ในคืนนั้น....โอ้ยยยย ..เอาอีกแล้ว

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ไปกันเถอะ..เราพร้อมแล้ว….ออกเดินทางเวลานี้น่าจะถึงที่หมายคงตอนค่ำๆ…เข้าที่พักก็ประมาณสักสองทุ่มได้อยู่นะ"….แก้วฟ้า….บอกเพื่อนที่คุยกันอยู่ปลายสายโทรศัพท์

“ถึงที่พักประมาณนี้ก็ดีเหมือนกันไม่ดึกเกินไป….เดี๋ยวเราไปแวะพักรถและกินข้าวแล้วโดปกาแฟกันที่จุดพักรถที่เดิมนะ”..นรินพร…บอกกับแก้วฟ้า

การเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางเพื่อแสวงบุญของสองสาวตามความชอบของพวกเธอ….ครั้งนี้ก็เช่นกันจุดมุ่งหมายของการไปคือภาคเหนือของประเทศไทยนั่นเอง….ซึ่งเป็นสถานที่…ที่พวกเธอไปเป็นประจำ  ต่างกันอยู่ตรงที่ว่าครั้งก่อนๆ เมื่อไปถึงก็จะเข้าพักทึ่วัดเลย…ที่พักมีพร้อมสำหรับผู้ไปปฏิบัติธรรม

(หากครั้งนี้สองสาว…มีแนวคิดใหม่ซึ้งทั้งสองก็เห็นพ้องต้องกันสะด้วย…) คือเที่ยวและหาของอร่อยกินก่อนเข้าวัด…

“แก้วฟ้า…ตอนเช้าเราไปเดินเที่ยวเล่นหาอะไรกินในตัวเมืองกันเพราะตอนเช้าจะมีตลาดมีของขายของกินอร่อยๆ เยอะมาก”

"ได้เลย….ของชอบอยู่ด้วย"…..นรินพร…ตอบรับคำเสนอแนะของเพื่อนทันที   (ช่างรู้ใจกันจังนะ)…นรินพร..นึกและยิ้มอย่างมีความสุขที่เพื่อนสนิทรู้ใจเธอ

….รถทั้งสองคันจอดอยู่ข้างกัน….แก้วฟ้าและนรินพร…เดินลงจากรถพร้อมทักกัน…"แหม….ถึงพร้อมกันเลยนะ….ก็เรามันสุดยอดทั้งคู่นี่…ปะ..กินอะไรกันดีละ  เดี๋ยวนะขอเข้าห้องน้ำแปปนะ….ไปด้วยปวดเหมือนกันอะ"   

“คราวนี้เราน่าจะอยู่วัดกันสักกี่วันดีละ”…แก้วฟ้าถาม…..

"ก็เราตั้งใจมาปฏิบัติ 3 วัน ไม่ใช่เหรอ…หรือจะอยู่เพิ่ม…….หยุดงานเพื่มได้หรือ?"…นรินพร…ยิงคำถามกลับหาเพื่อน

“….ก็เห็นว่าเพื่อนอิ๊ง…จะตามมาสมทบด้วยนะ….หล่อนไลน์มาบอกเมื่อสักครู่นี้…ไม่แน่นะถ้ามีโอกาสก็น่าจะเพิ่มวันปฏิบัติก็ดีรอดูอิ๊ง…อีกทีละกัน….”

“อิ่มละ….เราเดินทางกันต่อดีกว่า….แล้วค่อยไปแวะเจอเพื่อนอิ๊ง…ที่ร้านกาแฟจุดหมายต่อไป”…ตามนั้น….ok

(..ชม ผกา จำปา จำปี กุหลาบ ราตรี พะยอม อังกาบ ทั้ง กรรณิการ์ ลำดวน นมแมว ซ่อนกลิ่น ยี่โถ ชงโค มณฑา สายหยุด เฟื่องฟ้า ชบา และ สร้อยทอง…)….บทเพลงอุทยานดอกไม้มาเลยนะ…{แก้วฟ้าเธอ…ครวญเพลงอย่างสำเริงสำราญใจ ขณะขับรถตาม…นรินพร..ไปแบบเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน..แบบว่าใจเย็นอะนะ พูดอีกอย่างก็คืออย่างสบายใจ..งู้ยยย.

“ที่พักรถข้างหน้านี้นะ….นรินพร…ไลน์บอกแก้วฟ้า….(เพื่อนอิ๊งก็ถึงแล้ว”)

"เป็นไงบ้างเพื่อนอิ๊ง….ออกเดินทางมาตั้งแต่กี่โมงเหรอ? ..รถติดไหม?"..แล้วจะอยู่ปฏิบัติกี่วัน?.."  สาวๆ ยิงคำถามให้เพื่อนแบบรัวๆ หลังจากที่เจอหน้ากัน  

เดี๋ยว เดี๋่ยว เดี๋ยว….ใจเย็นๆ เพื่อน…….เราไปหาที่นั่งและหาน้ำกินกันก่อนนะ…แล้วจะตอบให้หมดทุกคำถามเลย…โอเคปะ

“ส้มตำนะ…หรือจะเอาตำป่าดีละ”….นรินพร..ถามเพื่อนๆ 

“ตำป่าดีกว่า…แล้วก็เอาไก่ย่าง..ต้มแซ่บด้วย...ดีไหม?”…เพื่อนอิ๊ง..ตอบรับคำถามนรินพรทันที..เพิ่มเติมด้วยคำถามต่ออีกนิด…กับเมนูอาหารอีกสองอย่าง…

"ได้เลย…ตามนั้น"…แก้วฟ้า..เห็นด้วย…"อ๋อ..ข้าวเหนียวด้วยนะ"

สามสาว..กินอาหารกันไปคุยกันไปอย่างกับเหมือนว่าไม่ได้เจอกันมานานมาก..ซึ่งจริงๆ แล้วพวกเธอเพิ่งเจอกันเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เอง…55  

“อิ่มแล้ว…เราออกเดินทางกันต่อดีกว่า…ถ้าช้าเดี๋ยวถึงที่พักจะดึกเกินไป…จุดจอดอีกทีคือที่หมายเลยนะเพื่อนๆ”

“…สวัสดีค่ะ..คุณแก้วฟ้าใช่ไหมค่ะ….”

“ใช่ค่ะ…แก้วฟ้าพูดค่ะ”

“ห้องพักที่จองไว้…พร้อมเข้าพักได้เลยนะคะ..ทางโรงแรมดำเนินการให้เรียบร้อยแล้วคะ”

“อ๋อ…ขอบคุณคะ..คงเดินทางไปถึงประมาณสามทุ่มหรือถ้าช้าหน่อยก็ไม่น่าจะเกิน สี่ทุ่มคะ”

“ได้คะ”….เจ้าหน้าที่ของทางโรงแรมตอบรับ

ตลอดระยะทางที่สามสาวเดินทางนั้นเต็มไปด้วยความสุขและความหวังพร้อมความมุ่งมั่นที่จะได้ทำสิ่งที่ดีและสร้างสรรค์ที่พวกเธอชอบและปรารถนา…ฉะนั้น ตลอดระยะทางจึงตลบอบอวนไปด้วยความสุขซึ่งพวกเธอไม่รู้สึกเหนื่อยเลยกับการขับรถเดินทางไกลและแถมยังขับกันไปคนละคันอีกต่างหาก….เพราะพวกเธอต่างก็มีโลกส่วนตัวสูงแบบว่าเต็มเหนี่ยวกันเสียด้วย…..

"อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมายแล้วนะพวกเรา….เราแวะกินข้าวกันก่อนเข้าที่พักดีไหม"….นรินพร…ส่งไลน์ถามเพื่่อนๆ 

“ดีเลย…ตกลง……ตามนั้น…..เข้าที่พักเราจะได้หลับเลย….5555”………เพื่อนๆ เห็นด้วยกับข้อเสนอของนรินพร

“ติดต่อห้องพักค่ะ….ที่จองไว้ค่ะ”

“ได้ค่ะ….ที่จองไว้ 3 ห้อง นะคะ”

“ใช่คะ….”

“ห้องอยู่ชั้น 3 โซนขวา..นะคะ….ทั้่ง 3 ห้องเลยคะ ”

ขอบคุณ..คะ

(บ๊าย บาย…ห้องใครห้องมัน…หลับฝันดีนะเพื่อนๆ สามสาว ต่างเข้าห้องของตัวเองด้วยความสบายใจ….เพราะอย่างว่าแหละทั้งสามสาวมีโลกส่วนตัวสูงมากพวกเธอจึงชอบที่จะอยู่ตามลำพัง…ดังนั้นแม้กระทั้งห้องพักยังยินดีที่จะเข้าพักคนละห้องเลย…ป๊าดดดดด….สุด สุด)

ทำภารกิจส่วนตัวเรียบร้อย…สามสาวก็จะต้องสวดมนต์และนั่งสมาธิเป็นกิจวัตรประจำของพวกเธอก่อนที่จะล้มตัวลงนอน…..ทุกวันไม่ว่าพวกเธอจะอยู่ที่ไหนก็ตาม…เมื่อทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ…ก็หลับ

“เห้ยยยยย…..อะไรกันอย่านะ….โยกเตียงจนสั่นขนาดนี้แล้วยังจะลากลงจากเตียงได้ไง…..เห้ย เห้ย”  

(แก้วฟ้า…สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ)

“โอ้ย…อีกแล้วเหรอนี่…ต้องการบุญก็บอกกันดีๆ..ก็ได้นะ….รุนแรงจัง”..แก้วฟ้า..โปรยวาจาให้กับสิ่งที่มองไม่เห็นและเธอก็แผ่แมตตาให้แบบเจาะจงกันไปเลย….รับไปแบบจุก จุก..เลยนะ โดยจัดไปหลายบทเล่นเอากว่าจะได้นอนก็เกือบตีสองกันเลยทีเดียว…แล้วยังทิ้งทวนให้ความหวังด้วยว่าพรุ่งนี้จะให้อีกนะ…เมื่อเข้าวัดและรับศีลแปดเรียบร้อย…จะจัดให้อีกรอบรอรับและอนุโมทนาเอานะ…..อย่าลืมละ….แก้วฟ้าจำชับ

“นอนละนะ….อย่ากวนกันนะ…..ต่างคนต่างอยู่เน้อ”…แก้วฟ้า..ล้มตัวนอนด้วยความปิติและอิ่มเอิบใจที่ได้สร้างบุญสร้างกุศลให้ดวงจิตที่ปรารถนาในบุญ….

ก๊อก ก๊อก ก๊อก….เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนทำให้แก้วฟ้า..ตกใจตื่น….เธอหลับเพลินมากจนลืมตื่นกันเชียวหลังจากวุ่นวายกับเรื่องเมื่อคืน…."ได้ ได้ ได้….ตื่น ตื่น..แล้วจ้า  แป๊ปนะเพื่อน"

"…555 เมื่อคืนเจอใช่ปะ….นรินพร…ทักถามเพื่อน"

"ใช่…รู้ได้ไงหรือเจอเหมือนกัน…แก้วฟ้า..ถามกลับ"

“นรินพรกับอิ๊ง…พยัคหน้า…พร้อมกับหัวเราะเบาๆ แล้วตอบว่า..ประมาณนั้น”

ทั้งสามสาว…ปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นด้วยความคุ้นชินเห็นเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเธอไปสะแล้ว

เมื่อ สามสาว..ออกจากโรงแรมที่พักพวกเธอก็พากันไปเดินเล่นหาของกินอร่อยๆ ในตัวเมืองก่อนที่จะเดินทางมุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อการปฏิบัติธรรมตามจุดมุ่งหมายและเป้าหมายตามที่ตั้งใจกันไว้….และแก้วฟ้าก็ได้ทำตามสัจจะวาจาที่ได้ให้ไว้กับสิ่งที่มองไม่เห็นนั้น..ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะมีจริงหรือไม่ก็ตาม…เพราะแก้วฟ้า…รู้สึกว่าการที่ได้เป็นผู้ให้มันช่างมีความสุขและความอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน..ฉะนั้นเธอก็จะเป็นผู้ให้แบบนี้ไปเรื่อยๆ….

                                      จบไปอีกหนึ่งเรื่องแล้วนะคะ

                    หากชื่นชอบยะกะ….ช่วยติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ

                                              ขอบคุณคะ