เกิดใหม่เป็นตัวซวยของตระกูลหลัน

    “อาสาม อันนี้เรียกว่าไก่วิงแซ่บ มีแบบรสเผ็ดและไม่เผ็ด ข้าเอามายำคลุกข้าว ไม่รู้ว่าอาสามชอบไหม”

          “ถิงถิงชอบเจ้าค่ะ พี่ใหญ่ทำอะไรก็อร่อยทั้งนั้น” ตั้งแต่พี่ใหญ่หายป่วยก็ทำอาหารอร่อยมากและนางก็ชอบกินทุกอย่าง ตอนนี้เด็กน้อยไม่ต้องทำงานหนัก มีเวลานอนมากขึ้นและมีอาหารอร่อยมากมาย แค่นี้ถิงถิงก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว 

สายตาของป๋อหรงเบิกตากว้างเมื่อได้ทานไก่แสบ ๆ “ไก่เนื้อนุ่มและกรอบดี แต่แสบลิ้นไปหน่อย” 

          “นี่น้ำซู่ซ่าเจ้าค่ะ อย่าดื่มเยอะ ระวังเรอนะเจ้าค่ะ” น้ำซูซ่าที่ว่าก็คือพวกน้ำโค้กนั่นแหละ นางไม่อยากเรียกตามโลกก่อน อาจินกับป้าชูฮวาเห็นครั้งแรกก็ตกใจและเรียกกันเล่น ๆ เพราะมันซู่ซ่า ดื่มแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่า เจินเจินก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะซู่ซ่าจริงหรือเปล่า ก็นางดื่มปกติไม่ได้รู้อะไรหรอก อาจเพราะดื่มบ่อยจนไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร แต่เห็นทุกคนชอบก็เลยปิ้งไอเดียในการขายขึ้นมา

          “เอิ้ก ๆ” ป๋อหรงรีบยกมือมาปิดปากทันที  

---

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนและแต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

อาจมีข้อผิดพลาดของข้อมูลบางอย่าง ไม่ได้ตั้งใจพาดพิงประวัติศาสตร์หรือเหตุการณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น หากมีข้อผิดพลาดต้องขออภัยด้วย

ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ หน่วยงาน วิชาชีพ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

โดยนักเขียนมิได้มีเจตนาชี้นำ หรือส่งเสริมการกระทำใด ๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องราว

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดักแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น

โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฏหมาย พระราชบัญญัติ 2537

-----------------------------------------------------------------------