ปราบรักพยศ (มีอีบุ๊ก)

         เรียว อายุ 28 ปี

หล่อรวย เขาไม่เคยรักใคร และไม่คิดที่จะรักใคร เขาอยากได้อะไรเขาจะต้องได้ แม้กระทั่งผู้หญิง ถ้าเขาอยากได้แค่ใช้เงินซื้อมา

                   โมนา อายุ 23 ปี

ถึงเธอจะจน แต่เธอไม่ยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อแลกกับเงิน ถึงแม้ว่าเขาจะเสนอเงินเป็นจำนวนมาก เพื่อแลกกับการให้เธอไปเป็นผู้หญิงของเขา

"รังเกียจฉันมากนักเหรอ ถึงไม่มองหน้า" เขาจ้องมองเจ้าของใบหน้าใสที่มัวแต่ก้มหน้าก้มตา แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"..." เธอยังคงนิ่ง

"ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะ ไม่ได้ยินหรือไง"

"..."

"นี่! ถ้าไม่อยากให้ฉันโมโหก็คุยกับฉัน" เขารู้สึกขัดใจที่เธอทำเฉยเมยใส่เขา

"ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันไม่คุยกับคนที่ไม่รู้จักค่ะ ฉันจะคุยเฉพาะกับคนที่รู้จักและสนิทด้วยเท่านั้น" เธอพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขา แต่ยังก้มหน้าก้มตาไถโทรศัพท์ต่อไปเพื่อรอให้ควีนกลับมา

"อย่าหยิ่งให้มาก ฉันไม่ชอบคนหยิ่ง"

"ฉันก็ไม่ได้บอกให้คุณมาชอบ คุณจะชอบหรือไม่ชอบมันก็เรื่องของคุณ ไม่ใช่เรื่องของฉัน"

"ทำไมเธอถึงไม่รับข้อเสนอฉัน"

"ทำไมฉันจะต้องรับ ในเมื่อฉันไม่ได้อยากทำในสิ่งที่คุณเสนอมา" เธอละจากหน้าจอโทรศัพท์ พร้อมเผชิญหน้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อแล้วบอกออกไป

"เธออยากได้เงินเท่าไหร่ก็ว่ามา ฉันยินดีจ่าย"

"ฉันไม่ใช่สินค้าที่คุณจะมาเจรจาซื้อขาย"

"แค่เธอยอมมาเป็นผู้หญิงของฉันสามเดือน เธอรวยเลยนะ"

"ฉันไม่อยากรวยด้วยวิธีนั้น คุณช่วยเข้าใจฉันด้วย"

"แค่เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันสามเดือน แล้วชีวิตเธอจะราบรื่น ตกลงมั๊ย"

"ไม่ คุณอย่ามาขู่ฉันเลย เพราะฉันไม่มีวันยอมไปเป็นผู้หญิงของคุณอย่างแน่นอน"

"ฉันเตือนเธอแล้วนะ"

"ขอบคุณที่เตือน" ว่าแล้ว เธอก็ลุกออกจากเก้าอี้

"นั่นเธอจะไปไหน"

"กลับอพาร์ทเม้นท์"

"กลับกับใคร"

"มากับใครก็กลับกับคนนั้นสิ"

"พี่สาวเธอกลับไปตั้งแต่ออกไปจากห้องนี้แล้ว"

"มันคงเป็นแผนของคุณสินะ ที่ให้พี่ควีนพาฉันมาที่นี่"

"ใช่" ว่าจบ เธอก็เปิดประตูออกไปจากห้องทันที

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอมีดีอะไรถึงได้ปฏิเสธคนอย่างฉัน" เขาแสยะยิ้มพลางพูดกับคนที่นอนอยู่ใต้ร่าง ซึ่งตอนนี้หน้าเธอซีดเผือดเพราะความหวาดกลัว

"ทำไม? รู้สึกเสียหน้าล่ะสิ ที่คนธรรมดาอย่างฉันปฏิเสธคนชอบเอาชนะอย่างคุณ คุณมันมีดีแค่รวยเท่านั้นแหละ และจำเอาไว้ด้วย ว่าคนอย่างคุณไม่มีวันเอาชนะฉันได้" คำพูดของเธอทะลุทะลวงเข้าไปแทงใจดำของเขา จนเขารู้สึกโกรธขึ้นมาในทันใด

"ชนะไม่ได้งั้นเหรอ?" เรียวพูดพลางกระตุกยิ้มมุมปาก ใช้แววตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเธอ

"งั้น...มาดูก็แล้วกัน ว่าฉันจะชนะเธอได้หรือไม่ได้"

"เป็นไง ทีนี้รู้หรือยังว่าฉันเอาชนะเธอได้ และฉันก็ไม่ได้มีดีแค่รวยอย่างที่เธอว่า ฉันยังพรากความบริสุทธิ์มาจากเธอได้เหมือนกัน หึ" ใบหน้าหล่อพูดพลางมองไปยังใบหน้าสวยที่ตอนนี้เหยเกและคลอเคล้าไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด เธอนอนกัดฟันกรอดไม่โต้ตอบอะไรออกมา พร้อมเบือนหน้าหนีไม่ได้มองไปยังเขา