ลุงเพิ่มสูบตีกลับเข้ามาในหม้อ อาคมร่ายมนต์ต่อ

อาคม :  " สุขโต ชิตะวา มัยหัง พะลัง สังปันโน.... " สิ้นเสียงหม้อดินเริ่มแตกร้าวส่งกลิ่นเหม็นอาคมโยนทิ้งออกไปข้างนอกหน้าต่าง เสียงกรี๊ดร้องอย่างน่าขนลุกปรากฏขึ้นและหายไป อาคมลืมตาขึ้นเหงื่อแตกพลั่ก 

อาคม : " ของแรงฉิบหายเลยว่ะ.... " พูดกับวายุอย่างเหนื่อยๆ

วายุ : "ไม่ใช่ว่าแกอ่อนกว่าของนั่นอีกหรอ" พูดแซวกันอย่างขำๆ

ลุงดำ : หลังจากมองอาคมจับสิ่งของขึ้นมาอย่างอึ้งๆทั้งที่เป็นสิ่งของใหญ่ขนาดนั้นแต่กลับไม่เห็น " น..นี่ ภรรยาฉันหายหรือยัง.." พร้อมกับหวานมองแม่อย่างห่วงๆ

อาคม : " จะหายรึเปล่าต้องดูที่ฝีมือหมอสิครับ " มองวายุอย่างสายตาเย้ยๆ

วายุ : " ช่วยเอาน้ำในขันนี่ไปให้ป้าแกดื่มทีครับ " บอกลุงดำ

หวาน : " ทำตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย! "

ลุงดำมองอย่าง งงๆแต่ก็ทำตาม พยุงภรรยาตัวเองขึ้นโดยมีหวานคอยช่วย ฝ่ายวายุ ยืนบริกรรมคาถาอะไรซักอย่าง 

ทันทีที่ดื่มเข้าไปป้ามีอาการชักกระตุกตาขวาง พยายามดิ้นหนี 

วายุ : " มะมะ กายะ พานัง สุขิตัง โหตุ... " สิ้นเสียงป้าสงบลง 

พร้อมกับที่ลุงเพิ่มขวางก้นบุหรี่3ตัวลงไปด้านล่าง แต่! ก้นบุหรี่ไม่หล่นลงไปยังพื้นแต่กลับปลิวหายไปด้วยความรวดเร็วเฉกเช่นกระสุนปืน ลุงเพิ่มได้แต่มองอย่างทึ่งๆ บวกกับเหตุการณ์ในตอนที่แกสูบบุหรี่ด้วย 

ฝ่ายลุงดำ ภรรยาตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งได้แล้ว

ลุงดำ : " นี่ แกหายแล้วเหรอแวว!! " พูดกับภรรยาตัวเอง 

หวาน  : " คุณแม่!! " เรียกด้วยเสียงอันดัง

ป้าแวว : " โอ้ยยย!!...หนวกหู..เสียงดังจังเลยตาเฒ่ากับลูกเนี่ย !!! " พูดอย่างสดใสเหมือนผิดกับคนที่พวกวายุพบเมื่อ1ชม.ก่อนอยู่เลย 

วายุและอาคมเอาแต่ยิ้มๆก่อนออกไปข้างนอกปล่อยให้พ่อแม่ลูกได้อยู่ด้วยกัน 

ระหว่างทั้งสองจะเดินออกข้างนอกปรากฏมีเด็กใส่ชุดโบราณ ผมจุก เป็นกุมารทองมายิ้มขอบคุณก่อนจะหายไป 

วายุ : " ของแรงแบบนี้ไม่ใช่จะพบกันบ่อยๆเลยนะ " พูดกับอาคมระหว่างเปิดประตู

อาคม : " นั่นสินะ..ฉันได้ใช้มนต์ตั้ง4บทกว่าจะจับพวกสิ่งอัปมงคลได้ " เปิดประตูออก

วายุ : " เปล่า....นี่สิของแรงจริงๆ.. " 

อาคมมองด้านนอกประตูมีลุงเพิ่มนั่งอยู่เหมือนเจออะไรที่เลวร้ายมา มองออกไปนอกบ้าน ข้างนอกเปียกเหมือนโดนห่าฝนขนาดใหญ่ซัดเข้ามาทั้งที่ก่อนจะเข้าไปแดดกล้า ไม่มีทีท่าจะมีฝน กิ่งไม้บริเวณนั้นหักโค่น เหมือนจะพยายามเข้ามาในบ้านหลังนี้ให้ได้ รูปปั้นควายธนู 20 ตัว หนังควาย 7 อัน หุ่นพยนตร์ 13 ตัว ตะปูสีดำเมื่อมนับไม่ถ้วนตกอยู่ภายนอกบ้าน 

อาคม : " พระเจ้า! " อุทานอย่างทึ่งๆ

ลุงเพิ่ม : " อ๊ะ! มากันแล้วหรือครับ.. "

ลุกขึ้นมองทั้งสองอย่างดีใจ ก่อนวายุจะถามถึงเหตุการณ์ระหว่างที่ตนเข้าไปข้างใน

ลุงเพิ่ม : " มันเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน.... " เล่าพร้อมกับทำหน้าขนลุก "ระหว่างที่ผมสูบมวนที่หนึ่งอยู่นั้น พอสูบไปได้ซักครึ่งมวนท้องฟ้าครึ้มอย่างแปลกประหลาด มีลมกรรโชกพยายามจะพัดเข้ามา..... " แสดงถึงความกลัว 

ลุงเพิ่ม ดื่มน้ำที่วายุยื่นให้แล้วใจสงบขึ้นมาบ้าง

ลุงเพิ่ม : " พอเริ่มสูบมวนที่2 มีกลิ่นเหม็นเน่าลอยมา....แต่ผมก็ยังสูบต่อไป....จนถึงครึ่งมวน.. " มองหน้าทั้งสองคนอย่างหวั่นๆ

ลุงเพิ่ม : " ที่พื้นเปียกนั่น ไม่ใช่เพราะฝนตกหรอกครับ....ทันทีที่ผมสูบได้ครึ่งมวน..เวลาเราเรียกฝนใหญ่เราจะเรียกว่าห่าฝนใช่มั้ยครับ "

วายุพยักหน้า อาคมนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ

ลุงเพิ่ม : " ห่าผีไม่รู้ว่ามาจากไหน กรูกันเข้ามารอบตัวบ้าน.....ผมเกือบจะสติหลุดอยู่แล้วเชียว..แต่พอผีโดนควันที่ลอยคลุมอยู่ทั้งบ้านก็กรี๊ด...ผมนี่แทบจะเป็นบ้าเลยล้ะ...เสียงกรี๊ดเป็นร้อยๆ.....แต่หลังจากที่โดนควัน...ผีพวกนั้นสลายกลายเป็นน้ำทันทีเลยครับ

วายุ : " พรายน้ำ.... " 

อาคม : "เยอะขนาดนั้นเลยนะ ! " 

ลุงเพิ่ม : " แต่พอสูบมวนที่สาม นึกว่าจะไม่มีอะไรอยู่แล้วเชียว.....ตอนที่สูบครั้งสุดท้ายดันมีควายขนาดใหญ่มหึมา ตะปู หนังควายผืนเท่าลานวัด คนหัวขาดวิ่งกรูกันเข้ามา.... ผมพ่นควันครั้งสุดท้ายพอดี...พวกนั้นโดนควันก็เป็นแบบนั้นล้ะครับ....หลังจากนั้นผมก็ขว้างก้นบุหรี่ทั้ง3อันไปสุดแรงเลยครับ...แต่ไม่ยักจะตกพื้น "

วายุ : " นั่นแหละดีแล้วครับ....ดีที่ลุงไม่เป็นอะไรด้วย..."

อาคม : " โหห...เจอมาเยอะเลยสินะลุง...ขนาดผมเองไม่รู้ว่าจะไหวรึเปล่า " มองลุงเพิ่มอย่างชื่นชม

ซักพักลุงดำ หวาน ออกมาพร้อมกับป้าแวว ทั้ง3มาเห็นสภาพด้านนอกก็ยืนอึ้งอยู่พอควร

ป้าแวว : " เจ้าหมอผีนั่นทำขนาดนี้เลยเรอะ! " พูดอย่างแค้นใจ

วายุ : " หายแล้วสินะครับ "

ป้าแวว : " ป้าต้องขอบใจพวกหนูมากเลยนะ...ถ้าพวกหนูไม่มาป้าคงต้องตายซะแล้วล้ะ " ขอบคุณทั้งสองคนกับลุงเพิ่มด้วย

ลุงดำกับหวานโค้งขอบคุณเป็นอย่างมาก

อาคม : " เป็นเพราะความดีที่ป้าช่วยเหลือคนอื่นไว้ด้วยนั่นแหละครับ....ถ้าคนอื่นโดนขนาดนั้นคงจะตายตั้งแต่โดนแล้วครับ...แล้วผมยังสงสัยอีกว่าป้าไปโดนของมาก่อนได้ยังไง?  " 

ป้าแวว : " ก็ตอนนั้นคงเพราะป้าไปรักษาชาวบ้าน คงเพราะจะดวงตกด้วยล้ะมั้ง... "

วายุ : " ตอนหมอผีมารักษานั่นคงจะยังไม่รู้สินะครับว่ามันเป็นคนทำใส่ แถมเอาบาตรแตกมาใส่ไว้ด้วย "

ป้าแวว : " นั่นสิ ป้ามั่นใจก็ตอนที่มันประกาศตัวเป็นอาจารย์ที่นี่แหละ ... ไม่รู้พวกมันจะหยุดรึเปล่านั่นสิ...บาปกรรมแท้ๆ " 

อาคม : " ป้าพักผ่อนไปเถอะครับ....เรื่องนี้เดี๋ยวพวกผมจัดการให้ "

ป้าแวว. : " บาปกรรมนะลูกเอ้ย...ระวังกันด้วยล้ะ... " พูดด้วยความเป็นห่วง 

จากนั้นป้าก็เข้าไปพักผ่อน ลุงดำกับลุงเพิ่มไปซื้อของที่ตลาด ตอนนี้วายุ อาคม หวาน นั่งอยู่ที่เดิม 

อาคม : "อะ....แฮ่ม!!.." พูดทำลายบรรยากาศเงียบ

หวาน : มองทั้งสองคนแล้วรีบหลบตา

วายุ : " หยุดเถอะเจ้าคม....หวานคงไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าซักเท่าไหร่" เตือนอาคม

อาคม : " โหหห....ได้เจอเพื่อนใหม่ทั้งที สวยด้วย "

หวานรีบหลบสายตาเพราะเขิน

วายุ : " นี่...เธอเรียนอยู่ที่ไหนเหรอ? "

หวาน : " ฉ...ฉันเรียนอยู่...... "

อาคม : "อ้าว!! โรงเรียนเดียวกันเลยนี่! "

หวาน : " ฉันกลับมาเพราะแม่ล้มป่วยนั่นแหละ "

วายุ : " ใกล้จะเปิดเรียนแล้ว...อยู่ที่โรงเรียนก็ฝากทักทายพวกฉันบ้างล้ะ "

หวาน : " น...แน่นอน! " ตะกุกตะกัก

จากนั้นทั้งสามคนก็แลกข้อมูลติดต่อกัน ตอนค่ำ วายุ อาคม ลุงเพิ่ม ทานข้าวกับครอบครัวของหวาน จากนั้น ก็ลากลับ

ระหว่างทางรถผ่านมีแสงจากดวงจันทร์เต็มดวง  แต่ก็ยังมืดอยู่เพราะเป็นป่า

ลุงเพิ่ม : " เรื่องนี้จะจบจริงๆเหรอครับ" ถามอย่างสงสัย

วายุ : " น่าจะอย่างนั้นนะครับ... " มองไปด้านนอก " วันนี้พระจันทร์เต็มดวง..ด้วยครับ "

ลุงเพิ่ม : "พระจันทร์เต็มดวง?" 

อาคม : " ก็มนต์พวกเราที่ใช้วันนี้เป็นวิชาฝ่ายขาว พระจันทร์เต็มดวงจะช่วยให้มีมนต์ขลังและแรงขึ้นยิ่งกว่าเดิมครับ "

ลุงเพิ่ม : " อย่างนี้เองสินะ....แล้วก้นบุหรี่ที่ขว้างไปล้ะครับ??..มีเหตุผลอะไรรึเปล่า "

วายุ : " ภายในบุหรี่ทำมาจากสมุนไพรต่างๆ เช่นจำพวก ใบหนาด สาบเสือ และอีกหลายๆอย่าง ผ่านการปลุกเสกอาคม หลังจากสูบเหลือแต่ก้นบุหรี่ พลังมนต์ขลังจะไปกระจุกรวมตัวอยู่ที่นั่นทั้งหมด แล้ว ย้อนไปหาผู้ที่ใช้ภูติผีมาเล่นงานนั่นแหละครับ... "

ลุงเพิ่ม : " งั้นแสดงว่า? "

วายุ : "ครับ..ป่านนี้คงจะตายไปทั้งหมดแล้วล้ะครับ....ทั้งปอบ...ทั้งหมอผี... "

ลุงเพิ่ม : " แค่3อันเองเหรอครับ? "

วายุ : " ครับ...แค่3...แต่มันจะติดตามผู้ที่เกี่ยวข้อง...หลักการเดียวกับกระสุนคดนั่นแหละครับ.. "

ลุงเพิ่ม : " โอ้..อย่างนั้นเองสินะครับ.. " ยิ้มดีใจที่เรื่องจบ 

อาคม : " นี่พวกเราจะเปิดเทอมแล้วสินะ....  ฮ้าวววว~~.... " บ่นอย่างเหนื่อยๆพร้อมกับง่วงนอนด้วย

ลุงเพิ่ม : " ไม่ดีงั้นหรือครับ? "

วายุ : " เป็นสิ่งที่เจ้าอาคมไม่เก่งเลยล้ะครับ "

หัวเราะแล้วคุยกันไประหว่างทาง

รุ่งเช้าทางหมู่บ้านหมอผี

" ผู้ใหญ่ดำครับๆ !! " เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวาย จากลูกบ้าน

(ตอนนี้ทั้งตะปู รูปปั้น อะไรทั้งหมดหายไปแล้ว )

ลุงดำ : " มีอะไรวะ?  ยิ่งเช้าๆเอะอะอยู่ได้...!!“

เดินออกมาพร้อมกับผ้าขาวม้า

ลูกบ้าน : " ก็หมอผีที่มาตั้งสำนักอยู่ๆก็ตายเหมือนโดนยิงเลยครับ "

ลุงดำ : " อะไรนะ!?...หมอผีตายแล้ว! "

ลูกบ้าน : " ไม่ใช่แค่หมอผีนะครับ ทั้งลูกศิษย์ไม่ต่ำกว่า7คน ตายลักษณะเดียวกันหมดเลยครับ!! "

ลุงดำ : 'หรือเพราะเจ้าเด็กพวกนั้น...' คิดในใจอย่างทึ่งๆ

ลุงดำ : " ไปๆ...พาฉันไปดูเร็ว..!! "

- กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง -