RevivaL

        “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีมนุษย์ เอลฟ์ และอสูรอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขแต่แล้ววันหนึ่งได้มีอสูรตนหนึ่งที่มีพลังเวทมหาศาลได้ถูกความโลภครอบงำอยากจะมีทุกสิ่งทุกอย่างแม้ว่าจะเป็นท้าทายกับพระเจ้าก็ตาม เหล่าอสูรตนอื่นๆต่างหวาดกลัวใครก็ตามที่ไม่ทำตามก็จะถูกฆ่าทิ้งครอบครัวก็จะถูกจับไปเป็นทาส ทำให้อสูรตนอื่นๆต่างขนานนามอสูรโลภตนนั้นว่า จอมมาร ทางฝั่งมนุษย์เองนั้นใช่ว่าจะอยู่เฉย เหล่าทหารฝีมือดีต่างต้องเผชิญหน้ากับจอมมารเพื่อช่วยเหลือเหล่าอสูรที่ถูกกดขี่ ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นเทียบไม่ได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าจอมมารบ้างก็ไม่ได้กลับมา บ้างก็กลับมาแต่ก็เสียสติไม่ก็ตรอมใจตายด้วยพิิษบาดแผล มนุษย์จึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากเอลฟ์และสร้างศาสนจักรขึ้นมาเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวและยืมพลังอำนาจจากพระเจ้า ณ ตอนนั้นเองได้มีมนุษย์ที่มีพลังอำนาจทัดเทียมกับจอมมารถือกำเนิดขึ้น บุรุษที่เปรียบเสมือนบุตรของพระเจ้ามนุษย์ทุกคนต่างขนานนามของเขาว่า ผู้กล้า-”

         “คุณหญิงคะ นี่มันเลยเวลาเข้านอนของทั้งคุณหญิงและคุณหนูแล้วนะคะ” เสียงอันเข้มงวดของหญิงรับใช้ดังขึ้นแทรกเสียงเล่านิทานของหญิงท้องแก่

         “ไม่เอาน่ามากาเร็ต โอลิเวียกำลังสนุกกับนิทานที่ฉันเล่าอยู่เลย” หญิงท้องแก่พูดไปพลางลูบหัวลูกสาวตน

          “แต่คุณหนูหลับไปยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้แล้วนะคะ อีกอย่างถ้าคุณหญิงนอนดึกจะไม่ดีต่อลูกในท้องเอาค่ะ” หญิงรับใช้ยังคงยืนกราน

          “งั้นเดี๋ยวถ้าฉันเล่าเรื่องนี้จบแล้วจะเข้านอนนะ”

          “คุณ หญิง คะ” หญิงรับใช้พูดเน้นเสียง

           หญิงท้องแก่ได้ถอนหายใจและวางหนังสือนิทานลงก่อนจะออกคำสั่งกับหญิงรับใช้ “ก็ได้พาโอลิเวียไปเข้านอนก่อนนะ”

          “ค่ะ”

          หญิงรับใช้ได้อุ้มเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังหลับปุ๋ยพาออกไปจากห้องผิงไฟ สาวท้องแก่ได้นั่งดูครรย์ของตนและนึกอะไรอยู่สักพักก่อนที่หญิงรับใช้จะกลับเข้ามาในห้องเพื่อพาตนไปที่ห้องนอน

          “ลุกระวังนะคะ” หญิงรับใช้พยุงตัวของหญิงท้องแก่ให้ลุกขึ้นยืนอย่างระวัง

          หญิงรับใช้ได้นำทางหญิงท้องแก่ไปตามทางเดินที่มืดมิดมีเพียงแค่แสงจากตะเกียงน้ำมันที่ส่องให้เห็นพื้นไม้สีเข้มและกำแพงหินอ่อนสีส้มแกมเหลืองอ่อน

          “มากาเร็ตเธอคิดว่าฉันควรจะตั้งชื่อลูกในท้องของฉันว่าอะไรดี” หญิงท้องแก่ถามขึ้นระหว่างทางท่ามกลางความเงียบงัน

          “ไม่รอให้คุณหนูคนเล็กเกิดออกมาก่อนหรอคะ” หญิงรับใช้ถามกลับไป

          “คิดชื่อไว้ล่วงหน้าก็ไม่น่าจะเป็นไรนะ"

          “งั้นชื่อ เฟรย่า ดีไหมคะ”

          “เอ…ทำไมล่ะ”

          “ก็ดิฉันยังไม่รู้หนิคะว่าเป็นหญิงหรือชาย ก็เลยตั้งชื่อที่ใช้ได้ทั้งหญิงและชาย”

          “ขอบใจนะฉันจะเก็บชื่อนี้ไว้ละกัน”

          คุยไปสักพักทั้งสองก็ได้เดินมาถึงห้องนอน หญิงรับใช้เปิดประตูนำหน้าเพื่อให้หญิงท้องแก่เดินเข้ามาได้อย่างสะดวก หลังจากพยุงร่างอันบอบบางของหญิงท้องแก่ไปที่เตียงเสร็จก็เดินไปที่ประตูห้องกำลังจะเดินออกไปแต่ก็ได้พููดอะไรบางอย่างออกไป

          “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณหญิง”

          “ราตรีสวัสดิ์ มากาเร็ต”

          ก่อนจะเดินออกไปและปิดประตู