RPG | Menherafflesia | Thai ver

ฉันนั้น…
ไม่มีใครเลย

.

.

.

ไม่มีความหวัง

ความฝัน

เงิน

พลัง

ครอบครัว

เพื่อน

หรือคนที่รัก


ฉันก็เเค่ผู้ชายคนนึง

ที่ไม่ได้ครอบครองอะไรเลย


นั่นคือความคิดของฉันระหว่างทางกลับบ้าน

‘ ถึงอย่างนั้น พรุ่งนี้เเกก็กลับบ้านทางเดิมอยู่ดีนี่! ’

นั่นสินะ ยังไงซะ ก็ไม่มีอะไรยืนยันว่า
พรุ่งนี้ จะดีกว่าวันนี้เลย จริงมั๊ย?


‘ ถ้าอยากกลับให้ถึงบ้าน ก็หุบปาก เเล้วเดินต่อไปซะ ’

ฉันเดินก้มหน้า ดวงตาเหม่อลอย ค่อยๆ เดินกลับไปที่บ้าน

.

.

.

.

.

รู้สึกตัวอีกที ก็มีดอกไม้ โผล่มาอยู่ที่เท้าของฉัน

‘ อะไรล่ะน่ะ? ’

ขอล่ะ เรนนะ เธอช่วยหยุดพูดบ้างได้มั๊ย

เป็นดอกไม้ ที่ยังไม่บานเต็มที่

ดอกไม้นี่ก็เหมือนตัวฉัน
ท้ายที่สุดเเล้ว
มันก็จะถูกลืมเลือนไป…

.

.

.

เป็นคนขี้เเพ้ที่ กำลังยืนอยู่บนถนนเส้นเดียวกัน
เป็นตัวเเทนของตัวฉัน.....
ที่กลัว.....
ที่จะเดินไปข้างหน้า

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ชื่อของดอกไม้นั้นก็คือ…