เพื่อน สิ่งมีชีวิตที่ไม่เคยทิ้งกัน

เนื้อเรื่อง

ใกล้แล้วเนอะ

ใกล้จาถึงวันนั้นแล้วอ่ะ

วันที่ต่างคนก้อต่างไปทามตาม

ฝันของตัวเอง

ทุกคนมีฝันของตัวเอง

ยังไงซะ

เราก้อยังคงเป็นเพื่อนกัน

เพื่อนกัน ถึงทะเลาะกัน

งอนกัน

ด่ากัน

นินทากัน

แต่จำไว้เถอะ

ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน

คำๆ นี้หาได้ยากนะ

ในสังคมสมัยนี้

ฉันอยากให้เพื่อนๆๆ จดจำ

ทุกรายละเอียด ของคำว่า

เพื่อนไว้ให้นานๆๆๆ

เพื่อนกัน ไม่มีวันทอดทิ้งกัน

แม้บางครั้งตอนที่อาจารย์

เข้ามาแอบดูว่าหลังกินอารายกัน

เพื่อนๆๆ กลุ่มข้างหน้า

ก้อพยายามดึงเกมไว้

ไม่ไห้อาจารย์ไปข้างหลัง

หรือ บางครั้งที่มีเสียงกีตาร์

เล็ดลอดออกมา

อาจารย์ถามว่าใครเล่น เพื่อนๆๆๆ

ก้อช่วยกันบอกว่า

เสียงมาจากห้องข้างๆๆๆ

-----

เพื่อนๆๆๆ ยังจำตอนที่พวกเรา

กลับบ้านกันเย็นๆๆ

อยู่ช่วยกันทามพาเรดจนมืด

ทุกคนเหนื่อย

ทุกคนหิว

ทุกคนมีภาระอื่นที่ต้องทำ

แต่ก้อยังเสียสละ แล้วก็ช่วยกันทำ

งานชิ้นๆ หนึ่งขึ้น

งานพาเรดนั้นหล่ะ

แม้ว่ามันจาไม่ได้รางวัล

แม้ว่ามันจาไม่ได้สวยเลิศในสาบตากรรมการ

แต่งานที่ออกมา

มันเป็นที่หนึ่งในใจพวกเรา

มันเกิดขึ้นมาได้ก็เพราะ พวกเรา

จงเก็บความทรงจำที่ดีๆ

เก็บความรัก ความห่วงใย

ความจริงใจ

และความหมายที่สื่อออกมาได้มากกว่าคำพูด

ที่สื่อออกมาได้มากกว่าความคิด

ที่สื่อออกมาได้มากกว่าการกระทำ

คำๆนั้น คำว่าเพื่อน

เก็บมันไว้ในใจพวกเราเสมอนะ

จำไว้นะ ยังไงซะ

เพื่อนก็ไม่ทิ้งกันแน่นอน

-----