กาลเวลาที่เคยรักเธอ

ในเวลาหนึ่งทุกคนอาจเคยพยายามนั่งหาเหตุผลต่าง คิดทบทวนทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตตน

จนลืมไปว่าสิ่งที่ตนนั้นทำอยู่คืออะไรกันแน่

เรื่องราวของความรักของแต่ละคนมันล้วนแตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิง

เราไม่สามารถรับรู้ถึงความเจ็บปวดของอีกฝ่าย และอีกฝ่ายไม่สามารถรับรู้ความเจ็บปวดเราด้วยเช่นกันแต่บางทีสิ่งที่ได้รับจากผลของความรักมีไม่กี่อย่าง ความหวัง ความผูก สิ่งนี้อาจจะติดตัวไประยะนึงสุดท้ายก็หายไปเมื่อทำใจได้แต่สิ่งที่ไม่น่าจะหายไปคือ ความทรงจำ 

บางคนบอกว่าต่างคนต่างลืมเรื่องราวความรักในครั้งนั้นได้แล้ว แต่มันจริงหรือ การที่สร้างภาพความทรงจำเอาไว้แล้วจู่ๆ มาบอกว่า “ สมองจงลืมเรื่องราวทั้งหมดที่มีเขาเถอะนะ “ มันไม่มีทางเป็นไปได้แต่ถึงเป็นไปได้คงเรียกว่าอัศจรรย์ได้ทันที

มนุษย์ไม่สามารถลืมเรื่องราวได้ บางคนอาจใช้คำว่าใช้เวลาเดี๋ยวมันก็จะลืม จริงหรือที่จะลืม

บางทีคนเราแค่เก็บภาพความทรงจำเหล่านั้นเอาไว้ในเบื้องลึกในจิตใจ ถ้าใครทำใจได้แล้วแล้วไม่รู้สึกรักคนนั้นก็จะกลายเป็นความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน แต่ถ้าเกิดคนที่ทำใจไม่ได้หล่ะ

คนนั้นคงต้องใช้เวลารักษาบาดแผลในใจเป็นเวลานาน บางคนอาจจะกลางเป็นแผลในใจที่ฝังลึกจนแทบรักไม่ได้

คนบางคนผ่านเข้ามาให้อยู่ร่วมกใช้ชีวิตด้วยกันแต่กลับบางคนอาจจะเป็นเพียงแค่บุคคลที่สร้างความทรงจำที่ดีและแสนเจ็บปวด

บางครั้งบางเรื่องราวมันอาจจะมีดีและเเย่แต่ทุกครั้งทุกคราวบางความทรงจำมันยังคอยย้ำและเตือนว่า เราทั้งสองคนเคยใช้ชีวิตใช้ความทรงจำร่วมกัน ถึงแม้อาจจะเป็นเวลาเพียงสั้นๆ 

แต่ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอมันยังคงตราตรึงในใจ

อ้อมกอดความทรงจำรางๆยังทำให้ฉันยิ้มเมื่อคิดถึง

และมันคงเป็นกาลเวลาที่ฉันคิดถึงเธอ…..