นิยาย[Fic] shugo chara คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ ความฝันของฉัน ♪

สวัสดีทุกคนเรานักเขียนหรือไรต์ของเรื่องนี้เองค่ะ

จะเรียกนามปากกาเราว่า รัน ก็ได้นะ^^

เอาเป็นว่าเรามาแนะนำตัวละครกันเลยดีกว่า

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[]

   " ฮ่วย! " เสียงของหญิงสาวดังขึ้น

" นี่มันวันบ้าอะไรของเราเนี่ย ทั้งเมื่อตอนเช้าก็ตื่นสาย จนโดนแม่(เลี้ยง)ด่า ครูก็ดันให้ไปยิงล้อมสนามตั้งยี่สิบรอบ แล้วก็โดนยัยมาโซนั่นมาตื้ออีก " มาโกะสถบ

ย้อนกลับไปเมื่อเช้าของมาโกะ

"มาโกะ ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยะ! " แม่เลี้ยง

"ถ้าแกไม่ออกมาหล่ะก็ ฉันก็จะ...ฮึ้ย! นังเด็กเนรคุณ ไม่รู้จักที่ตํ่าที่สูง สำส่อนเหมือนแม่ของแกไม่มีผิด ฉันหล่ะอยากรู้จริงว่าคุณ___เลี้ยงดูแกด้วยอ่ะไรถึงได้เป็นเด็กกร้าวร้าวแบบนี้ ฉันน่าจะให้คุณ___ส่งแกไปอยู่กับพวกเด็กกำพร้า หรือไม่ก็พวก----มั" 

" มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ " เธอกล่าวก่อนจะวิ้งออกไป ที่โรงเรียน

" คุณอากินะคะคุณรู้มั้ยว่านี่มันสายแล้วนะคะ และคุณคงรู้กฎหมายของโรงเรียนเราสินะคะ เพราะฉะนะ- โรงเรียนของเราจึงทำโทษด้วยการวิ่งหนึ่งร้อยรอบ บลาๆๆ " มาโกะ เธอเป็นคนพูดอันหลังเอง หลังจากได้ยินครูพูดกับเธอรอบที่ร้อยแล้ว

" ...หึ " นาง(ครู)หัวเราะในรำคอและเดินจากไปทิ้งหญิงสาวไว้คนเดียวในสนามที่กว้างขวางเอาการ

" ชิ! เอาก็เอาอย่างน้อยก็ไม่ต้องไปเรียนวิชาคณิตศาสตร์น่าเบื่อของยัยนั้นหล่ะนะ " มาโกะสถบก่อนจะเริ่มวิ่งรอบสนามตามบทลงโทษของโรงเรียน เพราะไม่อยากโดนตี(สำหรับผู้หญิงเท่านั้น)

" รอบที่1... "

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปนานตั้งหลายนาที จนจนหญิงสาวเริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง

[ ยูกิโนะ ]

" นี่คุณอากินะคะ~ ถ้าเหนื่อยหล่ะก็มานั่งพักก่อนก็ได้นะคะ ดิฉันเอานํ้าผลไม้กับข้าวกล่องมาให้ด้วยนะคะคุณอากินะ(ของดิฉัน) " อ้า~การได้เห็นใบหน้าของท่านอากิ กับท่าทางแล้วก็หน้าสุดจะสะบึม(?)ของท่านอากิที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อน่าสัมผัสในชุดสีขาวที่เห็นชุดชั้นในแบบนี้มันสวรรค์ชัดๆ(โรงเรียนหญิงล้วน)ไม่มีพวกเกะกะน่ารำคาญและพวกแมลงวี่แมลงวัลแบบนี้มันดีจริงๆ ดีที่ฉันเลือกเข้าโรงเรียนหญิงล้วน

" เห้! "

" เห้!! " 

" ยูกิโนะ นี่เธอฟังฉันอยู่รึป่าวเนี่ย? " อ๊า! หน้าของท่านอากิกับดิฉันมันใกล้มากเลย จะจูบกับท่านอากิได้มั้ยนะเอาเป็นว่าอยู่เฉยๆหน่อยดีกว่า แกล้งท่านอากิคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง~

" ยูกิโนะนี่เธอหลับหรอ? .......นี่ถ้าเธอยังไม่พูดอีกเดี๋ยวฉันก็จูบเธอเอาหรอก " ว่าไงนะคะท่านอากิจะจูบอิฉันเหรอคะ! ' โอกาสมาแล้วต้องทำได้คนแรกที่จะได้กับจูบกบท่านอากินะต้องเป็นฉันเท่านั้น ' เธอคิดก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับเคลื่อนหน้าไปหาหญิงสาวผู้ที่เธอรัก(สุดหัวใจ) แต่..

*เพลี้ย*

" ยูกิโนะจัง ทำไม่ถึงได้มีความคิดที่อุบาทเช่นนี้ได้คะ? " หญิงสาวที่เธอรักตบหน้าเธอ!?

" ขอโทษด้วยนะคะยูกิโนะจัง ดิฉันไม่ได้มีรสนิยมปลูกทุ่งลิลลี่แบบที่คุณคิดค่ะ ดิฉันคิดกับคุณแค่เพื่อน เพราะฉะนั้นลาก่อนค่ะ ส่วนเรื่องกล่องข้าวที่คุณทำให้ดิฉันอร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาคะ " เธอพูดจบและเดินจากไปทิ้งให้เธอนั่งคิดกับตัวเอง ' ทำไมทำไมหล่ะ ทำไมท่านถึงไม่รักดิฉันฉันทำอะไรผิดตรงไหน โถ่ท่านอากินะทำไม ทำไมกัน! ทำไมไม่รักฉัน ' หญิงสาวนั่งคิดกับตัวเองจนพระอาทิตย์เริ่มตกเย็นจนกระทั่ง

' ถ้านางมิรักเจ้าเจ้าก็ * ฆ่า * นางซะเลยสิทั้งหัวใจกับร่างกายของนางก็จะกลายเป็นของเจ้า~ ' เสียงนั้นดังแล่นเข้ามาในหัวของยูกิโนะจนเธอตัดสินใจว่าจะวางแผนฆาตกรรม(ฆ่า)มาโกะ โดยที่มาโกะไม่ได้รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย  

'ท่านอากินะ จะต้องเป็นเป็นของฉันคนเดียว~ หึๆๆ '

' ใช่นางจะต้องกลายเป็นของเจ้าไปตลอดการ~ '

[ มาโกะ ]

" อื้ม~ใกล้ได้เวลา คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ ฉายแล้วนี่น่า~ รีบกลับบ้านดีกว่า " ขณะที่เธอกำลังจะกลับบ้านเหมือนคนอื่น ก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย

' หึ หึ หึ ท่านอากิ~ ช่างน่าหลงใหลซะเหลือเกิน อ้า~ ' หญิงสาวนามยูกิโนะที่แอบมองมาทางมาโกะนั่นเอง 

.

.

.

.

.

" นี่มาโกะจังจ๊ะ เธอกำลังรีบกลับบ้านอยู่สินะจ๊ะ? " ครูวิชาวิทยาศาสตร์มาได้ไงกัน? นี่ไม่ใช่ทางกลับเรียวกังซะหน่อย 

" เอ่อ...มีอะไรให้หนูช่วยหรอคะคุณอากาฮาระซัง? " ฉันถามเธอออกไป

" ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกนะ แค่อยากให้เธอช่วยครูถือของหน่อยนะจ่ะ^^ " มีบางอย่างบอกฉันว่าเธออันตราย แต่เธอ....

" ได้รึเปล่าจ๊ะ คุณอากินะ ? " 

" ก็ได้ค่ะ "

' เดี๋ยวค่อยดูย้อนหลังก็ได้ ' เธอคิดในใจก่อนจะถือของตามผู้เป็นครูของเธอไป โดยที่ๆจะไปนั้นทำให้เธอมีแต่อันตรายและตายกับตาย 

กลับมาปัจจุบัน

" ชิ ฉันไม่น่าเชื่อครูเลย ไม่งั้นฉันก็จะได้ดูการ์ตูนที่ชอบแล้วเชียว " 

" อ่า~ท่านอากินะ " ยูกิโนะ 

" ยูกิโนะจัง? มาทำอะไรที่ชั้นสองของอาคารนี้ " 

ฉันกล่าวออกไปเมื่อเห็นยูกิโนะจังที่ฉันรู้จัก

" ดิฉันมาเพื่อฆ่าท่านอากินะไงคะ ~ " เธอกล่าวก่อนจะเดินมาหาฉันที่อยู่มุม(ที่ควรตกอยู่แล้ว)

ที่ไร้ซึ่งผนังและทางไปต่อ

" เพราะฉะนั้นท่านอากินะหน่ะรีบตายๆไปซะ ร่างกายของท่านจะได้กลายเป็นของดิฉัน " เธอกล่าวยิ้มๆก่อนจะเดินมาอยู่ตรงหน้าฉัน พอชั้นเห็นอย่างนั้นจึงถอยหลังหนีเธอ แต่ดูเหมือนฉันจะลืมไปว่าข้างหลังของฉันไมมีอะไรเลย 

" ท่านอากาฮินะ! " 

นั่นจึงเป็นเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน และนำไปสู่ความตายในที่สุด จุดจบของฉันก็ถึงพื้นในวินาทีต่อมา 

บนอาคารชั้นสอง

' นางกลายเป็นของเจ้าแล้วนี่แม่หนู ' เสียงนั้นกล่าว

" แต่ท่านอากินะตายแล้วนะคะ'ครู' " ยูกิโนะกล่าว

' ช่าย~แต่เธอก็ได้ร่างกายนางแล้วนี่ ' เธอกล่าว

" นั้นสิน้า~ " ถึงจะเละเทะหน่อยก็ตาม

ชื่อ

 อากินะ มาโกะ(ร่างเก่า)

ตอนที่ยังไม่แต่งชาย

ตอนแต่งชาย

ชื่อ

  อามาคาเสะ รีมะ(ร่างใหม่)

อายุ 14 

สูง 165

สิ่งที่ชอบ นางิจัง การได้หนุนตักนางิ อ้อน กินมะเขือเทศ,แตงกวา เนื้อ ชาเขียวเย็น(ไม่ปั่น ไม่มุก) แล้วก็สัตว์ทุกชนิด ของเท่ๆ และมาเฟีย

  สิ่งที่ไม่ชอบ  ใครก็ตามที่เข้าใกล้นางิยกเว้นสมาชิกทุกคนในกาเดี้ยน(ผมก็ผู้ชายนะครับ รีมะจัง! : นาเดชิโกะตอนแต่งหญิง) ใครก็ตามที่มาขัดใจเธอ เด็กที่งอแง เสียงโหวตกเหวกโวยวาย เสียงดัง 

นิสัย(ภายนอก) น่ารัก ขี้อ้อน น่ารัก ขี้อาย

นิสัย(ภายใน) เย็นชา บ้าเลือด ซาดิสม์ ขี้เกียจ

   อาชีพ นักเรียน มาเฟีย และ นักฆ่า 

   สี่ที่ชอบ สีขาว สีดำ สีทอง และสีแดง(เลือด)

    อยู่ห้องเดียวกับ(ร.ร.) นาเดชิโกะ หรือ นางิฮิ โกะ (นางิจัง~)

สถานะ(กาเดี้ยน)  Vill chair (วิล = ย่อมาจากคำว่าตัวร้าย แชร์ = เก้าอี้)

ประวัติ  นักเรียนแรกเปลี่ยนจากฮ่องกง 

ลูกสาวเจ้าพ่อ(⊙_◎)ผู้มีอิทธิพล และ อำนาจ  แก๊งเสือขาว ที่ โด่งดัง และเธอมีศักดิ์เป็น(ว่าที่)บอส(เจ้าแม่,เจ้)คนต่อไปอีกด้วย แต่ดันต้องมาแต่งตัวเป็นผู้ชาย แถมเธอนั้นยังเป็นพวกยัน(เดเระ)กับซาดิสม์อีกต่างหาก