Come and play my game , My prince ~

ถึงแม้ฉัน"พิมาย"เด้กมอปลายอายุ16จะผ่านการมีแฟนมาแล้วหลายคน แต่ฉันนะก้ไม่เคยมีอะไรถึงขั้นนั้นหรอกนะ ฉัันนะต้องรักตัวสงวนตัวสิ แต่ก้นะ นี่มันยุคไหนแล้วว!มันก้ต้องมีบ้างหละ ฮ่าๆ เห้ออเบื่อจริงๆเลยพวกผู้ชายเนี่ยย ไปคบผู้หญิงดีมั้ยนะ? หุหุ ระหว่างอาจารนีน่าปล่อยนักเรียนไปกินข้าว ฉันบอกไล่ยัย 'ทอมมี่' กับ 'นัตตี้'เพื่อนของฉัน ให้ลงไปกินข้าวกันก่อน ฉันเดินไปอีกห้องกับ 'พีท' ละเดินตรงไปยังหลังห้องที่พวกผู้ชายกำลังเล่นเกมส์กันอยู่ ฉันเดินไปเเจมเกมส์กับพวกเค้า นี่หละ ชีวิตประจำวันของฉัน ต้องเล่นเกมส์ก่อน30นาทีละค่อยลงไปกินข้าวกลางวัน ฉันรีบกินแล้วขึ้นมาเล่นเกมส์กับพวกผู้ชายต่อ พอเลิกเล่นฉันรีบวิ่งตรงไปร้านเกมส์ กับพวกผู้ชายกลุ่มเดิม แต่แน่นอน! ฉันลากยัยทอมมี่มาด้วย แหม เป้นผู้หญิงคนเดียวมันแปลกๆนี่ เลยลากเพื่อนมาด้วย แต่เดี๊ยว ทำไมร้านเกมส์ต้องมาปิดวันนี้ ! ฮือออ น้องพิมายจะขาดจัยตายยTOT วันนี้ฉันกับพวกผู้ชายละยัยทอมมี่จึงแยกย้ายกลับบ้านไปกันหมดแล้ว ปกติฉันจะกลับบ้านกับ "พีท" แต่นางดันลืมของที่โรงเรียน ฉันเลยต้องกลับบ้านเองวันนี้ ในขณะที่ฉันรอรถเมย์ แล้วกำลังจะวิ่งขึ้นไปรถเมย์ อยู่ๆฉันก้ไม่สดุดกับเท้าคนที่ไหนไม่รู้ คนมันเยอะมาก ฉันกำลังจะขอความช่วยเหลือกับเด็กหนุ่มหน้าตาดีโครตๆ! แต่ อ้ะ นี่มันเครื่องแบบโรงเรียนเรานี่หน่า "พอร์ท" ดีงาม ฉันเห้นชื่อที่เสื้อตรงปลายอกของเค้า กรี๊ดๆ แต่..ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้า นี่ฉันติดเกมส์ไปหรอกหรอ ฉันกำลังสงสายตาอ่อยเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนั้น แต่เค้ากลับ ส่งยิ้งหวาน ยิ้มหวานงั้นเรอะ !? ละแล้วอีตาคนชื่อพอร์ทก้เดินชิ่งไปขึ้นรถเมย์เลยจ้า ทิ้งใหฉันนั่งโดดเดียวอยู่บนพื้น=_= ได้เลยยย! จะเล่นแบบนี้ใช้มั้ย แกจะไม่มีทางอยู่เป็นสขที่โรงเรียน คอยดู !!