นิรันดรณ์ - นิยาย นิรันดรณ์ : Dek-D.com - Writer
×

    ผู้เข้าชมรวม

    149

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    149

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 เม.ย. 65 / 17:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ปี พ.ศ.2356 เป็นปีที่ มีกลุ่มขอมอพยพ ย้ายถิ่นฐานเข้ามาอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย มีการแบ่งเชื้อสายเผ่าพันธ์ ตามหัวหน้าครอบครัวที่ได้มีการร่ำเรียนวิชามา แบ่งพื้นที่จับจองตั้งรกราก ภายใต้ความอุดมสมบูรณ์ของภูมิประเทศ มีแม่น้ำใหลผ่าน มีบ่อเกลือสินเธาว์ให้ชาวบ้านได้สร้างอาชีพ ทุกชีวิตอยู่กันมาด้วยความสงบสุข เวลาผ่านไปเป็นร้อยปี
    จนกระทั่ง เดือนกันยายน พ.ศ.2482 ได้เกิดสงครามโลกขึ้น หมู่บ้านขอมอพยพได้รับผลกระทบอย่างหนัก กลางวันก็ทำมาหากินได้ไม่เหมือนเดิม กลางคืนต้องคอยระวังภัยโจรขโมย ผู้คนอดอยาก ข้าวกล้าในนาขาดการดูแลไม่ได้เก็บเกี่ยว โรคอหิวาระบาดหนักวัวควายล้มตาย เวลาผ่านไปปีเศษๆ เหตุการยังคงเลวร้ายอย่างต่อเนื่อง ตามี หลุ๋ง ผู้นำหมู่บ้าน จึงได้เข้าไปกราบหลวงปู่ที่วัด แล้วเอ่ยว่า

    "สถานการณ์ไม่สู้ดี นักนะพ่อท่าน กระผมนั้นบ่ห่วงเจ้าของดอก ห่วงก็แต่ของดีที่หลายครัวเฮือนติดตัวมา
    จะถูกขโมยไป ในตอนที่พวกเราต้องคอยหลบระเบิด และถ้าหากว่าเป็นอิหยังไป ข้าวของพวกนี้อาจจะตกไปเป็นของคนที่โลภโมโทสัน มันสิบ่อดี"

    หลวงตาผู้ที่วัยนั้นล่วงเลยมากว่า90ปี ยังคงนั่งนิ่งสักพัก พร้อมกับเอ่ยเบาๆ แต่น้ำเสียงใสดังกังวานประดุจแก้วเจียรนัย "คงถึงเวลาแล้วล่ะ ตามี" ตามีพยักหน้ารับคำอย่างรู้กัน

    เช้าของอีกวัน ทุกบ้านพากันเอาข้าวของที่มีค่า รวมไปถึงของขลังต่างๆ ใส่ในหีบ บ้างใส่ห่อผ้า นำมาฝังรวมกันใต้ฐานทางขึ้นโบสถ์หลังเก่าของวัด ทุกคนนั่งสวดอธิษฐาน หวังว่าสักวันลูกหลานจะรอดชีวิตและสืบทอดเชื้อสาย ได้กลับมาดูแลสมบัติที่ตนฝังไว้ ต่อไป ดินกลบลงหลุมฝังสมบัติ ตอกย้ำคำอธิษฐานด้วยหยาดน้ำตาที่รดลงบนผืนแผ่นดิน เรื่องราวของแต่ละครอบครัวจึงถูกบอกต่อกันรุ่นต่อรุ่น

    .... ปี พ.ศ. 2534 ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด คุณนงผงา ได้คลอดลูกสาว ก่อนกำหนด เด็กตัวเล็ก เหลือง และน้ำหนักตัวไม่ถึงเกณฑ์ ด้วยความห่วงลูกสาวคนแรก คุณนงผงาจึงนึกถึงเคล็ดที่ว่าต้องพูดว่ายกลูกให้คนอื่นแล้วลูกจะรอด เลยได้คุยกับคุณแม่เตียงข้างๆ ที่เป็นคนบุรีรัมย์ รู้ว่าเขาได้ลูกชาย คุณนงผงาจึงยกข้าวของที่สามีนั้นซื้อมาเพื่อต้อนรับลูกชาย แต่ตนดันคลอดมาเป็นลูกสาวนั้น ให้คุณแม่เตียงข้างๆไป คุณแม่ฝ่ายนั้นยิ้มน้อยๆด้วยความขอบคุณและพูดว่า "ให้ลูกสาวคุณนงผงามาเป็นลูกฉันด้วยนะ ฉันไม่มีลูกสาวเลย ต่อมาถ้าเด็กๆโตไป ฉันก็ขอให้เด็กสองคนนี้ได้เจอกันและรักกันให้มากๆนะ" สองแม่ คุยกันถูกคอ พลอยให้คุณนงผงาคลายกังวลได้บ้าง
    เด็กน้อยในตู้อบ แข็งแรงขึ้นอย่างปาฏิหารย์ คุณสุทิศ สามีคุณนงผงา ตั้งชื่อลูกสาว่า วรินทร เวลาผ่านไป จนกระทั่ง วริน อายุ 3ขวบ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น