นี่มันยุคไหนแล้วนี่...หรือมันใช่

ข้อมูลเบื้องต้น

“จี๋  จี๋  จี๋  เห็นแสงนั้นมั้ย แสงสว่างดวงกลมๆ ใหญ่ๆ ที่ลอยมานั้น“

“เห็นๆ เฮ้ย…ดวงไฟอะไรกัน...หรือมัน..คือ ""กระสือ""..แย่แล้วก้มลงข้างๆ ตุ้มน้ำ..เร็ว ก้มลง ก้มลง” (ดาว..ร้องบอกเพื่อน)  มันลอย เข้ามาเร็วมากและก็ลอยต่ำลง ต่ำลง หากแต่ดวงไฟนั้นก็มาหยุดอยู่ตรงที่ตั้งแค้มบ้านพักคนงานตรงหัวมุมทางขึ้นเนินเขาหยุดนิ่งมากและอยู่เฉยไม่ขยับเขยื่อนเหมือนจะเฝ้าดูอะไรสักอย่างจนทำให้บรรยากาศ ณ ขณะนี้ช่างสงบเต็มไปด้วยความน่าหวาดเสียว….กลัวว่าดวงไฟนั้นจะเล็งมาที่เราสองคน..ซึ่งจี๋และดาวสองสาวก้มทั้งหัวและตัวแทบจะนอนราบไปกับพื้นอยู่แล้ว กระซิบกันเบาๆ มันคืออะไรกันแน่วะ..และมันจะอยู่ตรงนั้นอีกนานไม๊เนี่ย..} “มาเที่ยวรอบนี้เจออะไร..ทำไมมันน่ากลัวแบบแปลกๆ อย่างนี้นะ เราสองคนไม่ได้ตาฝาดใช่ปะ”สองสาวกระซิบกระซาบกันเบาๆ ” ปกติแล้ว..จี๋กับดาวจะเป็นคนที่ชอบการเดินทางท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจเลยทีเดียวและครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อนๆ ทั้งสองคนได้เดินทางไปท่องเที่ยวและเข้าพักในสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ณ จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งเป็นลานกางเต้นท์ที่ไม่ค่อยกว้างเท่าไหร่เพราะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเล็กๆ และก็เป็นที่ท่องเที่ยวของจี๋กับดาวที่มาท่องเที่ยวอยู่ขณะนี้  

“มันเริ่มขยับแล้ว..เฮ้ย..เฮ้ย  อย่าเพิ่งลุกนะ..เดี๋ยวมันเห็น” (..จี๋ร้องบอกดาว..) พร้อมกดหัวดาวลงตรงซอกข้างๆ ตุ้มอีกครั้ง...”เมื่อยมากจนจะแย่อยู่แล้วนะ”..ดาวโอดครวญ.. “มันจะลอยไปไหนวะ..แก” “ไม่รู้เหมือนกัน..วะ ก็จ้องอยู่ด้วยกันเนี่ย แกก็เบาๆ ดิ หากมันเป็นกระสือจริงๆ เดียวมันได้ยินหรือเห็นเรา...มึงเอ๊ย..ไม่อยากคิดต่อเลย...แต่ทำไมมันดวงใหญ่นัก...แกสงสัยไม๊“แล้วเราต้องอยู่ตรงนี้อีกนานแค่ไหนจะขยับตัวลุกขึ้นก็ไม่กล้า”

“ใครจะกล้าละ”....จี๋ กระซิบเบาๆ ข้างหูดาว “มันคืออะไร..มันอยู่ใกล้เรามากเลยนะ..เฮ้ยๆ มันขยับอีกแล้ว...ลอยไปทางโน้นแล้ว”..จี๋บอกดาวด้วยความตื่นเต้นพร้อมชี้มือตามไปแต่ยังคงก้มตัวอยู่ข้างตุ้มน้ำนั่น“บ้าที่สุดเลยคนกำลังปวดท้องเบาตกใจจนหายปวดเลย” ดาวพูดให้เพื่อนฟังเชิงบ่น  แต่ตอนนี้เริ่มจะปวดขึ้นมาอีกแล้วนะ....“เหรอ..งั้นก็ปล่อยเบาได้เลยนะ” “ตรงนี้เลยเหรอ...ดาวถามเพื่อน”“ใช่..ปล่อยได้เลย..ก็มันปวดนี่หน่า.....ปล่อยแต่เบานะอย่ามีหนักละ...” (จี๋แซวพื่อน)“ไม่เป็นไรยังทนได้อีกนิด...รอดูสิว่ามันจะลอยไปถึงไหนไอ้ดวงไฟประหลาดนี่”

“ดูนั้น...คนในเต้นท์นั้นเหมือนเขาจะขยับตัวหรือเขาจะออกมา…เขาคงไม่รู้หลอกว่าข้างนอกนี้มีเหตุการณ์ตื่นเต้นน่าหวาดเสียว..ถ้าเขาออกมาจะหลบทันไม๊นะ เพราะเต้นท์เขาอยู่ใกล้ดวงไฟประหลาดนั้นมากกว่าเราอีกนะ”….(ดาวเป็นห่วงเพื่อนร่วมทิป) “ดูเหมือนเขาจะรู้และเห็นแล้วนะว่าข้างนอกมีอะไรเพราะแสงของดวงไฟประหลาดนั้นส่องสะท้อนไปถึงเต้นท์เขาอยู่นะ...

“ใช่ๆ..ดูเหมือนเงาของคนในเต้นท์จะนอนคว่ำราบลงกับพื้นแล้ว....โอ๊ย..โล่งอกที่เขาไม่ออกมา…"แต่นั้น...ดูดิ..ไปแล้ว..ลอยไปลิ่วๆ"  ..ดาว..(ชี้ให้จี๋ดู) ..มันไปไวมากไปทางไร่อ้อยตีนเขา...ไกลออกไปและก็ไกลออกไปด้วยความเร็วราวกับรถด่วนขบวนสุดท้ายเชียว....จากดวงใหญ่ๆ และสว่างจ้ามาก จนค่อยๆ เล็กลง.. และก็เล็กลง...แล้วในที่สุดเจ้าดวงไฟประหลาดนั้นก็หายเข้าไปในไร่อ้อยที่หนาทึบ....จนแสงของมันดับลงและแล้วบรรยากาศในบริเวณนั้นก็มึดสนิทเข้าสู่สภาวะปกติของบรรยากาศที่ควรจะเป็นในเวลาประมาณตีสอง... ทั้งจี๋และดาว  ต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงงและสงสัยกับสิ่งที่เห็นและลุ้นกันมาตลอดทั้งคืน..ตลอดระยะเวลาเกือบสามชั่วโมงที่เริ่มเห็นดวงไฟประหลาด...นั้น

            “ไปเร็ว...ลุกขึ้นเร็วกลับเข้าเต้นท์กัน”  (จี๋บอกดาว)..พร้อมดึงมือดาวขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ไป..ไป..รอดแล้วเรา…เดี๋ยวมันกลับมาอีก…วิ่งเร็ววิ่ง…..”

“นอนไม่หลับ…พรุ่งนี้เราจะสามารถถามใครได้นะ..ถึงเรื่องดวงไฟประหลาดนี้”…(จี๋เกริ่นกับดาว)

“ข่มตาหลับก่อนเถอะเพื่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน…วันนี้เราสองคนรู้สึกแย่มามากแล้ว…ไม่ไหวแล้ว…”

“อากาศก็สดชื่นดีนะ…บรรยากาศดีมาก…ทิวทัศน์ก็สวยงาม..ทุกอย่างPerfect  (ถ้าไม่มีเรื่องเมื่อคืนนี้มาทำให้รู้สึกแย่ไปหน่อย”…จี๋พูดขึ้นขณะนั่งจิบกาแฟกับดาวในยามเช้ามีหมอกนิดอากาศเย็นหน่อยๆ 

“แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ก็ได้นะ…เก็บไว้เล่าให้ลูก-หลาน ฟัง..555”.ดาวตอบ"แต่สีหน้าแบบว่าไม่เจอก็ได้นะ"

"พี่  พี่  พี่ค่ะ….พี่อยู่ที่นี่มานานไม๊ค่ะ"  ..จี๋ร้องถามผู้หญิงวัยกลางคนที่อยู่ในเคาเตอร์บริการนักท่องเที่ยว

"ทำไม..ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"….หญิงวัยกลางคนถามกลับด้วยความสงสัย

“อ๋อ..คือ…ว่า..เราสองคนสงสัยค่ะ..ว่าที่นี่มีอะไรที่แบบแปลกๆ บ้างไม๊ค่ะ”…จี๋ถามแบบไม่เต็มคำสักเท่าไรนัก..

“แปลกแบบไหนค่ะ….”

“ดวงไฟใหญ่ๆ ตอนดึกๆ เคยมีคนเห็นกันบ้างไม๊ค่ะ”

“โอ๊ย…มันไม่มีหรอกค่ะ…คุณ..คงจะฝันหรือไม่ก็คิดไปเองด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบและวังเวงมากในยามดึกๆ ก็แค่นั้นหรือเปล่าค่ะ…และก็ไม่เคยมีใครมาถามแบบนี้ด้วยนะ” (…หญิงวัยกลางคนตอบด้วยประโยคที่ไม่ควรจะมีอะไรจะต้องถามต่อได้อีกเลย)

จี๋และดาวต่างมองหน้ากันสื่อถึงความหมดหวังที่จะได้รู้ว่าความจริงดวงไฟประหลาดที่เห็นกันเมื่อคืนนั้นมันคืออะไรกันแน่……และยังคงเป็นความสงสัยของ..จี๋และดาว..จนถึงทุกวันนี้….

                    หากชอบนิยายของยะกะ…โปรดติดตามนิยายเรื่องต่อไปของเรานะ….

                                                  ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ