ใครก็ได้บอกทีว่าผมไม่ใช่'ผู้กล้า'

   ชื่อของข้าคือเจม. แค่เจม ข้าเป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงโดยนักบวชก็เรียกว่าเด็กกำพร้าก็ได้... ตัวตนของข้าพวกเจ้าต้องไม่เชื่อแน่ว่ามันทั้งวุ่นวายและหน้างวยงง มันเป็นเรื่องที่วุ่นวายจนเกินไป เกินกว่าที่เด็กกำพร้าทั่วไปจะมีได้ดังนั้นก็ตัดมันออกไปแล้วมาสนใจแค่เพียงชีวิตอันแสนจะเรียบง่ายขอข้าก็แล้วกัน

ยามเช้า เด็กน้อยเจมวัย13ปีเดินเข้าไปในครัวเพื่อช้วยคุณแม่แมรี่ นักบวชหญิงที่ดูแลเขาอยู่ใน ตอนนี้ ร่างเล็กของเด็กวัยกำลังโตมองไปด้านข้างห้องครัวอย่างแปลกใจ ใครเอามนุษย์เน่าๆแบบนี้เข้ามาไว้ข้างห้องครัวกันเนี้ย?  ถึงแม้จะสงสัยขนาดไหนก็ไม่กล้าพูดหรือถามออกไปเดียวมันจะกลายเป็นปัญหานะสิ!

ตัวอักษรสีเงินปรากฎขึ้นเหนือหัวของเขามันคือ'เวทย์มนต์' เธอหันมามองข้าสักพักแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนให้ตายข้าชอบร้อยยิ้มของนางเป็นที่สุด

( ท่านแม่... เขา? เป็นใครงั้นหรือขอรับ?)  ตัวอักษรปรากฎขึ้นสักพักก่อนมันจะจางห้ายไป.. ข้าขอบอกไว้ก่อนข้าไม่ได้เป็นใบ้แต่ข้ามีเหตุจำเป็นที่ทำให้ข้าพูดไม่ได้... และอีกไม่นานคงจะมองไม่ได้ด้วยเช่นกัน

"อรุณสวัสดิ์เจม?" นางพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนก่อนข้าจะหน้าแดงขึ้นมาอย่างช้วยไม่ได้... 

(อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านแม่.. แล้วเขาคือใครงั้นหรอครับ?)  ข้าพยายามรวามรวมสติก่อนจะควบคุมเวทย์รอบตัวให้เปลียนเป็นตัวอักษรเพื่อพูดคุยกับนางอีกครั้ง

"แม่ก็ไม่รู้หรอกจ๊ะ ตื่นเช้ามาก็เห็นเขาบาดเจ็บหนักอยู่ด้านนอกแล้วเลยช้วยพาเข้ามาด้านในนะ แม่กลัวว่าเดียวพวกสัตว์ป่าจะมารุมทำร้ายเขา".. นางพูดขึ้นมาพร้อมกับทำอาหารหลายอย่างไปด้วย... ข้ามองมันสักพักก่อนจะเข้าไปช้วย

"เจม... ตอนนี้พวกสัตว์ร้ายเริ่มเข้ามาใกล้บ้านเราแล้ว... ลูกไม่ควรอยู่นอกบ้านตอนกล้าคืนนะ"

(แต่ข้าต้องฝึก...) 

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นจ๊ะเจม เข้าใจที่แม่บอกใช่ไหม? "นางพูดพร้อมกับเอาขนมปังเข้าเตาอบ

(เข้าใจแล้วขอรับ.. ท่านแม่ข้าไปเก็บผลไม้ป่านะขอรับ?) ข้าบอกนางพร้อมกับเดินไปเอาตะกร้าข้างเตาอบเพื่อไปเก็บผลไม้ป่าเช่นที่ข้าบอกนาง

"ระวังด้วยนะเจม.. ถึงตอนนี้ตะวันจะใกล้ขึ้นแล้วก็ตามทีแต่ก็ระวังด้วยนะ! "

เสียงตะโกนไล่หลังมาทำให้ได้แต่พยักหน้ารับคำเท่านั้นก่อนจะรีบเดินเข้าป่าไป... เข้ามา ได้ สักพัก ก็ ได้ยิน เสียงควรครางอันแผ่วเบาผ่านมาตามสายลม... ให้ตายข้าควรไปไกลกว่านี้ดวงตาสีฟ้าอ่อนแปรเปลียนเป็นสีแดงก่ำก่อนที่บรรยากาศรอบตัวจะเปลียนไป... ให้ตายในตอนนี้ข้ายิ่งอ่อนแออยู่ด้วย

.. ก็เรื่องราวต่อไปนี้ที่พวกเจ้าจะได้รับรู้คือเรื่องราวของข้าผู้นี้ชายผู้มีความลับมากมายที่ลำลังหนีความจริงของตัวเองเพื่อเดินเข้าไปยังโลกที่มีสีสรรละลานตา โลกแห่งโลกีย์ อยากจะรู้ไหมละว่ามันจะเป็นอย่างไร

::::::::::::::::::::

ตอนนี้คนที่เข้ามาอ่านเพราะคำโปรยก็จะแบบอ่าว! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี้!ใช่ครับมันคนละเรื่องกันเลย55555ขอให้เอ็นจอยกับเรื่องของชายผู้ที่มีความลับไว้ถมทะเลเล่นนะครับ5555

บนนำก็จะมาแบบนี้ละ???? แล้ว เจอกัน ตอน ต่อไป ครับ...