ศิลปินแห่งเออเนอร์

การนับยุคใหม่เริ่มจากการล่มสลายของอลาตเตอร์ดินแดนปีศาจที่ใหญ่ที่สุดในทวีปเออเนอร์การบุกรุกของเหล่าสนธยาลากครึ่งทวีปทางตอนเหนือสู่ความืด เบื้องหลังขุนเขาอูริกันปราการหลักการแห่งสุดท้ายของจักรวรรดิอัลมัลเทียร์ที่ขวางกั้นเหล่าสนธยาลงมาสู่ทวีปแดนใต้ ในการต่อสู้กว่า 300 ปีบันดาเหล่านักเวทย์ได้คิดค้นเวทมนตร์ในการอัญเชิญผู้กล้าจากต่างโลกได้ในปีที่ 361 แม้ว่าจะมีผู้กล้าจากต่างโลกแต่ก็มิอาจหยุดยั้งเหล่าสนธยาและนี้ก็เป็นเรื่องราวของผู้กล้าที่ถูกอัญเชิญมาในทวีปเออเนอร์ 

“การ์ดชุดใหม่ที่วางขายหมดแล้ว พวกนายพูดเรื่องตลกอะไรกันมันพึ่งวางขายได้ไม่ถึง1ชั่วโมง”  

นักเวทย์ในชุดคลุมสีแดงเพลิงขลิบม่วงพูดน้ำเสียงที่สิ้นหวังหลังจากจำใจจำนำไม้เท้าเวทย์เพื่อมาซื้อการ์ดชุดใหม่ 

“นี้มันรูปแบบการฝึกบ้าอะไรวะเนี้ย” 

นักรบในชุดเกราะบ่นอย่างหัวเสียประสบการณ์อันขมขื่นในการตายเกิดวนเวียน การต่อสู้อันโหดร้ายที่หากประมาทเพียงเสี้ยววิคือความตาย สิ่งที่เขาโมโหมากที่สุดคือยำเยาะเย้ยที่แสดงขึ้นเมื่อเขาตาย

“โว้วววว ชูมือออออออ” 

ชายในชุดสีฉูดฉาดบนเวทีกำลังดีดเครื่องดนตรีคล้ายกีตาร์โยกหัวอย่างเมามัน เมื่อมองไปข้างล่างเวทีก็เห็นเหล่ากองทหารโบกมือกันอย่างบ้าคลั่ง 

“มีเรื่องบ้าอะไรในหัวของแกที่ยังไม่ลงมือทำ บอกข้ามาสิ” 

ชายชราในชุดคลุมสีเทาขลิบทองสวมแว่นตาข้างเดียวส่ายหัวขณะที่กำลังมองชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่รับเจ้าหนุ่มคนนี้เข้าหอคอย ไอเดียสุดพิลึกที่ถูกเสนอตลอดเวลาคำว่าพักผ่อนกลับเลือนหายไปจากพจนานุกรม 

---

ภาคผนวก ระดับนักเวทย์ 

นักเวทย์ฝึกหัด ชุดคลุมขลิบสีน้ำตาลอ่อน 

นักเวทย์สามัญ ชุดคลุมขลิบสีฟ้าคราม 

นักเวทย์อาชีพ ชุดคลุมขลิบสีม่วงอเมทิสต์ 

นักเวทย์อาวุโส ชุดคลุมขลิบสีเขียวมรกต 

ศาสตราจารย์เวทย์ ชุดคลุมขลิบสีทอง 

ปรมาจารย์เวทย์ ชุดคลุมขลิบสีแดงไพลิน 

ปราชญ์เวทย์ ชุดคลุมขลิบสีเงินสว่าง 

ใช้วันและเวลาเดี่ยวกับโลกคือ7วัน24ชั่วโมง

---

เป็นเรื่องราวสบายๆเรื่อยๆเนื้อเรื่องช้าไม่ได้เน้นหนักไปในด้านการต่อสู้ จะเน้นไปด้านผลงานของตัวเอกที่มีผลต่อสังคมและเนื้อเรื่องของตัวละครอื่นมาเสริม

ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตาม อาจติดเหรียญในภายหลังขอความกรุณาด้วย

ลงนิยายทุกวันแต่วันอังคาร - อาทิตย์