กระดานดำแห่งนี้ - กระดานดำแห่งนี้ นิยาย กระดานดำแห่งนี้ : Dek-D.com - Writer

    กระดานดำแห่งนี้

    เรื่องราวมิตรของเพื่อน เขียนครั้งแรกช่วยแนะนำด้วยนะครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    122

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    122

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  20 ก.พ. 51 / 17:50 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      กระดานดำแห่งนี้
      @ The Black board
       
                     ณ ดวงตะวันเริ่มลับขอบฟ้า แสงตะวันสีแสดค่อยลับตาไปอย่างช้าๆ       ลมพัดแรง เศษใบไม้ปลิวตามกระแส เป็นบรรยากาศของโรงเรียนแห่งหนึ่งยามค่ำคืน โรงเรียนแห่งนี้ถึงจะไม่ได้ใหม่หรือสวยงามมากนัก แต่กลับเป็นอาคารไม้เก่าๆ ที่รอวันจะรื้อทิ้ง 
                             หญิงสาวผู้หนึ่ง เดินไปบน
      อาคารไม้ เสียงไม้กระดาน ดั่ง   ..แอด..
      ” ..แอด..” เธอเดินไปแล้วหยุดนิ่ง เธอพบกับกระดานดำแห่งคำสัญญา ที่เธอและเพื่อน ๆ    ได้เขียนคำสัญญากับไว้บนกระดานแห่งนี้ แม้ตัวหนังสือจะเลือนราง แต่คำสัญญาในใจเธอมันยังไม่เคยจางหาย  กระดานดำแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยข้อความมากมาย และหนึ่งในนั้น คือคำสัญญาว่า ไม่ว่าเราจะห่างกันไกลแค่ไหน แต่เราจะกลับมาพบกันที่กระดานดำแห่งนี้ ในวันที่ 9 เดือนที่ 9 และ พ.ศ. 2009     เธอบอกกับใจตัวเองว่าในวันที่ 9 เดือนที่ 9 พ.ศ. 2009 เธอจะมาที่นี่
                     และวันนั้นก็มาถึง แต่มันกลับเกิดเหตุการณ์ที่ใม่คาดคิด  เมื่อเพื่อนทุกคนกลับมาที่กระดานคำพร้อมกัน แต่อาคารไม้เกิดไฟไหม้ร่วมถึงกระดานดำ หญิงสาววิ่งเข้าไปในอาคาร  เพื่อนๆทุกคน งง! กับการกระทำของเธอ จึงวิ่งเข้าไปช่วย แต่ก็ไม่ทัน เพราะ ไฟลุกลามจนเข้าไปไม่ได้  ทุกคนรีบช่วยกันดับไฟ แต่ก็ไม่ทัน เพื่อนๆพบร่างหญิงสาวนอนที่ถูกไฟครอกกอดกล่องใบหนึ่งข้างซากกระดานดำ เพื่อนทุกคนเปิดกล่องดูพบเปลือกลูกอม ที่ทุกคนเขียนชื่อไว้แล้วใส่ไว้ในกล่องก่อนจากกัน ในนั้นมีจดหมายของหญิงสาวที่เธอแอบใส่ไว้ในวันที่เธอมาที่นี้ก่อนไฟไหม้ เธอเขียนว่า........
                    ถึงเพื่อนทุกคน ฉันอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก เพราะตอนนี้ฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอบอกว่าฉันอยู่ได้อีกไม่นานเกิด 7 วัน วันสุดท้ายของชีวิตฉันคงคือวันที่ 8 ก่อนวันที่เราจะมาพบกันอีกครั้ง ฉันภาวนาขอพรดวงจันทร์ว่าให้ฉันได้กลับมาหาเพื่อนที่ฉันรักอีกครั้ง สุดท้ายนี้ฉันอยากบอกว่า ภาพวันเก่าที่เราร้องไห้กัน หัวเราะกัน มันยังอยู่ในใจเราเสมอ “ฉันรักพวกแกนะ”    ........  
                          เพื่อนทุกคนร้องไห้ด้วยความรักและห่วงหาหญิงสาว และถ้าทุกคนรู้เรื่องนี้ก่อน ทุกคนอาจได้ช่วยกันดู และเธอให้มากกว่านี้ก่อนที่กระดานดำแห่งนี้จะเป็นกระดานดำที่มีแต่ลอยน้ำตา
                   

                         แม้ทุกอย่างจะสายไป......หญิงสาวจะไม่อาจกลับมาอีกตลอดกาล แต่คำว่า
      “เพื่อน” ก็ยังคงอยู่ในใจของเพื่อนและเพื่อนตลอดไป

                                                     .........ปลาทู........”.”
       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×