อ้อนรักหวานใจ

ภาคภูมิ  พิชญะสกุล  หรือ  ภาค  อายุ  30 ปี

เจ้าของโรงแรม และรีสอร์ต Paradise

เขาเป็นที่หมายปองของสาว ๆ ไม่เคยรักใครจนกระทั่งมาเจอเธอสาวน้อยหน้าหวานที่กุมหัวใจเขาไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ จากไม่เคยยอมใครกลับต้องมาสยบให้กับเธอ ผู้ที่ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้ก็เป็นไม้

แพรพลอย  พิบูลย์ไพศาล  หรือ น้องพลอย  อายุ  21 ปี

นักศึกษาชั้นปีที่ 4

สาวสวยหน้าหวาน หุ่นชวนฝัน มีทั้งมุมน่ารัก และเซ็กซี่แต่ชีวิตต้องขาดอิสระ และเปลี่ยนไปเมื่อมาเจอกับเขา

ผู้ชายที่คอยตามติดชีวิตเธอทุกฝีก้าว อีกทั้งยังคอยตามเอาอกเอาใจสารพัด เรื่องขี้อ้อนก็ไม่แพ้ใคร เรื่องหึง เรื่องหวงก็เป็นที่หนึ่งจนเธอปวดหัวอยู่บ่อย ๆ

.

.

.

“เลิกเล่นโทรศัพท์ได้แล้วคนดีตั้งแต่ขึ้นรถมาน้องพลอยยังไม่ยอมวางเลยนะ” ภาคภูมิเหล่มองคนตัวเล็กที่กำลังกดมือถือหยุกยิกบางทีก็หัวเราะออกมาไม่ได้สนใจเขา ที่กำลังขับรถอยู่เลยเขาชักจะน้อยใจแล้วที่เธอให้ความสนใจโทรศัพท์มากกว่า

“คุยแล้วติดลมไปหน่อยนะคะ” แพรพลอยหันมาบอกคนข้าง ๆ ที่นั่งทำหน้าบึ้งใส่ตนเองแล้วเอื้อมแขนเรียวสวยไปจับใบหน้าหล่อเหลาโยกไปมาอย่างหยอกเย้า

“หอมแก้มพี่ก่อนแล้วจะหายโกรธ” ภาคภูมิเอียงแก้มเข้ามาหาคนสวยแล้วก็ได้รับจูบไปฟอดใหญ่จับมือบางข้างที่สวมแหวนเพชรเม็ดงามมาแนบที่ริมฝีปากแล้วกุมเอาไว้

“พี่ภาคขา” แพรพลอยเอนศีรษะซบที่ไหล่หนาอย่างออดอ้อน ขณะที่รถติดไฟแดงมือข้างที่ว่างก็ลูบเบา ๆ ที่แหวนที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของคนตัวโต

“ขามีอะไรคะ” ภาคภูมิก้มหน้าลงจูบศีรษะเล็กอย่างรักใคร่

“อีกสามวันน้องพลอยต้องไปทำกิจกรรมกับทางมหาวิทยาลัยที่หัวหินนะคะ งานนี้ไม่ไปไม่ได้เพราะจะเป็นกิจกรรมสุดท้ายก่อนจะจบค่ะ” แพรพลอยช้อนตาขึ้นมองภาคภูมิที่เงียบไป

“ไม่ไปไม่ได้เหรอพี่ไม่อยากให้ไปไกลหูไกลตาเกิดเป็นอะไรขึ้นมาพี่คงขาดใจ” ภาคภูมิคิดอย่างกลัดกลุ้มกลัวว่าถ้าห่างตาไปไกลจะมีหนุ่มเข้ามาขายขนมจีบ ยิ่งคิดว่าจะมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนเข้ามาพูดคุยกับเธอแล้วอารมณ์หวงอารมณ์หึงนี่แทบปะทุถึงขีดสุด ขนาดแค่คิดเขายังเป็นเอามากขนาดนี้ ถ้าเป็นเรื่องจริงไม่ต้องพูดถึงไม่ว่าใครเขาก็ไม่สนไม่งั้นอย่ามาเรียกเขาว่าภาคภูมิ

“ก็บอกไปแล้วไงคะว่าไม่ไปไม่ได้เข้าใจไหมทำไมคนแก่เข้าใจยากขนาดนี้ แล้วมันก็ไม่มีอะไรน่าห่วงด้วยแค่ไปทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆกับรุ่นน้องเอง” แพรพลอยยกศีรษะขึ้นนั่งตัวตรงหน้างามงอลงเล็งเห็นเค้าลางว่าจะไม่ได้ไปง่าย ๆ
 

“พี่ไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อยเมียจ๋าพูดเกินความจริง” ภาคภูมิรู้ดีว่าคนตัวเล็กประชดเขาเขาดูแลตัวเองดี ไม่มีทางแก่ง่าย ๆ หรอก “และที่สำคัญยิ่งมีผู้ชายไปด้วยพี่ยิ่งไม่ไว้ใจ” ภาคภูมิพูดอย่างหัวเสีย

“ไม่รู้ไม่ชี้ไม่อยากคุยกับคนไม่มีเหตุผล” แพรพลอยแลบลิ้นใส่คนตัวโตอย่างหมั่นไส้แล้วรีบหันหน้าหนีมองออกไปนอกรถแทน คนอะไรหน้ามึนแล้วยังจะเข้าใจอะไรยากอีก กะไว้แล้วเชียวถ้าบอกจะต้องมีปัญหาตามมา