ร้อยเล่ห์พรางใจ

ว่ากันว่า...First impression จะเกิดขึ้นใน 3 วินาทีแรก ถ้าจะทำให้ใครสักคนประทับใจต้องมัดใจเขาให้ได้ใน 3 วินาทีนั้น!! และเขาจะไม่มีวันลืมเลือน...

ซ่า...

“โอ๊ะ!”

เสียงน้ำสาดซัดเข้าใส่ร่างสูง ดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงร้องอย่างตกใจของชายนิรนามเมื่อจู่ๆ ก็ถูกใครคนหนึ่งกระโจนขึ้นขี่หลังแล้วใช้กระป๋องครอบศีรษะเขา พร้อมเสียงตะโกนโหวกเหวก

“นี่แน่ะเจ้าหัวขโมย!”

คนปัดป้องด้วยความตกใจและคนหมายมั่นจัดการหัวขโมยให้อยู่หมัดโรมรันพันตูกันจนเกิดเสียงดังอึกทึกครึกโครมไปหมด และโดยไม่คาดคิด คนร่างสูงที่พยายามปัดป้องก็เกิดเสียหลักเซล้มไม่เป็นท่า

โครม! / พลั่ก!

“โอ๊ย! / อึ้ก!”

              ช่อมาลีจุกจนตัวงอเมื่อแผ่นหลังและก้นกระแทกเข้ากับพื้นเต็มแรง ซ้ำคนตัวโตยังล้มทับอัดกระแทกลงมาจนร่างของเธอแทบแบนติดพื้น นาทีนี้หญิงสาวชาวเหนือมองเห็นดวงดาวเปล่งแสงระยิบระยับไปหมด เกิดมาเธอเพิ่งเคยจุกเจียนขาดใจตายก็ครั้งนี้

“เสียงเอะอะอะไรดังไปถึงข้างล่างนี่” พนักงานหนึ่งในสามที่ขึ้นมาถึงถามทันที แต่ก่อนที่ช่อมาลีจะทันได้ตอบ เสียงอุทานก็ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ท่านรองฯ ”

ช่อมาลีนิ่วหน้า หญิงสาวค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ยืนได้เต็มฝ่าเท้าก็รีบโบกไม้โบกมือว่อน

“ท่านรองฯ อะไรคะพี่ๆ นี่มันโจรโรคจิตชัดๆ หนูช่อเห็นมันด้อมๆ มองๆ แล้วก็ผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำหญิง ดีนะที่หนูช่อสกัดดาวรุ่งไว้ทัน ไม่อย่างนั้นมันคงได้เข้าไปขโมยอะไรต่อมิอะไรแน่ๆ ค่ะ” ช่อมาลียืนยันตามความเข้าใจของตนเองแล้วขยับเข้าจับแขนโจรโรคจิตที่ยืนผงาดขบกรามแน่นเก็บข่มความเกรี้ยวกราดเอาไว้อย่างถึงที่สุด

“เราต้องจับไอ้หมอนี่ส่งตำรวจนะคะ” พูดจบก็กวักมือหยอยๆ ขอกุญแจมือจากรภป. แต่แทนที่ทุกคนจะช่วยกันจับโจรตามคำบอก กลับกลายเป็นต่างคนต่างร้องเสียงหลง!

             “ยู้ดดด... หยุดก่อนหนูช่อ นี่ท่านรองฯ ...รองประธานนะไม่ใช่โจรโรคจิต” 

             "ฮะ!" ช่อมาลีเบิกตาโพลงอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นทุกคนพากันไหว้ปรกๆ ร้องขอการละเว้นโทษจากคนร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองเสื้อโปโลกับกางเกงยีนที่ตอนนี้เปียกมะล่อกมะแล่กจากน้ำถูพื้นที่เธอสาดใส่ สภาพของเขาไม่ต่างอะไรจากตกท่อระบายน้ำทิ้ง

“ท่านคะได้โปรดอภัยให้หนูช่อด้วยนะคะท่าน”

“หนูช่อรีบขอโทษท่านรองฯ สิ เร็วๆ”

ช่อมาลีผงะถอย มือน้อยปล่อยท่อนแขนกำยำโดยไว ความจริงที่ได้รับรู้ทำให้เธอได้แต่กระพริบตาปริบๆ ยิ่งสบสายตาคมกริบเข้าอย่างจัง คนพลั้งมือทุบตีเพราะเข้าใจผิดได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอด้วยความฝืดเฝื่อน

“ช...ช่ะ...ช่อ” ช่อมาลีปากสั่นมือสั่นไปหมด อย่าว่าแต่เอ่ยคำขอโทษเลย แค่ชื่อตัวเองเธอยังเอ่ยออกมาด้วยความยากเย็น และตอนนี้เธอก็เริ่มหวาดผวา เพราะคนถูกเรียก ‘ท่านรองฯ’ ยืนทำหน้าถมึงทึง จ้องมองมาด้วยสายตาดุดัน

“ตามฉันไปที่ห้อง” 

โอ้! เจ้าช่อมาลี ช่างกล้า... แบบนี้ 'ท่านรองฯ' คงประทับใจเจ้ามิรู้ลืม... 555

แอดแฟนติดตามกันด้วยน้า...จุ๊บๆ

เรื่องแจ้ง: นิยายเรื่องนี้ช่อมาลีเป็นสาวเชียงใหม่  ไรท์จึงมีสอดแทรกภาษาพื้นเมืองลงไปตามถิ่นเกิดของนางเอกนะคะ ทั้งนี้ไรท์ไม่ใช่คนทางนั้น ภาษาพูดที่ใส่ลงไป ไรท์ปรึกษาจากเพื่อนซึ่งเป็นคนทางนั้น แต่อาจมีบางประโยคที่ไรท์เขียนเองแต่ลืมถามเพื่อน หากใครอ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ รีบท้วงมานะคะ จะได้แก้ไขให้ถูกต้อง 

 คลิกที่นี่เพื่อบันทึกเป็นแฟน >>> 

Ebook At Mebmarket คลิก V