รอยยิ้มที่หายไป lost my love

ทุกเรื่องราวที่ได้ถ่ายทอดให้อ่าน ทุกตัวอักษรที่ได้พิมพ์ลงไป เป็นเพียงเรื่องสมมุติ

.

.

.

.

.

.

.

.

     เชื่อว่าทุกคนก็เคยมีความสุขมากๆในวัยเด็ก วัยที่ทุกคนสามารถทำทุกอย่างได้โดยไม่มีความกลัว ช่วงเวลาที่คิดว่าทุกอย่างบนโลกไม่มีสิ่งใดที่ไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้ เป็นความสุขที่หาอะไรมาเทียบไม่ได้เลย แม้กระทั่งตอนนี้

  ผมที่โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ สามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเองอย่างง่ายดาย และไม่มีความกลัวใดๆที่ทำให้ผมหวั่นใจได้เลย ยกเว้นความกลัวหนึ่ง………

กลัวว่าจะทำรอยยิ้มจางหายไปจากตัวตนของผมเอง

  เมื่อเวลาผ่านไป ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับกลายเป็นสีหน้าไร้ความรู้สึก ความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง กลับกลายเป็นความสิ้นหวังที่ยากเกินกว่าจะจัดการได้ 

  พอรู้ตัวอีกที มันก็ยากที่จะตามหาร้อยยิ้มที่หายไปแล้ว เป็นเพียงแค่มนุษย์ที่ไร้ความรู้สึก มีเพียงแค่รอยยิ้มจอมปลอมที่ยังคงอยู่ตลอดมา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เรามาผ่อนคลายด้วยกันหน่อยดีมั้ยคะ ^^

ถึงทุกคนที่กำลังตามหารอยยิ้มที่หายไป