ศีตลาโลหิต (จบแล้ว)

ศีตลาโลหิต

ยามหิมะโปรยปลายคราแรก...

กลิ่นคาวโลหิตคละคลุ้งทั่วปฐพี

กายหยาบของผู้คนดับเกลื่อนเป็นหมื่นลี้

ปีศาจจูเยี่ยนปลิดชีพผู้คนง่ายดายราวกับเด็ดกลีบดอกเหมย

เพียงเด็ดเล่นทีละกลีบสองกลีบอย่างไร้ซึ่งเหตุผล

แม้นทางการจะส่งทหารหลายแสนนายมากำจัดปีศาจตนนี้ให้แล้วสิ้น

แต่ทุกชีวิตที่ส่งมากลับสูญเปล่า...

ไม่เหลือผู้ใดรอดกลับไปเลยสักคน

.

.

ยามหิมะโปรยปลายอีกสิบปีต่อมา...

ทหารหลายหมื่นพากันมาทิ้งชีวิตซ้ำรอยกันกับเมื่อสิบปีก่อน

แต่ครานี้กลับมีหนึ่งชีวิตที่กำลังหายใจโรยรินไม่คิดยอมแพ้ต่อโชคชะตา

ปีศาจร้ายมองร่างของบุรุษที่โชกชุ่มไปด้วยเลือด ณ ปลายเท้าเปลือยเปล่าของตน

นัยน์ตาโฉบเฉี่ยวเยือกเย็นไร้ซึ่งเงาสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกใด

เท้าเรียวขาวเปลอะเปื้อนของเหลวสีแดงฉานยกขึ้นเหยียบศรีษะ

พยามารอํามหิตหมายจะกดเหยียบให้กระโหลกหนาแหลกละเอียด และซ้ำอีกครั้งให้เนื้อสมองบดบี้แหลกเหลว

ฟึบ!!