ท่องตลาดนัดชุมชนเด่นชัย

เนื้อเรื่อง

ออกจากตัวเมืองสมุทรปราการ วิ่งตามถนนสุขุมวิทสายเก่า ราว 10 กิโลเมตร ที่หลักกิโลเมตรที่ 37 ก่อนจะถึงนิคมอุตสาหกรรมบางปู หรือว่าสถานที่ตากอากาศบางปู เป็นที่ตั้งของชุมชนเล็กๆ ชุมชนหนึ่ง ที่เรียกชื่อตามโครงการหมู่บ้านจัดสรรว่า “ชุมชนเด่นชัย”

วิถีชีวิตของคนชุมชนนี้จะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากเป็นพนักงานโรงงานภายในนิคมฯ บางปูนี่เอง ที่นี่จะคร่าคล่ำไปด้วยคนหนุ่มสาววัยทำงาน

บางอาศัยอยู่กับเพื่อนพ้อง บางอยู่กันเป็นครอบครัว ชุมชนที่นี่ไม่ต่างจากชุมชนใดๆ ในเมืองใหญ่ แต่ละคนต้องทำงานจนแทบไม่มีเวลาที่จะโอภาปราศรัยกับใคร แม้แต่เพื่อนบ้าน

กระนั้นก็ดียังคงพอมีกิจกรรมเล็กๆ ที่พอจะเป็นศูนย์ร่วมชุมชนอยู่บ้าง เมื่อทางหมู่บ้านจัดให้มีตลาดนัดวันเสาร์    ทำให้ทุกเย็นวันเสาร์ ชุมชนเด่นชัยจะคึกคักเป็นพิเศษ

และวันนี้ก็เป็นวันเสาร์ วันที่รอคอยมาถึงแล้ว

อาทิตย์เลื่อนค่อนไปทางทิศตะวันตก แสงแดดทุเลาเบาบางความรุนแรงลง ขบวนรถกระบะ ทั้งใหม่เก่า 20 กว่าคัน บ้างมีหลังคาเหล็ก บ้างมีเพียงผ้าคลุม  ที่กระบะท้ายบรรทุกสินค้า มีทั้งผักสด ผลไม้ อาหารทุกชนิด เสื้อผ้า ของเล่นเด็ก ไปจนถึงอะไรต่อมิอะไรมากมายกายกอง แล่นมาหยุดที่ลานกว้างในชุมชนเด่นชัย

บนลานกว้างเริ่มมีร้านค้ามาตั้งแผงอยู่ก่อนแล้วหลายเจ้า ส่วนใหญ่จะเป็นคนในชุมชนเอง ที่ทำกับข้าวกับปลาออกมาขายหารายได้เสริม นอกจากนี้ยังมีพ่อค้าของเร่ ที่นิยมนำเอารถมอเตอร์ไซต์มาดัดแปลงใส่พ่วงข้าง เข้ามาขายของด้วยเช่นกัน

ทุกคนทุกเจ้าจะมีที่ทางเป็นของตัวเองอยู่แล้วกรณีที่มาขายเป็นประจำ จะไม่มีการแย้งที่ ยกเว้นว่าเจ้านั้นไม่มาก็อาจจะให้คนอื่นเสียบแทนได้ ส่วนใครที่เป็นขาจร ก็จะได้ที่หางแถวเขาโน้นเลย ทั้งยังมีการแบ่งตลาดออกเป็นสองแถว แถวหนึ่งเป็นพวกอาหารสด ผัก ผลไม้ แถวหนึ่งเป็นพวกเสื้อผ้า และของเบ็ดเตล็ด

แน่นอนการจัดสรรที่ทางค้าขายต้องมีค่าใช้จ่าย การจ่ายก็จะนับกันตามแผงที่ตั้ง โดยคิดแผงละ 100 บาท ใครตั้งมากแผงแผงก็จ่ายมาหน่อย

เสียงเหล็กที่ใช้ทำขาตั้งแผงกระทบกันดังติงตัง ที่ทำหน้าที่ตั้งแผงก็ตั้งไป ที่ต้องยกข้าวยกของลงจากรถก็ยกไป ส่วนใหญ่เท่าที่สังเกตดูจะเป็นธุรกิจครอบครัว มาทีก็มากันทั้งบ้าน ช่วยกันคนละไม้ละมือ แต่งแต้มให้ลานที่เคยโล่งบัดนี้เต็มไปด้วยร่มกันแดดกันฝนหลากสี ที่ใต้ร่มก็จะเป็นแผงสินค้านานาพรรณ

แดดร่มลมตก ตลาดนัดเริ่มขึ้นแล้ว

กลิ่นผัดไทหอยทอดโชยมากระทบจมูกตั้งแต่ยังไม่ก้าวเข้าสู่เขตตลาด ผมเลือกเดินเข้าโซนที่ขายพวกอาหารการกินก่อน เพราะตอนนี้ท้องของผมมันร้องโครมคร้ามด้วยความหิว ร้านแรกซ้ายมือเป็นร้านขายพวกผักสด ติดๆ กันเป็นร้านขายลูกชิ้นทอด อีกฟากหนึ่งขายผลไม้ ถัดมาก็ร้านขายอาหารประเภทยำ ที่เริ่มมีลูกค้ายืนต่อคิวซื้อกันแล้ว ผมเลือกที่แวะที่ร้านขายลูกชิ้นทอด สั่งลูกชิ้นหมูทอดไปยี่สิบบาท 

ผมเดินพลางกินลูกชิ้นไปพลาง ผ่านร้านที่ขายของกินนับไม่ถ้วน แล้วก็มาถึงร้านเจ้าของกินที่คุ้งไปทั่วตลาด ร้านผัดไทหอยทอดนั่นเอง ทั้งตลาดมีอยู่เดียว ดูท่าทางจะขายดีไม่เบา มีลูกค้ายืนรอคิวแน่นที่เดียว ผมแวะเข้าไปดูแวบหนึ่ง คิดว่าจะลองซื้อเหมือนกัน แต่ดูคิวแล้วขอบายครับ

เดินมาจวนจะจบโซนอาหารการกิน ผมก็สะดุดตากับร้านขายผักสด แต่เป็นผักแถวบ้านนอกบ้านนานะครับ  ยังมีสัตว์ประเภทกบเขียด หนูนา ปูนา และอีกหลายอย่าง มีลูกค้ากำลังเลือกสินค้า และพูดจากับแม่ค้าด้วยภาษาท้องถิ่นอย่างออกรสออกชาด ผมก็สนใจใคร่รู้เหมือนกัน เพราะมาจากต่างที่ต่างถิ่นเช่นกัน

ลูกชิ้นยี่สิบบาทชิ้นสุดท้ายของผมหมดลงพร้อมกับการเดินมาจนถึงท้ายตลาดแล้ว ทีนี้ผมต้องเดินเข้าอีกโซนหนึ่งเพื่อกลับไปยังด้านหน้าของตลาด เหมือนเดินรูปตัวยูนะครับ

การเดินออกจากโซนอาหารการกินที่คนค่อนข้างแน่น เมื่อเดินเข้าโซนพวกของใช้ที่คนน้อยกว่าจึงทำให้รู้สึกหายใจโล่งท้องขึ้นมาบ้าง เสื้อผ้าที่ขายส่วนใหญ่ก็เป็นเสื้อผ้าตามแฟชั่น นอกจากนี้ยังมีร้านค้าเบ็ดเตล็ดอยู่หลายร้าน และยังมีมุมบันเทิงเล็กๆ แต่เสียงนี้กินขาดทั้งตลาด ก็จะขายพวกเทปเพลง แผ่นหนัง นอกจากนี้ยังมีร้านขายอุปกรณ์มือถืออีกด้วย เรียกว่าในห้างมีอะไร ตลาดนัดติดดินก็มีเหมือนกัน

ผมใช้เวลาไม่มากนักกับโซนนี้ แต่เท่าที่สังเกตดู มีลูกค้าเลือกจับจ่ายใช้สอยทุกร้าน บรรยากาศก็เป็นกันเองมากๆ บางร้านไม่ต้องภาษากลาง เว้ากันบ้านๆ นี่ละครับ ผมว่าเป็นเสน่ห์อย่างมากทีเดียว เพราะลูกค้าที่นี้ก็เป็นลูกหลานต่างถิ่นด้วยกันทั้งนั้น

อาทิตย์ลับขอบฟ้านานแล้ว ม่านราตรีคลี่คลุมสรรพสิ่ง การเดินทางของตลาดนัดเด่นชัยมาถึงช่วงท้ายปลายทางแล้ว ตลาดนัดเด่นชัยยังสว่างไสวใต้ดวงไฟหลากสี แต่ผู้คนบางตา บางแผนวางเปล่า ขบวนรถกระบะเริ่มทยอยออกจากตลาดแล้ว ทิ้งไว้เพียงสัญญาใจว่าถึงเสาร์เมื่อไร พวกเราจะกลับมาเจอกันใหม่